Weteran 09.pdf

PLANSZOWY

WETERAN

Magazyn wojennych gier planszowych

NR 9 (2) 2009

W numerze:

Fields of Fire

Combat Commander: Pacific

Cone Of Fire

2 de Mayo

oraz artykuĀy, felietony i zapowiedzi.

Niespodziewany koniec zimy oderwał przemarzniętych ludzi

od kaloryferów i innych środków masowego ogrzewania.

Ulice, skwery i place miast i wsi zapełniły się ludźmi

karmiącymi się ciepłymi promieniami słońca. Kobiety

wymieniły zimową odzież na przewiewną i skąpą. Opaleni

mężczyźni prężą swoje muskuły, pokazując bicepsy

wyhodowane w okresie zimowym na siłowni, koty leniwie

prężą się na murkach. A przed Wami, Drodzy Czytelnicy,

kolejny, dziewiąty już numer Planszowego Weterana. Kilka

recenzji, artykułów, felieton, zapowiedzi wydawnicze

ze świata wojennych gier planszowych, czyli dla każdego coś dobrego.

Co w nowym numerze? Trzy własnoręcznie popełnione przez Redaktora

Naczelnego recenzje: „Fields of Fire”, czyli wojna oczami samotnego dowódcy

kompanii, o sposobach na przyrządzenie sushi oraz na odparcie ataku żołnierzy

Jego Cesarskiej Mości w „Combat Commander: Pacific”, na koniec „2 de Mayo”,

czyli wielka gra w małym formacie. Oprócz tego „Cone of Fire”, które pokaże nam

Michał Stępowski wraz z garścią rad, jak przetrwać bitwę jutlandzką,

„Risorgimento” w sosie własnym Sławomira Łukasika, Ryszard Tokarczuk i jego

wycieczka do Monemwazji i przyjemny łyk historii, na koniec Gabriel Szala

i najdroższy w historii pomysł na pływającą baterię. W imieniu grona recenzencko

– redaktorskiego życzę przyjemnej lektury.

Redaktor Naczelny

Cezary Domalski

REDAKTOR NACZELNY

Cezary Domalski (Clown)

WYDAWCA

Planszowy Weteran

WSPÓŁPRACA

Magazyn „Planszowy Weteran”

współpracuje ze Stowarzyszeniem

Galicyjska Inicjatywa Strategiczna .

http://www.gis.manewry.vdl.pl

Gabriel Szala (Archanioł)

Michał Stępowski (Profes)

Ryszard Tokarczuk (Ryto)

E-MAIL REDAKCJI

weterani@gmail.com

Materiały zawarte w periodyku nie mogĄ

byĆ w Żaden sposób kopiowane bez

uprzedniej, pisemnej zgody redakcji.

Redakcja zastrzega sobie prawo do

redagowania tekstów. Wszelkie znaki

firmowe oraz towarowe, a takŻe zdjĘcia

i obrazy sĄ prawnie zastrzeŻone

i zostały uŻyte wyłĄcznie w celach

informacyjnych

Spis treści

Fields of Fire……………………………………………4

Risorgimento…………………………………………....8

2 de Mayo………………………………………………19

Cone of Fire………………………………………….....22

Combat Commander: Pacific………………………....26

Strategy & Tactics nr 245……………………………..30

Gibraltar Wschodu…………………………………….33

Bateria Stevensa………………………………………..40

Mgła wojny……………………………………………..44

Zapowiedzi i nowości…………………………………..48

Chcielibyśmy gorąco podziękować następującym forum i serwisom www

za zgodę na umieszczenie linku do elektronicznej wersji czasopisma:

- Forum Zakładu Historii Wojskowej Instytutu Historii Uniwersytetu

im. A. Mickiewicza w Poznaniu ( www.zhw.amu.edu.pl/forum )

- Forum „Centrum Symulacji Taktyczno-Operacyjnych” ( www.csto.cal.pl/forum )

- Forum „Gery” ( www.forum.gery.pl )

- Forum „Gry Planszowe” ( www.gry-planszowe.pl )

- Forum „Historycy” ( www.historycy.org )

- Serwis i sklep internetowy historycznych gier planszowych „Los Diablos Polacos”

( www.diablospolacos.com )

- Serwis i forum internetowe „Poltergeist” ( www.polter.pl oraz www.planszowki.polter.pl )

- Forum „Strategy Fans” ( http://psff.eufi.org )

- Forum „Sztab” ( www.sztab.com/forum )

- Forum „Wargamer” ( www.wargamer.pl )

- Serwis i forum „Wargaming Zone” ( http://wargaming.pl )

Szczególne podziękowania dla Forum „Galicyjska Inicjatywa Strategiczna” na którym mamy

swoje podforum.

( www.gis.manewry.vdl.pl )

Gra „Fields of Fire”, wydana w 2008 roku

przez firmę GMT, jest grą przeznaczoną dla

jednego gracza, który wciela się w rolę dowódcy

kompanii 9 pułku piechoty Armii Stanów

Zjednoczonych, i prowadzi ją w kampaniach

w Normandii, w czasie wojny koreańskiej oraz

wojny w Wietnamie.

W skład gry wchodzą trzy talie terenu,

liczące 55 kart każda, przedstawiające

charakterystyczny teren dla poszczególnych

teatrów działań wojennych. Oprócz tego

otrzymujemy talię kart akcji (50 kart),

880 żetonów i markerów pomocniczych,

instrukcję, listę misji w każdej kampanii, tabele

pomocnicze i plik dzienników misji, służących do

zapisywania przebiegu misji oraz zdobytego

doświadczenia.

ofensywnych mamy za zadanie oczyścić daną

ilość rzędów kart terenu z oddziałów

przeciwnika (jeżeli tam się znajdują, o czym

dalej). Misje defensywne polegają na obronie

naszej pozycji przed atakiem nieprzyjaciela.

Wyznaczona przez dowództwo batalionu

główna linia obrony nie może zostać zajęta

przez wroga. Misje patrolowe polegają,

jak sama nazwa wskazuje, na przeprowadzeniu

zwiadu wzdłuż wyznaczonych punktów marszu,

dojście do celu misji i powrót do własnych

pozycji. Drugi etap to sama rozgrywka, a etap

trzeci (w przypadku kampanii) to zliczenie

punktów doświadczenia, promowanie

oddziałów i wprowadzenie uzupełnień.

Konfiguracja terenu odbywa się, jak już

wspomniałem, poprzez wylosowanie kart terenu

i ułożenie ich w kilku rzędach i kilku

kolumnach, w zależności od wymagań danego

scenariusza. To nasze pole bitwy. Samo losowe

generowanie terenu powoduje, że każda, nawet

ta sama misja, ma inny przebieg, ze względu na

inne cechy pola bitwy. Czasem będzie to teren

płaski i odkryty, czasem będzie to teren

zalesiony i pagórkowaty, kiedy indziej będzie to

kilka rozrzuconych wiosek, przedzielonych

polami ryżowymi. Niektóre misje nie pozwalają

nam jednak na poznanie terenu, gdyż po

wylosowaniu karty kładziemy ją zakrytą.

Symuluje to nieznajomość danego terenu walki.

W tym momencie zmagamy się nie tylko

z przeciwnikiem, ale i z terenem.

Skoro przy terenie jesteśmy, kilka słów

na temat kart terenu. Oprócz bardzo ładnego

Zaczniemy od minusów, czyli od

instrukcji. To, że mechanika gry jest dość

skomplikowana na pierwszy rzut oka, jeszcze

zbytnią wadą nie jest. Jednakże gdyby nie

aktualizowana dość często errata oraz liczne

klaryfikacje, byłoby dość dużo wątpliwości co do

niektórych jej elementów. Z jednej strony jest to

na pewno spowodowane specyfiką samej gry,

która jest dość innowacyjna. Z drugiej strony

autor pozostawił pewne niedopowiedzenia, które

należy albo rozstrzygać samemu, albo zdać się na

wspomniane wyżej klaryfikacje. Tym niemniej

pierwsze rozgrywki mogą zrazić graczy, którzy

spędzą połowę czasu gry z nosem w instrukcji.

Potem jednak gra rozwija skrzydła.

Dalej mamy już tylko same plusy.

Od czego zaczniemy? Może od początku.

Gra dzieli się na dwa etapy (w przypadku

kampanii etapów mamy trzy). W pierwszym

zapoznajemy się z zadaniami danej misji, które to

misje podzielone są na trzy rodzaje – ofensywne,

defensywne i misje patrolowe. W misjach

ofensywnych wyznaczamy na mapie terenu,

generowanego losowo (z reguły) przez karty

terenu, dwa cele misji (primary i secondary) oraz

pozycję do ataku, która musi sąsiadować

z jednym z celów misji. Oprócz tego w misjach

i klimatycznego obrazka na środku,

pokazującego wygląd danego terenu, mamy

jeszcze kilka współczynników. Cyfra (czasem

dwie cyfry) znajdujące się w lewym górnym

rogu to współczynnik ukrycia – im wyższa

cyfra, tym lepsze miejsce do schowania się

(dla nas i naszego wroga). Współczynniki

ukrycia (ang. Cover) mają kapitalne znaczenie

dla przebiegu rozgrywki, bowiem w otwartym

terenie, jak to na wojnie bywa, życie naszych

żołnierzy staje się niebezpiecznie kruche, a nikt

nie lubi po ukończonej misji zajmować się

pisaniem kilkunastu listów do zrozpaczonych

rodzin poległych podwładnych, nie mówiąc już

o nieprzychylnym spojrzeniu naszych

przełożonych. Poza współczynnikami ukrycia

karty terenu pokazują, ile na danym terenie

musimy ciągnąć kart akcji, by skutecznie się

ukryć, czy teren jest przejezdny dla czołgów oraz

ile markerów Cover możemy umieścić na danym

polu. To ostatnie symuluje nam pojemność terenu

dla potrzeb skrywania naszych oddziałów.

W terenie czystym na przykład możemy umieścić

tylko jeden marker (schronienie za grządką

kapusty), w lesie trzy (im głębiej w las, tym

więcej drzew). Z kolei lasy, czy sady mają na

górze cyfrę z eksplozją, która ni mniej, ni więcej

oznacza nieprzyjemności w czasie ostrzału

artyleryjskiego. Z doświadczenia bowiem

wiadomo, że pociski artyleryjskie

i moździerzowe, rozrywające się w koronach

drzew mają tę niemiłą cechę, że ich siła rażenia

dość skutecznie się zwiększa. Z drugiej strony las

jest jednak solidnym schronieniem, więc wybór

bywa trudny.

Zapomniałem o równie ważnej kwestii –

brzeg każdej karty wyznaczają ciemne,

bądź jasne, przerywane linie. Mają znaczenie dla

sprawdzania tzw. Line of Sight, czyli pola

widzenia z danej karty terenu. Na karty sąsiednie

mamy wgląd bezproblemowy, natomiast dla

kolejnych kart musimy już sprawdzać czy mamy

LOS. Wzgórza nie podlegają takim

ograniczeniom, co ma swoje plusy i minusy –

my ze szczytu wzgórza widzimy więcej,

oczywiście przeciwnik na jego szczycie również.

Ponadto wioski i kościoły posiadają budynki

kilkukondygnacyjne, dzięki którym możemy

zajrzeć naszemu przeciwnikowi za przysłowiową

koszulę (i vice versa).

przeciwnikowi ciężko będzie nas wykurzyć.

Oczywiście działa to także w drugą stronę.

Łatwo nam będzie wystrzelać drużynę

przeciwnika w terenie czystym, natomiast

bunkier w lesie, czy umocniona pozycja na

cmentarzu, będzie już trudnym orzechem do

zgryzienia.

Wspominałem już o kartach akcji –

są one sercem rozgrywki i jej siłą napędową. Na

pierwszy rzut oka stanowią bezładną plątaninę

symboli, cyfr czy znaków. Potem jednak

okazują się proste i czytelne, niczym elementarz

Falskiego.

Praktycznie każda akcja wymaga pociągnięcia

jednej lub więcej kart akcji, co powoduje,

że talia przewija się dość szybko w ciągu jednej

rozgrywki. Z tego też powodu należałoby je

zalaminować,

lub

chociaż

zaopatrzyć

w koszulki.

Zanim przejdę do mechaniki gry,

pozwolę sobie na wprowadzenie odnośnie

dowodzonej przez nas jednostki. Dowodzimy

kompanią żołnierzy, składającą się z trzech lub

czterech plutonów oraz posiadającą kompanijne

oddziały wsparcia (cekaemy, moździerze,

jeepy). Oprócz tego w danej misji możemy

otrzymać wsparcie pojazdów pancernych

(czołgi) oraz lotnictwa. W grze pojedynczy

żeton symbolizuje drużynę, bądź team, bądź

w przypadku dowódców, pojedynczych

żołnierzy. Oprócz tego mamy na stanie sprzęt

radiowy, bądź telefony polowe

(z kilkudziesięcioma metrami kabla

oczywiście), bazooki, moździerze, cekaemy,

granaty i flary. Tak objuczeni wkraczamy na

pole bitwy.

Tutaj mógłbym rozpisywać się strona po

stronie o mechanice rozgrywki, analizować

każdy jej aspekt, jednak w połowie lektury co

Konstrukcja kart terenu oraz sposób

generowania pola bitwy powoduje, że zmuszeni

jesteśmy do planowania akcji w sposób

odzwierciedlający ówczesne konflikty zbrojne.

Często bliższa droga do celu misji nie jest zbyt

bezpieczna, gdyż przemarsz odbywa się w terenie

czystym. Pierwszorzędnego znaczenia nabierają

pojedyncze punkty terenowe (wioski, wzgórza,

lasy), gdzie możemy się przegrupować przed

atakiem, podciągnąć lub wezwać wsparcie i skąd

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: