Palmer Diana - Mimoza.pdf - Da Capo EBOOK - lalola203020

DIANA PALMER

MIMOZA

Południowo - wschodni Teksas, 1900

Z wszystkich rzeczy na Ļ wiecie Bernadette Barron najbardziej kochała własny ogród,

mimo Ň e cz ħ sto wiosn Ģ musiała z niego gwałtownie ucieka ę z powodu astmy. W południowo

- wschodnim Teksasie było mnóstwo kwiatów i wiele okazji, by przystraja ę nimi okazały

rodzinny dom w stylu wiktoria ı skim. Do Colstona Barrona nale Ň ało co najmniej pół okr ħ gu

Valladolid, poło Ň onego w połowie drogi pomi ħ dzy du Ň ym i bogatym miastem San Antonio a

mniejszym Del Rio na granicy z Meksykiem.

Jak na irlandzkiego imigranta, który rozpocz Ģ ł karier ħ od pracy przy budowie torów,

Colston Barron poczynał sobie niezwykle dzielnie. Teraz, po trzydziestu trzech latach pobytu

w Stanach Zjednoczonych, był wła Ļ cicielem dwóch linii kolejowych.

Cho ę był człowiekiem bardzo maj ħ tnym, dotkliwie odczuwał brak akceptacji i

lekcewa Ň enie ze strony elity. Wyra Ņ ny irlandzki akcent i brak obowi Ģ zuj Ģ cych w Ļ rodowisku

manier sprawiały, Ň e czuł si ħ odrzucony przez grono wpływowych rodzin. Był zdecydowany

za wszelk Ģ cen ħ zmieni ę t ħ sytuacj ħ , a Bernadette miała posłu Ň y ę mu jako Ļ rodek do

osi Ģ gni ħ cia celu.

Jego ukochana Ň ona, Eloise, zmarła wkrótce po urodzeniu Bernadette. Starsza córka

umarła przy porodzie. Jedyny syn, Albert, któremu niedawno urodziło si ħ dziecko, mieszkał

na wschodnim wybrze Ň u Stanów, pracował jako rybak i bardzo rzadko kontaktował si ħ z

ojcem. Popadł w niełask ħ , poniewa Ň o Ļ mielił si ħ o Ň eni ę z miło Ļ ci, odrzucaj Ģ c propozycj ħ

mał Ň e ı stwa, które zaaran Ň ował ojciec. W domu została, wi ħ c ju Ň tylko Bernadette. Jej brat z

trudem utrzymywał sw Ģ niewielk Ģ rodzin ħ , gdyby, wi ħ c do niego pojechała, musiałaby podj Ģę

prac ħ , na przykład, nauczycielki. Na razie jednak z powodu choroby Bernadette nie

wchodziło to w rachub ħ . Zmuszona wi ħ c była jako Ļ sobie radzi ę z wygórowanymi aspi-

racjami ojca.

Nie chodziło o to, Ň e w ogóle nie chciała wyj Ļę za m ĢŇ . Owszem, piel ħ gnowała swoje

marzenia o domu i rodzinie, lecz ojciec upierał si ħ , by wybra ę jej m ħŇ a nie tylko bogatego, ale

i odpowiednio usytuowanego w hierarchii społecznej. Colston Barron pragn Ģ ł zi ħ cia

utytułowanego; od biedy mógłby by ę Amerykaninem, ale wtedy musiałby pochodzi ę z

rodziny ciesz Ģ cej si ħ powszechnym szacunkiem. Pierwsza próba wyswatania Bernadette z

angielskim ksi ħ ciem okazała si ħ niewypałem. Co prawda zubo Ň ały arystokrata był bardzo

ch ħ tny do o Ň enku, został nawet przedstawiony Bernadette, lecz dziewczyna z sobie tylko

wiadomych powodów wyst Ģ piła w postrz ħ pionych d Ň insach brata i w brudnej koszuli, dwa

z ħ by zaczerniła woskiem, a pi ħ kne długie włosy koloru platyny natłu Ļ ciła jakim Ļ cuchn Ģ cym

smarem. Ksi ĢŇħ natychmiast wyjechał, rzekomo z powodu nagłej wiadomo Ļ ci o Ļ miertelnej

chorobie jednego z członków rodziny. Ciekawe, w jaki sposób wiadomo Ļę ta dotarła tak

szybko do zapadłej dziury w południowo - wschodnim Teksasie...

W Ļ ciekło Ļę Colstona wcale nie wywołała u Bernadette skruchy. Dziewczyna

lodowatym tonem poinformowała ojca, Ň e nie zamierza po Ļ lubi ę Ň adnego m ħŇ czyzny tylko

dla tytułu! Brat zostawił swoje stare ubrania na ranczu i Bernadette bez wahania ubierała si ħ

jak wariatka, ilekro ę ojciec zapraszał upatrzonego przez siebie kandydata do jej r ħ ki.

Jednak Ň e tego dnia nie była nale Ň ycie przygotowana. Miała na sobie niebiesk Ģ kraciast Ģ

sukienk ħ , jasne włosy upi ħ ła w lu Ņ ny w ħ zeł; zielone oczy wpatrzone w ró Ň e, którymi

Bernadette wła Ļ nie si ħ zajmowała, miały wyraz zachwytu i rozmarzenia. Ani troch ħ nie

przypominała w tej chwili zwariowanej chłopczycy. W ka Ň dym razie na pewno nie tak j Ģ

widział przygl Ģ daj Ģ cy si ħ jej niepostrze Ň enie m ħŇ czyzna na l Ļ ni Ģ cym czarnym ogierze.

W pewnej chwili poczuła, Ň e jest obserwowana... szacowana badawczym wzrokiem

pary roziskrzonych czarnych oczu. Jego oczu. To dziwne, pomy Ļ lała, Ň e zawsze udawało jej

si ħ wyczu ę jego obecno Ļę , mimo Ň e najcz ħĻ ciej nie słyszała, gdy si ħ zbli Ň ał.

Wstała i odwróciła si ħ . Zarumieniona, roziskrzonym wzrokiem obj ħ ła eleganckiego

m ħŇ czyzn ħ w roboczym ubraniu - w d Ň insach pod skórzanymi kowbojskimi spodniami,

butach z ostrogami, flanelowej koszuli i d Ň insowej kurtce. Jego proste czarne włosy były

ledwie widoczne pod szerokim kapeluszem, który osłaniał twarz przed promieniami sło ı ca.

- Mam dygn Ģę , wasza ekscelencjo? - zapytała z odcieniem ironii w głosie. Ich

rozmowy cz ħ sto niebezpiecznie balansowały na granicy kłótni.

Eduardo Rodrigo Ramirez y Cortes skin Ģ ł głow Ģ w Ň artobliwym ge Ļ cie; cienkie wargi

o okrutnym wyrazie wykrzywiły si ħ w zło Ļ liwym u Ļ mieszku. Był niepokoj Ģ co urodziwy, cho ę

nieskazitelno Ļę jego zuchwałej m ħ skiej urody m Ģ ciła blizna biegn Ģ ca wzdłu Ň policzka,

pozostało Ļę po stoczonej w młodo Ļ ci walce na no Ň e. Miał trzydzie Ļ ci sze Ļę lat, wyrazist Ģ

twarz, oliwkow Ģ cer ħ , czarne oczy... i był w pewien sposób niebezpieczny.

Jego ojciec, szlachetnie urodzony Hiszpan, nie Ň ył ju Ň od wielu lat. Matka, jasnowłosa

pi ħ kno Ļę , nale ŇĢ ca do elity San Antonio, mieszkała z drugim m ħŇ em w Nowym Jorku.

Eduardo nie odziedziczył po niej ani urody, ani charakteru i temperamentu. Był w ka Ň dym

calu Hiszpanem. Dla pracowników rancza był el jefe, opiekunem i szefem. W Hiszpanii był el

conde, hrabi Ģ , którego krewnych mo Ň na było znale Ņę we wszystkich królewskich rodzinach

Europy. Dla Bernadette był wrogiem... a przynajmniej bywał nim od czasu do czasu.

Walczyła z nim, nie chc Ģ c, by zauwa Ň ył to, co naprawd ħ do niego czuje. Przez ostatnie dwa

lat ukrywanie tego przychodziło jej z coraz wi ħ kszym trudem.

- Je Ļ li szukasz mojego ojca, to jest zaj ħ ty. Rozmy Ļ la, które bogate rodziny z San

Antonio powinien zaprosi ę na bal. Zamierza go wyprawi ę za miesi Ģ c od przyszłej soboty -

poinformowała, z trudem opanowuj Ģ c wzburzenie.

Mimo Ň e szczupła twarz Eduarda kryła si ħ w cieniu szerokiego kapelusza, Bernadette

widziała jego pałaj Ģ cy wzrok. Jak na człowieka tak szlachetnie urodzonego, przygl Ģ dał si ħ jej

zdecydowanie zbyt zuchwale, lecz po chwili jego spojrzenie zoboj ħ tniało, jakby nie znalazł

niczego ciekawego w szczupłej sylwetce dziewczyny i jej ładnie zaokr Ģ glonym biu Ļ cie.

Przypomniała sobie, Ň e chocia Ň jego zmarła Ň ona była hiszpa ı sk Ģ szlachciank Ģ , nale Ň ała do

osób o zdecydowanie obfitych kształtach. Bernadette starała si ħ uty ę cho ę troch ħ , s Ģ dz Ģ c, Ň e

dzi ħ ki temu zdoła zwróci ę na siebie uwag ħ Eduarda, ale pomimo rozpaczliwych wysiłków nie

udawało jej si ħ przybra ę na wadze cho ę by paru funtów.

Ma nadziej ħ na zwi Ģ zek z utytułowan Ģ europejsk Ģ rodzin Ģ - odpowiedział Eduardo.

- A ty?

Wolałabym za Ň y ę trucizn ħ - powiedziała cicho Bernadette. - Postarałam si ħ , Ň eby

ostatni zalotnik uciekł st Ģ d w popłochu, ale ojciec nie zamierza si ħ podda ę . Organizuje ten

bal, Ň eby uczci ę kupno kolejnej linii kolejowej, ale prawdziwym powodem jest to, Ň e znalazł

dwóch zubo Ň ałych szlachetnie urodzonych kawalerów z Europy, którzy zamierzaj Ģ rzuci ę mi

si ħ do stóp.

Gł ħ boko zaczerpn ħ ła tchu i zaniosła si ħ kaszlem; dopiero po dłu Ň szej chwili była w

stanie uregulowa ę oddech. Pyłki czasami dra Ň niły jej drogi oddechowe. Była w Ļ ciekła, Ň e

Eduardo widzi j Ģ w chwili słabo Ļ ci.

Wychylił si ħ z siodła.

Ogród nie jest najlepszym miejscem dla astmatyka - zauwa Ň ył.

Bardzo lubi ħ kwiaty. - Wyci Ģ gn ħ ła haftowan Ģ chusteczk ħ zza pasa i zasłoniła ni Ģ

usta. W zielonych oczach Bernadette kryła si ħ wrogo Ļę . - Chyba powiniene Ļ jecha ę ju Ň do

domu wychłosta ę swoich niewolników - o Ļ wiadczyła cierpkim tonem.

Nie mam niewolników. To oddani pracownicy, którzy zajmuj Ģ si ħ bydłem i

dogl Ģ daj Ģ domu. - Eduard wolno przesun Ģ ł dłoni Ģ po muskularnym udzie i z nagłym zainte-

resowaniem spojrzał na Bernadette. - My Ļ lałem, Ň e twój ojciec poniechał ju Ň prób oddania ci ħ

pierwszemu z brzegu m ħŇ czy Ņ nie z odpowiednim tytułem.

Na jego li Ļ cie kandydatów zostało jeszcze par ħ pozycji. - Westchn ħ ła i popatrzyła

na niego z widocznym zainteresowaniem. - Masz szcz ħĻ cie, Ň e nie znajdujesz si ħ w kr ħ gu

jego zainteresowania.

Przepraszam, ale nie rozumiem.

Przecie Ň jeste Ļ szlachetnie urodzony. Eduard u Ļ miechn Ģ ł si ħ .

Poniek Ģ d.

Jeste Ļ hrabi Ģ , el conde - podkre Ļ liła.

To prawda. Ale twój ojciec wie, Ň e nie mam zamiaru si ħ Ň eni ę po stracie syna. I

Ň ony - dodał z gorycz Ģ .

To mnie uspokaja.

Bernadette niewiele wiedziała na temat jego tragedii, ale pewne było to, Ň e od czasu,

gdy nast Ģ piła, „człowiek o stalowych nerwach” zasłyn Ģ ł z Ļ lepej furii i w Ļ ciekło Ļ ci równie

pot ħŇ nej jak jego koligacje. Nawet najmniej boja Ņ liwi na widok Eduarda Rodrigo Ramireza y

Cortesa pierzchali w popłochu. Bernadette spotkała go raz, nieprzytomnie pijanego i dziko

wymachuj Ģ cego rewolwerem. Nikt nie znał dokładnej wersji wydarze ı , wiedziano tylko, Ň e

tamtego dnia Eduardo po powrocie do domu zastał w nim martwego synka. ņ ona zmarła

wkrótce potem, od kuli z rewolweru przystawionego do głowy. Nikogo nie aresztowano, nie

wniesiono Ň adnych oskar Ň e ı . Eduardo nigdy nie mówił o tym, co si ħ wydarzyło, ale szeptano,

Ň e obwiniał Ň on ħ za Ļ mier ę dziecka i Ň e j Ģ zabił. Przygl Ģ daj Ģ c mu si ħ w tej chwili, Bernadette

skłonna była uwierzy ę , Ň e Eduardo jest zdolny do morderstwa. Nie spotkała jeszcze tak

twardego człowieka, który, jak przypuszczała, w porywach w Ļ ciekło Ļ ci stawał si ħ bezlitosny.

Wprawdzie rzadko wybuchał, ale jego niezwykłe opanowanie budziło tym wi ħ ksz Ģ groz ħ .

Widziała, jak z zimn Ģ krwi Ģ strzelił w miasteczku do pijanego kowboja, który

pierwszy wypalił do niego z dwóch rewolwerów.

Eduardo nawet nie próbował si ħ uchyli ę . Stoj Ģ c po Ļ ród gradu kul, spokojnie

wycelował i wystrzelił. Kowboj osun Ģ ł si ħ na ziemi ħ . ņ ył, ale był ranny. Kiedy zawieziono go

do lekarza, Bernadette zaoferowała pomoc Eduardowi, którego rami ħ krwawiło, ale nie

skorzystał z niej; spokojnym tonem stwierdził, Ň e takim dra Ļ ni ħ ciem nie warto si ħ

przejmowa ę .

Mimo wszystko miała jednak nadziej ħ , Ň e pewnego dnia ojciec rozwa Ň y mo Ň liwo Ļę

wydania jej za m ĢŇ wła Ļ nie za Eduarda. Na sam Ģ my Ļ l o nim mocniej biło jej serce, a gdy

wyobraziła sobie jego twarde dłonie na swoim nagim ciele, przenikał j Ģ dreszcz. Niestety,

ojciec chyba nie brał pod uwag ħ kandydatury Eduarda i szukał dla niej narzeczonych w

Europie, a nie w rodzinnych stronach.

- Nie chcesz wyj Ļę za m ĢŇ ? - zapytał nagle.

Nie była przygotowana na to pytanie.

Palmer Diana - Mimoza.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: