Karen Horney
Nasze wewnętrzne konflikty rozdział 1
Obecność konfliktów wewnętrznych nie jest oznaką nerwicy. Człowiek w przeciwieństwie do zwierzęcia ma przywilej ale i możliwość wyboru i konieczność podejmowania decyzji między sprzecznymi dążeniami tworzącymi konflikt. Jego rodzaj, zasięg i natężenie zdeterminowane są w dużej mierze przez kulturę w której żyjemy. Ludzie przeżywają konflikty w różnych sferach swojego życia lecz większość nie jest ich świadoma a co za tym idzie nie rozwiązuje ich za pomocą konkretnych decyzji (jeszcze nie o neurotykach). Każdy wybór między sprzecznościami tworzącymi konflikt zakłada chęć i zdolność do wzięcia odopwiedzialności. Wewnętrzna siła i wolność pochodzi z pełniejszego zmierzenia się z naszymi konfliktami i z poszukiwań własnych rozwiązań. Neurotyk tylko szczątkowo zdaje sobie sprawę z własnych uczuć i pragnień i często jedynymi świadomię odczuwanymi przez niego uczuciami są lęk i złość, które są reakcjami na ciosy z zewnątrz we wrażliwe miejsca. Nawet lęk i złość są czasami wypierane. Neurotyk traci zdolność do wyrzekania się jednej rzeczy dla drugiej i zdolność do wzięcia odopwiedzialności za wybór z powodu swoich kompulsywnych tendencji.
Cechy elementów składowych konfliktów neurotycznych:
-całkowita ich nieprzystawalność do siebie(poziom sprzeczności dążeń jest wyższy w k. neurotycznych niż w normalnych)
-konflikt pozostaje zawsze nieświadomy
-sprzeczne dążenia są ujawniane lecz zdecydowanie wypierane
-s. d. mają charakter przymusowy
-żaden wybór nie jest możliwy
-brak możłiwości rezygnacji z żadnego ze swych sprzecznych pragnień przy czym żadne z nich nie jest tym czego neurotyk naprawdę chce
Odmienność konfliktów neurotycznych od normalnych tkwi w tym, że dla normalnej osoby różnica między dwoma sprzecznymi dążeniami jest znacznie mniejsza niż dla neurotyka. Osoba normalna musi opowiedzieć się za jednym z dwóch sposobów postępowania, przy czym oba sposoby są możłiwe i mieszczą się w ramach poprawnie zintegrowanej osobowości. Konflikt neurotyczny jest zawsze nieuświadomiony i można doń dotrzeć tylko pokonując ogromny opó ze strony pacjenta. Neurotykiem szarpią w dwie strony sprzeczności a on nie chce podążyć za żadną z nich i dokonanie wyboru jest niemożłiwe. Neurotyk sam nie może starać się rozwiązać konfliktu gdyż jest on nieświadomy ale stara się go "pozbyć".
rozdział 2
Neurotyk stara się zrobić wszystko by zaprzeczyć istnieniu konfliktu. Osoby uwikłane w konlikt neurotyczny są niekonsekwentne wobec własnych przekonań. Niektóre z konfliktów pojawiają się na powierzchniu świadomości ale są jedynie wypaczenim lub modyfikacją prawdziwego konfliktu. Konflikt na zewnątrz nie może być rozwiązany bez rozpoznania ukrytych za nim głębszych konfliktów. Źródło konfliktu ogniskuje się wokół utraty przez neurotyka zdolności do tego by pragnąć czegokolwiek z pełnym zaangażowaniem, gdyż nawet jego pragnienia są podzielone i zmierzają w przeciwnych kierunkach. Konflikt podstawowy ( w przeciwieństwie do koncepcji Freuda) może w ogóle nie powstać, a jeżeli zaistniej można go rozwiązać, pod warunkiem, że osoba weń uwikłana gotowa jest podjąć wysiłek jaki się z tym wiąże.
tu książa z czytelni była zubożona o dwie strony (przykro mi)
Dziecko może kierować się ku ludziom, przeciwko nim lub odchodzić od nich:
postawa KU:
-akceptacja bezradności mimo poczucia odsunięcia i lęku; staranie zdobycia uczuć innych i oparcia na nim; przyłączenie się do najsilnejszej osoby lub grupy gdy grupa lub rodzina podzielona jest na obozy; stosowanie się dożyczeń i próśb w celu zdobyćia poczucia przynależności i wsparcia (odczuwanie poczucia siły i mniejszego wyizolowania)
postawa PRZECIWKO:
-uznanie za oczywistą wrogość obecną wokół dziecka i świadoma bądź nie decyzja walki z nią; nieufność z założenia wobec zamiarów i uczuć okazywanych przez innych; buntowanie się w każdy możliwy sposób;chęć bycia silniejszym od otoczenia i pragnienie pokonania wszystkich częsciowo by bronić siebie i częsciowo z chęci odwetu
postawa ODDALANIA SIĘ OD LUDZI:
-brak chęci przynależenia do żadnej grupy, walki z kimkolwiek i trzymanie się na uboczu; przekonanie że ma się nie wiele wspólnego z innymi i że inni mnie nie rozumieją
W każdej postawie zaznaczony jest element lęku podstawowego: w 1 bezradność, w 2 wrogość a w 3 wyizolowanie. Dziecko nie może całkowićie podążyć w jednym z przedstwionych kierunków. W każdej postawie obecne są wszystkie elementy ale widoczny jest tylko dominujący. Dominująca postwa akceptowana jest często ale nie zawsze w sposób świadomy. Jeżeli sytuacja z dzieciństwa nie ogranicza zbytnio swobodnego rozwoju jednostki doświadczenia z młodości mogą mieć na nią istitny wpływ. Jeżeli doświadczenia z dzieciństwa są na tyle silne, że uformowały dziecko wykształcając w nimsztywny wzór zachowań żadne nowe doświadczenie nie będzie mogło go zburzyć bo każde nowa sytuacja będzie interpretowana zgodnie z ustalonym wzorcem. Nowe doświadczenia będą jedynie wzmacniać wzorzec. U osoby normalnej wspomniane wyżej postawy nie muszą się wykluczać i mogą tworzyć spójną całość. W przypadku nerwicy nie jest to możłiwe ponieważ neurotyk niejest osobą elastyczną, panikuje kiedy zachowuje się inaczej niż zwykle. Dlatego jeżeli wszystkie nastawienie są w znacznym stopniu obecne neurotyk siłą rzeczy zostanie uwikłany w konflikt. Postawy te nie ograniczają się jedynie do relacji międzyludzkich lecz przenikają całą osobowość. Obejmują nie tylko stosunek neurotyka do innych ale też do siebie i do życia w ogóle. Konflikt zrodfzony z niemożliwości pogodzenia sprzecznych ze sobą postaw stanowi jądro nerwicy i może być nazywany konfliktem podstawowym( jądro jako dynamiczne centrum) .
makaronowo