Kuciem nazywamy proces technologiczny obróbki plastycznej na gorąco lub na zimno, w którym z materiałów w postaci wlewka, kęsika, kęsa lub pręta wyrób kształtuje się przez wywarcie uderzenia lub nacisku. Kucie ma na celu nie tylko nadanie materiałowi odpowiedniego kształtu, lecz ponadto poprawę własności mechanicznych. Kucie, w którym nacisk na materiał ma charakter statyczny i wywierany jest przez prasę lub kuźniarkę nazywamy prasowaniem.

Kucie dzielimy na:

-          kucie swobodne: nie ograniczony promieniowy wypływ materiału. Wyróżniający operacje:

Spętrzanie swobodne. Jeżeli spętrzanie jest przy udziale tarcia to tworzy się kształt beczkowaty.

Wskaźnik charakteryzuje zdolność materiału do spętrzania.

Pękanie jest zjawiskiem ograniczającym spętrzanie.

Uniknąć pękania można stosując wyżarzanie rekrystalizujące. Im próbka posiada większe ziarno tym większa skłonność do pękania.

Wyboczenie.

Aby ograniczyć wyboczenie stosuje się odpowiednie zabiegi konstrukcyjne w oprzyrządowaniu np.: w przypadku końców pręta, jak w prod. śrub; stosuje się wstępne spętrzanie.

-          kucie matrycowe. Materiał  w końcowej fazie kształtowania napotyka ścianki matrycy – ograniczony zatem jest jego promieniowy wypływ. Jeżeli kucie matrycowe odbywa się z dużą prędkością wówczas znać dają o sobie siły bezwładności.

1