PRZEPISY GRY W TENISA.doc

PRZEPISY GRY W TENISA

GRA POJEDYNCZA

1. Kort tenisowy

    Kort tenisowy stanowi prostokąt o długości 23,77 m i szerokości 8, 23 m. Przedzielony jest przez środek siatką zawieszoną na sznurze lub metalowej lince o średnicy nie większej, niż 8 mm, przymocowanej, lub przechodzącej przez wierzchołki dwóch słupków o przekroju nie większym, niż 15 cm2 lub średnicy nie większej, niż 15 cm. Słupki nie mogą wystawać wyżej, niż 2,5 cm ponad poziom linki siatki. Środki słupków umieszczone są w odległości 0,914 m od każdej linii bocznej na zewnątrz kortu, a ich wysokość musi umożliwiać przymocowanie lub podparcie linki w taki sposób, aby wierzch siatki znajdował się 1,07 m nad ziemią

    W przypadku, gdy do gry pojedynczej ma być użyty kort do gry podwójnej (patrz pkt 34), siatka musi być podparta do wysokości 1,07 m przy pomocy dwóch słupków, zwanych dalej "podpórkami do gry pojedynczej”; o przekroju nie większym, niż 7,5 cm2 lub średnicy nie przekraczającej 7,5 cm. Środki podpórek do gry pojedynczej muszą być umieszczone w odle­głości 0,914 m od każdej linii bocznej na zewnątrz kortu.

     Siatka powinna być rozpostarta w taki sposób, aby całkowicie wypełniała przestrzeń pomiędzy dwoma słupkami. Oczka siatki muszą być dostatecznie małe, aby zapobiec przechodzeniu przez nie piłki. W środku siatka musi być ściągnięta do wysokości 0,914 m nad ziemią przy pomocy paska, o szerokości nie przekraczającej 5 cm, w kolorze całkowicie białym. Linka oraz wierzch siatki muszą być pokryte taśmą w kolorze całkowicie białym, o szerokości nie mniej­szej, niż 5 cm i nie większej, niż 6,3 cm z każdej strony. Na siatce, pasku, taśmie i podpórkach do gry pojedynczej nie mogą znajdować się żadne ogłoszenia reklamowe.

     Linie ograniczające krótsze i dłuższe boki kortu zwane są odpowiednio liniami głównymi (końcowymi) i liniami bocznymi. Po każdej stronie siatki w odległości 6,40 m i równolegle do niej, wytyczone są linie podania (linie serwisowe). Pole po każdej stronie siatki, zawarte pomiędzy liniami podania a liniami bocznymi, podzielone jest na dwie równe części, zwane polami podania, przy pomocy linii środkowej podania, o szerokości 5 cm, wytyczonej w połowie odległości między liniami bocznymi i równolegle do nich. Obie linie główne przedzielone są w połowie wyimaginowanymi przedłużeniami linii środkowej podania przy pomocy odcinków linii o długości 10 cm i szerokości 5 cm, zwanych znakami środkowym, wyrysowanymi wewnątrz kortu, stycznie do linii głównych i prostopadle do nich. Wszystkie pozostałe linie muszą mieć szerokość nie mniejszą niż 2,5 cm i nie większą niż 5 cm, z wyjątkiem linii głównych, których szerokość może wynosić 10 cm. Wszystkie wymiary kortu stanowią odległości pomiędzy zewnętrznymi krawędziami odpowiednich linii. Wszystkie linie muszą być jednakowego koloru. Jeżeli z tyłu kortu umieszczone sa jakiekolwiek ogłoszenia reklamowe, nie mogą one zawierać białego, ani żółtego koloru. Jasny kolor może być użyty pod warunkiem, że nie zakłóca widoczności zawodnikom. Również ogłoszenia reklamowe umieszczone na krzesłach sędziów liniowych z tyłu kortu nie mogą zawierać bia­łego, ani żółtego koloru, natomiast inny jasny kolor może być użyty pod warunkiem, że nie zakłóca widoczności zawodnikom.

Uwaga 1: W przypadku zawodów o Puchar Davisa lub innych oficjalnych zawodów ITF, ATP, czy WTA, wymagania, co do odległości pomiędzy liniami głównymi, a ogrodzeniem, czy innym stałym urządzeniem kortu podane są w odpowiednich regulaminach.

Uwaga 2: W rozgrywkach klubowych lub innych, o charakterze rekreacyjnym, przestrzeń poza każdą linią główną musi wynosić nie mniej niż 5,50 m, a poza każdą linią boczną - nie mniej, niż 3, 05 m.

2. Stałe urządzenia kortu

    Do stałych urządzeń kortu zalicza się siatkę, słupki, podpórki do gry pojedynczej, sznur lub metalową linkę, pasek i taśmę, a także, jeśli znajdują się wokół kortu, tylne i boczne ogrodzenia, trybuny, stałe i przenośne krzesła wokół kortu wraz z osobami je zajmującymi, wszystkie inne urządzenia wokół kortu i ponad nim oraz sędziów i dzieci do podawania piłek, jeżeli znajdują się na właściwych miejscach.

Uwaga: W rozumieniu niniejszego przepisu pojęcie "sędzia" oznacza osobę sędziego głównego, a także wszystkie osoby upoważnione do przebywania na korcie, wyznaczone do pomocy sędziemu głównemu do prowadzenia spotkania.

3. Piłka

    Piłka musi mieć jednolitą powierzchnię zewnętrzną, w kolorze białym lub żółtym. Jakiekolwiek szwy nie mogą mieć ściegów wewnętrznych, Średnica piłki musi wynosić nie mniej, niż 6,35 cm i nie więcej, niż 6,67 cm. Waga piłki - nie mniej, niż 56,7 g i n(e więcej, niż 58,5 g. Piłka, opuszczona z wysokości 2,54 m. na betonowe podłoże, musi mieć odskok nie mniejszy, niż 134,62 cm i nie większy, niż 147, 32 cm. Odkształcenie pierwotne piłki pod wpływem działania masy 8,165 kg musi być nie mniejsze, niż 0,56 cm i nie większe, niż 0,74 cm, nato­miast odkształcenie powrotne -nie mniejsze, niż 0,80 cm i nie większe, niż 1,08 cm. Wartości tych dwóch odkształceń muszą stanowić przeciętną trzech pomiarów wykonanych wzdłuż trzech osi piłki. W każdym przypadku dwa pomiary nie mogą różnić się między sobą więcej, niż o 0,076 cm. Wszystkie badania wymiaru, odskoku i odkształceń muszą być wykonane zgodnie z zaleceniami ITF dla producentów.

    W turniejach, w których obowiązują "Przepisy gry w tenisa" można grać tylko piłkami, znaj­dującymi się w oficjalnym wykazie piłek zaakceptowanych przez ITF.

4. Rakieta

    Przepisy gry w tenisa nie zezwalają na użycie do gry rakiet nie odpowiadających poniższym wymaganiom:

    a) Powierzchnia uderzenia rakiety musi być płaska; stanowi ją splot skrzyżowanych strun, połączonych z ramą i na przemian przeplecionych i stykających się w miejscu skrzyżowania; gęstość splotu naciągu musi być jednolita, a w szczególności nie mniejsza w środku, niż w jakimkolwiek innym miejscu. Rakieta musi być zaprojektowana i naciągnięta w taki sposób, aby jej cechy służące odbijaniu piłki były identyczne po obydwu stronach. Struny muszą być pozbawione jakichkolwiek przedmiotów lub urządzeń, przymocowanych w celu innym, niż zapobieżenie lub ograniczenie zużycia lub drgań, i których wielkość oraz umiejscowienie w oczywisty sposób nie odpowiadają takiemu celowi.

    b) Rama rakiety musi mieć całkowitą długość nie przekraczającą 73,66 cm wraz z uchwytem oraz całkowitą szerokość nie przekraczającą 31,75 cm. W turniejach amatorskich ta długość rakiety bę­dzie obowiązywała od 1 stycznia 2000 roku, obecnie długość rakiety w turniejach amatorskich nie może przekraczać 81,28 cm. Długość powierzchni naciągu nie może przekraczać 39,37 cm, a szerokość-29,21 cm.

    c) Rama wraz z uchwytem musi być pozbawiona jakichkolwiek przedmiotów lub urządzeń zasto­sowanych w celu innym, niż ograniczenie zużycia, drgań lub rozmieszczenia masy. Wielkość i umiej­scowienie takich przedmiotów lub urządzeń musi w oczywisty sposób służyć takiemu celowi.

    d) Rama wraz z uchwytem oraz struny muszą być pozbawione jakiegokolwiek urządzenia, które umożliwiałoby materialną zmianę kształtu rakiety lub zmianę rozmieszczenia masy wzdłuż osi podłużnej rakiety, co mogłoby zmienić obrotowy moment bezwładności lub też umyślną zmianę jakiejkolwiek fizycznej cechy, która mogłaby wpłynąć na pracę rakiety w czasie rozgrywania punktu.

     Międzynarodowa Federacja Tenisowa (ITF) stanowi jedyny organ rozstrzygający, czy model lub prototyp rakiety spełnia powyższe wymagania i czy może być dopuszczony do gry. Orzeczenie takie może być wydane z własnej inicjatywy Federacji, bądź też na wniosek osoby zainteresowanej (zawodnika, związku krajowego tub jego członków, producenta sprzętu). Wniosek o wydanie orzeczenia jest rozpatrywany po złożeniu podania zgodnie z obowiązującą procedurą (formularze w Sekretariacie ITF).

     Przypadek 1: Czy powierzchnia uderzenia może składać się z więcej, niż jednego splotu strun?                          Decyzja: Nie, przepis wymienia wyraźnie jeden, a nie wiele splotów skrzyżowanych strun.

     Przypadek 2: Czy powierzchnia naciągu może być uznana za jednolitą i płaską, jeżeli struny naciągnięte są nie w jednej, a w wielu płaszczyznach?

Decyzja: Nie.

     Przypadek 3: Czy na strunach rakiety może być umieszczone urządzenie (urządzenia) służą­ce do tłumienia drgań a, jeżeli tak, gdzie ono może być umieszczone?

Decyzja: Tak-jednakże urządzenia takie umieszczone mogą być jedynie poza polem krzyżowania się strun.

5. Podający i odbierający

     Zawodnicy rozpoczynający grę muszą stać po przeciwnych stronach siatki. Zawodnik wprowadzający piłkę do gry nazywa się podającym, jego przeciwnik - odbierającym.

    .Przypadek 1: Czy zawodnik usiłujący wykonać uderzenie, przegrywa punkt, jeżeli przekroczy

wyimaginowane przedłużenie siatki?

a) przed uderzeniem piłki

b) po uderzeniu?

Decyzja: Nie przegrywa punktu w żadnym przypadku, pod warunkiem, że nie przekroczy żadnej z linii ograniczających pole gry przeciwnika (pkt 20 e). Jeżeli przeszkadzał przy tym przeciwnikowi, ten może domagać się od sędziego decyzji zgodnie z punktami 21 i 25.

    Przypadek 2: Podający domaga się, aby odbierający stał w obrębie linii ograniczających jego pole gry. Czy jest to konieczne?

Decyzja: Nie. Odbierający może stać w dowolnym miejscu po swojej stronie siatki.

6. Wybór strony kortu i podania

    Wybór strony kortu oraz prawo wyboru podania lub odbioru w pierwszej grze (gemie) zosta­je ustalone przez losowanie. Zawodnik wygrywający losowanie może wybrać lub zażądać od przeciwnika wyboru:

­a) podania lub odbioru, w takim przypadku drugi zawodnik wybiera stronę kortu

b) stronę kortu, w takim przypadku drugi zawodnik wybiera podanie lub odbiór.

     Przypadek 1: Czy zawodnicy mają prawo do nowego wyboru, jeżeli rozpoczęcie meczu zo­stało przełożone?

Decyzja: Tak. Wynik losowania nie ulega zmianie, ale zawodnik, który je wygrał ma prawo ponownego wyboru.

7. Podanie

    Podanie musi być wykonane w następujący sposób: bezpośrednio przed wykonaniem ude­rzenia podający musi stać nieruchomo na obydwu stopach poza linią główną (tj. po jej stronie, dalszej od siatki) na powierzchni kortu zawartej pomiędzy wyimaginowanymi przedłużeniami znaku środkowego i linii bocznej. Następnie wyrzuca piłkę ręką w dowolnym kierunku i zanim piłka zetknie się z ziemią, uderza ją rakietą. Podanie uważa się za wykonane w chwili zetknięcia się rakiety z piłką. Zawodnik posługujący się jedną ręką może użyć rakiety do wyrzucenia piłki.

    Przypadek 1: Czy w grze pojedynczej zawodnik może zająć pozycję za odcinkiem linii głównej zawartym między linią boczną kortu do gry pojedynczej a linią boczną kortu do gry podwójnej?

Decyzja: Nie.

Przypadek 2: Jeżeli podający podrzuca dwie lub więcej piłek zamiast jednej, czy podanie ma być uznane za złe?

Decyzja: Nie. Należy zarządzić powtórzenie tego podania chyba ,że sędzia uzna takie działa­nie za zamierzone, w którym to przypadku podejmuje decyzję zgodnie z punktem 21.

8. Błąd stóp

    Podający w czasie wykonywania podania nie może:

    a) zmieniać swej pozycji przez chodzenie lub bieganie; jeżeli wykonuje nieznaczne ruchy stopami, nie mające istotnego wpływu na pozycję pierwotnie przez niego zajętą, nie może to być uznane za zmianę pozycji przez chodzenie lub bieganie;

    b) dotykać którąkolwiek stopą powierzchni innej, niż ta poza linią główną, zawarta między wyimaginowanymi przedłużeniami znaku środkowego i linii bocznej.

9. Wykonanie podania

    W czasie wykonywania podania podający musi zajmować pozycję na przemian za prawą i lewą połową linii głównej, rozpoczynając w każdej grze od strony prawej. W razie wykonania. podania z niewłaściwej strony wynik uzyskany z tak wykonanego podania zostaje zaliczony, należy natomiast przywrócić właściwą pozycję niezwłocznie po stwierdzeniu pomyłki.

    Podana piłka musi przelecieć nad siatką i zetknąć się z powierzchnią właściwego pola poda­nia, położonego po przekątnej od podającego lub z którąkolwiek z linii ograniczających to pole, zanim odbije ją odbierający.

10. Złe podanie

     Podanie jest złe, jeżeli:

a)      podający naruszy którekolwiek z postanowień zawartych w punktach 7, 8 lub 9;

b)  podający nie trafi w piłkę, usiłując ją uderzyć;

      c) podana piłka trafi w stałe urządzenie kortu (inne, niż siatka, pasek lub taśma) przed ze­tknięciem się z ziemią.

    Przypadek 1: Po wyrzuceniu piłki podający nie decyduje się na jej uderzenie i chwyta ją ponownie w rękę. Czy jest to złe podanie?

Decyzja: Nie.

    Przypadek 2:W czasie gry pojedynczej, rozgrywanej na korcie do gry podwójnej, wyposażo­nym w słupki do gry podwójnej i podpórki do gry pojedynczej, piłka po podaniu trafia w podpórkę, a następnie pada na właściwe pole podania. Czy jest to złe podanie, czy też należy zarządzić powtórzenie?

Decyzja: Jest to złe podanie, ponieważ podpórka do gry pojedynczej, słupek do gry podwój­nej oraz część siatki i taśmy zawarta między nimi stanowią stałe urządzenia kortu (punkty 2 i 10 oraz uwaga do punktu 24).

11. Drugie podanie

    Po wykonaniu złego podania, jeżeli jest to pierwszy błąd) podający wykonuje drugie poda­nie spoza tej samej połowy kortu, z której wykonał pierwsze podanie. Jeżeli pierwsze złe poda­nie było wykonane z niewłaściwej strony, wówczas zgodnie z punktem 9 podający ma prawo tylko do jednego podania spoza drugiej połowy kortu.

    Przypadek 1: Zawodnik podaje z niewłaściwej strony. Przegrywa punkt, a następnie domaga się przyznania drugiego podania, twierdząc, że podanie było złe, bo wykonał je z niewłaściwej strony.

Decyzja: Należy zaliczyć wynik uzyskany z tak wykonanego podania, ale w następnym punk­cie podanie musi być wykonane z właściwej strony, zgodnie ze stanem gry.

    Przypadek 2: Przy stanie gry po 15 podający przez pomyłkę podaje spoza lewej strony kortu. Wygrywa punkt. Następnie podaje z prawej strony, wykonując złe podanie. W tym momencie zostaje stwierdzony błąd w ustawieniu. Czy należy przyznać podającemu poprzedni punkt? Spoza której strony kortu ma być wykonane następne podanie?

Decyzja: Poprzedni punkt należy zaliczyć dla podającego, następne podanie natomiast musi być wykonane spoza właściwej, a więc lewej strony kortu, jako drugie, z zaliczeniem pierwsze­go złego podania z prawej strony.

12. Kiedy może być wykonane podanie

    Podający nie może wykonać uderzenia, dopóki odbierający nie jest przygotowany. Jeżeli odbierający usiłował odebrać podanie, musi zostać uznany za przygotowanego. Jeżeli nato­miast odbierający sygnalizował, że jest nieprzygotowany, a podanie zostało wykonane, nie może być ono uznane za złe, nawet jeżeli piłka nie trafiła we właściwe pole podania.

13. Unieważnienie

   We wszystkich przypadkach, kiedy zgodnie z przepisami lub w wyniku zaistniałych okoliczności zakłócających grę, piłkę należy unieważnić i zarządzić powtórzenie, musi być zastosowana następująca interpretacja:

a)      jeżeli unieważnienie dotyczy wyłącznie podania, jedynie to podanie musi zostać powtórzone;

b)      jeżeli zachodzi potrzeba unieważnienia w innych okolicznościach, powtórzony musi zo­stać cały punkt.

    Przypadek 1: Podanie zostaje zakłócone z przyczyn innych, niż określone w pkt 14. Czy należy powtórzyć jedynie to podanie?

Decyzja: Nie: Musi zostać powtórzony cały punkt.

    Przypadek 2: Jeżeli piłka będąca w grze pęknie, czy należy zarządzić powtórzenie punktu?

Decyzja: Tak.

14. Unieważnienie podania

    Podanie jest nieważne, jeżeli:

    a) podana piłka dotknie siatki, paska lub taśmy, a następnie upadnie na właściwe pole po­dania, lub po dotknięciu siatki, paska lub taśmy, a przed zetknięciem się z ziemią, dotknie odbierającego, bądź czegokolwiek, co ma on na sobie lub trzyma;

    b) podanie dobre lub złe zostanie wykonane, gdy odbierający nie był prrygotowany (patrz pkt 12). W przypadku unieważnienia pierwszego lub drugiego podania, powtórzone zostaje odpowied­nio pierwsze lub drugie podanie - unieważnienie podania nie anuluje poprzedniego błędu.

15. Kolejność podawania

    Po zakończeniu pierwszej gry odbierający staje się podającym, natomiast podający-odbiera­jącym. Zmiana taka następuje po każdej kolejnej grze aż do zakończenia spotkania. Jeżeli zawod­nik wykona podanie poza ustaloną kolejnością, jego przeciwnik musi podawać niezwłocznie po stwierdzeniu pomyłki, jednak wynik uzyskany do tego momentu musi zostać zaliczony. Jeżeli do chwili stwierdzenia pomyłki została rozegrana cała gra, kolejność podania ma pozostać taka, jak ją zmieniono. Złe podanie, wykonane przed stwierdzeniem pomyłki nie liczy się.

16. Zmiana stron kortu

    Zawodnicy muszą zamieniać się stronami kortu po pierwszej, trzeciej i każdej następnej nieparzystej grze w każdym secie, oraz po zakończeniu seta, chyba, że liczba gier w zakończonym secie jest parzysta, w którym to przypadku zmiana stron musi nastąpić po zakończeniu pierwszej gry następnego seta. Jeżeli przez pomyłkę nie zostanie zachowana właściwa kolej­ność, zawodnicy muszą zająć pozycje po właściwych stronach niezwłocznie po stwierdzeniu pomyłki i przestrzegać zmiany stron w pierwotnie ustalonym porządku.

17. Piłka w grze

    Piłka jest w grze od chwili wykonania podania i pozostaje w grze do chwili rozstrzygnięcia punktu, chyba że zostanie uznana za złą lub unieważniona.

    Przypadek 1: Zawodnik nie wykonuje dobrego odbicia, zła piłka nie zostaje wywołana i pozostaje w grze. Czy przeciwnik może domagać się przyznania punktu później, po zakończe­niu wymiany?

Decyzja: Nie. Nie można domagać się punktu, jeżeli wymiana była kontynuowana po nie wywołanej złej piłce, pod warunkiem, że drugiemu zawodnikowi nie przeszkadzano w grze.

18. Punkty wygrane przez podającego

    Podający wygrywa punkt, jeżeli:

    a) podana piłka, o ile nie zostanie unieważniona na podstawie punktu 14, przed zetknięciem się z ziemią dotknie odbierającego bądź czegokolwiek, co ma on na sobie lub trzyma;

c)       odbierający przegra punkt z innej przyczyny, spośród określonych w pkt 20.

19. Punkty wygrane przez odbierającego

    Odbierający wygrywa punkt, jeżeli:

    a) podający wykona dwa następujące po sobie złe podania;

b)      podający przegra punkt z innej przyczyny spośród określonych w pkt 20.

20. Punkty przegrane

    Zawodnik przegrywa punkt, jeżeli:

    a) nie uda mu się przed powtórnym zetknięciem się z ziemią piłki będącej w grze odbić jej w taki sposób, aby powróciła ponad siatką na stronę przeciwnika (z wyjątkiem sytuacji określo­nej w pkt 24 a lub c);

    b) odbije piłkę będącą w grze w taki sposób, że trafi ona w ziemię, stałe urządzenie kortu lub inny przedmiot poza liniami ograniczającymi pole gry jego przeciwnika (z wyjątkiem sytuacji określonych w pkt 24 a lub c);

    c) odbije piłkę przed jej zetknięciem się z ziemią i nie wykona dobrego uderzenia, nawet stojąc poza polem gry;

    d) odbijając piłkę, rozmyślnie przeniesie ją lub złapie rakieta, lub rozmyślnie dotknie ją rakietą więcej, nit jeden raz;

    e) on sam, jego rakieta (trzymana w ręce lub nie), bądź cokolwiek, co ma on na sobie lub trzyma, dotknie siatki, słupka, podpórki, linki, paska lub taśmy, bądź też ziemi w obrębie pola gry jego przeciwnika w jakimkolwiek czasie, kiedy piłka pozostaje w grze;

    f) odbije piłkę zanim przejdzie ona nad siatką;

    g) piłka będąca w grze dotknie jego samego bądź czegokolwiek, co ma on na sobie lub trzyma, z wyjątkiem rakiety, trzymanej w jednej lub obydwu rękach;

    h) rzuci rakietę i trafi nią w piłkę;

    i) rozmyślnie zmieni kształt rakiety w czasie rozgrywania punktu.

    Przypadek 1: W czasie wykonywania pierwszego podania, które trafia poza właściwe pole podania, rakieta podającego wypada z ręki i trafia w siatkę. Czy podający przegrywa punkt?

Decyzja: Podający przegrywa punkt, jeżeli rakieta dotknie siatki przed zetknięciem się piłki z ziemią, tj. w czasie, kiedy piłka jest w grze (pkt 20 e).

Przypadek 2: W czasie wykonywania podania rakieta wypada z ręki podającego i dotyka siatki po zetknięciu się piłki z ziemią poza właściwym polem podania. Czy jest to złe podanie, czy też podający przegrywa punkt?

Decyzja: Jest to złe podanie, ponieważ piłka nie była już w grze w chwili, gdy rakieta dotknęła siatki.

    Przypadek 3: Zawodnicy A i B grają przeciwko C i D. A podaje na D, C natomiast dotyka siatki przed zetknięciem się piłki z ziemią. Zostaje wywołane złe podanie, ponieważ piłka pada poza właściwe pole podania. Czy para C-D przegrywa punkt?

Decyzja: Tak. Wywołanie złego podania stanowiło błąd. C i D przegrali punkt, zanim można było wywołać złe podanie, ponieważ C dotknął siatki w czasie, kiedy piłka była w grze (pkt 20 e).

    Przypadek 4: Czy zawodnik może przeskoczyć przez siatkę na pole gry swego przeciwnika w czasie, kiedy piłka jest w grze, i nie przegrać punktu?

Decyzja: Nie. Przegrywa punkt w każdych okolicznościach (pkt 20 e).

Przypadek 5: Piłka mocno podcięta przez A spada na pole gry B i powraca na stronę A. B, nie mogąc dosięgnąć piłki, rzuca rakietę i trafia piłkę. Rakieta i piłka upadają na pole gry A, który odbija piłkę poza pole gry B. Czy B wygrywa, czy przegrywa punkt?

Decyzja: B przegrywa punkt (pkt 20 e i h).

    Przypadek 6: Zawodnik stojący poza polem podania zostaje trafiony podawaną piłką przed­tem, zanim zetknęła się ona z ziemią. Czy wygrywa, czy przegrywa punkt?

Decyzja: Zawodnik trafiony piłką przegrywa punkt, z wyjątkiem sytuacji określonej w punkcie 14 a.

Przypadek 7: Zawodnik stojący poza polem gry odbija lub chwyta w rękę piłkę przed jej zetknięciem się z ziemią, a następnie domaga się przyznania punktu, twierdząc, że piłka z pew­nością trafiłaby w ziemię poza polem gry.

Decyzja: W żadnym przypadku nie może domagać się przyznania punktu: 

    a) jeżeli chwyci piłkę, przegrywa punkt na podstawie pkt 20 g;

    b) jeżeli odbije piłkę przed jej zetknięciem się z ziemią, wykonując złe uderzenie, przegrywa punkt na podstawie pkt 20 c;

    c) jeżeli odbije piłkę przed jej zetknięciem się z ziemią, wykonując dobre uderzenie, wymia­na ma być kontynuowana.

21. Przeszkadzanie przeciwnikowi w grze

    Jeżeli zawodnik popełni jakikolwiek czyn, który przeszkodzi jego przeciwnikowi w wykona­niu dobrego uderzenia, wówczas, jeżeli było to działanie rozmyślne, przegrywa punkt, jeżeli . natomiast niezamierzone - musi zostać zarządzone powtórzenie.

    Przypadek 1: Czy zawodnik przegrywa punkt, jeżeli wykonując uderzenie dotknie przeciwnika?

Decyzja: Nie, chyba, że sędzia uzna za właściwe podjęcie decyzji na podstawie pkt 21.

    Przypadek 2: Piłka po zetknięciu się z kortem powróciła na stronę przeciwnika, zawodnik usiłuje odbić ją, sięgając przez siatkę. Jaka będzie decyzja, jeżeli przeciwnik przeszkadza mu w wykonaniu takiego uderzenia?

Decyzja: Zgodnie z punktem 21 sędzia może przyznać punkt zawodnikowi, któremu prze­szkadzano, bądź też zarządzić powtórzenie punktu (patrz też pkt 25).

    Przypadek 3: Czy niezamierzone dwukrotne dotknięcie piłki rakietą stanowi w rozumieniu pkt 21 czynność przeszkadzającą przeciwnikowi?

Decyzja: Nie.

22. Piłka upadająca na linię

    Piłka, która upadnie na linię, uważana jest za trafiającą w kort lub tę jego część, którą linia ta ogranicza.

23. Piłka trafiająca w stałe urządzenie kortu

    Jeżeli piłka będąca w grze zetknie się ze stałym urządzeniem kortu (innym, niż siatka, słu­pek, podpórka, linka, pasek lub taśma) po zetknięciu się z ziemią, punkt wygrywa zawodnik, który ostatni odbił piłkę; jeżeli przed zetknięciem się z ziemią - punkt wygrywa przeciwnik.

    Przypadek 1: Odbita piłka trafia w sędziego lub jego krzesło, zawodnik twierdzi, że w innym przypadku piłka trafiłaby w kort.

Decyzja: Zawodnik ten przegrywa punkt.

24. Prawidłowe odbicie

    Odbicie jest prawidłowe (dobre), jeżeli:

    a) piłka dotknie siatki, słupka, podpórki, linki, paska lub taśmy, po czym przejdzie nad tym urządzeniem i zetknie się z ziemią w obrębie właściwego ...