Takie pojednanie.pdf

TAKIE POJEDNANIE?

"Wybaczamy i prosimy o wybaczenie" te słowa z listu biskupów polskich do biskupów

niemieckich z 1965 r. wywołały wściekłość komunistów, a zwłaszcza Gomułki. Niesłusznie, bo

przecieŜbyłyoneroztropnymkrokiemkupojednaniuzNiemcamiiobecnieuznawanesązajednoz

przełomowychwydarzeńtamtychlat.Abyjednakmogłodojśćdotakiegopojednania,naleŜystanąć

nagruncieprawdy,tzn.wskazaćsprawcęzła,którymusiwyznaćwinęiwyrazićskruchę.

O ludobójstwie dokonanym na polskiej ludności cywilnej z Wołynia przez ponad pół wieku

milczano. Teraz wreszcie przerwano ciszę, a telewizja pokazała relacje świadków tamtych dni.

Wstrząsającabyłaopowieśćkobietyotym,jak"banderowcy"wrzucilijąwtedymatądziewczynkę

dostudni.Ktośinnyprzywołałpotwornywidokpolskichdzieciniesionychnawidłachprzezpochód

ukraińskich morderców. I jeszcze ów starszy męŜczyzna: wspominał swoje cudowne ocalenie z

masakrywporyckimkościele,boleŜałprzygniecionyciałemmartwejmatki.Minęłotylelat,aoni

nadaltłumiąpłacz,wspominającokrucieństwosotninacjonalistówukraińskich,palącychkościołyi

pacyfikującychcałewsie.

Rocznicę zbrodni poprzedziła debata sejmowa nad projektem uchwały w sprawie jak to

bałamutnie nazwano "tragedii wołyńskiej". CóŜ, nie przystoi zakłamywać prawdy historycznej

eufemizmami (np. "konflikt polskoukraiński") w imię "poprawności politycznej". Bo to grozi

zrównaniem statusu ofiar z katami i jest sprzeczne z polskim interesem narodowym. Pomiędzy

posłami przetoczył się spór o jedno, ale jakŜe brzemienne, słowo: ludobójstwo. Wymordowano

przecieŜwówczasitowyjątkowopotwornymimetodamikilkadziesiąttysięcyPolaków,którzymieli

odwagę bronić swojej toŜsamości. Sygnałem do takiej czystki etnicznej był rozkaz UPA z wiosny

1943 r., wzywający do likwidacji ludności polskiej z terenu m.in. Wołynia i Polesia, województw

tarnopolskiegoistanisłowskiego,awięcówczesnychKresówWschodnich.Nieszczęśniludzieuciekali

przed bojówkami OUNUPA do miast, bo eksterminację przeprowadzano przede wszystkim we

wsiach. A nie zamierzano ich jedynie przepędzić; musieli zginąć, a przedtem wiele wycierpieć.

Rąbano więc ich siekierami, przerzynano piłami, wbijano na pale, rozrywano końmi, a dzieci

wiązanowpęczkidrutemkolczastymizabijano,abyniewyrośliznichmściciele.WśródUkraińców

było równieŜ, na szczęście, wielu ludzi przyzwoitych, którzy ryzykując własnym Ŝyciem

uprzedzaliPolakówozagroŜeniach,anawetukrywaliich.Gdybynieoniiochronaludnościcywilnej

przez Ŝołnierzy Armii Krajowej oraz Batalionów Chłopskich moŜe nie pozostałby przy Ŝyciu Ŝaden

świadek tej zbrodni? W imię jakich racji tylu aktualnych posłów tej straszliwej rzezi nie chciało

nazwaćludobójstwem?

Posześćdziesięciulatachnadarzyłasięokazja,abyprzybliŜyćhistorycznepojednaniepomiędzy

naszyminarodami,ale,niestety,niewykorzystanojejnaleŜycie.Zadowolonosięspektaklem,który

był zaledwie namiastką tego, co powinno się stać, a do czego wzywał w swoim posłaniu Ojciec

Święty. Szkoda, bo przecieŜ jesteśmy skazani na wzajemne sąsiedztwo, a Ukraina jest dla nas

jednymzestrategicznychpartnerównaWschodzie.Czytrzebaprzypominać,Ŝetowłaśniemyjako

pierwsiuznaliśmyjejniepodległośćporozpadzieZwiązkuSowieckiego?

Powiada się, Ŝe nie naleŜy rozdrapywać ran, ale one mogą zabliźnić się jedynie na gruncie

prawdy.