lab_4.pdf

(451 KB) Pobierz
POLITECHNIKA £ÓDZKA
AKADEMIA
TECHNICZNO-HUMANISTYCZNA
w Bielsku-Białej
Katedra Technologii Maszyn
i Automatyzacji
Wykonał:..............................................
Wydział:...............................................
Kierunek:..............................................
Rok akadem.:........................................
Semestr:................................................
Ćwiczenie wykonano:
dnia:..........................................................
Ćwiczenie zaliczono:
dnia:......................... ocena:..................
LABORATORIUM OBRÓBKI SKRAWANIEM
Temat: WYZANACZENIE KRZYWEJ ZUŻYCIA ORAZ
OPTYMALNEGO STĘPIENIA OSTRZA NOŻA TOKARSKIEGO
1) Cel ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest wyznaczenie krzywej zużycia oraz optymalnego stępienia ostrza
noża tokarskiego.
2) Wymagane wiadomości
a) Charakterystyka procesu zużywania się ostrza,
b) Przebieg procesu zużycia,
c) Charakterystyczne formy zużycia ostrza noża tokarskiego,
d) Wpływ zmiennych czynników na intensywność zużywania się ostrza,
e) Wyznaczenie krzywej zużycia ostrza noża tokarskiego,
f) Wyznaczenie optymalnego zużycia h p opt .
3) Literatura
[1] Dmochowski J.: „Podstawy obróbki skrawaniem”.
[2] Dmochowski J., Uzarowicz A.: „Obróbka skrawaniem i obrabiarki”.
[3] Kaczmarek J.: „Podstawy obróbki wiórowej, ściernej i erozyjnej”.
[4] Jemielniak K.: „ Obróbka skrawaniem”.
[5] Zbiór Polskich Norm dotyczących narzędzi skrawających.
[6] Grzesik W.: „Podstawy skrawania materiałów metalowych”.
[7] Gawlik J., Karbowski K.: „Prognozowanie stanu ostrza skrawającego
z zastosowaniem sieci neuronowych”.
4) Przebieg ćwiczenia
4.1.) Omówienie ćwiczenia.
• Podanie parametrów skrawania: posuw, obroty,
• Podanie kolejności wykonania ćwiczenia,
61132031.037.png
• Wyjaśnienie zasady pomiaru zużycia,
• Pomiar zużycia.
4.2.) Wykonanie ćwiczenia.
Dla podanych parametrów skrawania, należy co pewien, ściśle określony czas,
dokonywać pomiaru wielkości zużycia. Następnie należy narysować krzywą zużycia,
obliczyć optymalne stępienie ostrza noża.
WIADOMOŚCI TEORETYCZNE
1.) Charakterystyka procesu zużywania się ostrza,
Każde narzędzie skrawające z upływem czasu ulega stępieniu będącego wynikiem
procesu tarcia między wiórem, a powierzchnią natarcia ostrza oraz między materiałem
skrawanym, a powierzchnią przyłożenia. W procesie skrawania elementem niszczonym
w sposób ciągły jest praktycznie ostrze.
Zmiany które powstają podczas stępienia ostrza można podzielić na:
• Zmiany odwracalne i zmiany nieodwracalne,
• Zmiany doraźne i zmiany narastające,
• Zmiany płytkie i zmiany głębokie.
Na proces zużycia wpływają następujące czynniki:
• Własności mechaniczne materiałów trących określone w panującej temperaturze na
powierzchni styku,
• Własności fizyko-chemiczne tych materiałów (skład chemiczny, ciepło właściwe,
rozszerzalność cieplna itp.),
• Cechy struktury (składniki struktury, rodzaj sieci krystalicznej, wzajemna orientacja
łączonych kryształów),
• Struktura geometryczna powierzchni trących,
• Stan powierzchni,
• Ośrodek (rodzaj ośrodka i jego oddziaływanie smarne, chłodzące i fizyko-
chemiczne),
• Warunki tarcia (kształt współpracujących powierzchni, rzeczywista powierzchnia
tarcia, sztywność układu),
• Parametry tarcia (obciążenie normalne i jego wartość, szybkość wzajemnego ruchu
i jego zmienność).
2.) Przebieg procesu zużycia,
Typowy przebieg zużywania się powierzchni trących, w warunkach tarcia suchego,
przedstawia krzywa Lorenz’a. Przebieg ten składa się z trzech typowych okresów:
− okres zużycia wstępnego,
− okres zużycia normalnego,
− okres zużycia końcowego.
Rys. 1. Typowa krzywa zużycia ostrza.
W pierwszym okresie następuje docieranie się współtrących powierzchni. W przypadku
skrawania następuje wyrównanie mikronierówności powierzchni ostrza. Wielkość zużycia
zależy tu głównie od stopnia gładkościowego wykończenia powierzchni ostrza oraz
w pewnym stopniu od jego geometrii.
Drugi okres charakteryzuje się stałą intensywnością zużycia, zależną od warunków
współpracy. Okres ten trwa tak długo, aż ulegną zmianie ustalone przy końcu pierwszego
okresu warunki tej współpracy.
W trzecim okresie następuje mniej lub bardziej gwałtowny wzrost intensywności
zużycia, prowadzący do całkowitej utraty przez ostrze możliwości skrawnych. Dzieje się to
na skutek osiągnięcia przez parametry zużycia określonych wielkości i zmiany dzięki temu
dotychczasowych, ustalonych warunków współpracy.
Krzywa zużycia ostrza zmienia się w szerokich granicach. Rysunek 2 przedstawia
spotykane kształty krzywej zużycia.
Rys. 2. Odmiany krzywych zużycia ostrza
Krzywa a odpowiada warunkom skrawania materiału bardzo ściernego, z niewielkimi
szybkościami skrawania i bardzo dobrym chłodzeniem. Krzywa b jest typowa dla obróbki
stali ze średnimi prędkościami skrawania, bez specjalnego chłodzenia lub z mało
intensywnym chłodzeniem. Krzywa c odpowiada skrawaniu z dużymi prędkościami
skrawania, przy szybkim przyroście temperatury wraz z upływem czasu skrawania.
3.) Charakterystyczne formy zużycia ostrza noża tokarskiego,
W przypadku noży tokarskich zużycie ostrza może przybierać następujące formy
(rys. 3):
61132031.038.png 61132031.039.png 61132031.040.png 61132031.001.png 61132031.002.png 61132031.003.png 61132031.004.png 61132031.005.png 61132031.006.png 61132031.007.png 61132031.008.png 61132031.009.png 61132031.010.png 61132031.011.png 61132031.012.png 61132031.013.png 61132031.014.png 61132031.015.png 61132031.016.png 61132031.017.png 61132031.018.png 61132031.019.png 61132031.020.png 61132031.021.png 61132031.022.png 61132031.023.png 61132031.024.png 61132031.025.png 61132031.026.png
 
− starcia na powierzchni przyłożenia,
− żłobka na powierzchni natarcia,
− wyszczerbień, wykruszeń i pęknięć,
− starcia naroża ostrza.
Rys. 3. Charakterystyczne ślady zużycia ostrza
Starcie na powierzchni przyłożenia oznaczone V B powstaje na skutek tarcia tej
powierzchni o materiał skrawany. Przy toczeniu zgrubnym szerokość tego starcia jest
najczęściej zróżnicowana wzdłuż czynnej krawędzi skrawającej. Największa szerokość starcia
oznaczona parametrem l z występuje na odcinku krawędzi ostrza stykającym się z naskórkiem
materiału skrawanego.
Żłobek na powierzchni natarcia powstaje wówczas, gdy spływający po niej wiór ma
budowę wstęgową. Zaczyna on się tworzyć w pewnej odległości od krawędzi skrawającej,
mniej więcej w połowie szerokości styku wióra z tą powierzchnią. Wielkość żłobka określają
parametry: głębokość żłobka g ż , szerokość żłobka s ż i długość żłobka l ż .
Wykruszenia, wyszczerbienia oraz pęknięcia są wynikiem przekroczenia wytrzymałości
doraźnej materiału ostrza bądź też wytrzymałości zmęczeniowej. Poprzez wyszczerbienie
rozumie się ubytek materiału ostrza na skutek przekroczenia miejscowej wytrzymałości jego
materiału w obszarze styku z materiałem skrawanym. Pęknięcia powstają na skutek
miejscowego przekroczenia wytrzymałości doraźnej materiału ostrza.
Starcie naroża ostrza powstaje w wyniku jego tarcia o materiał skrawany. Ta forma
zużycia wpływa na dokładność wymiarową obrabianych elementów.
Do typowych wielkości geometrycznych zużycia należą:
na powierzchni natarcia: K n - skrócenie ostrza, l ż - długość żłobka, s ż -
szerokość żłobka, g ż - głębokość żłobka, e k - odległość żłobka od krawędzi
skrawającej, e s - odległość maksymalnej głębokości żłobka od krawędzi
skrawającej.
na powierzchni przyłożenia: V B - wysokość starcia, l k - szerokość starcia.
61132031.027.png
Rys. 4. Wymiary śladów ściernego zużycia ostrza
4.) Rodzaje zużycia ostrza.
Zużycie cieplne polega na zmianach właściwości materiału, spowodowanych
przekroczeniem dopuszczalnych temperatur skrawania (rys. 5 i 6). Uszkodzenie
ostrza spowodowane oddziaływaniem termicznym są wynikiem zmniejszenia się
jego twardości wraz ze wzrostem temperatury. Ponadto wskutek nierównomiernego
nagrzewania lub chłodzenia ostrza mogą powstać mikropęknięcia naprężeniowe, na
które szczególnie wrażliwe są materiały o małej odporności na szoki termiczne.
Zużycie adhezyjne powstaje w wyniku silnego wzajemnego przywierania pod
wpływem sił adhezji cząstek materiału narzędzia i cząstek materiału obrabianego.
Nieustanne zrywanie tych wiązań powoduje oddzielenie cząstek materiału od
narzędzia skrawającego, przyśpieszając jego zużycie.
Zużycie dyfuzyjne polega na szkodliwym przenikaniu atomów materiału ostrza (np.
węgla z węglików spiekanych) do materiału obrabianego oraz atomów materiału
skrawanego (np. żelaza) do materiału ostrza. W wyniku tego zjawiska następuje
pogorszenie warstwy wierzchniej narzędzia (zmniejsza się twardość), co powoduje
zwiększenie intensywności jego zużycia.
61132031.028.png 61132031.029.png 61132031.030.png 61132031.031.png 61132031.032.png 61132031.033.png 61132031.034.png 61132031.035.png 61132031.036.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin