Sprawozdanie - Wiercenie(1).doc

(346 KB) Pobierz
Procesy i techniki produkcyjne: LOM

Procesy i techniki produkcyjne: LOM

Paweł Łukaszewicz

Nazwisko i imię:

Semestr I

Wydział BMiZ

Kierunek: ZiIP

Grupa: ZP3

Wiercenie, rozwiercanie, pogłębianie.

Temat ćwiczenia:

14.10.2008 r.

Data wykonania ćwiczenia

Nazwisko prowadzącego

Ocena

 

 

Wiercenie jest sposobem skrawania, w czasie którego wykonujemy otwór o przekroju kołowym za pomocą narzędzia jedno- lub wieloostrzowego zwanego wiertłem.

 

Wiercenie może odbywać się przy:

·         obracającym się wiertle i nieruchomym przedmiocie obrabianym,

·         obracającym się przedmiocie obrabianym i nieruchomym wiertle,

·         obracającym się wiertle i przedmiocie obrabianym,

 

Posuw (w kierunku równoległym do osi wiertła) może wykonywać:

·         wiertło (obracające się lub nieobracające się),

·         przedmiot obrabiany.

 

Powiększanie średnicy już istniejącego otworu za pomocą wiertła nazywamy wierceniem wtórnym (powiercaniem).

 

Wiercenie i wiercenie wtórne (powiercanie) jest obróbka, w czasie której otrzymujemy otwory o dużej chropowatości obrobionej powierzchni i niewielkiej dokładności wymiarowo-kształtowej.

 

Obróbkami o takiej samej kinematyce jak wiercenie są: pogłębianie i rozwiercanie otworów.

 

Pogłębianie ma na celu zmianę wymiarów kształtu części istniejącego otworu lub jego powierzchni czołowej. Wyróżnia się pogłębianie:

·         walcowe,

·         stożkowe,

·         kształtowe,

·         czołowe.

 

Rozwiercanie jest to skrawanie niewielkich naddatków materiału z istniejącego otworu o niewielkiej chropowatości i dużej dokładności wymiarowo-kształtowej. Liczba użytych rozwiertaków, np. dwa (wstępny i wykańczający) lub jeden (tylko wykańczający), zależy od wymaganej dokładności otworu i jego średnicy.

 

W czasie prac wiertarskich można również gwintować otwory gwintownikami maszynowymi.

 

 

 

 

 

Budowa wiertarki stojakowej:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Budowa wiertarki stojakowej: 1 – skrzynka prędkości, 2 – dźwignie zmiany obrotów i posuwu, 3 – wyłączniki, 4 – skrzynka posuwu, 5 – dźwignia posuwu ręcznego, 6 – wrzeciono, 7 – stół krzyżowy, 8 – stół wiertarki, 9 – wspornik, 10 – silnik elektryczny, 11 – korpus (stojak) wiertarki

 

 

Szkice podstawowych narzędzi.

 

















a)            b)             c)               d)                  e)              f)          g)         h)

 

 

 

             

 

 

 

 

 

 

 

 

a) wiertło kręte ; b),c) wiertła do głębokiego wiercenia ( c –z systemem  ejektorowym) ;

d) nawiertak ; e) wiertło gwintownik ; f) rozwiertak ; g) rozwiertak-wykańczak ; h) pogłębiacz.

 

 

 

Szkice podstawowych operacji.

 





e)

 

 

 

 

 

 

 

a)       rozwiercanie- wykańczanie;

b)      rozwiercanie;

c)       pogłębianie;

d)      gwintowanie;

e)       wiercenie rdzeniowe.

 

Opis przebiegu ćwiczenia i wnioski.

             

Przeprowadzone laboratorium polegało na wierceniu dwóch otworów przelotowych w bloku o kształcie prostopadłościanu. Początek procesu polegał na wywierceniu pierwszego otworu wiertłem krętym Ø15 z prędkością 500 obrotów na minutę z posuwem 0.10. Drugi otwór zaś wywiercono z taką samą prędkością, lecz posuwem 0.25, tym samym wiertłem. Dalsza część procesu polegała na pogłębieniu otworów przy pomocy pogłębiacza Ø20 na głębokość 8mm. Wiertarkę ustawiono wtedy na 90 obrotów na minutę przy posuwie 0.25 przy obu otworach. Poniższy rysunek przedstawia przedmiot po tejże obróbce.

Zgłoś jeśli naruszono regulamin