TPL 2x.doc

(133 KB) Pobierz

Wykład 2

 

Rozpuszczalność

·         określa powinowactwo substancji rozpuszczonej do rozpuszczalnika

·         miarą rozpuszczalności jest stężenie substancji rozpuszczanej w stanie nasycenia roztworu

o        ilość części rozpuszczalnika koniecznych do rozpuszczenia 1 cz. Substancji rozpuszczanej

o        maksymalne stężenie substancji, jakie można uzyskać rozpuszczając ją w danym rozpuszczalniku (np. w g/ml)

 

Określenie rozpuszczalności

Rozpuszczalność 1 cz. substancji

w x cz. rozpuszczalnika

bardzo łatwo rozpuszczalny

mniej niż

1

łatwo rozpuszczalny

 

1-10

rozpuszczalny

 

10-30

dość trudno rozpuszczalny

 

30-100

trudno rozpuszczalny

 

100-1 000

bardzo trudno rozpuszczalny

 

1 000-10 000

praktycznie nierozpuszczalny

więcej niż

10 000

 

Stopień rozpuszczalności substancji leczniczej wg FP VI

 

Szybkość rozpuszczania



 

 

 

Szybkość przenikania przez barierę biologiczną

 

 

 

 

 

 

 

Stałe cząstki => rozpuszczanie => lek w roztworze => wchłanianie => lek we krwi

 

Klasyfikacja BCS (Biopharm. Classif. System)

Klasa I

dobra rozpuszczalność

dobre wchłanianie

Klasa II

mała rozpuszczalność

dobre wchłanianie

Klasa III

dobra rozpuszczalność

słabe wchłanianie

Klasa IV

mała rozpuszczalność

słabe wchłanianie

 

 

 

 

 

 

 

(slajd DSC07820)

 

Wzrost szybkości rozpuszczania

·         substancje mikronizowane

·         stałe rozproszenia (nośniki hydrofilowe)

·         nanocząsteczki stabilizowane

·         proszki porowate, stabilizowane

WZROST ROZPUSZCZALNOŚCI

·         sole i analogi hydrofilowe

o        chemiczna modyfikacja cząsteczki

·         współrozpuszczalniki (kosolwenty)

·         kopleksowanie z substancjami hydrofilowymi

o        cyklodekstryny

·         solubilizacja

o        solubilizacje hydrotropowe i micelarne

o        układy micelarne

ü      micelle fosfolipidowe

o        emulsje submikronowi

o        mikroemulsje

o        systemy samoemulgujące

 

Rozpuszczalność ciał stałych w cieczach zależy od:

ü      rodzaju ciała stałego i rodzaju użytego rozpuszczalnika (similia similibus solvuntur)

ü      temperatury

ln S2/S1=ΔHrozp./R=T2-T1/T1+T2 (wzór może zawierać błąd – przyp. spisującego)

 

S2, S1 – rozpuszczalność ciała stałego w temperaturze T2 i T1

ΔHrozp. – ciepło rozpuszczania w stanie nasycenia roztworu

 

Temperatura

ü      Rozpuszczalność może wzrastać (częściej) albo maleć ze wzrostem temperatury, a wpływ na to ma energia oddziaływania substancja rozpuszczona – rozpuszczalnik

ü      Reguła przekory

o        Proces egzotermiczny – dostarczenie ciepła powoduje przesunięcie równowagi w kierunku mniejszej rozpuszczalności

o        Proces endotermiczny – rozpuszczalność rośnie wraz ze wzrostem temperatury

 

Rozpuszczalność zależy od temperatury

ü      Wzrost rozpuszczalności wraz ze wzrostem temperatury – większość soli

ü      Spadek rozpuszczalności wraz ze wzrostem temperatury – np. Na2SO4*10H2O, metyloceluloza

ü      Rozpuszczania niezależna od temperatury – NaCl, K2CrO4

Rozpuszczalność uwodnionego siarczanu sodu rośnie wraz z temperaturą (proces egzotermiczny) i osiąga maks. Przy T= 32,4ºC, powyżej tej temperatury rozpuszczalność maleje gdy rośnie temperatura (proces endotermiczny)

 

Metyloceluloza rozpuszcza się lepiej w niższych temperaturach, w temp. > 50ºC, na skutek zmniejszenia hydratacji, następuje jej wytrącenie. Roztwory metylocelulozy, tzw. kleiki, sporządza się umieszczając je na pewien czas w temperaturze 4ºC.

 

Substancje rozpuszczane „na ciepło” w recepturze aptecznej

ü      kwas borny

ü      mleczan etakrydyny (Rivanolum)

ü      chlorowodorek papaweryny

ü      aminofenazon

ü      aminofilina

ü      pabialgina

ü      ichtiol

 

MIKRONIZACJA

Ø      przyjmuje się cząstki poniżej 10 µm

Ø      brak definicji w FP VII, Ph.Eur.

Ø      definicja z FP VI: 80% cząstek nie większych niż 10 µm, pozostałe nie większe niż 50 µm

Ø      definicja z BP 2001: „superfine powder” 90% cząstek nie większych niż 10 µm

 

ü      Młyny

o        Kulowy

o        Strumieniowy – podstawowa metoda mikronizacji wykorzystywana w proszkach inhalacyjnych

o        Koloidalny – substancje należy zawiesić

ü      Suszenie rozpylone

ü      Metody strąceniowe

o        Kontrolowane wytrącanie podczas dyfuzji rozpuszczalnika do fazy rozpraszającej

o        Wytrącanie podczas gwałtownego parowania podczas rozpylania o wody (EPAS)

ü      Metody kriogeniczne – rozpylanie do ciekłego azotu

 

STAŁE ROZPROSZENIA

ü      Mieszaniny fizycznych substancji trudno rozpuszczalnych z hydrofilowymi nośnikami

o        nośniki np. makrogol, poliwinylopiralidon, mocznik

o        zwiększanie rozpuszczalności w wodzie: m.in. kwasu acetylosalicylowego, gryzeofulwiny, papaweryny, nifedypiny

ü      zastosowana metoda decyduje o poprawie szybkości rozpuszczania substancji leczniczej

o        met. stapiania

o        met. odparowania

o        met. stapiania + odparowania

o        met. suszenia rozpylonego

o        met. HSM (hot spin mixing)

 

I. Rozproszenia stałe

·         układy zawierające substancję leczniczą trudno rozpuszczalną oraz łatwo rozpuszczalny, nietoksyczny i w zastosowanych ilościach pozbawiony własnego działania leczniczego nośnik

·...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin