Virginia Satir „Terapia rodziny”, cz.1 rozdział 1, część 3
Rozdział 1. Dlaczego terapia rodziny?
1. Terapeuci zajmują się odczuwanym przez rodzinę bólem:
· gdy jedna osoba w rodzinie odczuwa ból, który pojawia się w symptomach, to inni też w jakiś sposób go odczuwają
· terapeuci oznaczają tego kogoś jako „pacjenta”
· te symptomy pełnią funkcję wew rodziny
2. Liczne badania wykazały, że rodzina zachowuje się tak, jakby była jednostką. W 1954 wprowadzono termin „homeostaza rodzinna” => rodzina działa tak, by osiągnąć, w sposób jawny bądź ukryty, równowagę we wzajemnych relacjach
3. Relacje małżeńskie wpływają na charakter rodzinnej homeostazy, stanowią oś, wokół której formułują się pozostałe relacje w rodzinie
4. Terapia rodzinna musi być nakierowana na rodzinę jako całość
5. Zauważono, że partnerzy zachowują się inaczej w stosunku do normalnego dziecka niż do dziecka z symptomatycznymi zachowaniami
6. łatwiej jest skłonić faceta do terapii rodzinnej niż indywidualnej
Część III.
Rozdział 10
Dojrzałość – stan, w którym dana istota ludzka jest za siebie w pełni odpowiedzialna, po osiągnięciu dorosłości jest w stanie dokonywać wyborów i podejmować decyzje, oparte na właściwym postrzeganiu samej siebie, innych oraz kontekstu, w jakim się znajduje, bierze odpowiedzialność za następstwa czynów
osoba funkcjonalna
Osoba dysfunkcjonalna – nie nauczyła się właściwie komunikować, źle spostrzega i interpretuje siebie i świat zew, wysiłki w celu przystosowania są nieodpowiednie, wysyła sprzeczne sygnały, na różnych poziomach komunikacji, jest niezdolna do przystosowania własnego sposobu rozumienia rzeczywistości do aktualnego kontekstu, nie będzie w stanie przejść przez najważniejszy etap dobrej komunikacji, nie zdoła sprawdzić swoich spostrzeżeń, aby zobaczyć czy zgadzają się z sytuacją
· problemy komunikacyjne powiązane są z obrazem samej siebie i poczuciem własnej wartości – niska ocena prowadzi do dysfunkcji komunikacji
Terapia – próba udoskonalenia metod komunikacji
ð terapeuta musi postrzegać siebie jako osobę źródłową
ð ----||---- model komunikacji
ð Musi określać zasady dokładnego komunikowania się
ð Uczyć jak używać jasnej komunikacji
ð Podkreśla konieczność porównywania znaczenia odebranego i wysłanego
ð Uświadamia pacjentowi, że jego przekazy są niespójne, ukryte
ð Musi być przejrzysty jak kryształ
tanusia