ANDRE NORTON HANDLARZE CZASEM PRZEK�AD MARTA STARCZEWSKA TYTU� ORYGINA�U THE TIME TRADERS ROZDZIA� L M�ody cz�owiek siedz�cy w areszcie nie wyda�by si� zbyt gro�ny nikomu, kto zajrza�by przypadkowo do jego celi. Mo�e by� troch� wy�szy ponad przeci�tny wzrost, lecz nie na tyle, by rzuca�o si� to w oczy. W�osy mia� staromodnie przystrzy�one; g�adka, ch�opi�ca twarz nie by�a w typie tych, kt�re zapami�tuje si� od razu - pod warunkiem, �e kto� nie by� na tyle dociekliwy, by zajrze� w jego jasnoszare oczy i zauwa�y� ch�odne, taksuj�ce spojrzenia, jakie rzuca� otoczeniu od czasu do czasu. Ubrany by� schludnie, w spos�b nie zwracaj�cy niczyjej uwagi. W ostatniej �wierci dwudziestego wieku na ka�dej ulicy miasta mo�na by�o spotka� kogo�, kto przypomina�by go sw� powierzchowno�ci�. Lecz to w�a�nie ten m�ody cz�owiek, ukryty pod starannie wypracowan� mask�, potrafi� wspi�� si� na wy�yny �ci�le kontrolowanej w�ciek�o�ci, kt�rej on sam, Murdock, jeszcze nie rozumia� i dopiero uczy� si� wykorzystywa� jako bro� przeciw �wiatu, kt�ry zawsze uwa�a� za wrogi. Mimo i� tego nie okazywa�, by� �wiadom, �e jest obserwowany przez stra�nika. Gliniarz pe�ni�cy s�u�b� by� starym wyjadaczem i prawdopodobnie oczekiwa� innej reakcji wi�nia ni� bierna akceptacja. Jednak ta reakcja nie mia�a nadej��. Prawo tym razem dopad�o Rossa. Dlaczego nie wezm� si� do roboty i nie ode�l� go? Dlaczego mia� dzi� popo�udniow� sesj� z tym wielkim m�zgiem? Ross zosta� wtedy zepchni�ty do defensywy i wcale mu to nie odpowiada�o. Po�wi�ci� pytaniom swego rozm�wcy ca�� uwag�, na jak� m�g� zdoby� si� jego przebieg�y umys�, lecz nik�e, bardzo nik�e uczucie l�ku powraca�o wraz ze wspomnieniem tego spotkania. Drzwi celi otworzy�y si�. Ross nie odwr�ci� g�owy. Stra�nik odchrz�kn��, jakby godzina ciszy, jaka panowa�a mi�dzy nimi, wysuszy�a jego struny g�osowe. - Wstawaj, Murdock! S�dzia chce si� z tob� zobaczy�. Ross wsta� zr�cznie, kontroluj�c ka�dy mi�sie�. Nigdy nie op�aca�o si� odszczekiwa� ani pozwoli� sobie na jak�kolwiek oznak� sprzeciwu. B�dzie si� zachowywa� tak, jakby by� niegrzecznym ch�opcem, kt�ry zrozumia� swoje b��dy. Ross niejeden ju� raz w swej ciemnej przesz�o�ci skorzysta� na takim trusiowatym post�powaniu. Dlatego, u�miechn�wszy si� bardzo niepewnie do m�czyzny siedz�cego w drugim pokoju za biurkiem, stan��, ch�opi�cy i niezr�czny, czekaj�c z szacunkiem, by jego rozm�wca przem�wi� pierwszy. S�dzia Ord Rawle. To parszywy pech Rossa sprawi�, �e w�a�nie stary Orli Dzi�b dosta� t� spraw�. B�dzie musia� znie�� to, co stary mu wymy�li. Ale to nie znaczy, �e p�niej si� pogodzi z wyrokiem... - Masz brzydk� kartotek�, m�ody cz�owieku. Ross pozwoli�, by jego u�miech zamar� i ramiona opad�y. Ale pod powiekami b�ysn�o zimne wyzywaj�ce spojrzenie. - Tak, prosz� pana - zgodzi� si� potulnym g�osem, za�amuj�cym si� przekonuj�co na ko�cu zdania (mia� t� sztuczk� doskonale opanowan�). Nagle ca�e zadowolenie Rossa z w�asnej gry aktorskiej znikn�o jak r�k� odj��. S�dzia Rawle nie by� sam - ten cholerny wielki m�zg siedzia� tam zn�w, obserwuj�c wi�nia z tak� sam� przenikliwo�ci�, jak poprzedniego dnia. - Bardzo z�a kartoteka, bior�c pod uwag�, jak ma�o mia�e� czasu, by j� sobie nagromadzi�. - Orli Dzi�b tak�e patrzy� na niego, lecz, na szcz�cie dla Rossa, nie by�o to takie samo �widruj�ce spojrzenie. - Zgodnie z prawem powiniene� zosta� przekazany nowym s�u�bom rehabilitacyjnym. Ross zamar�. To by�a "kuracja", o kt�rej w jego �rodowisku kr��y�y mro��ce krew w �y�ach plotki. Ju� drugi raz od chwili, gdy wszed� do tego pokoju, jego wiara w siebie zosta�a powa�nie nadszarpni�ta. Potem z pewn� doz� nadziei ws�ucha� si� w ostatnie zdanie. - Zamiast tego polecono mi pozostawi� ci wyb�r, Murdock. Wyb�r, kt�rego - musz� to stwierdzi� - nie pochwalam w najmniejszym stopniu. Rossowi spad� kamie� z serca. Je�li s�dziemu si� nie podoba�o, musi to by� co� korzystnego dla Rossa Murdocka. Na pewno wykorzysta t� szans�! - Pewne rz�dowe przedsi�wzi�cie wymaga ochotnik�w. Zdaje si�, �e zosta�e� wst�pnie wytypowany do takiego zadania. Je�li si� zgodzisz, prawo potraktuje czas, kt�ry sp�dzisz, wype�niaj�c to zadanie, jako odsiedzenie cz�ci wyroku. W ten spos�b m�g�by� dopom�c krajowi, dla kt�rego jak dot�d by�e� tylko niewdzi�cznikiem... - A je�li odm�wi�, to p�jd� na t� rehabilitacj�. Nieprawda�, prosz� pana? - Z pewno�ci� uwa�am ci� za odpowiedniego kandydata do rehabilitacji. Twoja kartoteka... - Postanawiam ochotniczo zg�osi� si� do tego projektu, prosz� pana. S�dzia prychn�� pogardliwie i wepchn�� wszystkie papiery do teczki. Zwr�ci� si� do m�czyzny stoj�cego w cieniu. - Oto pa�ski ochotnik, panie majorze. Ross pohamowa� westchnienie ulgi. Pokona� pierwsz� przeszkod�. Dot�d mia� tyle szcz�cia, mo�e uda mu si� odnie�� sukces na ca�ej linii". Cz�owiek, kt�rego s�dzia Rawle nazwa� majorem, stan�� w kr�gu �wiat�a. Ross, ku swej skrywanej irytacji poczu� si� niepewnie ju� od jego pierwszego spojrzenia. Stawienie czo�a Orlemu Dziobowi by�o po prostu cz�ci� gry. Wyczu� jednak, �e ten m�czyzna nie by� odpowiednim partnerem do takich zabaw. - Dzi�kuj�, wysoki s�dzie. Natychmiast ruszamy w drog�. Pogoda nie jest zbyt sprzyjaj�ca. Zanim Ross zorientowa� si�, co si� dzieje, ju� szed� potulnie ku drzwiom. Rozwa�a� mo�liwo�� zwiania majorowi, gdy opuszcz� budynek - �atwo zgubi�by si� w mie�cie �ciemnia�ym przed burz�. Nie zjechali jednak na d�, lecz wspi�li si� dwa lub trzy pi�tra po schodach awaryjnych. Ross poczu� si� poni�ony, gdy musia� zwolni� z powodu zadyszki, podczas gdy tamten m�czyzna, kt�ry by� na pewno co najmniej tuzin lat starszy od niego, nie okazywa� �adnego zm�czenia. Wyszli na za�nie�ony dach, major po�wieci� latark� w stron� nieba, o�wietlaj�c drog� mrocznemu cieniowi, kt�ry wyl�dowa� przed nimi. Helikopter! Po raz pierwszy Ross zw�tpi� w m�dro�� swego wyboru. - Ruszaj, Murdock! - G�os by� ca�kiem bezosobowy i to ogromnie dra�ni�o Rossa. Wt�oczony do helikoptera mi�dzy milcz�cego majora i r�wnie cichego pilota w mundurze, Ross uni�s� si� ponad miasto, kt�re zna� jak w�asn� kiesze�, w stron� Nieznanego, do kt�rego ju� zacz�� odnosi� si� z pow�tpiewaniem. O�wietlone ulice i budynki o z�agodzonych przez mokry �nieg konturach znikn�y z pola widzenia. Teraz pod nimi widnia�a sie� autostrad wychodz�cych z miasta. Ross nie chcia� zadawa� �adnych naiwnych pyta�. Poradzi sobie z tym ich upartym milczeniem, tak jak radzi� sobie ze znacznie gorszymi rzeczami w przesz�o�ci. Plamy �wiat�a znikn�y i rozpostar� si� przed nimi sielski krajobraz wsi. Helikopter przechyli� si� przy skr�cie. Gdy Ross straci� z oczu wszystkie znane sobie widoki, nie by� w stanie nawet stwierdzi�, czy lecieli na p�noc czy na po�udnie. Chwil� p�niej nawet g�sta zas�ona p�atk�w �niegu nie mog�a przykry� deseniu z czerwonych �wiate� na ziemi. Helikopter wyl�dowa�. - Chod� tu! Ross pos�ucha� polecenia po raz drugi. Sta�, dr��c z zimna, pochwycony przez miniaturow� burz� �nie�n�. Jego ubranie, dostatecznie ciep�e w mie�cie, nie chroni�o wcale przed gniewnymi uderzeniami wiatru. Czyja� r�ka chwyci�a go za rami� i wci�gn�a do niskiego budynku. Trzasn�y drzwi i Ross wraz ze swym towarzyszem podr�y weszli w kr�g �wiat�a i tak bardzo oczekiwanego ciep�a. - Siadaj tam! Ross usiad�, zbyt zdziwiony, by odm�wi� wykonania polecenia. W pokoju byli te� inni m�czy�ni. Jeden z nich, ubrany w przedziwne, za du�e ubranie, czyta� gazet�, podczas gdy jego cebulaste nakrycie g�owy wisia�o nad nim. Major przeszed� przez pok�j, by z nim porozmawia�, i po kr�tkiej konferencji przywo�a� Rossa zakrzywionym palcem. Ross pod��y� za oficerem do innego pokoju, kt�rego �ciany wype�nione by�y szafkami. Z jednej z nich major wyci�gn�� str�j podobny do kombinezonu pilota i zacz�� przymierza� go do Rossa. - W porz�dku - stwierdzi� kr�tko - wskakuj w to. Nie mamy czasu. Ross w�o�y� kombinezon. Gdy tylko zapi�� ostatni zamek b�yskawiczny, jego towarzysz wepchn�� mu jeden z kopulastych he�m�w na g�ow�. Pilot wsun�� g�ow� przez drzwi i zwr�ci� si� do majora: - Lepiej ruszmy si� st�d, Kelgarries, bo uziemi� nas za sp�nienie. Po�pieszyli z powrotem na l�dowisko. Helikopter by� i tak niezwyk�ym �rodkiem lokomocji, ale nowa maszyna by�a nadzwyczajna: pojazd smuk�y jak ig�a, stoj�cy na statecznikach, z ostrym nosem wycelowanym pionowo w niebo. Po jednej stronie wznosi�o si� rusztowanie, na kt�re trzeba by�o wej��, by dosta� si� do statku. Ross niech�tnie wszed� za pilotem po drabinie i zobaczy�, �e musi zaklinowa� si� jako� w kabinie, z kolanami prawie pod brod�. Co gorsza - pomieszczenie to by�o tak ciasne, a musia� je dzieli� z majorem. Przezroczysta pokrywa, kt�ra opad�a, natychmiast zosta�a automatycznie zamocowana. Byli zamkni�ci w poje�dzie. W czasie swego kr�tkiego �ycia Ross cz�sto ba� si�, ba� si� mocno. Stara� si� uodporni� umys� i cia�o na taki rodzaj strachu. Ale to, co odczuwa� w tej chwili, to nie by� zwyk�y strach; by�a to panika tak silna, �e chcia�o mu si� wymiotowa�. Wszystko sk�ada�o si� w jedn� straszn� ca�o��: zamkni�cie w tym ciasnym pude�ku, �wiadomo��, �e nie ma �adnej kontroli nad najbli�sz� przysz�o�ci� i �e mo�e zosta� postawiony twarz� w twarz ze wszystkim, czego ju� nieraz si� ba�. Jak d�ugo trwa� ten nocny koszmar? Minut�? Kwadrans? Godzin�? Trzy godziny? Ross nie m�g� tego oceni�. W ko�cu olbrzymi ci�ar przygni�t� mu piersi i Ross zacz�� walczy� o oddech, a� �wiat eksplodowa� wok� niego. Wolno odzyskiwa� �wiadomo��. Przez sekund� my�la�, �e o�lep�. Potem zacz�� odr�nia� jeden odcie� szaro�ci od drugiego. Ostatecznie u�wiadomi� sobie, �e ju� nie le�y na plecach, lecz zapada si� w siedzenie. �wiat wok� niego wibrowa� dr�eniem, kt�re w�widrowywa�o si� w jego cia�o. Rossowi Murdockowi udawa�o si� dot�d pozostawa� tak d�ugo na wolno�ci g��wnie dlatego, �e potrafi� szybko anal...
pokuj106