LOIS TILTON eksperyment Dzie� 1. Tan twierdzi, �e wszystkim nam zaszczepi� jak�� bolesn� chorob�. Utrzymuje, �e pods�ucha� co� na ten temat, kiedy go tu sprowadzili. Nie jestem pewien, czy mog� mu wierzy�. - My�lisz, �e b�dzie �miertelna? - pyta moja s�siadka, Ani. - My�lisz, �e umrzemy? - Niekoniecznie. By� mo�e uda im si� znale�� lekarstwo. M�wi� to na przek�r swoim niedobrym przeczuciom, ale tak naprawd� nie spos�b przejrze� ich zamiar�w. Gdyby�my zapytali, na pewno nic nam nie powiedz�, a nawet je�li to naprawd� b�dzie lekarstwo, to przecie� nie ma pewno�ci, czy oka�e si� skuteczne. Poza tym zaaplikuj� je tylko po�owie z nas. Tak si� zazwyczaj post�puje w tego rodzaju eksperymentach. Rozcieram ramiona, wyobra�am sobie pierwsze uk�ucia b�lu. By� mo�e choroba ju� rozwija si� w moim organizmie. Jak bardzo b�dzie ci�ka? Czy objawy dostrzeg� ju� niebawem, czy pojawi� si� dopiero za kilka miesi�cy? Ci�ko jest czeka�, ci�ko jest �y� w niepewno�ci. �eby si� czym� zaj��, naciskam p�ytk� w �cianie tu� przy drzwiach celi. Czuj� delikatne uk�ucie w palec, a po chwili miska wype�nia si� karm�. Pr�buj� ostro�nie, ale nie spotyka mnie �adna przykra niespodzianka. S�ysza�em, �e niekiedy podczas eksperymentu zmieniaj� karm�, ale zawarto�� mojej miski smakuje jak zwykle. Niebawem miska jest pusta. Zjad�bym jeszcze, ale w�tpi�, czy co� dostan�. Po drugiej stronie korytarza Tan i druga samica id� w moje �lady. Tylko Ani, moja s�siadka, przykucn�a na pod�odze, obj�a nogi ramionami i ko�ysze si� w prz�d i w ty�. - Z pewno�ci� szukaj� lekarstwa - pocieszam j�. - Wszystko b�dzie dobrze. Przecie� nawet nie wiemy, czy to na pewno choroba. To mo�e by� zupe�nie inny eksperyment. Tan �ypie na mnie spode �ba. Mo�na odnie�� wra�enie, �e ch�tnie by na co� zachorowa� tylko po to, aby udowodni�, �e mia� racj�. Ani nie zwraca na nas uwagi, wci�� ko�ysze si� na pi�tach. - Nie jeste� g�odna? - pytam. Nie odpowiada. Ch�tnie opr�ni�bym i jej misk�, ale nie dosi�gn�. Szkoda. Wci�� chce mi si� je��. Bez wi�kszej nadziei, tak na wszelki wypadek, przyciskam d�o� do p�ytki; bez rezultatu. Miska wci�� jest pusta. Po drugiej stronie korytarza Tan chwyta za pr�t, porusza szybko r�k�, ju� po chwili mu sztywnieje. Zerka na mnie z paskudnym u�mieszkiem, �eby si� upewni�, �e to widz�. Wyzwanie. Postanawiam go zignorowa�. Ani r�wnie� nie reaguje, ale druga samica, ta w celi obok niego, jest bardzo zainteresowana. Chyba mog� odczyta� jej imi� na tabliczce przy drzwiach: Ida. Przyciska si� do przezroczystej �cianki odgradzaj�cej j� od Tana i zaczyna rytmicznie porusza� biodrami. Tan natychmiast zapomina o mnie i o ca�ym �wiecie. Rzecz jasna m�j pr�t nie pozostaje oboj�tny. Spogl�dam na Ani, lecz ona, nadal pogr��ona w rozpaczy, nie zwraca na nic uwagi. Przemyka mi przez g�ow�, �e by� mo�e Tan mia� wi�cej szcz�cia podczas przydzia�u cel. Wygl�da na to, �e eksperyment nie zacz�� si� zbyt pomy�lnie. Dzie� 2. Ustalili�my, �e b�dziemy si� nawzajem informowa�, jak tylko dostrze�emy u siebie jakiekolwiek niepokoj�ce objawy. To by� pomys� Tana, a ja si� nie sprzeciwi�em, cho� podejrzewa�em, i� oczekuje, �e powiem: "O ile b�d� jakie� objawy" albo co� w tym rodzaju. Nie chc� si� z nim niepotrzebnie k��ci�. Je�eli uwa�a, �e w ten spos�b okaza� swoj� wy�szo��, to niech mu b�dzie. Tak czy inaczej, jak do tej pory nie zauwa�yli�my �adnych objaw�w. Je�li to jaka� choroba, to rozwija si� bardzo powoli. Je�eli to rzeczywi�cie choroba. Po drugiej stronie korytarza Tan i Ida pokazuj� sobie dziesi�� razy dziennie. Spr�bowa�em pokaza� Ani, ale ona wci�� nie jest zainteresowana. Usi�uj� jej wyt�umaczy�, �e nie ma sensu rozpacza� z powodu czego�, co mo�e nigdy nie nast�pi�, a nawet je�eli nast�pi, to powinna stara� si� jak najprzyjemniej sp�dzi� chwile, kt�re nam pozosta�y. Bez rezultatu. Co jaki� czas odwracam si� twarz� do k�ta i staram si� ukry� przed nimi to, co robi�, ale Tan wszystko widzi i moja frustracja z pewno�ci� ogromnie go cieszy. Siada przy drzwiach celi, pociera pr�t i u�miecha si� do mnie z�o�liwie. Jak tylko Ida to zauwa�y, zaczyna mu pokazywa�. Staram si� nie zwraca� na nich uwagi, ale to nie jest �atwe. �a�uj�, �e zamiast Ani moj� s�siadk� nie jest Ida. Od czasu do czasu, kiedy Tan �pi, udaje mi si� zwr�ci� na siebie jej uwag�. Oczywi�cie zdaje sobie spraw� z tego, �e j� obserwuj�. Nic na to nie poradz�. Porusza si� w prowokacyjny spos�b, kusz�co faluje biodrami, ale nigdy mi nie pokazuje, tylko Tanowi: przyciska wargi do przezroczystej �cianki i pociera nimi z zapa�em. Za ka�dym razem obiecuj� sobie, �e wi�cej ju� na ni� nie spojrz�, ale doskonale wiem, �e nic z tego nie b�dzie. Du�o chodz� po celi. Od �ciany do �ciany mog� zrobi� trzy kroki, z k�ta do k�ta cztery. Splatam z tego przer�ne kszta�ty, wyobra�am sobie, �e moje stopy zostawiaj� �lady na pod�odze. Rzecz jasna, nie ma �adnych �lad�w. Licz� kroki. Po tysi�cznym przyciskam d�o� do p�ytki, ale zazwyczaj to za wcze�nie. Napi�cie nerwowe sprawia, �e jestem wci�� g�odny. Co gorsza, Ani zjada najwy�ej po�ow� swoich porcji. Cz�sto gapi� si� na jej misk� - chyba nawet cz�ciej ni� na ni�. - Powinna� je�� - powtarzam. - Je�li nie b�dziesz jad�a, zachorujesz z niedo�ywienia. Doskonale wiem, czemu nie je. Boi si�, �e w karmie s� chorobotw�rcze mikroorganizmy. Kiedy m�wi� o tym Tanowi, wybucha �miechem. - Gdyby tak by�o, Rik ju� dawno wyci�gn��by nogi! Chwilami �ycz� mu, �eby zachorowa�. Dzie� 6. Codziennie przychodz� do laboratorium, �eby skontrolowa� nasz stan. Zawsze tu� po trzecim karmieniu. Tan i obie samice udaj�, �e nic ich to nie obchodzi, a ja... Ja niekiedy ich obserwuj�. Przedziwnie wygl�daj� w tych niebieskich strojach, kt�re wszystko zas�aniaj�. Zastanawiam si�, w jaki spos�b rozr�niaj� samc�w i samice; przypuszczam, �e pod spodem maj� pr�ty i wargi, tak jak my, ale czy musz� si� zupe�nie rozbiera�, �eby sobie pokazywa�, czy mo�e maj� jaki� inny spos�b? Dzisiaj wchodz� dok�adnie w chwili, kiedy Ida i Tan zbli�aj� si� do fina�u. Jedno z nich krzywi si� z niesmakiem, jego towarzysz za� rzuca jak�� uwag�, po kt�rej oboje wybuchaj� nieprzyjemnym �miechem. Ciesz� si�, �e to nie ja siedz� z nabrzmia�ym pr�tem w d�oni i �e nie na mnie patrz� w ten spos�b. Najstarszy osobnik natychmiast przywo�uje ich ostro do porz�dku, wi�c kiedy odczytuj� wskazania instrument�w przy celach, starannie omijaj� nas wzrokiem. Samica - wiem, �e to samica, poniewa� s�ysza�em jej g�os - schyla si� i odgarnia w�osy z czo�a. Jaka� to niewygoda i jak trudno utrzyma� je w czysto�ci! Jestem ciekaw, co pokazuj� przyrz�dy przy mojej celi i czy w mojej krwi pojawi�y si� ju� pierwsze zmiany �wiadcz�ce o chorobie. Wiem jednak, �e je�li zapytam, udadz�, �e mnie nie s�ysz� albo nie rozumiej�. W ka�dym razie sprawiaj� wra�enie zadowolonych, podobnie jak przy celach Tana i Idy. Inaczej maj� si� sprawy przy celi Ani. Marszcz� brwi, spogl�daj� to na Ani, to na swoje przyrz�dy, a potem zbijaj� si� w grupk� na �rodku korytarza i dyskutuj� przyciszonymi g�osami. Wreszcie starsza kobieta podchodzi do drzwi celi i stuka w �cian� tu� nad p�ytk�. - Ooood�, ooood�! - grucha, jakby przemawia�a do dziecka, po czym udaje, �e przyciska d�o� do p�ytki. Ani nie zwraca na ni� najmniejszej uwagi. Wiem, na czym polega problem: Ani znacznie rzadziej od nas dotyka p�ytki, a przy ka�dym dotkni�ciu pobieraj� od nas pr�bk� krwi, kt�ra nast�pnie jest analizowana. By� mo�e, Ani podejrzewa, �e w�a�nie w ten spos�b zarazi si� chorob� i dlatego ogranicza jedzenie. Kobieta pr�buje raz jeszcze: - Oood�, oood�! Ani odwraca si� do niej plecami. Ponownie naradzaj� si� szeptem w nadziei, �eby�my niczego nie us�yszeli ani nie zrozumieli, po czym m�odsza kobieta zmienia ustawienia na tablicy przyrz�d�w obok drzwi celi. Od tej pory Ani dostaje znacznie mniejsze porcje karmy, ale i tak nie zjada wszystkiego. Dzie� 11. Tan ma czerwon� plam� na podbrzuszu. Pomimo naszej umowy nie pisn�� o tym ani s�owem, ale przed Id� nic si� nie ukryje. Ida cz�sto patrzy na podbrzusze Tana i na to, co dynda poni�ej, ale dzi� Tan ani razu jej nie pokazuje. Ida szybko nabiera podejrze�, a jak tylko zauwa�y�a plam�, zaczyna wykrzykiwa�: - Obieca�e�, �e nam powiesz! Wszyscy obiecali�my! Jest tak w�ciek�a, �e rzuca odchodami w dziel�c� ich �cian�. - To nic takiego! - broni si� s�abo Tan. - To tylko otarcie. Nikt mu jednak nie wierzy. Ani znowu p�acze, poniewa� jest pewna, �e teraz przyjdzie kolej na ni�. Jej obawy ma�o mnie jednak obchodz�, poniewa� po drugiej stronie korytarza Ani pokazuje mi g�adkie r�owe wargi, wsuwa mi�dzy nie palce i porusza rytmicznie biodrami. Pr�t natychmiast mi sztywnieje, niewiele brakuje, �ebym od razu eksplodowa�, chwytam go w gar�� i pokazuj� jej. W g��bi duszy doskonale wiem, �e Ida robi to tylko po to, �eby odegra� si� na Tanie, ale wcale mi to nie przeszkadza. P�niej, kiedy sprawdzaj� przebieg eksperymentu, nie wydaj� si� ani troch� zaskoczeni widokiem plamy na podbrzuszu Tana. Wiedzieli ju� od jakiego� czasu, �e zachorowa�, na podstawie wynik�w analizy jego krwi. Przypuszczalnie wiedz� te� ju�, czy ja zachorowa�em. Dzie� 12. Chyba nigdy nie zdo�am zrozumie� samic! Dop�ki Ida mnie ignorowa�a, Ani r�wnie� nie zwraca�a na mnie najmniejszej uwagi. Ca�ymi dniami siedzia�a w kucki i rysowa�a niewidzialne wzory na pod�odze. Nawet na mnie nie spojrza�a, cho� wielokrotnie stara�em si� podnie�� j� na duchu albo zach�ci� do zabawy. Teraz, kiedy Ida pokazuje mi prawie bez przerwy, Ani nagle sta�a si� zazdrosna. Za ka�dym razem, kiedy spojrz� w jej stron�, widz� j� z szeroko roz�o�onymi nogami albo w innej prowokacyjnej pozie. Po ca�ym dniu takich do�wiadcze� mam wra�enie, �e lada chwila pr�t mi odpadnie. Tan szaleje. Obrzuca Id� i mnie najgorszymi wyzwiskami, ale ona nie pozostaje mu d�u�na: nazywa go za�gan� stert� g...
pokuj106