ŚRODKI OCHRONY INDYWIDUALNEJ(1).pdf

4/04

Słowo wstępne

Środki ochrony

indywidualnej

Korpus europejskich norm dotyczących środków ochrony indywi-

dualnej jest w chwili obecnej w znacznym stopniu opracowany.

Dostępnych jest już 90% gotowych norm i wiele z nich wielokrot-

nie zostało zweryfikowanych z obecnym stanem wiedzy. Wziąw-

szy pod uwagę, iż od rozpoczęcia procesu normalizacji w obsza-

rze środków ochrony indywidualnej na płaszczyźnie europejskiej

minęło jedynie 15 lat, jest to wynik zadowalający i tym samym -

motywujący do dalszej wzmożonej pracy nad przeglądem opra-

cowanych już norm i – jeśli to konieczne – ich modyfikacją. Kwe-

stia ta jest wielokrotnie poruszana w obecnym numerze KANBrief.

Nowe, ważne zadanie zostało powierzone Komisji Ochrony Pracy i

Normalizacji (KAN) wraz z jej wstąpieniem do Komitetu ds. Tech-

nicznych Urządzeń Produkcyjnych i Produktów (AtAV). AtAV, pre-

zentowany szerzej w jednym z artykułów, jest organem dorad-

czym rządu Niemiec w kwestiach związanych z bezpieczeństwem

produktów i, w związku z tym, KAN bezpośrednio uczestniczy w

opracowywaniu narodowych norm i specyfikacji technicznych,

które wspierają wymogi i regulacje prawne dotyczące bezpie-

czeństwa środków ochrony indywidualnej.

Marina Schröder

Przewodnicząca KAN

Niemiecka Federacja Związków Zawodowych (DGB)

W NUMERZE

3 4 5

ŚRODKI OCHRONY INDYWIDUALNEJ

Jaki jest obecny stan europejskiej normalizacji w obszarze

środków ochrony indywidualnej? Perspektywy na przyszłość?

Środki ochrony indywidualnej są już

w dużym stopniu znormalizowane.

W obecnym numerze KANBrief

znajdziecie Państwo informacje na

temat aktualnego stanu normalizacji

oraz bieżącej działalności w tym ob-

szarze. Na przykładzie elektrosta-

tycznych filtrów wskażemy, iż po-

ziom normalizacji, jaki udało się

osiągnąć, nie zawsze jest satysfak-

cjonujący. W jednym z artykułów

opisujemy również rolę jednostek

notyfikowanych w obszarze środków

ochrony indywidualnej.

Jednostki notyfikowane w obszarze środków ochrony indy-

widualnej: europejscy usługodawcy w systemie kontroli BHP

Elektrostatyczne materiały filtracyjne: norma EN 143 do zmiany

TEMATY WYDANIA

Większe bezpieczeństwo prawne użycia norm

Udostępnienie sieci EUROSHNET ekspertom w dziedzinie

BHP z wszystkich krajów członkowskich Unii Europejskiej

i krajów EFTA

BHP i normalizacja w Holandii

TEMAT SPECJALNY

Jaki jest obecny stan europejskiej normalizacji w obszarze

środków ochrony indywidualnej? Jakie są perspektywy na

przyszłość?

Wiosną 1989 r. siedem komitetów technicznych rozpoczęło prace zmierzające do opracowania projektów norm w

obszarze środków ochrony indywidualnej w ramach dyrektywy 89/686/EWG. Jak do tej pory wyniki tych prac

można uznać za pozytywne: w październiku 2004 r. 298 norm zostało zatwierdzonych (bez konieczności

wprowadzania poprawek), 57 ich projektów oczekuje na akceptację, a tylko 15 standardów ciągle znajduje się na

etapie projektowania. Gdyby nie istniała konieczność opracowania nowych norm, prace normalizacyjne powinny

teoretycznie zostać zakończone do 2008 r.!

Projekty i priorytety

normalizacyjnych już opublikowanych. Zresztą

niech czytelnicy osądzą sami: od 1992 r. same

tylko francuskie jednostki notyfikowane wydały

24 tysiące certyfikatów oceny typu WE dla

środków ochrony indywidualnej, a w całej Unii

Europejskiej ich liczba sięga najprawdopodob-

niej 150 tysięcy. Natomiast trudności, związa-

nych z użyciem standardów, pojawiło się w tym

czasie bardzo niewiele. Łatwo zatem wyobrazić

sobie skalę trudności, z jakimi spotkaliby się

producenci środków ochrony indywidualnej,

laboratoria i kompetentne instytucje, a także

nowych przeszkód, z jakimi borykałby się han-

del, gdyby nie istniały dokumenty normaliza-

cyjne.

Mimo, iż ponad 30% norm w obszarze środków

ochrony indywidualnej znajduje się na pierwszym,

drugim, lub nawet trzecim etapie rewizji, działal-

ność normalizacyjna w tym zakresie zasługuje

uznanie. Treść norm podlega ciągłym zmianom, a,

dodatkowo, w celu dalszej modyfikacji standar-

dów, forum Europejskiego Komitetu Normaliza-

cyjnego w zakresie środków ochrony indywidual-

nej opracowało wiele pilotażowych projektów,

takich jak:

• jednolite użycie listy kontrolnej oraz poprawki

do Załącznika informacyjnego ZA w celu bar-

dziej dokładnego określenia podstawowych

wymogów, które powinna zawierać norma;

• opracowanie projektu przewodników charak-

teryzujących powiązanie między kolejnymi po-

ziomami ochrony a klasami bezpieczeństwa

określanymi przez normy oraz zagrożeń przy

występowaniu których środki ochrony osobistej

są używane. Przewodniki mają za zadanie uła-

twić użytkownikom właściwy dobór środków

ochrony indywidualnej;

• opracowanie przewodnika ułatwiającego pro-

ducentom przygotowanie instrukcji użytkowania

środków ochrony indywidualnej, którą to mają

obowiązek dołączać do każdego wyrobu;

• systematyczne laboratoryjne badania porów-

nawcze poświęcone ocenie odtwarzalności i do-

kładności metod pomiarowych opisanych w

standardach;

• wprowadzenie danych dotyczących oceny nie-

pewności pomiarów 1 .

Alain Mayer

Sytuacja międzynarodowej normalizacji

Sprawozdawca

CEN/BT w obszarze

środków ochrony in-

dywidualnej

Spośród 10084 tysięcy dokumentów opubliko-

wanych przez Europejski Komitet Normaliza-

cyjny, ponad 25% to normy EN-ISO. W ob-

szarze środków ochrony indywidualnej propor-

cja ta jest obecnie niższa (około 6%). Można

się jednak spodziewać jej gwałtownego wzro-

stu.

Australia, przewodnicząca obecnie Komitetowi

Technicznemu Międzynarodowej Organizacji

Normalizacyjnej ISO/TC 94 (środki ochrony

indywidualnej), planuje zaktywizować jego

prace, jak również należących do niego pod-

komitetów. Zaniepokoiło to europejskie jed-

nostki normalizacyjne, które muszą odpowie-

dzieć na pytanie, czy lepiej włączyć się do bę-

dącego jeszcze w powijakach międzynarodo-

wego ruchu normalizacyjnego i przejąć nad nim

kontrolę już na samym początku, czy „śpieszyć

się powoli”, czekając aż normy CEN nabiorą

wagi, stając się dokumentami zasadniczymi.

Przewodniczący Fo-

rum CEN w obszarze

środków ochrony in-

dywidualnej

Inżynier w INRS,

Francja (Institut Nati-

onal de Recherche et

de Sécurité)

Do priorytetów, które mają zostać zrealizowane

od początku 2005 r., należą prace ukierunkowane

na usprawnienie znormalizowanych metod po-

miarowych stosowanych do oceny skuteczności

środków ochrony indywidualnej wobec czynników

chemicznych (filtry pochłaniacze, odzież i ręka-

wice ochronne), jak również do oceny ich podat-

ności na uszkodzenie w rzeczywistych warunkach

użycia. Celem tego - już rozpoczętego - projektu

jest modyfikacja norm obejmujących swoim za-

kresem filtry do ochrony układu oddechowego

wykonane na bazie materiałów elektrostatycznych

oraz dostarczenie odbiorcom wiarygodnych infor-

macji na temat ograniczeń dotyczących ich stoso-

wania.

1 Od października 2004 r.

przewodnik CEN dotyczący

niepewności pomiarów w

europejskich normach jest

dostępny na stronie:

www.cenorm.be/boss >

supporting material >

guidance documents > GD

Uncertainty of measurements

2 Do chwili obecnej przyjęto

tylko 18 norm EN-ISO;

pozostałe 26 oczekują na

zatwierdzenie

W chwili obecnej, odpowiedź na to pytanie

skłania się ku drugiemu rozwiązaniu - bliskiej i

uważnej obserwacji i unikaniu pochopnych

kroków. Dla pozaeuropejskich jednostek nor-

malizacyjnych, poszukujących przeciwwagi dla

„europejskiego monopolu”, opracowanie mię-

dzynarodowych standardów w obszarze środ-

ków ochrony indywidualnej jest kwestią prio-

rytetową. Jednak normy ISO nie mogą –i nie

powinny – być opracowywane bez udziału eks-

pertów europejskich, którzy mają duże do-

świadczenie oraz wiele osiągnięć w dziedzinie

normalizacji.

Jakość norm

KANBrief 4/04 2

Mimo wszystkich wysiłków, podjętych w celu

optymalizacji norm, nie można jednak zapomi nać

o sprawdzonej jakości i skuteczności dokumentów

Alain Mayer

mayer@inrs.inrs.fr

TEMAT SPECJALNY

Jednostki notyfikowane w obszarze środków ochrony

indywidualnej: europejscy usługodawcy w systemie

kontroli BHP

Jednostki notyfikowane są organami wyznaczonymi przez kraje członkowskie UE i upoważnionymi przez Komisje

Europejską do przeprowadzania oceny zgodności zgodnie z dyrektywami europejskimi. Z tego powodu to one jako

pierwsze współpracują z producentami, oceniając zgodność ich wyrobów z odpowiednimi dyrektywami.

Europejskie normy są często wykorzystywane do

oceny zgodności i wiele wnoszą do jednolitych i

odtwarzalnych kryteriów oceny i certyfikacji.

Doświadczenia jednostek badawczych związane z

użyciem europejskich norm ukazuje jednak ich

pewne wady: nieprecyzyjne zapisy pozostawia-

Dotyczy to zwłaszcza oceny materiałów informa-

cyjnych producentów, które są jednym z ele-

mentów podlegających certyfikacji. Ponieważ

treść materiałów informacyjnych różni się zasad-

niczo w zależności od rodzaju wyrobu i nie może

być szczegółowo regulowana przez normy, ocena

wyrobu ma również za zadanie określenie, która

informacja dotycząca warunków użycia jest nie-

zbędna w celu zapewnienia bezpieczeństwa

danego środka ochrony indywidualnej. Można

powiedzieć, iż w tym kontekście, jednostki noty-

fikowane świadczą także – niebezpośrednio –

usługi użytkownikom.

jące pole dla interpretacji, niedostatek wymaga-

nych procedur badań (lub ich niewłaściwa wali-

dacja) dla pewnych wyrobów.

Europejska koordynacja jednostek notyfi-

kowanych w obszarze środków ochrony

indywidualnej

Petra Jackisch

W ramach „europejskiej koordynacji jednostek

notyfikowanych w obszarze środków ochrony

indywidualnej”, utworzono forum, na którym

organizacje tego typu mogą sygnalizować pro-

blemy opisane powyżej, jak również zgłaszać

pomysły usprawnienia i zalecenia dot. zharmoni-

zowanych procedur. Kwestie formalne, nato-

miast, dyskutowane są podczas spotkań komite-

tów horyzontalnych, na których przygotowuje się

również uwagi do rozpatrzenia przez Komisję

Europejską. Obecnie, między innymi, próbuje się

rozstrzygnąć kwestię, czy środki asekuracyjne do

nauki pływania oraz systemy kotwiczące sprzętu

chroniącego przed upadkiem z wysokości, po-

winny być testowane w ten sam sposób, co inne

środki ochrony indywidualnej. Z punktu widzenia

jednostek notyfikowanych istotnym jest, aby

zarówno w tej, jak i w innych kwestiach, na

terenie całej Europy obowiązywały jednolite

kryteria.

Przykład elektrostatycznych materiałów filtracyj-

nych stosowanych do ochrony układu oddecho-

wego pokazuje wyraźnie, że w sytuacji, gdy

brakuje odpowiednich znormalizowanych proce-

dur oceny, ich opracowanie można promować

poprzez koordynację działań jednostek notyfiko-

wanych i, jednocześnie, poprzez taką ocenę

materiałów informacyjnych, aby użytkownik

otrzymywał podstawowe informacje dotyczące

prawidłowego doboru i użytkowania określonego

środka ochrony indywidualnej.

Ośrodek Inżynierii

Bezpieczeństwa

BG ds. Budownictwa

Rhineland i

Westphalia, Niemcy

Opracowanie jednolitych kryteriów oceny środ-

ków ochrony indywidualnej możliwe jest dzięki

zaangażowaniu jednostek notyfikowanych w

proces normalizacji a, także koordynację ich

działań z innymi jednostkami upoważnionymi do

przeprowadzania badań i certyfikacji. W ten

sposób interakcja między badaniami i certyfika-

cją, normalizacją i ustawodawstwem oraz uży-

ciem środków ochrony indywidualnej, przyczynia

się do promocji kompleksowego podejścia ukie-

runkowanego na przestrzeganie zasad bezpie-

czeństwa i higieny pracy.

Grupy pionowe, odpowiedzialne za określone

rodzaje sprzętu ochrony indywidualnej, dyskutują

na przykład różne interpretacje wymogów i me-

tod oceny, zawartych w normach. Prace tych

grupy w ramach „europejskiej koordynacji” przy-

czyniają się do poprawy odtwarzalności metod

oceny poprzez liczne badania porównawcze.

Ponadto, podczas oceny i certyfikacji produktów

innowacyjnych, opracowywane są propozycje

sposobów zharmonizowania kryteriów badań.

Petra Jackisch

petra.jackisch@bg23.bgnet.de

Normalizacja, badania i certyfikacja a bez-

pieczeństwo i higiena pracy

Aby certyfikacja mogła być wiarygodna, nie-

zbędna jest wiedza związana nie tylko z proble-

matyką samych badań. Zagadnienia, takie jak:

warunki użycia poszczególnych środków ochrony

indywidualnej, wiedza użytkowników o przyczy-

nach wypadków czy doświadczenie w odniesieniu

do aspektów ergonomii w projektowaniu, są

również bardzo istotne.

KANBrief 4/04 3

TEMAT SPECJALNY

Elektrostatyczne materiały filtracyjne: norma EN 143 do

zmiany

Elektrostatyczne materiały filtracyjne stosowane w filtrach służących do ochrony układu oddechowego, maja tę

zaletę, iż dzięki niskiemu oporowi oddychania są wygodne w użyciu. Natomiast ich główną wadą jest możliwość

obniżenia się skuteczności filtracji, zarówno podczas użytkowania filtru, jak również, w pewnych przypadkach,

składowania.

Budowa

Reakcja Europy

Podczas gdy skuteczność materiałów stosowa-

nych do mechanicznej filtracji cząstek (np. włók-

nin szklanych) wzrasta w miarę użycia, skutecz-

ność elektrostatycznych materiałów filtracyjnych

(włóknin pneumotermicznych, włóknin syntetycz-

nych z ładunkiem elektrostatycznym) może spa-

dać podczas użycia, a także, w niektórych przy-

padkach, w czasie przerw w użyciu lub w wyniku

niewłaściwego przechowywania. To zjawisko zo-

stało potwierdzone przez szereg badań, jakie od

początku lat dziewięćdziesiątych przeprowadzono

w Stanach Zjednoczonych, Francji i Polsce.

Aby inicjatywa nie była jednostronna, Francuscy

eksperci w dziedzinie bhp zamieścili informacje

na temat powyższych procedur na forum sieci

EUROSHNET.

Niemiecki komitet normalizacyjny, bliźniaczy ko-

mitetowi CEN/TC 79, a 4 listopada również KAN,

niezależnie wyraziły swoją krytykę wobec metod

badań zawartych w normie EN 143, a także po-

trzebę uszczegółowienia informacji dotyczących

skuteczności filtrów elektrostatycznych. W opinii

tych organizacji, należy zastosować tymczasowe

rozwiązanie dopóki nie zostaną opracowane wła-

ściwe metody badań. Wskazane jest aby:

• jednostki notyfikowane uzgodniły tymcza-

sową, warunkową, metodę badań, adaptując

propozycję Francji;

Producenci mają świadomość, że sprzęt filtru-

jący, do którego produkcji użyto filtracyjnych

materiałów elektrostatycznych, może mieć

pewne wady, które nie zostaną wykryte podczas

badań metodą określoną w normie EN 143. Me-

tody badań zgodne z tą normą (włączając jej

wersję z 2000 r.) nie są w stanie określić różnic

w zachowaniu się materiałów filtrujących w cza-

sie. W rezultacie ustalono, że materiały elektro-

statyczne, mają własności, które w pewnych

warunkach zastosowania mogą prowadzić do

utraty skuteczności. W tym zatem wypadku, wy-

mogi Dyrektywy dot. środków ochrony indywidu-

alnej nie zostały spełnione.

Ochrona układu

oddechowego:

• producenci umieszczali na opakowaniu oraz

w instrukcji użytkowania wyrobu informację

ostrzegawczą na temat wpływu pewnych

warunków ekspozycji filtru na jego skutecz-

ność. Odnosi się to również do wyrobów do-

puszczonych już do sprzedaży, za których

powtórną ocenę, według nowej metody, od-

powiedzialni powinni być producenci / dys-

trybutorzy lub jednostki notyfikowane.

Współpraca

europejskich

organów

normalizacyjnych

Problemy związane ze skutecznością filtrów na

bazie włókniny elektrostatycznej znane były od

pewnego czasu twórcom norm europejskich. Już

w 1996 r. przedstawiciele francuskich organów

postulowali wprowadzenie zmian do metod ba-

dań. Jednak do tej pory Grupa Robocza, powo-

łana przez Komitet Techniczny Europejskiego

Komitetu Normalizacyjnego CEN/TC 79, nie zdo-

łała jednomyślnie opracować właściwej metody.

Organy nadzoru rynku z krajów członkowskich

UE uznały , iż zadanie opracowania odpowiedniej

metody badań uwzględniającej długotrwałe użyt-

kowanie i składowanie, w celu zmiany normy EN

143, powinno należeć do jednostek notyfikowa-

nych, CEN natomiast jak najszybciej powinien

zająć się jej weryfikacją.

W chwili obecnej Komisja Europejska przygoto-

wuje notę ostrzegawczą, która już wkrótce ukaże

się w Dzienniku Urzędowym UE. Dokument bę-

dzie ostrzegał, iż dla pewnych grup wyrobów

norma EN 143 nie daje podstawy do domniema-

nia ich zgodności z Dyrektywą.

Propozycja francuska

Na początku 2004 r. francuskie władze podjęły

zatem niezbędne działania na szczeblu krajo-

wym, konsultując się z producentami, importe-

rami, jednostkami normalizacyjnymi, przedstawi-

cielami pracodawców i pracowników oraz związ-

kami konsumentów.

1 Ocena filtrów nie – jak do tej

pory – na podstawie 3 –

minutowego badania

penetracji lecz w czasie do

momentu odłożenia się na

filtrze 120 mg aerozolu,

dotyczy to zarówno aerozoli

o ciekłej jak i stałej fazie

rozproszonej.

W wypadku, gdy istnieje niepewność w stosunku

do skuteczności filtrów na bazie włóknin elektro-

statycznych, można jedynie radzić odbiorcom –

tak jak w przypadku Francji – powrót do filtrów,

w których filtracja cząstek zachodzi na drodze

mechanicznej.

Strony zgodziły się na zastosowanie zapropono-

wanych środków zaradczych, do których należy

szczegółowe badanie środków ochrony indywi

dualnej i filtrów określonych przez producentów,

umieszczanie na opakowaniu wyrobu informacji

na temat dopuszczalnego czasu użycia, a także

„selektywna” kontrola rynku obowiązująca od 1

stycznia 2005 r. Od tego dnia, wszystkie wyroby

nie spełniające tych wymogów zostaną objęte

zakazem sprzedaży na terenie Francji.

Ulrich Bamberg

bamberg@kan.de

KANBrief 4/04 4

TEMAT SPECJALNY

Większe bezpieczeństwo prawne użycia norm

Pierwszego maja 2004 r. weszła w życie Niemiecka Uchwała o Bezpieczeństwie Urządzeń i Produktów. (German

Equipment and Product Safety Act – GPSG 1 ). Jednym z jej zadań jest transpozycja Dyrektywy o ogólnym

bezpieczeństwie produktu. Na mocy uchwały Komitet ds. Technicznych Urządzeń Produkcyjnych i Produktów

(Committee for Technical Work Equipment and Consumer Products – AtAV) jest odpowiedzialny za określenie, w

imieniu Federalnego Minsiterstwa Gospodarki i Pracy Niemiec (BMWA), narodowych specyfikacji technicznych jako

podstawy dla domniemania zgodności zawartej w Niemieckiej Uchwale o Bezpieczeństwie Urządzeń i Produktów.

Zadania i członkostwo

sprawdzonym instrumentem na szczeblu Euro-

pejskim – na grunt krajowego prawodawstwa. To

z kolei zapewnia producentom i dystrybutorom

większe bezpieczeństwo prawne. Normy i wy-

mogi techniczne dla wyrobów były oczywiście

publikowane już wcześniej, ale tylko z racji prze-

pisów administracyjnych mających zastosowanie

jedynie w stosunku do organów państwowych;

jednym słowem normy i specyfikacje techniczne

odnosiły się tylko do tych instytucji. Producenci i

dystrybutorzy nie byli w stanie samodzielnie

wnioskować o domniemaniu zgodności.

Wraz z wydaniem Uchwały o Bezpieczeństwie

Urządzeń i Produktów, w miejsce Komitetu ds.

Technicznych Urządzeń Produkcyjnych (AtA) 2

powołano Komitet ds. Technicznych Urządzeń

Produkcyjnych i Produktów (AtAV), nadając mu

jednocześnie nowy zakres obowiązków. Nowy

Komitet ma za zadanie określenie norm i specyfi-

kacji technicznych, których użycie pozwoli ulep-

szyć wymogi zdrowia i bezpieczeństwa, zawarte

w Niemieckiej Uchwale o Bezpieczeństwie Urzą-

dzeń i Produktów, jak również inne wymogi zwią-

zane z dystrybucją wyrobów. Komietet AtAV jest

zobowiązany do formułowania uwag w stosunku

do regulacji prawnych Uchwały. Jest również

ciałem doradczym rządu niemieckiego w kwe-

stiach dotyczących bezpieczeństwa technicznych

urządzeń produkcyjnych i produktów.

Stefan Pemp

Oprócz działalności związanej z Niemiecką

Uchwałą o Bezpieczeństwie Urządzeń i Produk-

tów, Komitet ds. Technicznych Urządzeń Produk-

cyjnych i Produktów określa także krajowe spe-

cyfikacje techniczne w przypadku, gdy są one

wymagane przez prawodawstwo Wspólnoty. Na

przykład, artykuł 5 (1)/(2) Dyrektywy Maszyno-

wej zaznacza, iż „w przypadku braku zharmoni-

zowanych norm, państwa członkowskie podejmą

wszelkie kroki, jakie uznają za konieczne dla

zwrócenia uwagi zainteresowanych stron na

dotychczasowe krajowe normy techniczne i spe-

cyfikacje uznane za istotne lub ważne dla wła-

ściwego wdrożenia podstawowych wymogów

bezpieczeństwa i ochrony zdrowia opisanych w

Załączniku I”.

Przewodniczący

Komitetu ds.

Technicznych

Urządzeń

Produkcyjnych i

Produktów (ATAV)

W skład Komitetu wchodzą przedstawiciele kom-

petentnych władz, instytucji statutowego ubez-

pieczenia wypadkowego, Niemieckiego Instytutu

Normalizacji (DIN), Komisji Ochrony Pracy i

Normalizacji (KAN), związków pracodawców,

konsumentów i producentów oraz związków

zawodowych. Taki skład zapewnia, iż wszystkie

zainteresowane strony będą uczestniczyć w

identyfikacji norm i specyfikacji technicznych.

Ponadto, gdy jest to konieczne, członkowie Ko-

mitetu mogą zasięgać konsultacji w instytucjach,

które reprezentują.

Dyrektor

Departamentu

odpowiedzialnego

za bezpieczeństwo i

higienę pracy w

Ministerstwie Dolnej

Saksonii ds. Kobiet,

Rodziny, Zdrowia i

Spraw Społecznych

Wnioski

Teraz, gdy dla domniemania zgodności istnieje

na poziomie krajowym podstawa prawna w po-

staci Niemieckiej Uchwały o Bezpieczeństwie

Urządzeń i Produktów, producenci i dystrybuto-

rzy mają do dyspozycji – w formie norm i specy-

fikacji technicznych – narzędzie zapewniające

większą ochronę prawną. Ich identyfikacja, bę-

dąca obowiązkiem Komitetu AtAV, jest nowym i

bardzo odpowiedzialnym zadaniem.

Domniemanie zgodności na poziomie kra-

jowym

W przypadku, gdy wyroby nie podlegają kon-

kretnemu prawodawstwu Unii Europejskiej, pa-

ragraf 4 (1) Niemieckiej Uchwały o Bezpieczeń-

stwie Urządzeń i Produktów wymaga, aby były

skonstruowane w taki sposób, by nie stanowić

zagrożenia dla bezpieczeństwa użytkowników,

zarówno podczas użycia właściwego z ich prze-

znaczeniem, jak i nieprawidłowego. Normy i

specyfikacje techniczne mogą być wykorzystane

do oceny, czy dany wyrób spełnia niezbędne

wymagania. Jeśli zostaną one określone przez

Komitet AtAV i znajdują się w Dzienniku Federal-

nego Instytutu Bezpieczeństwa i Higieny Pracy

(BAuA), wyrób skonstruowany zgodnie z wymo-

gami danej normy i specyfikacjami technicznymi

spełnia również wymagania Niemieckiej Uchwały

o Bezpieczeństwie Urządzeń i Produktów.

1 Uchwała dotycząca

technicznych urządzeń

produkcyjnych i produktów.

Zastępuje ona Uchwały: o

Bezpieczeństwie Produktów

(ProdSG) oraz o

Bezpieczeństwie Urządzeń

(GSG)

2 § 8 Ustawa o

bezpieczeństwie sprzętu I

Stefan Pemp

s tefan@pemp@ms.niedersachsen.de

Te prawne ustalenia, przenoszą kwestię do-

mniemania zgodności, niezbędnego do zachowa-

nia zgodności ze zharmonizowanymi normami –

KANBrief 4/04 5

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: