STANDARD ZAPOBIEGANIA ODLEŻYNOM
Naczelna Izba Pielęgniarek i Położnych
Temat: Zapobieganie odleżynom jako działanie dla poprawy opieki medycznej z uwzględnieniem celowości, osiągalności, możliwości obserwowania i wymierności.
Grupa opieki: Każdy pacjent objęty profesjonalnym działaniem w ramach systemu opieki zdrowotnej.
Oświadczenie standardowe: Zapobieganie odleżynom.
W tym celu:
1. U Każdego pacjenta zostanie ocenione, w jak najkrótszym czasie ryzyko rozwoju odleżyn wg. jednej ze skal punktowych.
2. Zaleca się u każdego pacjenta zaliczonego do grupy ryzyka:
Ø Określenie czynników przyczynowych,
Ø Opracowanie planu postępowania – pielęgnacji,
Ø Wdrożenie procedury zapobiegawczej,
Ø Prowadzenie dokumentacji postępowania,
Ø Analizę danych w celu poprawy skuteczności działania,
3. Każdy pacjent zagrożony rozwojem odleżyn i jego rodzina (opiekun) będą uczestniczyć w tworzeniu i realizacji planu postępowania przeciwodleżynowego.
W zakładzie zostanie wyeliminowanie lub zmniejszenie do minimum występowanie odleżyn.
KRYTERIA STRUKTURY:
I. Organizacja pracy:
Warunkiem efektywnego działania jest zapewnienie odpowiednich warunków fizycznych (możliwość wentylacji, regulowania temperatury, i wilgotności pomieszczeń).
1. Zatrudnienie odpowiedniej liczby personelu medycznego umożliwiającego właściwą opiekę nad chorym z grupy ryzyka, jeżeli na oddziale jest pacjent z grupy ryzyka wskazane jest zatrudnienie na dyżurze nocnym co najmniej dwóch pielęgniarek.
2. Wprowadzenie punktowego stanu oceny ryzyka rozwoju odleżyn.
3. W zakładach, gdzie przebywają głównie pacjenci o zwiększonym ryzyku, powołuje się Komisję ds. profilaktyki odleżyn.
4. Oznaczenie dokumentacji pacjentów z grupy ryzyka w sposób znany całemu zespołowi terapeutycznemu.
5. Pielęgnowanie zgodnie ze standardem zapobiegania odleżynom.
II. Personel:
1. Stałe doskonalenie personelu zaangażowanego w proces postępowania przeciwodleżynowego, uwzględniające aktualny stan wiedzy medycznej.
2. Członek zespołu terapeutycznego (lekarz, pielęgniarka, rehabilitant) posiada wiedzę o postępowaniu przeciwodleżynowym.
3. Porada pielęgniarska o zapobieganiu odleżynom jest dostępna całą dobę.
4. Personel medyczny (także sanitariusz, salowa) szkolony jest w zakresie korzystania ze sprzętu i materiałów przeciwodleżynowych).
III. Wyposażenie:
1. Sprzęt a w szczególności:
Ø Wózki inwalidzkie,
Ø Wózki do przewożenia,
Ø Poduszki przeciwodleżynowe – jedna na każdy wózek inwalidzki,
Ø Materace przeciwodleżynowe statyczne i dynamiczne – w ilości uzależnionej od liczby i stanu pacjentów zagrożonych odleżynami.
Ø Zintegrowany system dla higieny osobistej, transportu i hydroterapii – co najmniej na oddziałach, gdzie głównie są leczeni pacjenci z bardzo wysokim ryzykiem rozwoju odleżyn.
Ø Łóżka i podnośniki ułatwiające zmianę pozycji pacjenta.
IV. Materiały:
1. Pampersy, pieluchomajtki jednorazowego użytku.
2. podkłady chłonące wilgoć.
3. preparaty farmaceutyczne do miejscowego stosowania, ustalone przez zakład leczący.
4. jednorazowe baseny, kaczki,
KRYTERIA PROCESU (POSTĘPOWANIA):
Pielęgniarka:
1. W czasie pierwszych godzin pobytu pacjenta w zakładzie ocenia stopień ryzyka występowania odleżyn.
2. Zbierająca wywiad ocenia ryzyko rozwoju odleżyn stosując do tego celu przyjętą w zakładzie skalę punktową.
3. Opracowuje plan postępowania przeciwodleżynowego u każdego pacjenta z grupy ryzyka.
4. Uwzględnia w planie postępowania przeciwodleżynowego: rodzaj potrzebnego wyposażenia, rodzaj materaca przeciwodleżynowego oraz niezbędnych do pielęgnacji materiałów.
5. Dba o zmianę pozycji pacjenta w zależności od potrzeb, stanu pacjenta i rodzaju podłoża, na którym spoczywa ( co najmniej 2 godz. ).
6. Obserwuje zachowanie pacjenta pod katem jego stanu psychicznego i aktywności w aspekcie współdziałania w postępowaniu przeciwodleżynowym.
7. Przynajmniej raz dziennie ogląda skórę pacjenta.
8. Pielęgnuje pacjenta zgodnie z ustalonym planem i uczy współpracujący z nią personel oraz pacjenta, (rodzinę pacjenta, opiekuna), czynności niezbędnych do realizacji planu opieki.
9. Analizuje wymierne wskazówki o zmianach w stanie psychicznym i fizykalnym pacjenta.
10. Prowadzi i przegląda dokumentację przeprowadzonych czynności profilaktycznych i okresowo ocenia skuteczność podjętych działań.
KRYTERIA WYNIKU:
1. Pacjent:
Ø Ma zniesiony (ograniczony) ból poprzez stosowanie środków o działaniu miejscowym i materacy lub poduszek przeciwodleżynowych.
Ø Jego skóra jest czysta i sucha.
Ø Szczególnie zagrożony rozwojem odleżyn spoczywa na materacu przeciwodleżynowym dynamicznym w celu pobudzenia krążenia krwi.
Ø Wie co robić, by pomóc sobie i jak współpracować z personelem medycznym w zakresie profilaktyki odleżyn.
Ø Rozumie ważność szybkiego reagowania na zmiany w swym stanie zdrowia mogące skutkować wystąpieniem odleżyn, a także konieczność okresowej kontroli prowadzonej przez pielęgniarkę środowiskową, po powrocie do domu.
Ø Umie opisać przebieg postępowania przeciwodleżynowego.
Ø Jest w stanie pouczyć inne osoby (spoza personelu medycznego), jak mogą mu pomóc w zapobieganiu odleżynom.
2. Pacjent, jego rodzina lub opiekun:
Ø Są przeszkolenie w zakresie obsługi sprzętu, (łóżka, wózki, materace i poduszki przeciwodleżynowe
Ø Umieją posługiwać się sprzętem umożliwiającym pacjentowi wykonanie czynności fizjologicznych i higienicznych, czują się pewni przy ich wykonywaniu.
Ø Co najmniej na 24 godziny przed wypisaniem ze szpitala zostaną poinformowani, w jaki sposób mogą w warunkach domowych zapobiegać wystąpieniu odleżyn i gdzie mogą zgłaszać wystąpienie niepokojących ich objawów.
Ø Pacjent z grupy ryzyka, wypisany ze szpitala, otrzymuje adnotację o prowadzonym w zakładzie postępowaniu przeciwodleżynowymi jego wynikach wraz ze wskazówkami dla pielęgniarki środowiskowej.
3. U pacjentów z grupy ryzyka nie wystąpiły odleżyny.
4. U pacjentów przyjętych ze zmianami odleżynowymi osiągnięto częściowe lub całkowite wygojenie odleżyn.
5. W zakładzie zlikwidowano bądź zmniejszono do minimum występowanie odleżyn.
Komisja zostaje powołana w Zakładzie Opieki Zdrowotnej, gdzie leczeni i pielęgnowani są pacjenci należący do grupy ryzyka powstania odleżyn.
1. Komisje powołuje Dyrektor w porozumieniu z Naczelną Pielęgniarką lub Przełożoną Pielęgniarek.
2. Zakres działania Komisji: Zakład Opieki Zdrowotnej.
3. Skład Komisji:
Ø Przedstawiciel kierowniczej kadry pielęgniarskiej.
Ø Pielęgniarki sprawujące bezpośrednia opiekę.
Ø Lekarze.
Ø Rehabilitant.
Ø Psycholog.
Ø Kierownik Apteki szpitalnej
Członkowie Komisji wybierają: przewodniczącego i sekretarza. Wskazane jest aby w skład Komisji wchodził przedstawiciel zespołu pielęgniarskiego danego oddziału gdzie, leczeni i pielęgnowani są pacjenci z grupy ryzyka zagrożenia odleżynami.
4. Komisja realizuje program profilaktyki odleżyn w aspekcie;
Ø PRAKTYCZNYM
Ø DYDAKTYCZNYM
Ø DOKUMENTACJI
5. Działalność Komisji polega na:
Ø Propagowaniu wiedzy teoretycznej i praktycznej zgodnie z przyjętym standardem postępowania przeciwodleżynowego.
Ø Prowadzeniu działalności dydaktycznej.
Ø Monitorowaniu skuteczności podejmowanych działań w aspekcie zapobiegania odleżynom na poziomie oddziałów szpitala.
Ø Ocenie działalności oddziałów.
Ø Poszukiwaniu rozwiązań mających na celu poprawę jakości.
Ø Wnioskowaniu i opiniowaniu zakupów sprzętu przeciwodleżynowego.
Ø Organizowaniu i wdrażaniu programu edukacji pacjenta i jego rodziny.
Komentarz do standardu:
Standard Zapobiegania Odleżynom uchwalony przez II Krajowy Zjazd Pielęgniarek i Położnych w grudniu 1995 roku, został opracowany w przekonaniu, ze profilaktyka i wczesna terapia przeciwodleżynowa u chorych długotrwale unieruchomionych leży w interesie szpitali i ich pacjentów.
Minister Zdrowia i Opieki Społecznej zatwierdził standard do pilotażowego wprowadzenia.
Pielęgnacja chorego to oczywiście zakres obowiązków pielęgniarki, ale w świetle współczesnych badań klinicznych, wiadomo, że odleżyny mają swoje pierwotne źródło w ogólnym stanie pacjenta, zatem potrzeba wspólnych działań pielęgniarek, lekarzy, dietetyków, rehabilitantów, aby skutecznie im zapobiegać.
Najistotniejszą częścią Standardu Zapobiegania Odleżynom jest zasada diagnozowania (oceniania) pacjentów długotrwale unieruchomionych pod katem powstania odleżyn i prowadzenie wczesnych działań terapeutycznych.
Wprowadzenie Standardu Zapobiegania Odleżynom do praktyki szpitalnej należy rozpocząć od:
1. Zbadaniu aktualnego stanu zagrożenia odleżynami wśród pacjentów danego szpitala.
2. Opracowaniu i wprowadzeniu dającej pełna informację dokumentacji dotyczącej oceny zagrożenia odleżynami, podjętych wczesnych działań terapeutycznych w zestawieniu z kosztami leczenia odleżyn.
3. Przeprowadzenie analizy ekonomicznej dotyczącej wczesnych działań terapeutycznych w zestawieniu z kosztami leczenia odleżyn.
4. Ewentualnych innych działań, które mogą się wyłonić w toku stosowania standardowego postępowania przeciwodleżynowego.
1
bogdan2111