Korozja – niszczenie metali pod wpływem chemicznego lub elektrochemicznego oddziaływania z otaczającym środowiskiem.
Rdzewienie – korozja żelaza lub jego stopów, przy czym utworzone produkty korozji tzw. Rdza, składa się z uwodnionych tlenków żelaza. Metal nieżelazne mogą wobec tego korodować, ale nie rdzewieć.
Proces korozji rozpoczyna się na pow. metalu stykającego się z fazą ciekłą lub gazową i stopniowo postępuje w głąb fazy stałej, przy czym zależnie od rodzaju tworzywa i środowiska agresywnego zniszczenia mogą mieć różny charakter. Klasyfikację zjawisk korozji metali można przeprowadzić ze względu na: a) mechanizm procesu korozji b) charakter zniszczeń c) rodzaj środowiska.
Rodzaje korozji:
Korozja elektrochemiczna – zachodzi na powierzchni metalu przebywającego w środowisku wodnego roztworu elektrolitu, w tym także w ziemi (tzw. Korozja ziemna i atmosferyczna). Najczęściej spotykana w praktyce przemysłowej. Korozja wywołana jest działaniem krótkotrwałych ogniw korozyjnych o zasięgu lokalnym, tzw. Miejscowych mikro i makroogniw korozyjnych, w których zachodzą procesy utleniania i redukcji. Najczęstszymi przyczynami powstawania ogniw korozyjnych są: a)zanieczyszczenie powierzchni obcymi metalami lub tlenkami metali b)obecność różnych składników stopowych lub różnych faz w strukturze metalu c)niejednorodność materiałowa spowodowana nierównomierną obróbką termiczną d)różnice stężenia roztworu elektrolitu w tym stopnia napowietrzenia w różnych miejscach powierzchni stykającej się z tym roztworem e)różnice temperatury roztworu stykającego się z metalem f)różnice szybkości przepływu roztworu w poszczególnych miejscach powierzchni metalu.
Korozja chemiczna – oddziaływanie na metal suchych gazów lub cieczy nie przewodzących prądu. Korozja chemiczna obejmuje wszystkie przypadki, którym nie towarzysz powstanie i przepływ prądu elektrycznego. Najczęstszym rodzajem korozji chemicznej jest utlenianie się powierzchni metalu w warunkach uniemożliwiających skraplanie się wilgoci, w suchych gazach zawierających tlen lub gazach utleniających. Produkt reakcji zależnie od warunków może być lotny, stały lub ciekły.
Korozja elektrochemiczna – intensywność procesów korozyjnych przebiegających wg. Mechanizmu elektrochemicznego zależy od szybkości reakcji elektrodowych przebiegający w krótkotrwałych ogniwach korozyjnych. Istotnym zagadnieniem jest zaznajomienie się z procesami elektrochemicznymi zachodzącymi na granicy faz: metal-roztwór elektrolitu.
Elektroda (półogniwo)- stanowi układ stykających się ze sobą przewodników: elektronowego (np. metalu M) i jonowego (np. wodnego roztworu soli zawierających jony jego metalu MZ+) przy czym na granicy rozdziału tych dwóch faz występuje różnica potencjałów, zwana potencjałem elektrody.
Ogniwo galwaniczne – układ złożony z dwóch elektrod, w którym możliwe jest przenoszenie ładunków elektrycznych pomiędzy elektrodami przez obecne w roztworach jony. Przenoszenie ładunków związane jest z procesami utleniania i redukcji zachodzącymi na powierzchni elektrod.
Anodę – stanowi elektroda, na której zachodzi proces utleniania tj. wzrostu stopnia utlenienia substancji biorącej udział w reakcji elektrodowej np. przechodzenie metalu w stan jonowy.
MàMZ++ze- anoda oddaje elektrony z ogniwa
Katodę – stanowi elektroda, na której zachodzi proces redukcji tj. obniżenia stopnia utlenienia substancji biorącej udział w reakcji elektrodowej np. wydzielanie jonów metalu na powierzchni elektrodyMZ++ze-àM
Napięcie ogniwa – równa się iloczynowi natężenia prądu oddawanego przez ogniwo i sumie oporów elektrycznych: zewnętrznego, zawierającego ogniwo i wewnętrznego, wynikającego z budowy ogniwa. Gdy ogniwo znajduje się w stanie równowagi, co możliwe jest tylko w przypadku, gdy nie przepływa przez nie żaden prąd, różnica potencjałów pomiędzy elektrodami nosi nazwę siły elektromotorycznej (SEM).
Efekt odniesienia stanowi elektroda o ściśle zdefiniowanej wartości potencjału, która umożliwia wyznaczenie potencjału elektrody badanej przez pomiar siły elektromotorycznej ogniwa złożonego z tych dwóch elektrod, przy czym najczęściej stosuje się normalną elektrodę wodorową (NEW) lub nasyconą elektrodę kalomelową (NEK)
pradzik_666