Talibowie, "Ci, Którzy Poszukują Prawdy", nazwa funkcjonuje od 1994 roku. W początkach działalności ruchu, na początku lat dziewięćdziesiątych, wstępowali do niego sunniccy uczniowie medres- szkół koranicznych działających przy meczetach.
Do szkół przyjmowano głównie sieroty, których rodzice zginęli podczas długotrwałej wojny domowej, oraz fanatycznych wyznawców islamu, wywodzących się z południa Afganistanu i wschodniej części Pakistanu. Pomiędzy Pakistanem i Afganistanem istnieje bowiem nieuregulowany problem granicy, poprowadzonej wzdłuż tzw. linii Durranda. Granica rozdziela terytoria Pasztunów - półkoczowniczego ludu, zamieszkującego od wieków te tereny.
Pakistańczycy, zagrożeni niepokojami społecznymi, podsycanymi przez ugrupowania nacjonalistyczne i islamskie, zdecydowali się skanalizować energię własnych fanatyków religijnych w innym kierunku. Szkolili więc uczniów medres w rzemiośle wojennym i zapewnili dostawy sprzętu bojowego. Pozwoliło to talibom osiągnąć spore sukcesy podczas natarcia w 1996 r. Sami talibowie często byli witani entuzjastycznie przez miejscową ludność, bo na opanowanych przez nich terenach panował względny spokój, przynajmniej w porównaniu z obszarami rządzonymi przez innych komendantów mudżahedinów. Wielu lokalnych dowódców przyłączało się do talibów i swoimi oddziałami wzmacniali ich wojsko. Tak stało się np. z dawnym komunistycznym generałem Ubajdullahem, który został talibańskim ministrem wojny, czy też byłym komunistycznym ministrem wojny Tanaim.
Po zdobyciu Kabulu talibowie zabronili wszelkich rozrywek, telewizji, hazardu. Mężczyźni zobowiązani są do noszenia bród oraz ubierania się na wzór Proroka. Codziennie, zgodnie z nakazem Koranu, należy się pięciokrotnie modlić. Kobiety nie mają żadnych praw, nie mogą pracować, a na ulicy mogą się poruszać wyłącznie w towarzystwie męża lub innego dorosłego męskiego krewnego. Na twarzach muszą nosić specjalne zasłony, nie mają prawa uczęszczania do szkół.
Przeciwnicy polityczni talibów zostali wymordowaniu lub uciekli za granicę. Wspólnota międzynarodowa nie uznaje nowych władz Afganistanu.
Głównymi przywódcami talibów są: mułła-emir Mohammed Omar, mułła Nuruddin Turabi - kierujący departamentem wspierania cnoty i walki z występkiem, minister spraw zagranicznych Wakil Ahmad Mutawakel, minister wojny generał Ubajdullah, minister gospodarki Mawlawi Ahmad Jan.
Talibowie oskarżani są przez Stany Zjednoczone o udzielanie schronienia wrogowi publicznemu USA nr 1, Osamie ben Ladenowi, obarczanemu odpowiedzialnością za kilka zamachów terrorystycznych, wymierzonych w Amerykanów, w tym zamach na World Trade Center. Prawdopodobnie przebywa on na południu Afganistanu, szkoląc terrorystów islamskich i talibów.
zabmar