Budda_Podroz_ku_oswieceniu_budda.pdf

Podró¿ ku oœwieceniu

Autor: Deepak Chopra

T³umaczenie: Ma³gorzata Wróblewska

ISBN: 978-83-246-1955-9

Tytu³ orygina³u: Buddha: A Story of Enlightenment

Format: A5, stron: 320

Uczta literacka zawieraj¹ca ka¿dy smak z bukietu ludzkich doznañ

Oto ponadczasowa sutra osobistego rozwoju duchowego. Deepak Chopra o¿ywia Buddê

tu¿ przed Twoimi oczyma. Wydobywa go z zamglonej przestrzeni czasu, na nowo

przyodziewa w cia³o z krwi i koœci, a jednoczeœnie nie ujmuje niczego z mitycznoœci

istoty oœwieconej.

Dziœ Budda jest dla nas symbolem pokoju i radoœci. Jego ¿ycie by³o jednak pe³ne

burzliwych i porywaj¹cych wydarzeñ, mocno zabarwionych mi³oœci¹, seksem,

morderstwem, strat¹, walk¹ i rezygnacj¹. Budda, wyprowadzaj¹c nas ze skalistego

terenu ziemskiego pado³u i doprowadzaj¹c na sam wierzcho³ek œwiata duchowego,

ostatecznie pomaga zrozumieæ prawdziw¹ naturê ¿ycia i nas samych. Ta ksi¹¿ka

nie tylko jest lektur¹ obowi¹zkow¹ dla ka¿dego, kto jest zainteresowany podwalinami

buddyzmu; to tak¿e porcja œwietnej literatury — porywaj¹cej, urzekaj¹cej i jednoczeœnie

niesamowicie inspiruj¹cej.

Ta historia to rzeczywistoœæ zmieszana przez wieki z fikcj¹. Opowiada o ksiêciu, który

sta³ siê ¿yj¹cym bóstwem. M³ody cz³owiek ¿yj¹cy w królestwie ojca, z dala od z³a

i cierpienia pochodz¹cego ze œwiata zewnêtrznego, odkrywa w koñcu gorzk¹ prawdê

o tym, ¿e staroœæ, œmieræ i ból s¹ nieod³¹czn¹ czêœci¹ ¿ycia. Zdradzony przez

najbli¿szych, ksi¹¿ê Siddhartha wyrusza w symboliczn¹ podró¿, która zmieni œwiat,

a prawdy dziêki niej objawione bêd¹ wywieraæ swoje piêtno w ka¿dym zak¹tku naszej

planety do dnia dzisiejszego.

Nawet najdalsz¹ podró¿ zaczyna siê od pierwszego kroku.

Budda

Zapieraj¹ce dech w piersiach arcydzie³o. Powieœciopisarstwo w najlepszym wydaniu.

Nie mog³em siê od niej oderwaæ. Po przeczytaniu tej ksi¹¿ki mam wra¿enie,

jakbym spotka³ Buddê osobiœcie i jakby by³ on w ka¿dym z nas, w ka¿dym,

kto poszukuje wielkoœci we w³asnym wnêtrzu.

Ta powieœæ bez w¹tpienia stanie siê dzie³em klasycznym.

Wayne Dyer , autor ksi¹¿ki Potêga intencji.

Zmieñ sposób postrzegania rzeczy, a rzeczy same siê zmieni¹

Budda.

– 7 –

Królestwo Sakya, 563 p.n.e.

ewnego chodnego, wiosennego dnia król Suddhodana obróci

si w siodle, aby przyjrze si sytuacji na polu bitwy. Szuka

jakiej saboci, któr w jego przekonaniu wróg zawsze posiada,

a któr on mógby wykorzysta. Jego zmysy zamkny si na

wszystko inne. Krzyki rannych i umierajcych potgowane byy

ochrypymi rozkazami dowódców wydajcych polecenia i wzy-

wajcych bogów na pomoc. Rozrywany koskimi kopytami i ci-

kimi nogami soni, przecinany elaznymi koami rydwanów grunt

ocieka krwi, jakby sama ziemia bya miertelnie ranna.

„Wicej onierzy! Potrzebuj tu wicej onierzy!” Suddhodana

nie czeka na spenienie wydanego rozkazu. „Jeeli ktokolwiek na

dwik mojego sowa zacznie ucieka, zabij go wasnorcznie!”

Piechota i powocy rydwanami przysunli si w stron króla, ich

zmaltretowane, brudne od walki sylwetki wyglday tak, jakby byy

wytworami botnistej ziemi.

Suddhodana by wojowniczym królem, ale niestety mylnie uwa-

a si za boga. Owszem, jak kady przywódca, przed bitw modli

si dugo w kaplicy wraz ze swoim wojskiem, ale w gbi duszy nie

wiza zwycistwa z pomoc bosk.

–

8 –

Zostawiajc bramy miasta za plecami, Suddhodana obróci

si i spojrza z nostalgi na swój dom. W miar jednak oddalania

si od Kapilavastu jego nastrój si zmienia. Kiedy dotar na pole

bitwy, by ju innym czowiekiem, przepenionym odgosami walk

i umierajcych koni. Zapach krwi i potu onierzy wypenia mu

nozdrza. Te doznania utwierdzay go w przekonaniu, e nigdy nie

przegra.

Tym razem wyprawa wojenna nie bya jednak zainicjowana

przez niego. Ravi Santhanam, dygnitarz wojskowy z pónocnej

granicy Nepalu, zaatakowa niespodziewanie jeden z wozów ku-

pieckich nalecych do Suddhodany. Odwet by natychmiastowy

i, mimo e ludzie dygnitarza znajdowali si na korzystniejszych

pozycjach na wzgórzu oraz walczyli na wasnym terenie, siy

Suddhodany miarowo zdobyway przewag. Konie wraz ze so-

niami deptay po lecych martwych lub jeszcze ywych, ale zbyt

sabych, aby si podnie i uciec. Suddhodana prowadzi swojego

wierzchowca zaraz obok brzucha jednego ze specjalnie wytreso-

wanych do walki soni, sprawnie unikajc jego ogromnych, ciko

stpajcych nóg. Nagle pó tuzina ostrych strza przeszyo besti,

doprowadzajc j do szau.

„Uformowa now lini rydwanów i zamkn rzd!” Król do-

strzeg, w którym miejscu linia frontu wroga bya osabiona i po-

datna na przebicie. Parnacie rydwanów wystpio naprzód, a za

nimi piechota. elazne koa stukotay po poranionej ziemi. Za

prowadzcymi rydwany stali ucznicy uwalniajcy setki strza

w kierunku wojsk dygnitarza. „Utworzy ruchomy mur!”

krzy-

„Trzeba zgnie ich lini!” Powocy rydwa-

nami byli dowiadczonymi weteranami, twardymi i bezlitosnymi

onierzami. Suddhodana jecha wolno na przedzie, ignorujc cae

zamieszanie znajdujce si o kilka kroków dalej. „Bogowie naka-

zuj, aby by tylko jeden król”

„ale

przysigam, e dzi nie jestem nikim wicej ni tylko zwykym

powiedzia spokojnie

cza Suddhodana

– 9 –

do boju!”

Oba wojska ruszyy z okrzykiem, napierajc na siebie jak

dwa zwalczajce si oceany. Gwatowno i przemoc przynosiy

Suddhodanie uczucie zadowolenia. Jego miecz wista, rozupujc

gowy przeciwników pojedynczymi ciciami. Ruchoma ciana ufor-

mowana przez onierzy króla zbliaa si i jeli tylko bogowie

zechc, a musz zechcie, linia wrogich wojsk otworzy si, trup po

trupie, i Suddhodana wraz z piechot bdzie móg si wlizgn

ciasnym klinem po krwi przeciwnika. Król wydrwiby kadego, kto

miaby zaprzeczy, i znajduje si on w samym rodku wiata.

W TYM SAMYM MOMENCIE królowa, ona Suddhodany, niesiona

bya w lektyce przez gsty las. Bya w dziesitym miesicu ciy

— znak, jak twierdzili astrologowie, e potomek bdzie niezwyky.

Lecz w umyle królowej Mai zamiast entuzjazmu czai si wycz-

nie niepokój wobec tego, co j otaczao. Dlatego wanie podja t

do nieprzemylan decyzj, aby uda si na czas porodu do domu

swojej matki.

Suddhodana z pocztku nie chcia si na to zgodzi. Mimo e

zwyczaj ten by do powszechny, on i jego ona byli zawsze nie-

rozczni. Maya znalaza jednak sposób, aby postawi na swoim.

Poprosia go o zgod w obecnoci zgromadzonego dworu królew-

skiego. Król nie móg publicznie odmówi maonce, i tak, mimo

niebezpieczestw, musia przysta na danie królowej. „Kto bdzie

ci towarzyszy?”

onierzem, wy za jestecie wielcy jak królowie. Kady z was jest

czci mnie samego. Có wic pozostaje królowi do powiedzenia?

Tylko dwa sowa. S to sowa, które wasze serca pragn usysze:

Zwycistwo i Ojczyzna !” Zakoczy i hukn komend jak biczem:

„Wszyscy razem

zapyta szorstko, majc nadziej, e strachem

zdoa odwie j od tego lekkomylnego planu.

„Damy dworu”.

–

10 –

„Damy dworu?” Podniós rk w gecie niechtnej zgody.

„Przydziel ci paru mczyzn, którzy nie s mi potrzebni”. Maya

umiechna si i wysza. Nie chcia dyskutowa z on, poniewa

tak naprawd zawsze go zadziwiaa i bya dla niego zagadk. Wszel-

kie próby zastraszenia jej czyhajcymi na drodze niebezpiecze-

stwami byyby daremne. Zawsze wydawao mu si, e wiat mate-

rialny by w jej przypadku pokryty cienk bon. Tak jak komar

czy waka poruszajca si tu nad powierzchni stawu nie mci

nigdy gadkiej tafli, otaczajcy May wiat móg, owszem, dotkn

jej, nawet j skrzywdzi, ale nigdy zmieni lub w inny sposób na

ni wpyn.

Królowa opucia Kapilavastu na dzie przed wymarszem o-

nierzy na bitw. Kumbira, najstarsza z dam dworu, podróowaa

na przedzie orszaku poruszajcego si wród gstwiny lasu. Byo

to mizerne towarzystwo, skadajce si z szeciu onierzy zbyt

starych, aby suy na wojnie, dosiadajcych szeciu szkap zbyt

wtych, aby bra udzia w bitwach. Za nimi podao czterech

sucych nioscych lektyk, w której znajdowaa si królowa. Szli

na bosaka, aby lepiej stpa po kamienistej ciece, opierajc na

ramionach wykoczone frdzlami i paciorkami brzegi lektyki. Maya

siedziaa ukryta w rodku, zasonita koyszcymi si, jedwabnymi

firanami. Spokojna i milczca. Czasem tylko wydawaa krótki, tu-

miony jk, kiedy który z sucych si potyka, a lektyk wstrz-

sao nage szarpnicie. Trzy mode damy dworu, narzekajce cicho,

e musz i piechot, zamykay pochód.

Srebrnowosa Kumbira zerkaa uwanie w prawo i w lewo,

wiadoma niebezpieczestw czyhajcych na kadym kroku. Ta

droga, która waciwie bya cienkim naciciem w zboczu granitowej

góry, kiedy bya po prostu ciek przemytników przewocych

nielegalnie do Nepalu jelenie skóry, przyprawy i inne towary; co

gorsza, wci jeszcze mona byo napotka takie grupy na swej

drodze. Równie tygrysy byy czstymi gomi w tych okolicach,

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: