Cornick Nicola - Mezalians.pdf - Nieposegregowane ebooki-RÓŻNE!!! - monwoz71

Nicola Cornik

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Wrzesień 1812 roku

- Jak sądzisz, Lavender, ile właściwie par rękawi

czek powinna mieć dama? - zagadnęła szwagierkę Ca-

roline Brabant.

Obie panie siedziały w bibliotece w Hewly Manor.

Był to elegancko urządzony pokój w kształcie prosto

kąta, o ścianach zastawionych orzechowymi półkami

pełnymi książek, które admirał, ojciec Lavender, zgro

madził w trakcie swych rozlicznych zamorskich podró

ży, tworząc niezwykle ciekawą, niejednorodną kolek

cję. Caroline spoczywała w pozycji półleżącej na sofie,

a Lavender właśnie skończyła czytać jej na głos roz

dział Rozważnej i romantycznej, powieści obyczajowej

z życia ziemiaństwa, która obydwu bardzo przypadła

do gustu.

Lavender podniosła wzrok znad książki. Uwaga Ca

roline zdawała się zdawkowa, niemniej Lavender znała

bratową na tyle dobrze, by wiedzieć, że tamta na ogół

nie zadaje pytań, ot tak sobie. Poza tym, będąc damą

w pełnym znaczeniu tego słowa, Caroline nie potrzebo

wała rad Lavender w kwestiach elegancji. Coś musiało

się za tym kryć.

- Nie jestem pewna, Caro - zaczęła ostrożnie. -

Trzy, może cztery? Najlepsza para, druga na zmianę,

para na wieczorne wyjścia...

Caroline z westchnieniem odłożyła na bok białe

dziecięce ubranko.

- W takim razie pan Hammond, kupiec bławatny, na

pewno uważa cię za swoją najlepszą klientkę - zauwa

żyła pogodnie - bo według moich obliczeń tylko

w ostatnim kwartale kupiłaś co najmniej sześć par!

Lavender uciekła przed jej wzrokiem. Bratowa była

stanowczo za bystra.

- Jeśli nie rękawiczki, to czepki, szale albo materia

ły - mówiła właśnie. - Czyżby wszystkie twoje rzeczy

zniszczyły się jednocześnie?

Lavender zerwała się z miejsca, przecięła pokój

i podeszła do okna. W ogrodach otaczających Hewly

Manor zapadał zmierzch i nastał czas zapalania świec.

Odwrócona plecami do Caroline, spróbowała mówić

jak gdyby nigdy nic.

- Wiesz, jak to bywa, Caro - zaczęła, dumna ze

swego niefrasobliwego tonu. - Czasami wszystko naraz

aż się prosi o natychmiastową wymianę! A teraz, z na

dejściem jesieni, znów będę potrzebowała paru nowych

rzeczy, cieplejszych ubrań odpowiednich na deszczowe

pogody. - Urwała, świadoma, że zaczyna się plątać.

Czuła baczny wzrok Caroline utkwiony w tyle głowy.

Zazwyczaj towarzystwo bratowej sprawiało jej wielką

przyjemność i była przeświadczona, że Lewis nie mógł

by sobie wymarzyć lepszej żony. Zazwyczaj, ale nie

dzisiejszego dnia. Nie wtedy, gdy Caroline zachciało się

wywierać na nią presję i uparcie domagała się odpowie

dzi, skąd to nagłe zainteresowanie szwagierki sklepem

kupca bławatnego.

- Chyba się przejdę, zanim całkiem się ściemni -

powiedziała pospiesznie, pragnąc jak najszybciej skryć

się przed przenikliwym wzrokiem Caroline. - Boli

mnie głowa i mały spacer po ogrodzie powinien mi do

brze zrobić.

Caroline ponownie wzięła do ręki robótkę, leżącą

przy niej na sofie obitej różowym brokatem.

- Naturalnie. Nie proponuję ci swego towarzystwa,

bo ostatnio bardzo szybko się męczę. - Przekrzywiła

głowę i zaczęła się przyglądać dziecięcemu ubranku,

które od jakiegoś czasu haftowała z godnym podziwu

mistrzostwem. - Wygląda na to, że będę potrzebowała

więcej nici. Czy byłabyś tak dobra i wybrałabyś się jutro

do Abbot Quincey, aby je dla mnie kupić?

Lavender rzuciła jej podejrzliwe spojrzenie, ale

twarz Caroline pochylonej nad robótką nie wyrażała nic

poza łagodnością. Teraz, kiedy bratowa spodziewała się

dziecka, cała promieniała wewnętrznym zadowole

niem, nawet bardziej niż-w pierwszych dniach małżeń

stwa z Lewisem. Na nieszczęście dla Lavender, ciąża

Caroline nie wpłynęła ujemnie ani na jej bystrość umy

słu, ani na zmysł obserwacji.

Lavender lekko zamknęła za sobą drzwi biblioteki.

Do jej uszu dobiegło dzwonienie z głębi domu. To Ca

roline pociągnęła za taśmę dzwonka, dając znak, by za

palono świece. Młodziutka pokojówka wybiegła z po

mieszczeń dla służby, po drodze złożyła ukłon Laven-

der i uśmiechnęła się do niej, po czym pospieszyła speł

nić polecenie swojej pani. Lavender szybko się zorien

towała, że cała służba lubi Caroline. Ostatnio w Hewly

panowała wyjątkowo spokojna atmosfera, aczkolwiek

Caroline często żartowała, że wszystko się radykalnie

zmieni wraz z przyjściem dziecka na świat.

Lavender wzięła płaszcz i buty z pokoju wychodzą

cego na ogród. Dom był nieskazitelnie czysty, choć

mógł sprawiać wrażenie nieco nadgryzionego zębem

czasu. Wciąż brakowało pieniędzy na naprawy, bowiem

Lewis inwestował wszystkie dochody w posiadłość,

chcąc nadrobić zaniedbania ostatnich paru lat. Lavender

nie oponowała - jej zdaniem staroświecki szyk Hewly

działał kojąco i świadczył o dobrym guście jego miesz

kańców, a poza tym uważała, że skoro wciąż jeszcze

trwa żałoba po śmierci ojca, nie wypada rozpoczynać

gruntownego remontu. Lewis jakiś czas temu napo

mknął, że najbliższej jesieni może wybiorą się wszyscy

do Londynu, Lavender miała jednak nadzieję, że jego

plan nie dojdzie do skutku. Przecierpiała jeden wyczer

pujący sezon w Londynie przed czterema laty i nie za

mierzała dać się zanudzić po raz drugi. Jednakże ta

wzmianka wzbudziła w niej lęk o przyszłość, bo teraz

skoro Lewis się ożenił, a wkrótce rodzina miała mu się

powiększyć, nie powinna bez końca siedzieć na jego

łasce. Wprawdzie ani on, ani Caroline nigdy nie dali jej

odczuć, że jest tu niemile widziana, ale mimo to...

Wyszla z domu frontowymi drzwiami i postała przez

chwilę na wyspanej żwirem ścieżce, próbując zdecy-

dować, w jakim kierunku się udać. Przed nią rozpoście-

rał się kwietnik dochodzący do ogrodzonych murem

ogrodów, za którymi był sad. Z miejsca, w którym się

znajdowała, mogła widzieć wschodzący księżyc prze-

świecający między gałęziami jabłoni. Naciągnęła jedną

z licznych par rękawiczek, o których napomknęła Ca

roline, i ruszyła przed siebie, pogrążona w myślach.

Zawsze mogła dołączyć do grona tych budzących re

spekt niezamężnych ciotek, bez których żadna rodzina

nie umiała się obejść. W miarę jak Lewisowi i Caroline

bedzie przybywało dzieci, mogłaby pełnić rolę dodat

kowej niani i guwernantki, niezastąpionej zarówno

z punktu widzenia służby, jak i rodziny. Wszyscy pod-

krcślaliby, jak dobrze radzi sobie z dziećmi i jak jest

przez nie kochana. A kiedy dzieci dorosną, mogłaby ku

pić sobie mały domek i hodować koty, jak na typową

starą pannę przystało. Poza tym pozostaje jej rysowanie

i botanika.

Lavender zwolniła kroku. Prawdę mówiąc, na tę

myśl uczuła dziwną pustkę w sercu. Ze wszystkich sił

pragnęła być najlepszą z ciotek dla dzieci Lewisa i Ca

roline, ale co by było, gdyby zechciała założyć własną

rodzinę? Niestety, zdawała sobie sprawę, że jako dwu-

dziestotrzyletnia panna już dawno przekroczyła wiek,

w którym na ogół wychodzi się za mąż. Poza tym nie

spotkała mężczyzny, który sprawił, że serce zabiło jej

szybciej. Cóż, jeśli miała być szczera, jednak poznała

takiego i stąd właśnie brał się cały problem.

Doszła do sadu i na moment przystanęła. Wiatr po

rwał opadłe liście ze ścieżki i zawirował nimi wokół

niej. Pogodne ciemnoniebieskie niebo zapowiadało

chłodną noc. Był wrzesień, jeden z ulubionych mięsie

cy Lavender, lecz świadomość rychłego końca roku nie

pozwalała jej ani na chwilę zapomnieć o tym, że jej czas

również nie stoi w miejscu.

Powodowana impulsem pchnęła furtkę w murze i po

chwili znalazła się na brukowanej ulicy, biegnącej od

posiadłości do rzeki Steep, obok szkoły dla dziewcząt,

prowadzonej przez panią Guarding. Nie zamierzała od

dalać się zbytnio od domu, ale teraz, w zapadającym

zmierzchu, nagle przyszła jej ochota udać się nad wodę,

a potem wzdłuż muru otaczającego opactwo i dalej, aż

na skraj lasu. Za dnia Lavender wędrowała samopas po

całej okolicy, nie zważając na odległość czy względy

bezpieczeństwa, jednakże wieczorem nie było to zbyt

rozsądne. Słyszała, że w tutejszych lasach można napo

tkać kłusowników, a choć była przekonana, że z ich

strony nic jej nie grozi, mimo wszystko lepiej było nie

wchodzić im w drogę. Zadrżała lekko od gwałtownego

podmuchu wiatru. Przez te wszystkie lata mieszkania

w Steep Abbot widziała i słyszała mnóstwo dziwnych

rzeczy, ale nie powiedziała o nich nikomu ani słowa.

Minęła szkołę pani Guarding i uśmiechnęła się lek

ko, kiedy jej uszu doszedł stłumiony odgłos śpiewu roz

brzmiewający w powietrzu. Najwidoczniej dzisiejszego

wieczoru odbywała się próba chóru. Muzyka towarzy

szyła jej aż do rzeki, gdzie zagłuszył ją szum wody ude

rzającej o kamienie. Srebrna tarcza księżyca odbijała się

w pofalowanej powierzchni rzeki, a wiatr śpiewał

w gałęziach drzew.

Skrajem lasu prowadził skrót do ogrodów Hewly

Manor, wąska ścieżka, z jednej strony obrzeżona ka-

miennym murem, z drugiej - szumiącymi drzewami.

Mimo ze rezydencja była niemal na wyciągnięcie ręki,

Lavender ni stąd, ni zowąd odczuła dziwny niepokój.

Powtarzając sobie, że ściskanie w żołądku jest spowo

dowane głodem, a nie strachem, śmiało ruszyła przed

siebie.

Przeszła zaledwie cztery kroki, kiedy potknęła się

o spory worek, leżący tuż przy ścieżce. Spiesznie rozej-

rzała się wokół, lecz w zasięgu wzroku nie było nikogo.

Pod drzewami ścieliły się cienie i szeleściły liście.

Wciąż słyszała szum wody, bo rzeka płynęła kilka jar

dów za jej plecami.

Lavender dostała gęsiej skórki. Nie miała pojęcia, co

roibić. Mogła się wycofać i wrócić do domu drogą, którą

tu przyszła. Mogła też pójść dalej, udając, że niczego

nie zauważyła. Jedno czy drugie było z pewnością lep

sze niż otwarcie worka i znalezienie tam martwego

zwierzęcia, o które zaraz upomni się kłusownik. Wtem

wydało się jej, że słyszy pisk dobiegający ze środka

i wbrew zdrowemu rozsądkowi schyliła się. Właśnie

wyciągała rękę w kierunku worka, kiedy poruszył się

sam, zupełnie jakby siedział w nim jakiś zły duch. La-

vender odruchowo krzyknęła.

Natychmiast usłyszała kroki za sobą na ścieżce, a za

nim zdołała się wyprostować, ktoś chwycił ją za ramię

i szybko obrócił twarzą do siebie.

Lavender znalazła się w brutalnym uścisku kogoś,

kto najwyraźniej chciał powstrzymać ją od ponownego

krzyku. Nieznajomy jedną ręką ciasno obejmował jej

Cornick Nicola - Mezalians.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: