Psalm 46.pdf

P s a l m 4 6 : Bóg n a s zą m o cą

1. Kierownikowi chóru. Synów Koracha. Na melodię: «Alamot...». Pieśń. ♪

2. Bóg jest dla nas ucieczką i mocą:

łatwo znaleźć u Niego pomoc w trudnościach.

3. Przeto się nie boimy, choćby waliła się ziemia

i góry zapadały w otchłań morza.

4. Niech wody jego burzą się i kipią,

niech góry się chwieją pod jego naporem:

<Pan Zastępów jest z nami,

Bóg Jakuba jest dla nas obroną>.

5. Odnogi rzeki rozweselają miasto Boże -

uświęcony przybytek Najwyższego.

6. Bóg jest w jego wnętrzu, więc się nie zachwieje;

Bóg mu pomoże o brzasku poranka.

7. Zaszemrały narody, wzburzyły się królestwa.

Głos Jego zagrzmiał - rozpłynęła się ziemia:

8. Pan Zastępów jest z nami,

Bóg Jakuba jest dla nas obroną.

9. Przyjdźcie, zobaczcie dzieła Pana,

dzieła zdumiewające, których dokonuje na ziemi.

10.On uśmierza wojny aż po krańce ziemi,

On kruszy łuki, łamie włócznie,

tarcze pali w ogniu.

11.«Zatrzymajcie się, i we Mnie uznajcie Boga

wzniosłego wśród narodów, wzniosłego na ziemi!»

12.Pan Zastępów jest z nami,

Bóg Jakuba jest dla nas obroną.

Ogólnie

Egzegeci nie są jednomyślni co do charakteru tego psalmu. Jedni uważają, iż jest on wyrazem ufności narodu (na

podstawie ww. 2, 6, 8, 12). Inni twierdzą, że Ps 46 jest hymnem narodowym ku czci Jahwe – władcy na Syjonie.

Jeszcze inni twierdzą, że jest to hymn zawierający wątki będące wyrazem ufności. Ta interpretacja wydaje się

najbardziej trafna – bowiem Ps 46 rzeczywiście posiada

wyraźne wątki hymniczne i ufnościowe.

Jeśli chodzi o datację psalmu – to także w tej kwestii mamy rozbieżności wśród egzegetów. Można spotkać następujące

propozycje: a) czasy machabejskie – II w. p.n.e.; b) czasy króla Dawida – XI-X w. p.n.e.; c) czasy poprorockie; d) czasy

przed niewolą babilońską, gdy Jeruzalem odparło najazd Asyryjczyków pod wodzą Sennacheryba – 701 r. p.n.e. Nie da

się ustalić jednoznacznej daty powstania Ps 46.

Psalm dzieli się na trzy strofy i refren, który prawdopodobnie powtarzało całe zgromadzenie liturgiczne (ww. 8 i 12,

prawdopodobnie ten sam tekst występował pierwotnie także po w. 4).

Egzegeza

2-4 Pierwsza strofa już na początku wyraża zasadniczą myśl psalmu. Mówi o pewności i pokoju, których wierzący doświadcza w

Jerozolimie. Jahwe jest „miejscem” ucieczki i mocą (por. Iz 12,2; 49,5; Jr 16,19). On jest pomocą dostępną w chwilach utrapienia.

Jest źródłem pokoju, którego nie zmącą wydarzenia opisane w ww. 3-4: zapadanie się gór, trzęsienia ziemi, rozszalałe wody mórz i

oceanów. Autor ma tu na myśli konkretne – znane mu – wydarzenia, bądź buduje wizję eschatologicznego końca świata, bądź

nawiązuje do mitu o walce Boga z chaosem.

5-8 W drugiej strofie Syjon opisany poprzednio jako twierdza nie do zdobycia, zmienia się w miasto pełne życia i mocy, a Jahwe

wielbiony jest teraz za obecność w świętym mieście Jeruzalem (por. Ps 48,2.9; 87,3; Ez 7,23; Iz 66,6). Pojawia się tu obraz rzeki

( nēkār ), której odnogi rozweselają Miasto Boże. Może to być nawiązaniem do źródła Gichon w Dolinie Cedronu – z którego woda –

kanałem Ezechiasza – była doprowadzana do Miasta Dawida, do sadzawki Siloe (por. 2Krn 32,30). Wydaje się jednak, że chodzi tu

raczej o obraz Jerozolimy czasów ostatecznych, o obraz płodności i życia jakie będzie zawierać w sobie góra Boga. Tak jak przez raj

płynęła rzeka życia – tak z Jeruzalem wypłynie rzeka dające nowe życie. Niektórzy egzegeci twierdzą, że natrafiamy tu na obraz

zaczerpnięty z tradycji kananejskiej, spotykany w tekstach z Ugarit, które mówią o bogach przebywających „nad źródłami rzek”.

W wersecie 5 mowa o mieszkaniu Jahwe – jet nim na ziemi świątynia Salomona (por. 1Krl 7,10-13). Werset 6 mówi natomiast, że

obecność Boga jest skuteczna rankiem. Jest to nawiązanie do tradycji Izraela, która podaje, że pomoc Boża jest człowiekowi

szczególnie potrzebna o czwartej straży nocnej – o brzasku dnia. Słowa te mogą mieć kontekst militarny – wrogowie atakowali

zwykle o świcie – stąd potrzeba pomocy Jahwe właśnie o tej porze dnia. Bóg objawi swą pomoc potężnym głosem – wyraz teofanii

(por. Wj 19,19).

Werset 8 stanowi refren, który zamyka strofę – wielbi Jahwe, który jest wspomożycielem w potrzebie.

9-12 Wezwanie do uwielbienia dzieła ( šamôt ) Jahwe. Tym dziełem jest zniszczenie broni wrogów Izraela – to wschodni zwyczaj

wojenny (Joz 11,6.9; Oz 2,20; 9,4). Jahwe Bogiem najświętszym – tylko Jemu należy się cześć. Psalm kończy się powtórzeniem

refrenu.

Teologia:

Źródłem literackim tego psalmu jest prawdopodobnie poemat Izajasza (Iz 2,1-5) przedstawiający obraz pielgrzymki

wszystkich ludów ziemi na Syjon, który stanie się matką narodów. Jerozolima daje całej społeczności światowej

nadzieję sprawiedliwości i międzynarodowego pokoju.

Tylko w Bogu możemy pokładać ufność z nadzieją, że On nas nie zawiedzie. Uzasadnieniem tej ufności jest obecność

Boga wśród nas. Ale nasza ufność nie może sprowadzać się do magicznego i instrumentalnego traktowania Boga ( Nie

ufajcie słowom kłamliwym, głoszącym <Świątynia Pańska, świątynia pańska, świątynia pańska!> Jr 7,4). Aby obecność

Boga w naszym życiu okazała się skuteczna – trzeba byśmy współpracowali z łaską Boga. A wyrazem tego winno być

nasze postępowanie.

Na koniec warto przywołać nowotestamentalny obraz góry Syjon i jej ludu, który raduje się wodą wypływającą od

tronu Boga i Baranka (por. Ap 22,1). Autor listu do Hebrajczyków mówi natomiast, że chrześcijanie przystępują: do

góry Syjon, do miasta Boga żywego – Jeruzalem niebieskiego, do niezliczonej liczby aniołów, na uroczyste zebranie i do

Kościoła pierworodnych, którzy są zapisani w niebiosach, do Boga, który sądzi wszystkich, do duchów sprawiedliwych,

którzy już doszli do celu, do Pośrednika Nowego testamentu – Jezusa... (Hbr 12,22-24) To perspektywa radości

wieczystej w nowym Jeruzalem, która jest przez nas antycypowana już tu – na ziemi.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: