Utracona niewinność - Martin Kat.PDF - Romans - magnolia75

Edited by Foxit PDF Editor

Utracona

niewinność

przełożyła

Anna Płocica

For Evaluation Only.

Edited by Foxit PDF Editor

Rozdział 1

Anglia, 1798

T rzymaj się ode mnie z daleka, głupi bucu!

- Ty mała łobuzico! Ostrzegałem cię już setki ra

zy! Teraz wreszcie dostaniesz to, na co zasługujesz!

Świeżo upieczony porucznik marynarki, Matthew

Seaton, aż zacisnął szczęki ze wściekłości. Przed chwi

lą przekroczył próg swojej wiejskiej posiadłości, Se

aton Manor, ubrany w nowiutki, lśniący jeszcze czy

stością oficerski mundur. No a teraz białe, idealnie

dopasowane bryczesy pokrywały duże, błotniste pla

my. Na wpół zgniłe jabłko pozostawiło na kołnierzyku

granatowej marynarki mokrą, lepką smugę. I ta mała

diablica zrobiła to umyślnie!

Matthew ruszył w jej stronę.

- Mam już ciebie dość, Jessie Fox. Przez ostatnie

dwa lata nie dajesz mi ani chwili spokoju. Najpierw

mnie okradasz, wyzywasz, a teraz jeszcze niszczysz

mi ubranie. Czas, żeby ktoś wreszcie zrobił z tobą

porządek i wygląda na to, że będę to właśnie ja!

- Nie złapiesz mnie, nadęta ropucho! - Jessie co

fała się o dwa kroki przy każdym kroku, który Matt

robił w jej kierunku. - Jestem mądrzejsza i szybsza.

W poplamionych, obdartych bryczesach, porwanej

prostej koszuli, z brudnymi jasnymi włosami wciśnię-

For Evaluation Only.

tymi pod przeżartą przez mole wełnianą czapkę wy

glądała bardziej jak chłopak, niż jak dwunastoletnia

dziewczynka. Schyliła się i złapała kolejne zgniłe

jabłko leżące pod drzewem nieopodal domu. Mat-

thew zrobił unik i owoc przeleciał ze świstem tuż ko

ło jego ucha. Czuł, jak zalewa go kolejna fala złości.

- Ty mała spryciaro! Jesteś plagą Buckler's Haven,

zwykłą złodziejką, zmorą każdego podróżnego. Któ

regoś dnia wylądujesz w więzieniu w Newgate.

- Idź do diabła! - pisnęła Jessie, gdy próbował ją

chwycić, obróciła się gwałtownie i uciekła.

- Jesteś zwykłym nadętym bufonem! - zadrwiła,

zatrzymując się dosłownie kilka kroków od niego. -

Wystrojony od góry do dołu, taki czyściutki i ważny.

Ten cholerny tytuł lorda wcale nie czyni z ciebie ni

kogo wyjątkowego.

Matt zmarszczył wściekle ciemne brwi.

- Nie mogę uwierzyć, że jesteś dziewczyną. Wyra

żasz się gorzej niż niejeden wulgarny marynarz.

Rzucił się naprzód, ponownie próbując złapać Jes

sie, ale dziewczynka tylko się zaśmiała, odskoczyła

w bok i pobiegła w stronę wielkiej, sękatej jabłoni.

Stała pod nią biała ławka z kutego żelaza. Podpiera

jąc się o nią, Jessie objęła chudymi nogami pień

drzewa i z wyjątkową zręcznością zaczęła się po nim

wspinać, by skryć się wśród gałęzi.

Udałoby się jej, gdyby nie był taki wysoki. Mat-

thew uśmiechnął się z nieukrywaną satysfakcją, gdy

jego dłoń zacisnęła się wokół szczupłej kostki dziew

czyny. Gwałtowne szarpnięcie spowodowało, że stra

ciła równowagę i puściła gałąź. Z krzykiem poleciała

do tyłu. Matthew złapał ją w ostatniej chwili.

- Puszczaj mnie, ty chamie!

Jego dłonie zacisnęły się kurczowo wokół jej ra

mion. Szarpnął nią gwałtownie.

- Ktoś wreszcie musi nauczyć cię dobrego wycho

wania, ty mała diablico!

Kolejne szarpnięcie było tak gwałtowne, że aż spa

dła jej czapka z głowy, jednak Jessie pozostała nie

wzruszona. Zanim Matthew zdał sobie sprawę z jej

zamiarów, Jessie chwyciła błyszczący złoty guzik

przy jego marynarce i wyrwała go mocnym szarpnię

ciem, drąc przy okazji niebieską tkaninę. Na dźwięk

rozdzieranego materiału rozwścieczony do granic

możliwości Matt zwiększył jeszcze uścisk. Nie zwra

cając uwagi na przerażenie, które malowało się

na twarzy Jessie, zaciągnął ją na żelazną ławkę.

- Już od dawna ci się to należało, Jessie Fox,

i wreszcie dostaniesz nauczkę. - Przy akompania

mencie głośnych okrzyków protestu przełożył ją so

bie przez kolano.

- Ostrzegałem cię - powiedział. - I, do cholery,

nie będę miał z tego powodu żadnych wyrzutów su

mienia.

Jessie wydała z siebie głośny pisk, gdy dłoń Mat

thew wylądowała z impetem na jej pośladku. Jej po

rwane szare bryczesy nie stanowiły zbyt dużej ochro

ny przed piekącymi razami.

- Sukinsyn! - wrzasnęła.

Dwa, trzy, cztery.

- Głupi, nadęty bufon!

Pięć, sześć, siedem. Inne dziecko błagałoby go, by

przestał. Ale nie Jessie Fox.

W końcu Matthew szarpnął nią gwałtownie i posta

wił na ziemi. Poczuł na sobie spojrzenie jej wielkich

niebieskich oczu. Zaskoczyło go, że były pełne łez.

- Jesteś diablicą, Jessie. Następnym razem, gdy

będzie ci chodziło coś złego po głowie, pamiętaj

o cenie, jaką dziś za to zapłaciłaś. Jeśli nie zmienisz

swojego zachowania, pożałujesz. Prędzej czy później

poniesiesz konsekwencje swoich czynów i będą one

znacznie poważniejsze niż zwykłe lanie.

- To ty pożałujesz - odparła, ocierając łzy brudną

ręką. Cofnęła się o krok. Jej dolna warga zadrżała,

a do oczu znów napłynęły łzy. Ku swojemu zaskocze

niu ujrzał w nich ból i upokorzenie.

- Będę kiedyś damą, prawdziwą damą w pięknych

jedwabnych sukniach, otoczoną tłumem przystoj

nych adoratorów. Jeszcze zobaczysz. Znajdę sposób.

A wtedy pożałujesz, że mnie tak potraktowałeś.

Matthew tylko pokręcił głową. Spojrzał po raz

ostatni na wychudzoną sylwetkę Jessie Fox i odwró

cił się, ignorując nagłe ukłucie żalu. Nie z powodu

tego, co zrobił. Bóg jeden wie, jak bardzo potrzebne

jej było porządne lanie i pewnie wyjdzie jej to tylko

na dobre.

Niestety, znacznie pewniejsze było to, że Jessie nie

przestanie kraść i pakować się w kłopoty i w końcu

wyląduje w jakiejś zatęchłej celi.

Lub, co jeszcze bardziej prawdopodobne, skończy

w jednym z pokojów na piętrze gospody „Pod Czar

nym Knurem", zarabiając na życie jako prostytutka -

zupełnie jak jej matka.

Rozdml 2

Anglia, kwiecień 1805

N a miłość boską, kochanieńka, on nie jest

żadnym cholernym królem Anglii.

Na twarzy Jessie Fox pojawił się cień uśmiechu.

Odwróciła głowę od sterty drogich sukien balowych,

porozrzucanych na jej wyściełanym jedwabiem łóżku.

- Nie, nie jest. Może gdyby był po prostu królem

nie zastanawiałabym się tyle, w co się ubrać.

- Będziesz wyglądać prześlicznie bez względu

na to, co włożysz. - Viola Quinn, tęga kobieta o si

wych włosach, którą Jessie znała od dzieciństwa, rzu

ciła jej ciepłe spojrzenie.

- Najprawdopodobniej kapitan tak się tobą za

chwyci, że nawet nie zauważy, co masz na sobie.

Jessie pochyliła się i mocno uścisnęła pulchną ko

bietę, która była dla niej bardziej matką niż jej praw

dziwa mama.

- Dziękuję ci, Vi. Zawsze mówisz dokładnie to,

czego mi potrzeba.

Pięćdziesięcioletnia Viola Quinn, była kucharka

w gospodzie „Pod Czarnym Knurem", nie bardzo

nadawała się na osobistą pokojówkę dla młodej da

my, ale Jessie kochała ją z całego serca. Starzejący

się markiz, który był teraz opiekunem Jessie, wresz-

cie uległ i sprowadził Viole Quinn do Belmore

Hall.

Pokojówka sięgnęła po jedną ze wspaniałych kreacji.

- Co powiesz na złotą? - Uniosła błyszczącą suk

nię z gorsetem obszytym drobniutkimi migoczącymi

brylancikami. - Ten kolor pasuje do twoich włosów.

Jessie potrząsnęła przecząco głową, odgarniając

długie złote loki.

- Zbyt oficjalna. Lord Strickland przez ostatnie

dwa lata był na morzu. Chcę, żeby tego wieczora czuł

się swobodnie.

Vi wzięła kolejną elegancką suknię.

- A może kremowa satyna? Idealnie pasuje

do twojej jasnej, brzoskwiniowej cery.

Jessie zagryzła dolną wargę, przyglądając się

skromnemu dekoltowi i długim rękawom.

- Zbyt prosta. Chcę, żeby myślał, że jestem wyjąt

kowa.

Viola wydała z siebie głębokie westchnienie.

- To może ta? - Trzymała w ręku świetnie skrojo

ną suknię z błękitnego jedwabiu, z wysokim stanem

i dość dużym dekoltem. - Ma taki sam odcień jak

twoje oczy, a srebrne nici na spódnicy dodają jej

prawdziwego blasku.

Jessie uśmiechnęła się szeroko, schwyciła suknię

i podbiegła z nią do ozdobnego, wysokiego lustra

stojącego pod oknem na drugim końcu pokoju.

Oglądała kreację ze wszystkich stron.

- Masz rację, Vi. Jest idealna!

Przez chwilę po prostu stała nieruchomo i przyglą

dała się swojemu odbiciu: wysokiej, szczupłej kobiecie

z dużymi, jędrnymi piersiami, o delikatnych rysach

twarzy, ze świeżo umytymi długimi jasnymi włosami.

Nawet teraz trudno jej było uwierzyć, że ta urocza

dziewczyna w lustrze to naprawdę Jessie Fox, kiedyś

brudna ulicznica, biegająca samopas po ulicach Buck-

ler's Haven. Biedna, mała, pożałowania godna Jes

sie, mawiano. Żyła w nędzy, nikt o nią nie dbał.

Zwykła córka ladacznicy.

Jessie poczuła na ramieniu dłoń Vi i odwróciła się.

Starsza kobieta spoglądała na nią ciepło.

- Wszystko będzie dobrze, kochanieńka, zoba

czysz. Teraz jesteś kimś zupełnie innym.

Jessie zanurzyła się w miękkich ramionach Vi

i oparła głowę na jej pulchnej piersi, gniotąc przy oka

zji piękną suknię, która znajdowała się między nimi.

- On wie, kim jestem, Vi. Zna moje prawdziwe ob

licze. A co będzie, jeśli...

- Wcale ciebie nie zna... Już nie. Nie jesteś bied

nym, małym obdartusem jak kiedyś, ale podopieczną

markiza Belmore. Dzięki jego lordowskiej mości

zdobyłaś wykształcenie. Chodziłaś do szkoły, jak

każda prawdziwa dama, i teraz to właśnie nią jesteś

- powiedziała ciepło i ujęła ją pod brodę. - Nie liczy

się to, jaka się urodziłaś, ale to, na kogo wyrosłaś.

Pamiętaj o tym, rybko, a wszystko będzie dobrze. -

Otarła łzę z policzka Jessie i pogłaskała ją po lśnią

cych włosach. - To było dawno temu, maleńka. Nie

masz się czego bać. Papa Reggie będzie miał oko

na kapitana. Już on zadba o wszystko. Przecież robi

tak od pierwszego dnia twojego pobytu w tym domu.

Na wspomnienie o dobroci starszego pana Jessie

odetchnęła z ulgą.

- Masz rację, Vi. - Uwolniła się z objęć przyjaciół

ki i ostrożnie odłożyła suknię na łóżko. - Ja tylko

chcę, żeby wszystko było idealnie. Syn markiza nie wi

dział mnie całe wieki, ale z pewnością pamięta dzień...

Jessie urwała nagle, starając się nie myśleć o ich

ostatnim spotkaniu, o jednym z najbardziej upoka

rzających momentów w jej życiu. Na samo wspo-

Utracona niewinność - Martin Kat.PDF

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: