068. Palmer Diana - Wymarzony prezent.pdf - Harlequin - KOLEKCJA - akinorew12

DIANA PALMER

WYMARZONY PREZENT

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Był pi ħ kny wiosenny dzie ı . Ciemne chmury, które jeszcze niedawno zasnuwały

niebo, znikły bez Ļ ladu, wyszło sło ı ce i zrobiło si ħ ciepło. Wokół kału Ň y przed star Ģ

drewnian Ģ chałup Ģ , w której mie Ļ cił si ħ sklep, kr ĢŇ yły motyle, trzepocz Ģ c bezgło Ļ nie

barwnymi skrzydełkami. Nieopodal rosły krzewy kamelii: delikatne ró Ň owe i czerwone

kwiaty kontrastowały z soczyst Ģ zieleni Ģ li Ļ ci. Obok domu biegała polna droga, któr Ģ - s Ģ dz Ģ c

po docieraj Ģ cym zza drzew terkocie - jechał traktor.

Wynn Ascot wysiadła z volkswagena, zostawiaj Ģ c na tylnym siedzeniu aparat oraz

torb ħ z notatkami. Rozejrzawszy si ħ wkoło, Ļ ci Ģ gn ħ ła Ň ółty sweter - była stanowczo za ciepło

ubrana - po czym skierowała si ħ w stron ħ pop ħ kanych kamiennych schodków. Weszła na

zakurzony ganek i pchn ħ ła na o Ļ cie Ň siatkowe drzwi. W doskonale zaopatrzonym sklepiku

unosił si ħ zapach bananów i cebuli. Na suficie wisiał wiatrak, którego skrzydła obracały si ħ

leniwie, wprawiaj Ģ c w ruch powietrze. Wynn zgarn ħ ła z szyi swoje długie ciemne włosy: och,

jak miło poczu ę na skórze wiaterek! Wychodz Ģ c rano z domu, spodziewała si ħ , Ň e b ħ dzie

znacznie chłodniej. Miała na sobie marszczon Ģ w pasie bawełnian Ģ spódnic ħ w niebieskie

wzory, która od biedy nadawała si ħ na tak Ģ pogod ħ , oraz biał Ģ bluzk ħ z długimi r ħ kawami, w

której si ħ gotowała. Do tego zamszowe botki, które parzyły j Ģ w nogi.

Wła Ļ cicielka sklepu, siwowłosa pani Baker, stała wsparta o ciemn Ģ drewnian Ģ lad ħ ,

pogr ĢŇ ona w rozmowie ze starym Sandersem. Słysz Ģ c d Ņ wi ħ k otwieranych drzwi, podniosła

głow ħ . Na widok Wynn jej twarz si ħ rozpromieniła.

- Wagarujemy, co? - spytała Ň artobliwym tonem.

Wynn obdarzyła j Ģ przyjaznym u Ļ miechem, po czym przywitała si ħ z chudym

zgarbionym staruszkiem, który stał obok.

- Ano, wagarujemy - odparła lekko. - Ale co ja na to poradz ħ ? Przecie Ň jest wiosna.

Trzeba upa Ļę na głow ħ , Ň eby w tak ciepły, słoneczny dzie ı siedzie ę przy biurku i stuka ę w

maszyn ħ do pisania.

Ale nie doniesie pani na mnie szefowi, prawda?

Pani Baker zmarszczyła z namysłem czoło.

- Dobrze, nie donios ħ - obiecała. - Pod warunkiem, Ň e napiszesz do gazety o moim

Henrym.

- A có Ň takiego Henry dokonał?

- Złowił o Ļ miokilogramowego okonia - oznajmiła dumnie sklepikarka. - Dzi Ļ rano. W

stawie nale ŇĢ cym do Jamesa Lewisa.

- Niech mu pani powie, Ň eby około drugiej przyniósł ryb ħ do redakcji; trzeba

koniecznie zrobi ę zdj ħ cie. - Wynn zerkn ħ ła łakomym wzrokiem na chłodni ħ z napojami. -

Mog ħ prosi ę o co Ļ zimnego? Całkiem zaschło mi w gardle.

- Sk Ģ d wracasz? - spytał z u Ļ miechem staruszek Sanders, opieraj Ģ c si ħ na lasce. -

Znów wybuchł jaki Ļ po Ň ar? Czy mo Ň e kto Ļ wjechał na drzewo?

- Na szcz ħĻ cie ani jedno, ani drugie - odparła Wynn. - Tym razem chodziło o wod ħ .

Skinieniem głowy podzi ħ kowała pani Baker za butelk ħ soku. Zerwawszy kapsel,

łapczywie wypiła par ħ łyków.

- John Darrow - kontynuowała po chwili - zatrudnił gleboznawców czy innych

fachowców, Ň eby mu wytyczyli najlepsze miejsce na staw, a potem Ň eby go wykopali. Chce

si ħ zabezpieczy ę na wypadek suszy.

- Pan Ed twierdzi, Ň e wczesne opady, jakie mieli Ļ my tego roku, wskazuj Ģ na to, Ň e

latem faktycznie mo Ň e nasta ę susza - oznajmił z powag Ģ staruszek, cytuj Ģ c swojego s Ģ siada,

osiemdziesi ħ ciodwuletniego farmera, który znany był w okolicy z tego, Ň e trafniej od

wszystkich meteorologów potrafił przewidzie ę pogod ħ w południowej Georgii.

Wynn ponownie przytkn ħ ła butelk ħ do ust i wypiła kilka łyków.

- Mam nadziej ħ , Ň e pan Ed si ħ myli - rzekła, u Ļ miechaj Ģ c si ħ ciepło do

pomarszczonego staruszka. - Swoj Ģ drog Ģ , to Ļ wietny temat na artykuł. Chyba odwiedz ħ pana

Eda, pstrykn ħ mu zdj ħ cie i poprosz ħ , Ň eby spróbował przepowiedzie ę pogod ħ na całe lato.

- Och, b ħ dzie zachwycony! - zawołała pani Baker; w niebieskich oczach sklepikarki

pojawiły si ħ wesołe iskierki i przez moment jej twarz wydała si ħ niemal młoda. - Ma kilkoro

wnuków w Atlancie. Mógłby im wysła ę egzemplarz gazety.

- Wst Ģ pi ħ do niego jutro rano... zapisz ħ sobie w kalendarzyku, Ň eby nie zapomnie ę . -

Wzdychaj Ģ c cicho, Wynn usiadła w wygodnym krze Ļ le, które stało obok podłu Ň nej

drewnianej skrzyni z owocami. - Tak sobie my Ļ l ħ ... Mogłabym chodzi ę do normalnego biura,

pracowa ę osiem godzin dziennie, nie przem ħ cza ę si ħ , w dodatku nikt by do mnie nie dzwonił

w Ļ rodku nocy, Ň eby spyta ę , ile kosztuje subskrypcja albo co trzeba zrobi ę , Ň eby trafi ę ze

swoim zdj ħ ciem na łamy prasy. Tak, mogłabym wie Ļę miłe, spokojne Ň ycie...

- Miłe, spokojne i bardzo nudne - wtr Ģ ciła pani Baker. Przeczesuj Ģ c r ħ k Ģ włosy,

popatrzyła w gór ħ na wiatrak wiruj Ģ cy pod sufitem. - Słyszałam, Ň e takie wiatraki wracaj Ģ

teraz do mody. To Ļ mieszne, bo ten wisi tu, odk Ģ d si ħ gam pami ħ ci Ģ .

- A ja pami ħ tam, jak latem przesiadywałam tu z moim dziadkiem. - Wynn pogr ĢŇ yła

si ħ w zadumie. - Czekali Ļ my na ci ħŇ arówk ħ , która w pi Ģ tki przywoziła ryby z Pensacoli.

Dziadek kupował ostrygi, potem gotował je w wielkim garnku; ja mu pomagałam, a babcia

krz Ģ tała si ħ po kuchni, pilnuj Ģ c, Ň ebym si ħ nie poparzyła, i złoszcz Ģ c si ħ na dziadka, Ň e nara Ň a

mnie na niebezpiecze ı stwo. To były dobre czasy.

Pani Baker pokiwała głow Ģ .

- To prawda. A powiedz, kochanie, jak si ħ miewa Katy Maude? - spytała, pochylaj Ģ c

si ħ nad lad Ģ .

- Ciocia pojechała na północ Georgii w odwiedziny do swojej siostry Cattie - odparła

Wynn. - Cattie mieszka w pobli Ň u Helen, tej cudnej górskiej wioski, która tak bardzo

przypomina miasteczka w Bawarii. Odgra Ň aj Ģ si ħ , Ň e wybior Ģ si ħ latem na spływ rzek Ģ

Chattahoochee. Podobno niezbyt to bezpieczne.

Sklepikarka wybuchn ħ ła wesołym Ļ miechem.

- Wcale bym si ħ nie zdziwiła, gdyby rzeczywi Ļ cie to zrobiły. To do Katy całkiem

podobne. A powiedz mi jeszcze, kochanie, kiedy ty i Andy zamierzacie si ħ pobra ę ? Panna

Robins mówiła, Ň e pewnie w lipcu...

Wynn westchn ħ ła ci ħŇ ko.

- Nie, raczej chcemy poczeka ę do wrze Ļ nia. Wtedy oboje mogliby Ļ my wzi Ģę tydzie ı

urlopu i pojecha ę na taki skrócony miesi Ģ c miodowy.

U Ļ miechn ħ ła si ħ , próbuj Ģ c wyobrazi ę sobie siebie w roli Ň ony Andrew Slone'a.

Ł Ģ czyła ich bliska wi ħŅ i dobrze si ħ czuli w swoim towarzystwie. Andy traktował j Ģ z

szacunkiem, nie nastawał na jej cnot ħ ; wi ħ kszo Ļę czasu sp ħ dzali na ogl Ģ daniu ciekawych

programów w telewizji albo przesiaduj Ģ c w restauracjach. Podejrzewała, Ň e po Ļ lubie ich

Ň ycie b ħ dzie wygl Ģ dało podobnie. Andy mo Ň e nie był najbardziej fascynuj Ģ cym m ħŇ czyzn Ģ

na Ļ wiecie, ale przynajmniej - w przeciwie ı stwie do McCabe'a Foxe'a - nie je Ņ dził w tereny

obj ħ te wojn Ģ , Ň eby opisywa ę walki, przewroty polityczne czy działania wywrotowe.

- Czy McCabe wróci, Ň eby poprowadzi ę ci ħ do ołtarza? - spytała pani Baker, zupełnie

jakby czytała w my Ļ lach Wynn.

Wynn poczuła, jak wstrz Ģ sa ni Ģ dreszcz. Zawsze tak było, ilekro ę kto Ļ wymawiał imi ħ

lub nazwisko jej opiekuna. Oczywi Ļ cie McCabe Foxe nie był jej opiekunem w prawdziwym

tego słowa znaczeniu; po prostu został wyznaczony do zarz Ģ dzania spadkiem po jej ojcu. Jako

wykonawca jego testamentu co miesi Ģ c wypłacał Wynn pewn Ģ ustalon Ģ kwot ħ i dbał o jej

inwestycje.

Tak miało by ę , dopóki Wynn nie sko ı czy dwudziestu pi ħ ciu lat lub nie wyjdzie za

m ĢŇ . Do dwudziestych pi Ģ tych urodzin brakowało jej około półtora roku, jednak Ň e za kilka

miesi ħ cy zamierzała po Ļ lubi ę Andy'ego, a wtedy McCabe zniknie z jej Ň ycia; stanie si ħ

odległym wspomnieniem.

I dzi ħ ki Bogu, pomy Ļ lała.

- Chyba nie - rzekła, u Ļ miechaj Ģ c si ħ do siwowłosej wła Ļ cicielki sklepiku. - Z tego, co

wiem, przebywa obecnie w Ameryce ĺ rodkowej, sk Ģ d przesyła relacje o zamieszkach, które

tam co rusz wybuchaj Ģ . I najprawdopodobniej zbiera materiały do swojej kolejnej powie Ļ ci -

dodała z lekk Ģ gorycz Ģ w głosie.

- No prosz ħ ! Czy to nie fantastyczne? - Pani Baker rozmarzyła si ħ . - Kto by pomy Ļ lał,

Ň e tak sławny pisarz urodził si ħ w naszym miasteczku? Przez wiele lat mieszkał zaledwie

kilka domów od ciebie. Dopiero pó Ņ niej zatrudnił si ħ w agencji prasowej i zacz Ģ ł

współpracowa ę z twoim tatkiem.

Wynn wzdrygn ħ ła si ħ . Nie lubiła wraca ę my Ļ lami do tamtych czasów.

- Twój ojciec, złotko, miał doskonałe pióro.

- Do rozmowy wtr Ģ cił si ħ staruszek Sanders.

- Pami ħ tam reporta Ň e, które przysyłał z ró Ň nych stron Ļ wiata, a które Edward

drukował w swojej gazecie.

- Wci ĢŇ mi go brakuje - przyznała ze smutnym u Ļ miechem Wynn. - Swoj Ģ drog Ģ nie

wiem, co bym zrobiła, gdyby Katy Maude nie przygarn ħ ła mnie po jego Ļ mierci. Czułam si ħ

tak bardzo zagubiona.

- Nic dziwnego; była Ļ nastolatk Ģ , kiedy zgin Ģ ł - stwierdził Sanders. - Całe szcz ħĻ cie,

Ň e wyznaczył McCabe'a do zarz Ģ dzania twoim maj Ģ tkiem; sama by Ļ sobie z tym wszystkim

nie poradziła. Zastanawiam si ħ tylko, dlaczego po Ļ mierci twojego tatusia McCabe zostawił

ci ħ w Redvale?

- A jakie miał wyj Ļ cie? Zabra ę mnie na wojn ħ ? - spytała Wynn, sil Ģ c si ħ na lekki ton.

Wypiwszy do ko ı ca sok, postawiła na ladzie pust Ģ butelk ħ . - No dobrze, chyba musz ħ wraca ę

do redakcji. We wtorki zamykamy numer; Edward pewnie lada moment zacznie wydzwania ę

po wszystkich i pyta ę , czy kto Ļ mnie nie widział. We wtorki nikomu si ħ nie upiecze; wszyscy

musimy by ę na miejscu.

- Na mnie te Ň pora. - Staruszek westchn Ģ ł ci ħŇ ko, po czym przeło Ň ył lask ħ do drugiej

r ħ ki.

- Pani Jones strasznie si ħ o mnie martwi, je Ň eli spó Ņ niam si ħ cho ę by par ħ minut. Nie

wiem, jak bez jej troskliwej opieki zdołałem prze Ň y ę wojn ħ we Francji i nie zgin Ģę od kuli -

dodał z błyskiem w oku.

- Och, nie marud Ņ - zganiła go sklepikarka.

- Powiniene Ļ by ę wdzi ħ czny, Ň e trafiła ci si ħ gosposia, która nie obdziera ci ħ ze skóry.

068. Palmer Diana - Wymarzony prezent.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: