Strojenie – metoda 1

Najprostsza metoda na nastrojenie gitary:

·         z kamertonu należy podać dźwięk bazowy (zazwyczaj jest to a1 – 440 Hz) i wg tego dźwięku nastroić strunę e1 (dźwiękowi z kamertonu powinien odpowiadać dźwięk na piątym progu)

·         struna h powinna mieć na piątym progu dźwięk o tej samej wysokości co pusta struna e1.

·         struna g powinna mieć na czwartym progu dźwięk o tej samej wysokości co pusta struna h

·         struna d powinna mieć na piątym progu dźwięk o tej samej wysokości co pusta struna g

·         struna A powinna mieć na piątym progu dźwięk o tej samej wysokości co pusta struna d

·         struna E powinna mieć na piątym progu dźwięk o tej samej wysokości co pusta struna A.

Strojenie z użyciem flażoletów

Kolejne kroki podczas strojenia gitary z użyciem flażoletów:

·         z kamertonu należy podać dźwięk bazowy (zazwyczaj jest to a1 – 440 Hz) i wg tego dźwięku nastroić strunę e1 (dźwiękowi z kamertonu powinien odpowiadać dźwięk na piątym progu)

·         flażolet na piątym progu struny E powinien mieć taką samą wysokość co pusta struna e1

·         flażolet na siódmym progu struny E powinien mieć taką samą wysokość co pusta struna h

·         flażolet na siódmym progu struny A powinien mieć taką samą wysokość jak flażolet na piątym progu struny E

·         flażolet na siódmym progu struny d powinien mieć taką samą wysokość jak flażolet na piątym progu struny A

·         flażolet na siódmym progu struny g powinien mieć taką samą wysokość jak flażolet na piątym progu struny d

Strojenie za pomocą tunera

Do strojenia instrumentów można stosować elektroniczne urządzenia - tzw. tunery. W zasadzie strojenie za pomocą tunera sprowadza się do kręcenia stroikami i obserwacji skali tunera.
Ważne jest, aby zakupić taki tuner, który będzie chromatyczny (tuner taki wskazuje wszystkie dźwięki, a nie tylko e, a, d, g, h) oraz będzie posiadał możliwość kalibracji (możliwość "odstrojenia" tunera np. od 437 do 443 Hz). Poniżej można pobrać program tun!it przeznaczony do strojenia instrumentów.

Klucze

Znak graficzny umieszczony na początku każdej pięciolinii, wyznaczający dokładnie położenie i nazwę jednej nuty odpowiadającej dźwiękowi określonej wysokości. Wszystkie inne nuty pisane wyżej lub niżej na pięciolinii odpowiadają kolejnym wyższym lub niższym dźwiękom wg zasad pisma nutowego. Istnieją trzy grupy kluczy: C, G i F. Spośród kluczy grupy C wyznaczających swym środkowym wcięciem dźwięk c1, grupy G wyznaczających na odpowiedniej linii swym zaokrągleniem dźwięk g1 oraz grupy F wyznaczających swym początkowym zgrubieniem oraz dwoma kropkami dźwięk f pozostały w użyciu do dziś tylko cztery klucze:

·         z grupy G - klucz wiolinowy, czyli skrzypcowy, dla notowania wysoko brzmiących instrumentów, wysokich głosów i prawej ręki instrumentów klawiszowych

·         z grupy kluczy F – klucz basowy dla nisko brzmiących instrumentów, niskich głosów i lewej ręki instrumentów klawiszowych

·         z grupy kluczy C – klucz altowy dla altówki oraz czasem jeszcze klucz tenorowy dla wiolonczeli, fagotu i puzonu.

Grupa G

Grupa F

Grupa C

Metrum

Zasada naturalnego następstwa naturalnych akcentów rytmicznych w przebiegu utworu.
Przykładowo:

·         w marszu, gdy liczy się na "dwa", akcent naturalny przypada zawsze na "raz"

·         w metrum trójmiarowym, np. w walcu, gdy liczy się na "trzy", akcent przypada również na "raz"

Wynikiem periodycznie powtarzających się akcentów Metrycznych, tj. naturalnych, jest podział utworu na takty. Oprócz stałego dla danego utworu lub jego części metrum 2-, 3-, 4-, 5-, 6- i więcej miarowego spotyka się, zwłaszcza w muzyce nowszej, metrum mieszane, zmieniające się co parę taktów, a nawet czasem po każdym takcie.

SKALE

ĆWICZENIA

Ćwiczenie 1

e:-4-3-2-1-----------------------------------------

H:---------4-3-2-1---------------------------------

G:-----------------4-3-2-1-------------------------

D:-------------------------4-3-2-1-----------------

A:---------------------------------4-3-2-1---------

E:-----------------------------------------4-3-2-1-

e:---------------------------------------1-2-3-4-

H:-------------------------------1-2-3-4---------

G:-----------------------1-2-3-4-----------------

D:---------------1-2-3-4-------------------------

A:-------1-2-3-4---------------------------------

E:-2-3-4-----------------------------------------

Ćwiczenie 2

Podobnie jak w ćwiczeniu 1, ale graj dźwięk podwójny a nie pojedynczy
 

Ćwiczenie 3

Podobnie jak w ćwiczeniu 1, ale graj dźwięk potrójny
 

Ćwiczenie 4

Graj to na dowolnej strunie

E:-1-2-3-4-2-3-4-5-3-4-5-6-4-5-6-7-5-6-7-8-6-7-8-9-7-8-9-10

Ćwiczenie 5

Wszystkie wejścia na 2 próg graj palcem środkowym, na 3 próg palcem serdecznym, a na 4 próg palcem małym

e:-0h2----------------------0h3---------------------

H:-----0h2----------------------0h3-----------------

G:---------0h2----------------------0h3-------------

D:-------------0h2----------------------0h3---------

A:-----------------0h2----------------------0h3-----

E:---------------------0h2----------------------0h3-

e:--0h4---------------------

H:------0h4-----------------

G:----------0h4-------------

D:--------------0h4---------

A:------------------0h4-----

E:----------------------0h4-

Ćwiczenie 6

Palce podobnie jak w ćwiczeniu 5

e:-2p0----------------------3p0---------------------

H:-----2p0----------------------3p0-----------------

G:---------2p0----------------------3p0-------------

D:-------------2p0----------------------3p0---------

A:-----------------2p0----------------------3p0-----

E:---------------------2p0----------------------3p0-

e:--4p0---------------------

H:------4p0-----------------

G:----------4p0-------------

D:--------------4p0---------

A:------------------4p0-----

E:----------------------4p0-

Ćwiczenie 7

Powtarzaj ćwiczenie na dowolnych strunach. Palec wskazujący trzymaj cały czas na progu 3, palcem środkowym na progu 4, serdecznym na 5, a małym na 6 progu.

G:-4p3-5p3-6p3-5p3-4p3-5p3-6p3-5p3-4p3-  - powtarzaj do znudzenia :))

Ćwiczenie 8

e:-5-h-8-t-12-p-5-h-8-t-12-p-4-h-7-t-12-p-4-h-7-t-12-

e:-p-3-h-6-t-12-p-3-h-6-t-12-p-2-h-5-t-12-p-2-h-5-t-12

Slide

Slide (lub też w Polsce nazywany glissando) jest najprostszą techniką gitarową do nauczenia się dla początkującego gitarzysty. Polega ona na naciśnięciu struny na którymś z progów, uderzeniu struny i przesunięciu palca w dół lub w górę gryfu nie odrywając go. Trzeba pamiętać aby nie oderwać palca od gryfu i przesunąć go na odpowiedni próg.
W tabulaturach slide oznacza się:

e:---------|

H:---------|

G:--7\6----|

D:-----7/9-|

A:---------|

E:---------|

Slide jest ciekawym ozdobnikiem pod warunkiem, że nie będziemy grać go zbyt często, ponieważ jest to męczące dla ucha.

Hammer on

Hammer-on (lub też w Polsce nazywany legato wznoszące) jest jedną z najczęściej używanych technik w solówkach. Cała sztuka polega na tym, żeby szybko zagrać jeden dźwięk po drugim (raz uderzając w strunę). Działa to tak: uderzasz w strunę np. na czwartym progu, i SZYBKO i mocno uderzasz palcem w np. piąty próg. Ten drugi palec którym uderzasz w strunę działa właśnie jak młoteczek (zapewne stąd nazwa). Chodzi w tym o to, żeby to było naprawdę szybkie i mocne uderzenie. Ważną rzeczą jest aby nie oderwać pierwszego palca przed uderzeniem drugim w strunę, a także żeby drugi dźwięk był tak samo głośny jak pierwszy.
W tabulaturach hammer-on oznacza się tak:

e:---------|

H:---------|

G:-----3h5-|

D:-6h9-----|

A:---------|

E:---------|

Pull off

Pull-off (lub też w Polsce nazywany legato opadające) jest jedną z najczęściej używanych technik w solówkach. Jest bardzo prosta i może być stosowana w wielu różnych sytuacjach. Jest to zupełne przeciwieństwo hammer-on'a, ale będzie wymagała drobnej zmiany w technice. Aby go wykonać chwytasz dwoma palcami jednocześnie dwa dźwięki na jednej strunie: pierwszy wyższy z którego schodzisz i drugi niższy do którego schodzisz. Uderzasz daną strunę i ściągasz palec z niższego progu. Jeżeli dobrze to wykonałeś to powinien zabrzmieć dźwięk na wyższym progu. Ważne jest, żeby drugi dźwięk był tak samo głośny jak pierwszy (podobnie jak w hammer-on)
W tabulaturach pull-off oznacza się tak:

e:---------|

H:-----6p4-|

G:---------|

D:-7p5-----|

A:---------|

E:---------|

Bend

Bend jest najbardziej użyteczną techniką dla gitarzysty. Na wielu instrumentach nie ma takiej możliwości lub jest bardzo trudno np.: na pianinie, trąbce czy saksofonie. "Because guitarists can bend notes, it means they have to bend notes!" co znaczy: "To że gitarzyści mogą bend'ować oznacza że muszą bend'ować" i jest w tym dużo prawdy. Bend jest dość skomplikowaną techniką, ponieważ potrzeba przy niej dużo ćwiczeń i koordynacji aby wykonać ją poprawnie, i ponieważ istnieje wiele ich rodzajów. Aby wykonać bend'a dociskasz daną strunę na danym progu, uderzasz tą strunę i popychasz ją palcem na gryfie w górę (podciągasz), przy czym struna musi być cały czas mocno dociśnięta do progu.
W tabulaturach bend oznacza się tak:

e:-----------------|

H:-----------------|

G:--9b(10)-9b(11)--|

D:-----------------|

A:-----------------|

E:-----------------|

Oznacza to, że w pierwszym przypadku dźwięk bend'owany (9 próg struny G) trzeba podciągnąć do momentu, gdy osiągnie wysokość dźwięku struny nie bend'ownej dociśniętej na 10 progu, jeżeli tak się stanie to oznacza, że poprawnie wykonałeś pierwszego bend'a. W drugim przypadku jest podobnie, z tym że drugi dźwięk musi mieć taką samą wysokość jak dźwięk na 11 progu nie bend'owanej struny.
Czasami można spotkać się z takim oznaczeniem:

    full        

     |          

e:|--|----------|

H:|--|----------|

G:|--9----------|

D:|-------------|

A:|-------------|

E:|-------------|

Podciągnięcie struny do określonej wysokości przed zagraniem dźwięku: full - cały ton, 1/2 - półton, 1/4 - ćwierćton, 1 1/2 - półtora tonu, 2 - dwa tony. A także:

        1/4     

         /\     

e:|-----/--\----|

H:|----/----\---|

G:|--8/------\--|

D:|-------------|

A:|-------------|

E:|-------------|

Podciągnięcie struny i opuszczenie o odpowiednią wartość: full - cały ton, 1/2 - półton, 1/4 - ćwierćton, 1 1/2 - półtora tonu, 2 - dwa tony. Ale można i tak:

    1/4         

     |\         

e:|--|-\--------|

H:|--|--\-------|

G:|--8---\------|

D:|-------------|

A:|-------------|

E:|-------------|

Podciągnięcie struny a następnie uderzenie struny i opuszczenie o odpowiednią wartość: full - cały ton, 1/2 - półton, 1/4 - ćwierćton, 1 1/2 - półtora tonu, 2 - dwa tony.

Vibrato

Vibrato jest techniką używaną do urozmaicania dźwięków, które długo trwają. Efekt tworzony przez vibrato to lekka i szybka zmiana wysokości dźwięku (dźwięk wibruje). Vibrato wykonuje się poprzez szybkie poprzeczne (na gitarach elektrycznych) lub wzdłużne (na gitarach klasycznych i akustycznych) w obrębie jednego progu ruchy względem gryfu. Szybkość drgań jest uzależniona od tempa utworu.
Vibrato jest oznaczane w tabulaturach tak:

e:-----------------|

H:-----------------|

G:-----------------|

D:-----------------|

A:-8~~~~~~~~~~~~~~-|

E:-----------------|

...