Programowanie nieliniowe teoria.pdf

(138 KB) Pobierz
<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD HTML 4.01//EN" "http://www.w3.org/TR/html4/strict.dtd">
Ogólne sformułowanie
zadania PNL
f x = f x 1 ;x 2 ; ... ;x n minmax
g i x = g i x 1 ;x 2 ; ... ;x n 00 i =1 ; 2 ; ... ;r
x 1 ;x 2 ; ... ;x n 0
Przynajmniej jedna z funkcji: f lub g
jest NIELINIOWA.
Metody rozwiązywania
Brak jednolitej metody dla wszystkich rodzajów
zadań nieliniowych.
Można wyróżnić grupy metod rozwiązywania
zadań programowania nieliniowego:
- wypukłego (convex programming);
- wklęsłego (concave programming).
Kryterium podziału jest charakter funkcji,
występujących w zagadnieniu nieliniowym.
Postacie zadania PNL
1. Standardowa – warunki ograniczające
w postaci nierówności.
2. Kanoniczna – warunki ograniczające w postaci
równości (z wyjątkiem warunków
brzegowych).
Program nieliniowy
w postaci kanonicznej
Metoda możników Lagrange'a
1. Sprawdzenie występowania ekstremum
bezwarunkowego funkcji celu,
spełniającego warunki ograniczające.
2. Ewentualne przekształcenie funkcji celu
do postaci Lagrange'a i poszukiwanie
jej bezwarunkowego ekstremum .
Szukanie ekstremum
bezwarunkowego
Funkcja celu f osiąga bezwarunkowe ekstremum
w punkcie stacjonarnym w przypadku nieujemnej
wartości wyznacznika macierzy drugich
pochodnych funkcji celu f po poszczególnych
zmiennych i ich kombinacjach.
Ponadto wszystkie minory główne takiej macierzy
muszą być dodatnie.
Współrzędne punktu stacjonarnego można
otrzymać przyrównując do zera wartości
pierwszych pochodnych cząstkowych funkcji celu
f po poszczególnych zmiennych.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin