rekomendacja - szyjka macicy.pdf

(218 KB) Pobierz
szyjka2006rekomendacje.doc
Polskie Towarzystwo Ginekologiczne
Polish Gynaecological Society
Poland, 60-535 Poznań, ul. Polna 33; tel.: +48 (61) 84-19-307; 84-19-330; fax.: +48 (61) 84-19-690; 84-19-465
Prezes:
President:
prof.dr hab.n.med.
Poznań, dnia 7 lipca 2006 r.
Rekomendacje Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego dotyczące
Marek Spaczyński
tel: +48 61 84-19-330
Diagnostyki, profilaktyki i wczesnego wykrywania raka szyjki macicy
Prezes-Elekt:
President-elect:
prof.dr hab.n.med.
Jan Kotarski
tel. +48 81 532-78-47
Dnia 7 lipca 2006 roku w Poznaniu odbyło się zebranie ekspertów
Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego, dotyczące diagnostyki, profilaktyki i
wczesnego wykrywania raka szyjki macicy.
W spotkaniu uczestniczyli:
Przewodniczący:
prof. dr hab. Marek Spaczyński - Przewodniczący
dr hab. Witold Kędzia
Członkowie:
- prof.dr hab. Antoni Basta
- dr hab. Mariusz Bidziński
- prof.dr hab. Jan Bręborowicz
- prof.dr hab. Grzegorz H. Bręborowicz
- prof.dr hab. Romuald Dębski
- prof.dr hab. Krzysztof Drews
- dr hab. Marek Grabiec
- prof.dr hab. Piotr Knapp
- prof.dr hab. Jan Kornafel
- prof.dr hab. Jan Kotarski
- prod.dr hab. Andrzej Malarewicz
- prof.dr hab. Janina Markowska
- dr n med. Magdalena Michalska
- dr hab. Ewa Nowak-Markwitz
- dr n.med. Romuald Niecewicz
- prof. dr hab. Tomasz Opala
- prof.dr hab. Anita olejek
- prof.dr hab. Leszek Pawelczyk
- prof.dr hab. Tomasz Pertyński
- prof.dr hab. Ryszard Poręba
- dr n.med.. Janusz Poznański
- prof.dr hab. Stanisław Radowicki
- prof. dr hab. Izabela Rzepka-Górska
- dr hab. Krzysztof Sodowski
- prof.dr hab. Wiesław Szymański
- prof. dr hab. Krzysztof Urbański
Vice Prezesi:
Vice Presidents:
prof.dr hab.n.med.
Antoni Basta
tel. +48 12 424-85-60
prof.dr hab.n.med.
Krzysztof Szaflik
tel. +48 42 271-11-74
Sekretarz:
Secretary:
prof.dr hab.n.med.
Leszek Pawelczyk
tel. +48 61 84-19-412
Skarbnik:
Treasurer:
prof.dr hab.n.med.
Krzysztof Drews
tel. +48 61 84-19-223
Redaktor Naczelny
„Ginekologii Polskiej”
Chief Editor of :
„Polish Gynaecology”
prof.dr hab.n.med.
Longin Marianowski
tel. +48 22 502-14-30
Redaktor Naczelny:
Chief Editor of:
„Polish Journal of Gynaecological
Investigations”
prof.dr hab.n.med.
Artur Jakimiuk
tel. +48 22 508-11-20
Sekretariat ZG PTG:
Klinika Onkologii Ginekologicznej
60-535 Poznań, ul. Polna 33
tel. 061 84-19-265
fax. 061 84-19-465
ptg zg@gpsk.am.poznan.pl
Analiza obecnej sytuacji
1. Wdrożenie programu powszechnej profilaktyki opartej na przesiewowym badaniu
cytologicznym doprowadziło na świecie do obniżenia o 50% zachorowalności i o
70% umieralności na raka szyjki macicy. W Polsce rak szyjki macicy jest drugim
NIP: 526-17-46-830
REGON: 010144412
Bank PKO BP I/O Poznań
Nr konta:
29 1020 4027 0000 1702 0032 9656
214439632.084.png 214439632.095.png 214439632.106.png 214439632.117.png 214439632.001.png 214439632.012.png 214439632.023.png 214439632.034.png 214439632.038.png 214439632.039.png 214439632.040.png 214439632.041.png 214439632.042.png 214439632.043.png 214439632.044.png 214439632.045.png 214439632.046.png 214439632.047.png 214439632.048.png 214439632.049.png 214439632.050.png 214439632.051.png 214439632.052.png 214439632.053.png 214439632.054.png 214439632.055.png 214439632.056.png 214439632.057.png 214439632.058.png 214439632.059.png 214439632.060.png 214439632.061.png 214439632.062.png 214439632.063.png 214439632.064.png 214439632.065.png 214439632.066.png 214439632.067.png 214439632.068.png 214439632.069.png 214439632.070.png 214439632.071.png 214439632.072.png 214439632.073.png 214439632.074.png 214439632.075.png 214439632.076.png 214439632.077.png 214439632.078.png 214439632.079.png 214439632.080.png 214439632.081.png 214439632.082.png 214439632.083.png 214439632.085.png 214439632.086.png 214439632.087.png 214439632.088.png 214439632.089.png 214439632.090.png 214439632.091.png 214439632.092.png 214439632.093.png 214439632.094.png 214439632.096.png 214439632.097.png 214439632.098.png 214439632.099.png 214439632.100.png 214439632.101.png 214439632.102.png 214439632.103.png 214439632.104.png 214439632.105.png 214439632.107.png 214439632.108.png 214439632.109.png 214439632.110.png 214439632.111.png 214439632.112.png 214439632.113.png 214439632.114.png 214439632.115.png 214439632.116.png 214439632.118.png 214439632.119.png 214439632.120.png 214439632.121.png 214439632.122.png 214439632.123.png 214439632.124.png 214439632.125.png 214439632.126.png 214439632.127.png 214439632.002.png 214439632.003.png 214439632.004.png 214439632.005.png 214439632.006.png 214439632.007.png 214439632.008.png 214439632.009.png 214439632.010.png 214439632.011.png 214439632.013.png 214439632.014.png 214439632.015.png 214439632.016.png 214439632.017.png 214439632.018.png 214439632.019.png 214439632.020.png 214439632.021.png 214439632.022.png 214439632.024.png 214439632.025.png 214439632.026.png 214439632.027.png 214439632.028.png 214439632.029.png 214439632.030.png 214439632.031.png 214439632.032.png 214439632.033.png 214439632.035.png 214439632.036.png 214439632.037.png
co do częstości nowotworem narządów pciowych kobiety, a wyniki leczenia są
niezadowalające ze względu na częste wykrywanie tego nowotworu w wysokim
zaawansowaniu klinicznym.
2. Polska ma jedne z najwyższych współczynników zachorowalności i umieralności na raka
szyjki macicy wśród wszystkich państw stowarzyszonych w Unii Europejskiej. Sytuacja
epidemiologiczna dotycząca występowania raka szyjki macicy w Polsce stawia nasz kraj na
równi z państwami trzeciego świata.
3. Wysoka zachorowalność na raka szyjki macicy w Polsce wynika z rozpowszechnienia
czynników ryzyka rozwoju tego nowotworu i objęcia badaniami przesiewowymi
niewielkiego odsetka populacji kobiet między 25 a 59 rokiem życia.
4. Po objęciu programem profilaktycznym od 40% do 100% populacji osiągnięto spadek
zachorowalności i umieralności na raka szyjki macicy w krajach prowadzących profilaktykę.
5. Doświadczenie praktyczne państw prowadzących aktywny i powszechny skrining raka szyjki
macicy wskazują, że uruchomienie, zorganizowanie, sprawne funkcjonowanie, objęcie
badaniami ponad 40% populacji możliwe jest w czasie nie krótszym niż 5-7 lat i dopiero po
tym okresie należy spodziewać się stopniowego obniżania współczynników zachorowalności
i umieralności z powodu tego nowotworu.
6. Aktualnie najważniejszą przeszkodą na drodze prowadzenia skutecznego, aktywnego i
powszechnego programu profilaktyki raka szyjki macicy w Polsce jest niska zgłaszalność
kobiet, które przez trzy ostatnie lata nie miały wykonanego rozmazu cytologicznego w
ramach kontraktu z NFZ.
7. Programem profilaktyki raka szyjki macicy w Polsce powinny być objęte przede wszystkim
kobiety między 25 a 59 rokiem życia, które do tej pory nie skorzystały z oferty bezpłatnego
badania cytologicznego w ramach świadczeń udzielanych przez NFZ i nie są pod kontrolą
lekarza ginekologa a obarczone są czynnikami ryzyka rozwoju raka szyjki macicy.
8. Do głównych czynników ryzyka rozwoju raka szyjki macicy zalicza się:
-przewlekłe zakażenie HPV 16/18 lub innymi typami wysoko onkogennymi
-wiek
-wczesne rozpoczęcie współżycia
-duża liczba partnerów płciowych
-duża liczba porodów
-wieloletnie palenie papierosów
-niski status socjo-ekonomiczny
-śródnabłonkowa neoplazja szyjki macicy w wywiadzie.
9. Do prawdopodobnych czynników ryzyka rozwoju raka szyjki macicy zalicza się:
-wieloletnie stosowanie hormonalnych leków antykoncepcyjnych
-dieta uboga w antyoksydanty
-zakażenie HIV
-częste, nieleczone stany zapalne pochwy wywołane m.in. przez Chlamydia trachomatis,
Neisseria gonorhhoeae.
10. Aktualnie realizowany w Polsce program powszechnej, aktywnej profilaktyki raka szyjki
macicy stanowi w dużej mierze realizacje założeń postulowanych przez powołaną z
polecenia Zarządu Głównego PTG Grupę Ekspertów PTG i Polskiego Towarzystwa
Patologów, która opracowała w roku 2004 rekomendacje dotyczące; „Diagnostyki,
profilaktyki i wczesnego wykrywania raka szyjki macicy.”
11. Do najważniejszych zmian w programie rządowym finansowanym przez NFZ i MZ jakie
wprowadzono przez dwa ostatnie lata po konsultacji z ekspertami PTG w organizacji
programu profilaktyki w Polsce należą:
-rozpoczęcie w roku 2006 planowego wysyłania indywidualnych zaproszeń do kobiet w
celu zachęcenia do udziału w programie, co pozwoli rozwiązać podstawowy problem
dotychczas realizowanych działań profilaktycznych, które cechowała niska zgłaszalność
-wprowadzenie centralnej i wojewódzkiej koordynacji działań realizowanych w ramach
programu profilaktyki raka szyjki macicy
2
-oparcie realizacji programu na pionie specjalistycznym lekarzy położników-
ginekologów oraz kadrze patomorfologów i wyszkolonych cytotechników
-zorganizowanie centralnej bazy danych stanowiących źródło informacji o realizacji
programu, co pozwoli w pierwszym rzędzie na rzetelną ocenę jego efektywności,
zapobiegnie marnotrawieniu funduszy wynikającemu głównie z badania wciąż tej samej
populacji kontrolujących się cytologicznie częściej niż co 3 lata i umożliwi dalszą
modyfikację programu
-wprowadzenie etapu pogłębionego, którego celem jest prowadzenie diagnostyki
(kolposkopia, biopsja) u kobiet z nieprawidłowym wynikiem wymazu cytologicznego w
oparciu o współczesny algorytm diagnostyczny
-unifikacja systemu klasyfikacji mianownictwa i postępowania diagnostycznego poprzez
stosowanie klasyfikacji oceny wymazów cytologicznych (TBS), jednolitej skali oceny
obrazów kolposkopowych, wspólnego algorytmu diagnostyczno-terapeutycznego
-podejmowanie ciągłych wysiłków na rzecz podwyższenia jakości świadczeń
udzielanych na każdym z trzech etapów realizacji programu (etap podstawowy,
diagnostyczny, pogłębiony) co przekłada się na:
zagwarantowaniu kontroli jakości realizacji kontraktu zawartego w ramach
programu profilaktyki dokonywanej przez Wojewódzkie Ośrodki Koordynacyjne
w porozumieniu z NFZ,
ocenę jakości świadczeń dokonywanej przy pomocy analizy danych
pochodzących z centralnej bazy danych NFZ o programie
zagwarantowaniu udziału opiniotwórczego przedstawicielom delegowanym
przez WOK w konkursach na realizację świadczeń.
-podejmowanie planowych działań na rzecz podnoszenia kwalifikacji realizatorów
programu profilaktyki, szkolenia kadr nowych specjalistów dla każdego z trzech etapów
programu, stopniowego podnoszenia wymagań stawianych przed realizatorami etapu
podstawowego, diagnostycznego i pogłębionego
-zdecydowane zwiększenie nakładów finansowych na realizacje każdego z trzech etapów
programu jak również uwzględnienie w planowanych działaniach funduszy na szeroko
zakrojoną akcje informacyjno-edukacyjną o programie co w zamierzeniu realizatorów i
ekspertów PTG pozwoli na dotarcie do kobiet z grupy podwyższonego ryzyka rozwoju
raka szyjki macicy, które do tej pory nie korzystały oferty bezpłatnych badań
cytologicznych
-dokonanie ścisłej integracji programu profilaktyki raka szyjki macicy z narodowym
systemem zdrowia i włączenia profilaktyki raka szyjki macicy jako jednego z
podstawowych priorytetów polityki zdrowotnej państwa.
12. Mała skuteczność działań podejmowanych w Polsce poza programem aktywnej i
powszechnej profilaktyki raka szyjki macicy organizowanej przez NFZ i MZ wynika
głównie z:
-wykonywania oceny mikroskopowej rozmazów cytologicznych przez osoby bez
odpowiedniego doświadczenia i przeszkolenia
-pobierania rozmazów cytologicznych tzw. wacikiem a nie szczoteczką
-nieprzestrzegania zasad kontroli jakości w pracowniach wykonujących badania cytologiczne
(10% wyników negatywnych wtórnie ocenia starszy cytotechnik, wszystkie wyniki
nieprawidłowe wtórnie ocenia lekarz patomorfolog wyspecjalizowany w cytodiagnostyce)
-braku prewencji pierwotnej
Zalecenia
1. Badaniami profilaktycznymi polegającymi na corocznej kontroli cytologicznej powinny być
objęte kobiety po ukończeniu 25 roku życia (najpóźniej w wieku 30 lat). W sytuacji
wczesnego rozpoczęcia współżycia należy wykonać badanie cytologiczne nie później niż 3
lata po inicjacji seksualnej. Prawidłowe wyniki wymazów cytologicznych i brak czynników
3
ryzyka zachorowania na raka szyjki macicy pozwalają na prowadzenie badania
przesiewowego co 3 lata.
2. Kontroli cytologicznej co 12 miesięcy wymagają kobiety:
-zakażone HIV
-przyjmujące leki immunosupresyjne
-zakażone HPV-typem wysokiego ryzyka
-leczone w przeszłości z powodu śródnabłonkowej neoplazji szyjki macicy (CIN 2, CIN 3)
lub raka szyjki macicy
3. Badanie cytologiczne w okresie krótszym niż 12 miesięcy należy powtórzyć u kobiet, u
których w poprzednich rozmazach cytologicznych nie stwierdzono obecności komórek
pochodzących ze strefy przekształceń, endocervix lub też poprzednie rozmazy cytologiczne
były mało czytelne z powodu domieszki śluzu, krwi lub obecności stanu zapalnego.
4. Dopuszcza się odstępstwa od corocznej kontroli cytologicznej w następujących grupach:
-kobiety 30-letnie i starsze nie podlegające kryteriom wymienionym w pkt.2, które mają
prawidłowe trzy kolejne wyniki rozmazu cytologicznego
-kobiety po usunięciu macicy wraz z szyjką z powodu zmian niezłośliwych
5. Zalecanym systemem klasyfikacji wymazów cytologicznych w Polsce jest system Bethesda.
Należy zwrócić uwagę na modyfikację pierwotnej wersji klasyfikacji, ze szczególnym
uwzględnieniem korekty z roku 2001.
6. W początkowym okresie realizacji programu profilaktyki raka szyjki macicy w Polsce, w
ramach etapu diagnostycznego dopuszcza się przejściowo możliwość oceny rozmazów
cytologicznych łącznie w obu systemach klasyfikacji tj. TBS i PAP. Zalecenie to ma
charakter edukacyjny i jest wprowadzone celem lepszego zrozumienia wyniku wymazu
cytologicznego przez kobietę korzystającą z programu profilaktyki. Stopniowo należy dążyć
do całkowitego odejścia od klasyfikacji Papanicolau na rzecz TBS.
7. Kobiety, u których nie znaleziono komórek strefy przekształceń w rozmazie cytologicznym i
mają prawidłowy ostatni wynik cytologiczny bez ASC, AGC, LSIL, SIL, AGUS lub
podejrzenia raka powinny być ponownie zbadane po upływie 12 miesięcy.
8. W diagnostyce cytologicznej zaleca się:
-czytelne i jednoznaczne oznakowanie szkiełka podstawowego
-dobre uwidocznienie szyjki macicy przed pobraniem rozmazu cytologicznego
-pobranie rozmazu cytologicznego z szyjki macicy i kanału szyjki przed badaniem
ginekologicznym i badaniem ultrasonograficznym wykonywanym sondą dopochwową
-jeżeli zachodzi konieczność pobrania materiału na obecność choroby przenoszonej drogą
płciową jako pierwszy należy wykonać rozmaz cytologiczny
-pobieranie rozmazu cytologicznego przy użyciu szczoteczki oraz zwrócenie uwagi na
staranne rozprowadzenie pobranego materiału na całej powierzchni szkiełka podstawowego.
Korzystne jest oddzielenie materiału pochodzącego z kanału i tarczy szyki macicy. Należy
zwrócić uwagę na dbałość w utrwalaniu i wybarwianiu całej powierzchni preparatu
-utrwalenia pobranego rozmazu w odczynnikach opartych na alkoholu w ciągu do 6 sekund
po pobraniu.
9. Zarówno konwencjonalna jak i płynna cytologia ( liquid base cytology ) są zalecane jako
obowiązujące w przesiewowym badaniu cytologicznym. Do pobrania materiału z szyjki
macicy należy użyć szczoteczki. Ma to szczególne znaczenie, jeśli stosujemy technikę
płynnej cytologii (LBC). Zaletą techniki LBC są: zdecydowanie lepsza jakość uzyskanego
preparatu (cienka warstwa komórek bez nakładania się, brak domieszki śluzu, krwi itp.), co
może mieć wpływ na kwalifikacje do oceny oraz możliwość wykorzystania
przechowywanego materiału komórkowego osadzonego w pynnym podłożu do
dodatkowych badań diagnostycznych, np. detekcji materiału genetycznego, onkogennego
typu HPV, która może zostać wykonana po ocenie preparatu cytologicznego bez
konieczności powtórnego wzywania kobiety.
10. W związku z faktem, że przetrwałe zakażenie wywołane wirusem brodawczaka ludzkiego
typu onkogennego jest najistotniejszym czynnikiem ryzyka rozwoju raka szyjki macicy,
4
należy podkreślić, że zarówno badanie cytologiczne, jak i test na obecność onkogennego
typu HPV są wzajemnie uzupełniającymi się elementami wieloetapowego programu
profilaktyki raka szyjki macicy.
11. Uznana rola przetrwałego zakażenia onkogennym typem HPV dla rozwoju patologii szyjki
macicy potwierdza słuszność i potrzebę tworzenia pracowni molekularnej diagnostyki
zakażenia tym wirusem jako niezbędnego elementu realizacji algorytmu diagnostycznego w
programie profilaktyki raka szyjki macicy
Immunoprofilaktyka-prewencja pierwotna
1. Podstawowym czynnikiem ryzyka rozwoju raka szyjki macicy jest przewlekłe zakażenie
onkogennym typem wirusa brodawczaka ludzkiego.
2. U prawie 100% chorych z płaskonabłonkowym rakiem szyjki macicy stwierdza się obecność
DNA HPV typów onkogennych
3. Do obdarzonych największym potencjałem onkogennym wirusów brodawczaka ludzkiego
należy typ HPV 16 występujący w 50%-60% raków szyjki macicy i typ HPV 18 występujący
w 10%-20% raków szyjki macicy
4. Skuteczna prewencja pierwotna jako element profilaktyki raka szyjki macicy powinna
chronić populację kobiet przed zakażeniem i rozwojem przetrwałego zakażenia onkogennym
typem wirusa brodawczaka ludzkiego
5. Dotychczasowe wyniki badań jednoznacznie wskazują na 100% skuteczność użycia
szczepionki opartej o cząstki wirusopodobne VLP HPV 16 i 18 w skutecznym
przeciwdziałaniu przed rozwojem przewlekłego zakażenia wywołanego przez HPV 16 i 18, a
w konsekwencji powstaniem na bazie zakażenia wirusowego śródnabłonkowej neoplazji
szyjki macicy
6. Według dostępnych danych szczepionka przeciwwirusowa oparta na VLP HPV 16 i 18 jest
całkowicie bezpieczna z punktu widzenia standardów wakcynologicznych i charakteryzuje
się bardzo wysoką skutecznością przy jednoczesnym braku poważnych działań ubocznych.
7. Populacyjnym szczepieniom profilaktycznym powinny być poddane dziewczęta miedzy 12 a
15 rokiem życia
8. Wprowadzenie do programu profilaktyki prewencji pierwotnej opartej o masowe szczepienia
przeciwwirusowe nie stanowią podstawy do zmian opisanych powyżej zasad prowadzenia
skriningu cytologicznego raka szyjki macicy i nie zwalniają kobiet zaszczepionych od
obowiązku korzystania z oferty bezpłatnych, wykonywanych co trzy lata badań
cytologicznych.
5
Zgłoś jeśli naruszono regulamin