Na czym polega iniekcyjna metoda osuszania budynków?
Kapilarny transport wody w górne partie przegrody budowlanej może być skutecznie powstrzymany dzięki impregnacji strukturalnej. Środki iniekcyjne są wprowadzane w strukturę materiału najczęściej przez otwory wykonane technikami wiertniczymi. Można wyróżnić trzy metody podawania iniektu: penetracyjną, ciśnieniową i pulsacyjną.
Penetracyjne lub inaczej grawitacyjne nasączanie polega na rozpływaniu się iniektu w kapilarno-porowatej strukturze, co jest spowodowane siłami kapilarnymi oraz grawitacyjnymi.
W metodach ciśnieniowych iniekt jest wtłaczany przy zwiększonym ciśnieniu, co zgodnie z założeniem ma umożliwić wyparcie wody zalegającej w kapilarach oraz wypełnienie kapilar niedostępnych przy transporcie kapilarnym.
Nasączanie pulsacyjne zostało opracowane pod kątem murów z licznymi kawernami i pustkami, przez które płyn w niekontrolowany sposób wydostaje się poza strefę blokady. Częstotliwość pulsacji jest dobierana do możliwości odbioru kapilarnego iniektu przez powierzchnię pobocznicy otworu.
Alternatywne w stosunku do iniekcji pulsacyjnej jest wstępne uszczelnienie struktury wewnętrznej zaprawami mineralnymi, a następnie nasączenie metodą penetracyjną lub ciśnieniową. Jest to tzw. iniekcja podwójna.
Występowanie wilgoci w materiale jest jednym z najważniejszych problemów. który należy rozwiązać przy odtwarzaniu blokady przeciwwilgociowej. Podwyższonemu zawilgoceniu materiału przegrody można przeciwdziałać przez:
· wstępne suszenie materiału w strefie iniekcji,
· stosowanie impregnatów wykazujących właściwości hydrofilowe w czasie iniekcji,
· podwyższanie ciśnienia iniekcji umożliwiającego wypieranie wody z porów.
Najczęściej do wstępnego osuszania strefy blokady wykorzystuje się otwory wiertnicze. Stosowane jest np.:
· suszenie promieniowe oporowymi grzałkami elektrycznymi, grzałkami z przepływającym medium, grzałkami mikrofalowymi,
· suszenie wentylatorowe z podgrzewaniem lub osuszaniem powietrza,
· suszenie próżniowe,
· suszenie z wykorzystaniem wkładów sorpcyjnych,
· suszenie elektroosmotyczne.
W krajach europejskich do ochrony budowli przed wilgocią są stosowane preparaty o różnorodnym składzie chemicznym. Wyróżnia się tu następujące grupy preparatów:
· szkła wodne (sodowe, potasowe, litowe),
· metylokrzemiany alkaliczne,
· mieszanki roztworów krzemianów i metylokrzemianów alkalicznych,
· roztwory propylokrzemianów alkalicznych,
· silany i niskomolekularne siloksany,
· mikroemulsje silikonowe SMK,
· żywice poliuretanowe, epoksydowe, akrylowe,
· bitumy w emulsjach, w roztworach organicznych i termoplastyczne,
· parafiny, kompozyty wosków naftowych.
Archie12