VI.pdf

BPW:

Boże drogi pomyślałam co ja wyprawiam chyba już kompletnie mi odbiło. Ta

cała scenka przed Carlisle to jakieś kompletnie nie porozumienie, ale musiałam

on musi stracić czujność, a wtedy się uwolnię. Nikt nawet nie ma pojęcia jak

ciężko mi było mówić kocham cię, a te jego pocałunki, jego dotyk wzbudzały

we mnie odrazę. Tak właśnie tak nienawidzę swojego męża tyrana.! Wczoraj na

jego twarzy widziałam taki triumf bo to ja przyszłam przeprosiłam uległam, ten

skurwiel myśli, że wygrała ale ja się tak łatwo nie poddam. Noc minęła mi

niezwykle ciężko praktycznie nie zmrużyłam oka w obawie, że Carlisle mógłby

się do mnie dobierać. Mieliśmy osobne sypialnie, ale Carlisle zdecydował, że

pora abyśmy spali w jednym łóżku, a ja nie zaprotestowałam już niedługo ciągle

to sobie powtarzałam aby to wytrzymać. Spojrzałam na zegarek była szósta rano

wstałam z łóżka z taką chęcią jak nigdy. Carlisle spał praktycznie na mojej

połowie łóżka. Ubrałam się i wyszłam najciszej jak potrafiłam z pokoju. Na

śniadanie było jeszcze za wcześnie więc postanowiłam, że się przejdę. Szłam i

szłam tak bez celu bez żadnego planu prosto przed siebie. Miasto budziło się do

życia, okoliczni sprzedawcy zaczęli otwierać swoje sklepy, doszłam do małego

portu w którym cumowały same jachty i łodzie z wyższych półek sami bogacze

pomyślałam.

- Bello zaczekaj!- zawołała za mną jakiś głos, obróciłam się i zobaczyłam Esme-

Już nie ta kondycja co kiedyś- zaśmiał się Esme wspierając się na moim

ramieniu.

- Widzę, że jesteś rannym ptaszkiem- stwierdziłam

- Raczej tak- odparła uśmiechając się- I jak tam Bello?- zapytała

- Tragicznie- powiedziałam smętnie- Zrobiłam tak jak mi powiedziałaś

przeprosiłam go, ale ja nie mogę wytrzymać z nim Esme tej bliskości. Czuję, że

w którymś momencie pęknę.

- Wierzę w ciebie że sobie poradzisz. Gdy tylko wrócisz do USA zadzwoń i

wiec, że masz we mnie wsparcie

- Zastanawiałam się nad tym, żeby go sprowokować i nagrać to wszystko wtedy

bym musiał już dostać rozwód. Ja się boję Esme, że nic z tego nie będzie.

- Bello to zbyt niebezpieczne. Masz to nagranie na poczcie głosowej?- zapytała

- Oczywiście, że mam. To jest tylko mały dowód na to jaki ma stosunek do mnie

- Nie to jest duży dowód, będę Bello zeznawać jeśli będzie trzeba. Nie zostawię

cię musisz w to uwierzyć całym sercem, że się uda.

- Dziękuję cię nie wiem co bym bez ciebie zrobiła- rozpłakałam się prawię

- No już nie płacz- pocieszała mnie

Spacerowałyśmy jeszcze przez godzinę i żadna z nas nie poruszyła już tematu

Carlisle. Esme była tak pogodną osobą i miała takie szczodre serce dla

wszystkich mieć w niej wsparcie to najlepsza rzecz jaka przydarzyła się w tym

moim życiu.

- Bello mogę cię o coś zapytać- zaczęła nieśmiało

- No pewnie- zachęciłam ją

- Czy ciebie i Edwarda coś łączyło?- zaskoczyła mnie tym pytaniem stanęłam

jak wryta i zaczęłam się w nią wpatrywać- Nie powinnam o to pytać- powiedział

przepraszająco

- Tak miałam z Edwardem romans- powiedziałam

- Wybacz Bello musiałam o to zapytać. Pamiętasz może jeszcze Elizabeth-

kiwnęłam tylko głową- Ona cały czas twierdzi, że ciebie i Edwarda cos łączy i

się nie myliła, że łączyło.

-Esme zrobiłam największy błąd w życiu odtrącając Edwarda, nieważne pójdę

już spotkamy się na śniadaniu- nie mogłam poskładać myśli sama wzmianka o

Edwardzie wywołała u mnie ból. Biegłam prosto do hotelu chciałam się

zmęczyć chciałbym się czuć tak padnięta żebym nie myślała o niczym tylko o

tym jak bardzo jestem zmęczona a przed wszystkim nie chciałam myśleć o

Edwardzie.

EPW:

To jednak prawda, że miedzy Bellą a Edwardem cos było a on tak się zapierał.

Czuję jakby Bella była moją córką nie mogę patrzeć na to co on jej robi i za

wszelką cenę muszę jej pomóc po prosto muszę. Carlisle był bydlęciem i nim

zostanie. Zdziwiła mnie trochę wypowiedź Belli odnośnie Edwarda ona go

nadal kocha a on ją, ale obydwoje cierpią. Naprawdę zachowują się jak para

nastolatków. Mówi się, że szczęściu trzeba pomóc ale ich szczęściu pomogą

tylko oni i raczej by było nie na miejscu abym się w to mieszała.

CPW:

Otworzyłem oczy z nadzieją, że zobaczę śpiącą u mojego boku Bellę, ale jej tam

nie było, zacząłem rozglądać się po pokoju w poszukiwaniu mojej żony gdy

nagle główne drzwi się otwarły. Bella weszła do pokoju nie spokojnym krokiem

- Witaj kochanie- przywitałem się z nią- Gdzie byłaś? Jest jeszcze bardzo

wcześnie

- Poszłam się przejść- powiedziała odwracając się i kierując w stronę łazienki-

Jakoś nie mogłam spać- dodała po chwili.

Wstałem z łóżka i poszedłem prosto pod prysznic, gdy skończyłem poranną

toaletę, ubrałem się i wyszedłem. Bella czkała już na mnie przebrana.

- To co idziemy na śniadanie?- zapytała wstając z łóżka

- Tak- odpowiedziałem jej.

Bella wydawała się taka inna chyba rzeczywiście sobie przemyślała wszystko.

Mam nadzieję, że już nie będę widywał tych wszystkich scen które zawsze

odstawiała ja naprawdę mogłem jej zapewnić i dać wszystko czego tylko będzie

pragnąć więc nie ma potrzeby aby Bella pracowała. Rola kobiety jest

prowadzenie domu i towarzyszenie mężowi mam nadzieję, że Bella w końcu to

zrozumiała. Jedliśmy śniadanie gdy nagle zadzwoniła moja komórka

- Halo?- zapytałem odbierając

- Carlisle- to była moja matka- Dzisiaj o dwudziestej spotykamy się w

restauracji hotelowej na kolacji!- oznajmiła i się rozłączyła

- Kto to był?- zapytała Bella bawiąc się jedzeniem

- Moja matka- odpowiedział- Chce zjeść z nami kolację- zaczęło mnie to trochę

irytować że moja towarzyszka bawi się jedzeniem- Skarbie!?

- Co?- zapytała smętnie

- Nie powinnaś się bawić jedzeniem- Bella spojrzała na mnie a potem odłożyła

na talerz widelec i odsunęła się trochę od stołu.

Po skończonym śniadaniu udaliśmy się do naszego pokoju. Bella na własne

życzenie się ogłuszała słuchając głośnej muzyki w słuchawkach ja tym czasem

próbowałem się skupić na czytaniu książki. Nie minęło nawet pięć minut gdy

rzuciłem książkę na stolik obok i usiadłem koło Belli wyciągając jej słuchawki z

uszu.

- Musimy porozmawiać!

- O czym zapytała- dość nieufnie

- O nas- Bella poprawiła się na kanapie- Chciałbym kochanie abyśmy pomyśleli

o dziecku!

- Dziecku?!- spytała przerażona

- Tak. Chciałbym aby nasza rodzina się powiększała

- Ale teraz tak nagle- w jej głośnie było słychać panikę- Jak wrócimy do Stanów

to porozmawiamy o tym, ale jeszcze nie teraz. Proszę.

- No dobrze, ale wiec, że ja nie odpuszczę tej rozmowy.

EPW:

Czułem się jakby całe powietrze ze mnie zleciało. Przecież powinienem być na

to przygotowany, ale nie ja się po prostu łudziłem a tu takie zaskoczenie. Cały

dzień chodziłem po pokoju jak struty. Usiadłem na kanapie włączyłem telewizor

i zostawiłem na pierwszym lepszym kanale. Trzy lata nie palenie diabli wzięli

znowu wpadłem w sidła nałogu a właściwie to od wczoraj. Siedziałem tak w

samotności i delektowałem się moim papierosem. Drzwi wejściowe otwarły się.

- Pukam i pukam Edwardzie, a ty nic- skarciła mnie moja rodzicielka- Ty palisz!

Znowu!

- Nie!- odpowiedziałem rzucając papierosa do popielniczki

- A to niby co- wskazała na popielniczkę i paczkę papierosów

- Mamo proszę cię! A pyzatym będę palił ile będę chciał!- warknąłem na nią

Esme popatrzyła na mnie i usiadała na kanapie

- Opowiadaj co się stało- zachęciła

- Dlaczego ty zawsze myślisz, że coś się stało?

- Widzę to po obie kochanie- popatrzyłem na nią smętnie

- Daj spokój stare dzieje i jakoś nie mam ochoty na zwierzenia- powiedziałem

biorąc papierosa. Esme wyrwała mi go z rąk

- Jak chcesz się truć to może później bo teraz powinieneś wziąć prysznic. Chyba

nie chcesz się spóźnić na kolację z własną babcią.- właśnie kolacja jeszcze to mi

było potrzebne, ale nie zrobię tego babci i się nie pojawię. Na pewno Carlisle i

Bella też tam będą.

- Weź się w garść- powiedziałem do siebie ocierając zaparowane lustro.

Skoro ona cie już nie kocha woli innego ty nic na to nie poradzisz przynajmniej

próbowałem, ale niestety więcej nic się nie da zrobić. Muszę ją traktować jak

każdą inną osobę. I zacznę już od teraz.

BPW:

Carlisle dał na razie spokój na temat powiększania rodziny. Normalnie to bym

mu odpyskowała, ale teraz udawałam dobrą żonę dla Carlisle może inaczej

udawałam idealną żonę taka jaką Carlisle chciał żebym była. Na kolację

założyłam granatową sukienkę z czarnymi wstawkami nie miałam pojęcia czego

mogę się spodziewać na tej kolacji. Carlisle jak zawsze wziął mnie pod rękę i

zmierzaliśmy w stronę restauracji. Wszyscy już siedzieli przy stoliku Edward

popatrzył na mnie i szybko odwrócił wzrok. Carlisle odsunął mi krzesło koło

Edwarda a sam usiadł kolo swojej matki po mojej lewej. Po chwili pojawił się

kelner, wręczył nam menu oraz nalał wina.

- Mam nadzieję moi drodzy że spróbujecie bouilabaisse 1 ?- zapytała Elizabeth

bacznie nam się przyglądając

Zupa rybna popularna w Marsylii

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: