OCHRONA KLIMATU – PODSTAWY SYSTEMU HANDLU UPRAWNIENIAMI DO EMISJI
Ramowa Konwencja ONZ w sprawie zmian klimatu – Rio de Janeiro czerwiec 1992 rok. Protokół z Kioto sporządzony 11 grudnia 1997 roku – zobowiązanie do redukcji w latach 2008-2012 emisji gazów cieplarnianych najmniej o 5 w stosunku do roku bazowego (Polska 6% w stosunku do roku 1988), obowiązuje do 2013 roku, standardowy rok bazowy 1990. Cel konwencji – doprowadzenie do stabilizacji koncentracji gazów cieplarnianych w atmosferze, na takim poziomie, który zapobiegnie ich niebezpiecznemu wpływowi na klimat. Ustawa z dnia 22 grudnia 2004 roku o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji.
Gazy cieplarniane: - dwutlenek węgla CO2 - metan CH2 - podtlenek azotu N2O - fluoropochodne węglowodorów HFCs - perfluoropochodne związki węgla PFCs - sześciotlenek siarki SF6
przelicza się na ekwiwalent CO2 , aby była skala porównawcza.
Freony z jednej strony są gazem cieplarnianym, a z drugiej powodują powstawanie dziury ozonowej.
Krajowy System handlu uprawnieniami do emisji. Wspólnotowy system handlu uprawnieniami do emisji.
W Polsce 1000 instalacji > huty, elektrociepłownie, huty szkła, przemysł papierniczy…
W Polsce systemem umożliwiającym handel uprawnieniami do emisji objęte są: niewielka liczba instalacji, ale odpowiedzialnych za 68% całkowitej emisji gazów cieplarnianych.
Krajowy Plan Rozdziału Uprawnień (rozporządzenie Rady Ministrów):
- całkowita pula emisji (208 ton CO2)
- rozdział pomiędzy branże
- rozdział na każda pojedynczą instalacje w ramach branży (z każdym okresem rozliczeniowym coraz mniej uprawnień)
- liczbę uprawnień, które w każdym roku okresu rozliczeniowego będą stanowić rezerwę uprawnień
Rezerwę uprawnień stanowią m.in.:
- pula dla nowych instalacji
- pula na rezerwację projektów wspólnych wdrożeń (JI- Joint Implementation > działania inwestycyjne realizowane przez państwo uprawnione (sygnatariusza z Kioto) na terytorium innego państwa uprawnionego, które ma na celu redukcję lub uniknięcie emisji gazów cieplarnianych) i mechanizmu czystego rozwoju (CDM – Clean Development Mechanism >działania inwestycyjne realizowane przez państwo uprawnione (sygnatariusza z Kioto) na terytorium państwa nieuprawnionego, które ma na celu redukcję lub uniknięcie emisji gazów cieplarnianych)
Zezwolenie na wykorzystywanie uprawnień:
- substancje objęte systemem
- rodzaj instalacji
- wymagania w zakresie monitorowania wielkości emisji
- wymagania dot. rocznych raportów
- dla nowych instalacji zezwolenie określa także liczbę przydzielonych uprawnień na czas do końca okresu rozliczeniowego oraz wysokość opłaty za przyznanie uprawnienia
Podmiot prowadzący instalację, który uzyskał zezwolenie może przyznane uprawnienia:
- wykorzystać na własne potrzeby prowadzącego instalacje, odpowiadające rzeczywistej emisji danej substancji do powietrza
- sprzedać (umowa cywilna pod warunkiem rejestracji w ciągu 3 dni u krajowego administratora systemu handlu uprawnieniami do emisjami KASHUE) > sprzedaż w systemie wspólnotowym może nastąpić tylko w ramach WE bądź pomiędzy podmiotami z państw uprawnionych, które ratyfikowały Protokół z Kioto
- wykorzystać w następnych latach okresu rozliczeniowego lub następnym okresie rozliczeniowym (tylko wyjątkowo)
Krajowy Rejestr Uprawnień
-prowadzony przez Krajowego Administratora (KASHUE) – jest nim Instytut Ochrony Środowiska w W-wie
- prowadzenie bazy danych dot. instalacji objętych systemem
- opracowanie projektu rozdziału uprawnień
- monitorowanie funkcjonowania systemu
gosicka