Lama Zopa Rinpoche - Wyzwolenie_przez zmysly (buddyzm) [Dzogczen].doc

WYZWOLENIE PRZEZ ZMYSŁY

Lama Zopa Rinpoche maluje mantrę  OM MANI PEME HUM  na cysternie z gazem 

"Kiedykolwiek jakakolwiek istota zobaczy siedem sylab współczucia - mantrę mani (OM MANI PEME HUM ŚRI), gdziekolwiek się urodzi, osiągnie wspaniałe właściwości i będzie żyć nierozdzielnie z Awalokiteśwarą (Budda Współczucia - przyp) . Za ma tog bkod pa powiada, że z widzenia mani płyną następujące korzyści: Ktokolwiek zobaczy mani – mężczyźni, kobiety, chłopcy i dziewczęta, a nawet zwierzyna łowna, ptaki, psy, bydło, konie, osły itd. - wszyscy oni odrodzą się w końcu jako bodhisattwowie. Nie zaznają oni cierpienia narodzin, starości, choroby i śmierci, spotkania z tym, co nieprzyjemne i rozłączenia z tym, co miłe /…/ O szczęśliwi wybrańcy, którzy się tu zgromadziliście! Umieszczajcie zatem mani na rozstajach, we wnętrzu i na zewnątrz waszych domów. Umieszczajcie siedem sylab na lustrach i pokazujcie je wszem i wobec, ktokolwiek zobaczy ów napis, tego życzenia się spełnią /…/ Wyzwala samo usłyszenie mantry. Jak mówi Don yod zhag pa’i mdo; Te istoty, które usłyszą serce (serce od skrótu imienia Awalikity, osiągną cnoty równe wielu setkom tysięcy Buddów. Ktokolwiek zawiódł świętą istotę, popełnił pięć czarnych uczynków, wszystkie jego grzechy zostaną oczyszczone w czasie jednego życia. Nawet zwierzęta /…/ gdy usłyszą dźwięk mani, to choć nie będą mogły go powtórzyć, wpłynie on na nie tak samo jak na ciebie czy innych /…/ Oto właściwości, uzyskiwane z przechowywania mani w umyśle /…/ Mtshan rab yongs su bstan pa’i mdo powiada: „Jeśli ktoś przechowuje mani w umyśle, pięć czarnych uczynków, pięć przekroczeń, wszystkie jego złe czyny będą oczyszczone, nigdy nie odrodzi się w piekle ani jako preta ani jako zwierzę. Będzie wolny od cierpień na ciele, w mowie i na umyśle. Nie zagrożą mu dzikie zwierzęta, srin po (demony cmentarne), ludzie, istoty nieludzkie i choroby. Zrozumie sens dharmakai i stanie twarzą w twarz z nirmanakają Pana Wielkiego Współczucia. Oto właściwości uzyskiwane przez dotknięcie mani: Khor ba dong sprugs rgyud powiada: Należy starać się dotknąć siedmiosylabowego serca swym ciałem, którymkolwiek jego członkiem. Jeśli ktoś wypije wodę, w której zanurzono mani /.../ z całą pewnością odrodzi się w czystej krainie. To samo odnosi się do ziemi, wiatru i ognia /…/ Dlatego każdy ktokolwiek zwróci się do mani po błogosławieństwo, czy mani będzie naturalne, rzeźbione czy narysowane, czy dotknie go, czy wypije wodę, w której umyto posąg (Awalokiteśwary) zawsze wyniknie z tego wielki pożytek przy małym wysiłku, a rezultatem będzie odrodzenie w czystej krainie /…/ Oto jakie pożytki wynikają z przepisania mani Za ma tog powiada: Gdy ktoś przepisze lub każe przepisać mani, zda się, że otwiera wówczas 84 tysiące bram Dharmy. Bezpośredni rezultat przepisania jednej sylaby siedmiosylabowej mantry znacznie przewyższa bezpośredni skutek uczynienia wielu złotych wizerunków Buddów /…/ Są to rzeczy wzniosłe i wykraczające poza zdolność ludzkiego pojmowania. Taki ktoś stanie się w przyszłości podobny do króla, który włada samsarą, mającego władze nad czterema kontynentami, bohaterskiego syna, odważnego, o ciele bez skazy, który tryumfuje nad wrogami/…/ Toteż jeśli przepiszesz siedem sylab, najlepiej na złocie, a jeśli nie to na miedzi lub cynie, a w ostateczności  na białej lub czerwonej ziemi, osiągniesz sam takie wspaniałe właściwości /…/ Oto jakie pożytki wynikają z noszenia mani. Za ma tog powiada: ktokolwiek przyczepi sobie do ciała wielką sześciosylabową mantrę /.../ ten uzyska ciało wadżry, porównywalne do stupy z relikwiami dziesięciu milionów Tathagatów. To ciało, które nosi sześcioliterową mantrę, nie okryje się nigdy płaszczem pragnienia, strachu, niewiedzy, dumy czy zazdrości. Jeśli praczka, która pierze nad brodem, będzie miała na sobie tę mantrę, każda istota, która zetknie się z jej wodą, zostanie oczyszczona z grzechów i ocalona przed złym odrodzeniem /…/. A zatem w porównaniu z tymi, którzy medytują tylko dla własnego pożytku i niewiele troszczą się o innych, zwykłe zapisanie mani przynosi niezmierzone pożytki, podobne do stania się Buddą /…/ Oto jakie pożytki przynosi medytacja nad mani Thugs je chen po’i snyan rgyud powiada: Mani jest sercem klejnotu spełniającego życzenia. Jest niewyczerpywalnym skarbem przestrzeni Dharmy. Jeśli ktoś stale nad nim medytuje i powtarza je, w przyszłym życiu zostanie Buddą, jeśli nie, to co najmniej oczyści zaciemnienia, przeszkadzające w osiągnięciu stanu Buddy, a przynajmniej, oczyszczony ze splamień, odrodzi się w kwiecie lotosu u stop Buddy Amitabhy. Podobnie nieskończone pożytki płyną z objaśniania sensu mani innym istotom. Można policzyć pyłki kurzu – zapewniA nasz teks - krople w oceanie, nasiona, które rosną na czterech kontynentach, można zważyć górę Meru, ale nie można policzyć dobrodziejstw płynących z jednorazowego powtórzenia tej mantry. Toteż rozgłaszajcie naukę o mani w dziesięciu kierunkach samary!”

Fragment książki  „Wyzwolenie przez zmysły. Tybetańskie koncepcje soteriologiczne” Joanna Tokarska – Bakir, Wrocław 1997, Monografie Fundacji Nauki Polskiej, ISBN 83-85220-70-4, Wrocławska Drukarnia Naukowa.

JAK POMAGAĆ ZMARŁYM ISTOTOM

 Rada Lamy Zopa

Wiele niezmierzonych pożytków przynosi recytacja mantr i dharani (długich mantr) a następnie dmuchanie nimi na mięso lub innego rodzaju pożywienie, które się zjada, a nawet na zwłoki lub stare kości, włosy, skóry, ponieważ oczyszcza to karmiczne przeszkody zmarłych istot i prowadzi do ich odrodzenia w wyższych światach lub Czystych Karinach Buddów.

Jeśli spożywasz mięso jakiejś istoty, masz okazję stworzyć dla niej karmiczną przyczynę, która doprowadzi w końcu do wyzwolenia z samsary. Recytując, dmuchając kości lub mięso i dedykując zasługę tej istocie, aby nigdy nie odrodziła się w niższych światach, aby ciągle aż do osiągnięcia oświecenia odradzała się w wyższych światach, możemy pomóc niezliczonym istotom opuścić na zawsze samsarę i skrócić ich cierpienia w niższych światach.

Nawet jeśli zwierze lub człowiek zmarli setki czy tysiące lat temu i ich świadomość znajduje się w niższych światach, recytowanie mantry i dmuchanie na pozostałości może przenieść jej świadomość do wyższych światów lub do Czystej Krainy Buddy.

Korzyści płynące z recytowania i utrzymywania Mantry Wielkiego Współczucia

              Ci z ludzi i bogów, którzy recytują i utrzymują Mantrę Wielkiego Współczucia w momencie śmierci zostają odprowadzeni przez Buddów dziesięciu kierunków do tych Czystych Krain, do których sobie życzą.

              Ale jeśli wcześniej nie ślubują dążyć do osiągnięcia prawdziwego oświecenia, wejdą na 3 złe ścieżki, nie będą mogły odrodzić się w czystej krainie, ani nie osiągną nieograniczonych samadhi, ani umiejętności wysławiania się. Nie osiągną również owoców swych poszukiwań w tym życiu, ani  nie odniosą właściwego pożytku z Dharani Wielkiego Współczującego Serca.

              Natomiast i z ludzi i bogów którzy we właściwy sposób recytują i utrzymują Mantrę Wielkiego Współczucia uzyskają 15 rodzajów dobrego odrodzenia się i nie będą doświadczać  15 rodzajów złej śmierci.

15 rodzajów złej śmierci:

1.     śmierć z głodu i w samotności

2.     z powodu wymierzenia kary

3.     w więzieniu, przez chłostę, pobicie albo innego rodzaju uszkodzenie ciała

4.     śmierć z ręki wrogo nastawionego człowieka

5.     śmierć na wojnie

6.     rozszarpanie przez tygrysy, wilki albo inne dzikie bestie

7.     śmierć z powodu ukąszeń skorpionów lub węży

8.     śmierć przez utoniecie lub podczas pożaru

9.     śmierć przez otrucie

10. śmierć jako rezultat bolesnej choroby

11. śmierć w szaleństwie lub obłędzie

12. śmierć podczas trzęsienia ziemi albo walenia się drzew

13. śmierć podczas snu spowodowana koszmarami wysyłanymi przez złych ludzi

14. śmierć spowodowana przez czary albo złe duchy

15. śmierć spowodowana przez choroby, które paraliżują ciało

16. śmierć samobójcza

              Ci, którzy recytują i utrzymują Mantrę Wielkiego Współczucia nie będą doświadczali cierpienia z powodu jakiejkolwiek z 15 rodzajów złej śmierci, za to doświadczą wszystkich poszczególnych 15 rodzajów dobrego odrodzenia:

1.     odrodzą się w kraju z dobrym władcą

2.     w kraju tym będzie zawsze panowała pomyślność

3.     odrodzą się we właściwym czasie

4.     będą zawsze spotykać przyjaznych ludzi

5.     wszystkie członki ich ciał będą kompletne

6.     ich serca będą czyste i wypełnione Dharmą

7.     nie będą łamać norm społecznych

8.     ich rodzina będzie harmonijna i uprzejma

9.     zawsze będą mieć powodzenie, posiadłości i majątek

10. będą zawsze obdarzani szacunkiem i pomocą ze strony innych

11. ich majątek nie zostanie w żaden sposób zagrabiony

12. osiągną wszystko, do czego dążą

13. smoki, bogowie i przyjazne duchowe istoty będą ich zawsze chronić

14. w miejscu ich odrodzenia będą widzieli Buddę i słuchali Dharmy

15. przebudzą się i zrozumieją  Wielkie znaczenie Właściwej Dharmy, którą słyszeli

              Ci którzy recytują i utrzymują Mantrę Wielkiego Współczucia zostaną obdarzeni tymi 15 rodzajami dobrego odrodzenia.

              Wszyscy bogowie i ludzie powinni stale  powtarzać i utrzymywać te słowa z rozwagą.

Z  LAMA YESHE WISDOM ARCHIVE. Przetłumaczyła Ewelina Budzińska. Rzeszów 2002. Dla pożytku wszystkich istot.

Dziesięć korzyści płynących z drukowania sutr i robienia wizerunków buddów

Ludzie, którzy drukują Sutry i robią wizerunki Buddów osiągają następujące korzyści: pozbywają się całej złej karmy powstałej z powodu lżejszych przewinień popełnionych w przeszłości i zmniejszają odpłatę za poważne przewinienia. Dobre duchy będą nieustannie otaczać i ochraniać ich tak, że nigdy nie doświadczą nieszczęść epidemii, powodzi, ognia, złodziei, zbrojnego konfliktu czy uwięzienia. Unikną cierpień z winy mściwych wrogów, których stworzyli sobie w przeszłości. Co więcej, zasługa powstała z drukowania sutr pozwoli wrogom dostąpić dobrodziejstwa Dharmy, rozwiązując w ten sposób więzy nienawiści. Jaksze i inne złe duchy nie będą im zagrażać, nie zrobią im krzywdy, jadowite węże ani pożerające ludzi bestie. Doświadczą spokoju umysłu, za dnia nie spotka ich żadne niebezpieczeństwo, w nocy nie będą mieli złych snów, będą mieć rumianą i delikatną cerę. Będą pełni energii i witalności. Szybko powodzić im się będzie we wszystkich interesach i osiągną najwyższy sukces. Na skutek szczerego czczenia Dharmy, zupełnie naturalnie będą mieć pod dostatkiem odzieży i obfitość pożywienia, nawet jeśli nie będą sobie życzyć ani pragnąć tych rzeczy, w ich rodzinach panować będzie spokój, błogosławieństwa i dobrobyt stale będą wzrastać. Inni ludzie a nawet bogowie natychmiast znajdować będą  upodobanie we wszystkim co ludzie owi będą mówić czy robić. Gdziekolwiek pójdą, będą witani przez szczęśliwe tłumy przyjaciół, którzy będą ich poważać i szanować. Głupi ludzie zmądrzeją, chorzy powrócą do zdrowia, zmartwieni poczują się szczęśliwsi, kobiety staną się mężczyznami w przyszłych żywotach, jeśli będą tego sobie życzyć. Na zawsze porzucą Złe Przeznaczenia i zawsze będą się odradzać  w pomyślnych miejscach będąc przystojnej i wyprostowanej postawy i niezwykle szlachetnego charakteru. Cieszyć się będą najwyższym szczęściem im obfitymi bogactwami. Będą mogli zasadzić korzenie dobroci w imieniu wszystkich żyjących istot. Traktować będą umysły żyjących istot jako wielkie pole błogosławieństw i pomogą im w nich zebrać obfite plony. W jakimkolwiek kraju by się nie narodzili zawsze będą widzieć Buddę i słyszeć Dharmę. Ostatecznie osiągną pełne władanie trzema rodzajami mądrości zostaną poświadczeni jako posiadający sześć psychicznych penetracji i szybko osiągną stan Buddy. Ponieważ drukowanie sutr i robienie wizerunków Buddy przynosi tak niewyobrażalne zasługi i cnotę, zawsze, gdy ludzie świętują urodziny, składają gratulacje, gdy pragną by spełniły się ich życzenia lub jeśli pragną uniknąć nieszczęść lub żałować lub naprawić winy albo awansować – przy takiej okazji – należy z radością składać ofiary na drukowanie sutr i robienie wizerunków a następnie z wigorem dążyć ku spełnieniu własnych życzeń.

Budda Padmasambhawa

Pad sdongs brTsegs pa:

Ja, który jestem znany jako Powstały z Siebie Lotos, który wyemanował z ośrodka serca Buddy Amitabhy. Jestem Arja Awalokiteśwarą, będącym promieniem światła Mowy. Jetsem bratem wszystkich dakiń i królem bohaterów [Vira]. Jestem duchową aktywnością wszystkich buddów trzech czasów. Jestem tym, który posiadając wielką moc współczucia, pojawia się jako nirmanakaja niezrównanego Samantabhadry Mahawadżradhary. Jestem falą duchowej aktywności, która wszystkich kieruje na ścieżkę, wypełniając nadzieją umysły wszystkich czujących istot.


Padmasambhawa czyli Guru Rinpocze: Drogocenny Guru - jak nazywają go tybetańczycy, to mahaguru, który w VIII wieku wprowadził buddyzm do Tybetu. Zaproszony przez krola Trisong Detsena, za radą wielkiego indyjskiego khenpo Śantarakszity, Padmasambhawa miał pozostać w Tybecie blisko 55 lat. Podróżował przez cały kraj nauczając i praktykując, poskramiając siły, które przeszkadzały dharmie Buddy, napełniając swym błogosławieństwem krajobraz Tybetu i Himalajów. Dzięki temu nauka Buddy zaczęła przenikać samą tkankę życia tybetańczyków i właśnie współczuciu Padmasambhawy, jego błogosławieństwu i jego wszechogarniającej wizji buddyzm tybetański zawdzięcza swój szczególny dynamizm i magię, swą żywotność i powodzenie. Nauka Buddy ogarnia ze wszystkich stron życie codzienne i kulturę tybetańczyków, niemal tak samo jak powietrze, którym oddychają. w tym tkwi moc buddyzmu tybetańskiego i racja, dla której Tybet stał się sławny jako taki właśnie, duchowy, kraj. Padmasambhawa założył pierwszy klasztorny uniwersytet w Samye, gdzie wielu indyjskich panditów, jak Vimalamitra zebrało się razem z tłumaczami tybetańskimi, ażeby tłumaczyć dharmę Buddy, a pierwszych siedmiu tybetańczyków zostało wyświęconych na mnichów. W Czimphu objawił mandalę nauk mantrajany dwudziestu pięciu uczniom, wśród których byli król Trisong Detsen, Jeszie Tsogyal i Wajroczana.

Dla milionów praktykujących Padmasambhawa poprzez stulecia nie przestał być źródłem realizacji i inspiracji, która tchnie życie w serce ich praktyki. Życie Padmasambhawy jest nadzwyczajne, lecz nie jest on w żadnej mierze ograniczony do historycznej osobowości; faktycznie odrzuca on historię i chronologię. Liczne proroctwa wraz z tym, które wypowiedział sam Budda, gdy odchodził do parinirwany głosiły, że Padmasambhawa urodzi się osiem czy dwanaście lat po nim, ażeby rozprzestrzenić naukę mantrajany. Jednak Padmasambhawa żył mimo wszystko

w Tybecie w VIII wieku naszej ery. Padmasambhawa jest ludzkim ucieleśnieniem dzogpaczenpo, natchnieniem i duchem dzogczen, zasadą kosmiczną i ucieleśnieniem wszystkich mistrzów. W tradycji tybetańskiej jest on oświeconą zasadą, której potężną energię przywołuje się jako źródło ochrony wśród pomieszania i niepokoju tej epoki. Praktyka i mantra Padmasambhawy są wysoko cenione jako szczególnie skuteczne w dzisiejszym świecie w tworzeniu pokoju i harmonii. jak mówi Dilgo Khyentse Rinpocze, największy żyjący mistrz dzogczen:

'choć wielu było niepojętych i niezrównanych mistrzów ze szlachetnej krainy Indii i z Tybetu, krainy śniegów, to jednak wśród nich wszystkich tym, który ma największe współczucie i błogosławieństwo dla istot w tym trudnym wieku jest Padmasambhawa, ucieleśnienie współczucia i mądrości wszystkich Buddów. Jedną z jego właściwości jest moc udzielania swego błogosławieństwa w natychmiastowy sposób wszystkim tym, którzy się do niego modlą i o cokolwiek by się nie modlili, ponieważ posiada moc natychmiastowego spełniania naszego życzenia'. 'W tej mrocznej epoce - mówi dalej Khyentse Rinpocze - gdzie istoty są pogrążone w ciągłym cierpieniu z powodu trzech trucizn: ignorancji, agresji i przywiązania, gdzie pięć negatywnych emocji jest bardziej wzburzonych niż kiedykolwiek przedtem i gdzie straszne cierpienie wypływa z choroby, ubóstwa, głodu, pragnienia i groźby wojny, błogosławieństwa Guru Rinpocze są nawet jeszcze szybsze w działaniu. On sam zapewnił, że jeśli w takiej epoce kiedykolwiek jakaś osoba zwróci się do niego z modlitwą, to on natychmiast odpowie swoim błogosławieństwem. A nie były to jakieś słodkie słowa pokrzepienia, lecz prawdziwe, nie mogące nas zwieść słowa Guru Rinpocze'.

Według Tradycji Skarbów [gter lung] Ratna Lingpy:

Gdy przychodzi dzisiąty dzień [ księżycowego ] miesiąca, ci którzy pamiętaja o Mnie, tak jakby na pamiątkę tego nosili w kieszeni kamyk, oni i ja będziemy naprawdę nierozdzieleni. Dla moich synów, moich uczniów, króla

i ministrów Tybetu, dziesiątego dnia każdego [ księżycowego ] miesiąca, ja sam będę się pojawiał; obiecuję to.

Ja, Padmasambhawa, nigdy nie oszukuję innych.

Według Lama Sangdu [ bLa ma gSang 'dus ]:

Dziesiątego dnia miesiąca małpy w roku małpy oraz we wszystkie dziesiąte dni innych [księżycowych ] miesięcy, moje manifestacje będą szczególnie emanować w Dżambudwipie; Będę udzielał zarówno zwyczajnych jak

i najwyższych siddhi. Jeśli chodzi o tych, ktorzy przez całe życie będą praktykować sadhanę Guru, to jeśli wytrwają w tym, wówczas w chwili odejścia z obecnego życia, zostaną wchłonięci w ośrodek mojego serca.

Zgodnie z Zhal-dam Ser-treng [Zhal gdams gser phreng]:

Ja, Urgyan, szczególnie dzisiątego dnia, ktory jest wielkim świętem, będę przybywał do śnieżnej krainy Tybetu. Jadąc na promieniach słońca i księżyca, tęczy, mgłach lub deszczu, i będę usuwał wszystkie przeszkody powstrzymujące oddanych mi uczniów. Każdemu z nich udzielę czterech inicjacji, których pragną. To jest moja obietnica, a Padma nigdy nie oszukuje nikogo. Jeśli ktoś jest mi oddany, niech zawsze wykonuje dzisiątego dnia pudżę. Dzięki praktyce sadhany zgodnie z moimi wyjaśnieniami, urzeczywistni dobrobyt królestwa.

Padmasambhawa przybył do tego świata dla spełnienia trzech głównych celów. Ogólnie rzecz biorąc przybył, aby pomóc istotom sześciu sfer. Następnie, jego historyczną misją było przyniesienie światła dharmy i nauk dzogczen do krainy Tybetu. Dzięki jego dobroci i własnoręcznym wysiłkom nauka pozostała na dobre w Tybecie przez ponad tysiąc lat. Obecnie nauki Padmasambhawy przybyły na zachód, gdzie dotąd były nieznane i jest to rzeczywiście znak jego błogosławieństwa, oznaka jego współczucia i mocy. Po trzecie, każdy Budda niesie ze sobą szczególne przesłanie i ma specyficzną misję do spełnienia, a szczególną misją Padmasambhawy jest przybycie do ciemnego wieku, do 'mętów czasu', do kalijugi. Podczas gdy Budda zasadniczo znany jest z tego, że nauczał nauk sutrajanay, mimo iż w tajemnicy nauczał tantr, Padmasambhawa przybył na ten świat, ażeby nauczać tantry i dzogczen. Tak więc podczas gdy Budda Siakjamuni przedstawia zasadę Buddy, najważniejszy element ścieżki sutrajany, Padmasambhawa uosabia zasadę guru, serce buddyzmu wadżrajany i dlatego znany jest jako 'Sangye Nyipa', 'Drugi Budda'. Jak wyjaśnia Nyoshul Khenpo Rinpocze: 'zgodnie z ogólnym podejściem do dharmy Buddy, historia historycznego Buddy Siakjamuniego rozpoczyna się od jego oświecenia w Indii w Wadżrasanie, obecnie Bodhgaja. Budda trzykrotnie obrócił kołem dharmy i w końcu wszedł w parinirwanę. Potem przybył Padmasambhawa, aby powtórzyć jego nauki, a szczególnie po to, aby obrócić koło nauk tajemnej mantry wadżrajany. O ile Budda przekazał podstawowe nauki i założył fundamenty, Padmasambhawa był tym, który wprowadził nauki wadżrajany'. Padmasambhawa , lub w sanskrycie Padmakara, a po tybetańsku Pema Dziungne, znaczy 'Urodzony w Lotosie'. Lotos symbolizuje Padmę albo lotos rodziny, do której należą wszystkie ludzkie istoty. Chociaż lotos rośnie w błotnistym bagnie, jednak zawsze wytwarza nieskalany, czysty kwiat. w ten sposób, choć posiadamy negatywne emocje, takie jak pragnienie, to nasza wrodzona, czysta energia mądrości może zostać doprowadzona do rozkwitu. Dlatego pomieszania nie musi się odrzucać; można je przekształcić w mądrość. Tę moc przekształcenia przedstawia zasada lotosu. W ten sposób Padmasambhawa jest ucieleśnieniem wizji tantry i przekształcenia; jest on przeobrażającym błogosławieństwem wszystkich Buddów. Dlatego jest szczególnie potężny w obecnym czasie i w tym wieku, kiedy negatywne emocje są silniejsze, a pomieszanie większe niż kiedykolwiek przedtem. Mówi się, że im większe pomieszanie i trudności, tym jest on potężniejszy. Kiedy tybetańczycy potrzebują błogosławieństwa i opieki, ich naturalnym odruchem jest wzywanie Padmasambhawy. 'Z kolei, według nadzwyczajnej ścieżki dzogpaczenpo - mówi dalej Nyoshul Khenpo Rinpocze - Budda jest obecną, prawdziwą naturą naszego własnego umysłu, naszą wrodzoną rigpą, albo czystą świadomością. Gdzie Budda stał się oświecony ? We wszechogarniającej przestrzeni Dharmadhatu. Z tego punktu widzenia takie zdarzenia jak np. jego manifestacja jako historycznego Buddy w Wadżrasanie są widziane po prostu jako zewnętrzny pokaz. 'Pierwotny Budda' mieszka nie gdzie indziej jak w naturze naszej rigpy, Sferze Akanisztha. Z przestrzeni Dharmadhatu manifestuje się dla dobra bodhistattwów jako Buddowie sambhogakaji pięciu rodzin: Wajroczana, Akszobhja, Ratnasambhawa, Amitabha i Amoghasiddhi. Dla naszego świata manifestuje się w formie nirmanakaji jako historyczny Budda Siakjamuni. W rzeczywistości jednak nie był kim innym, niż emanacją pierwotnego Buddy Samantabhadry, który jest w naszym własnym sercu, w naszej własnej rigpie. Później zamanifestował się jako Padmasambhawa, 84 mahasiddhów i jako wielcy mistrzowie Indii, tacy jak: Nagardżuna, Asanga, Arjadewa, Wasubandhu, Dignaga, Dharmakirti, Sakjaprabha i Gunaprabha, znani jako 'sześć osób i dwóch wspaniałych'. Innymi słowy, przejawia się na różne sposoby, dla każdej istoty w jej właściwy sposób, pojawiając się jako ptak pomiędzy ptakami, jako zwierzę pomiędzy zwierzętami i.t.d. podczas gdy pierwotny Budda Samantabhadra jest naszą rigpą na absolutnym poziomie. Natura lub jakość mądrości rigpy jest promieniująca i wyposażona w świetlistość, podobnie jak słońce jest wyposażone w niezmienne i nie gasnące promieniowanie. Ta jakość nieprzerwanej świetlistości pierwotnej natury jest tym 'Nieograniczonym Światłem' lub 'Niezmiennym Światłem', które nazywamy Buddą Amitabhą, po tybetańsku Opame lub Nangwataye. Budda Amitabha, który jest tym samym, co Samantabhadra, wysyła ze swojego serca potężny promień światła w formie sylaby Hrih, która opada na północno-zachodnią krainę Oddijana i na jezioro Dhanakośa. W ten sposób, jak esencja ojca i matki dają narodziny dziecku i tworzą nasienie naszego ciała złożonego z elementów, narodziny Padmasambhawy następują z nasiennej sylaby Hrih. w tym momencie wszyscy Buddowie Dziesięciu Kierunków wraz z setkami i tysiącami dakiń, z różnych sfer niebiańskich przywołują dla dobra istot błogosławieństwo i inkarnacje wszystkich Buddów. Ta ich inwokacja znana jest jako 'Siedem wierszy wadżry' lub 'Modlitwa w siedmiu linijkach'. Jest to 'Spontaniczna pieśń spokoju Dharmadhatu'. Jest to najważniejsza modlitwa, ponieważ jest inwokacją, poprzez którą Guru Rinpocze przybywa do naszego świata.

hung
ur gien jul gi nub dziang tsam
pe ma ge sar dong po la
ja tsen czio gi ngy drub nie
pe ma dziung ne szie su dra
khor du khan dro mang py kor
kie ki dzie su dak drub ki
dzin gi lab czir szieg su sol
gu ru pe ma sid dhi hung

hung
w północno-zachodnim krańcu krainy urgien
w sercu kwiatu lotosu, jesteś ty
obdarzony wspaniałymi, najwyższymi mocami
znany jako zrodzony z lotosu
otoczony przez orszak wielu dakiń
praktykując i podążając za tobą, proszę, przybądź tu
by udzielić mi błogosławieństwa
padmasambhawo udziel mi urzeczywistnienia

Gdy Guru Rinpocze urodził się w kwiecie lotosu na wodach jeziora, dakinie zawołały go z głębi swoich serc i ich wołanie spontanicznie stało się mantrą Wadżra Guru. Tak więc ta mantra jest mantrą jego serca, jego rdzeniem życia, jego esencją serca, a recytowanie jej to przywołanie samej istoty Guru Rinpocze:

om ah hung bendza guru pema siddhi hung

Gdy nadszedł czas, aby opuścić Tybet, Padmasambhawa odjechał do krainy Ngayab Ling, ku górze o barwie miedzi, zwanej Zangdokpalri. 'Tam - pisze Dudjom Rinpocze - zamanifestował Niepojęty Pałac Lotosowego Światła i rezyduje w nim jako król, przy pomocy jednej ze swych manifestacji, w każdym z ośmiu kontynentów rakszasów, udzielając nauk takich jak - 'Osiem wielkich metod osiągania kagye' i chroniąc ludzi tego świata Dżambudwipy od lęków ich życia. Nawet i dziś panuje jako regent wadżradary, 'Vidjadhara mający spontaniczne spełnienie najwyższej ścieżki'; i w ten sposób pozostanie, nigdy nie ruszając się, aż do końca świata. Istnieje wiele form Padmasambhawy. Pierwsza zwana jest Totreng De Nga [pięć rodzin Padmasambhawy]: Wadżra Totreng, Ratna Totreng, Padma Totreng, Karma Totreng i Budda Totreng. Następnie jest osiem manifestacji Padmasambhawy: Tsokye Dordże, Padmasambhawa, Loden Czokse, Pema Gyalpo, Nyima Ozer, Śakja Senge, Senge Dradok i Dordże Drolo. Jest sześciu Guru Rinpocze, którzy zamanifestowali się, aby pomóc sferom piekielnym, sferze głodnych duchów, sferze zwierzęcej, sferze ludzkiej, sferze półbogów i sferze bogów. Tych sześciu Guru Rinpocze pracuje przeciwko sześciu negatywnym emocjom. jest też dwanaście manifestacji Guru Rinpocze [Nam Trul Chu Nyi] przeciw różnym przeszkodom i lękom, które powstają w naszym życiu. Budda osobiście powiedział: 'przybyłem w sposób podobny do snu, lecz w rzeczywistości w ogóle nie nauczałem, to wszystko powstało z potrzeb istot'. Tak jak to, co pojawia się przed zwierciadłem, odbija się w nim, tak i nauki pojawiają się zgodnie z potrzebą istot. W ten sposób osiem manifestacji Padmasambhawy nie są różnymi Padmasambhawami, lecz odzwierciedlają jego zdolność pojawiania się zgodnie z potrzebami i prośbami. Dlatego zwane są po tybetańsku 'Guru Tsen Gye' ['Osiem Imion Guru'].

'Jeśli żarliwie modlisz się do Guru Rinpocze - mówi Nyoshul Khenpo Rinpocze - nie ma wątpliwości,

że istotnie pojawi się tobie, ponieważ żaden inny Budda nie manifestował się w wizjach praktykującym tak często jak Guru Rinpocze. niektórzy z wielkich tertonów np.Ratna Lingpa mieli aż 25 wizji Guru Rinpocze. Inni główni tertonowie mieli 20-cia, inni 10, niektórzy sześć, a cały tysiąc mniejszych tertonów miał przynajmniej trzy wizje, co razem daje wiele tysięcy. Szczegóły tych wizji są bardzo dokładnie odnotowane: np.data, miejsce i sposób, kiedy miały miejsce oraz nauki i przepowiednie dane przez Padmasambhawę. Nauki te zostały następnie bardzo wyraźnie spisane. Później praktykowali je inni mistrzowie, z których wielu osiągnęło tęczowe ciało przez swoją autentyczną moc. To wszystko pokazuje jak potężny i jak szybki

w działaniu jest Guru Rinpocze. Jeśli praktykujesz go, szybciej osiągniesz spełnienie na ścieżce. Żaden inny Budda czy mistrz nie pojawił się tak wiele razy jak Guru Rinpocze. wydaje się, że jest on najaktywniejszy z nich wszystkich'.

Najpotężniejszym sposobem przywołania inspiracji Padmasambhawy jest praktyka guru jogi: 'stopienie się

z umysłem guru'. Oto dlaczego w toku historii wielcy mistrzowie dzogczen, jak na przykład Jigmed Lingpa, Dziamjang Khyentse Wangpo i Patrul Rinpocze określili guru jogę jako ich najskrytszą praktykę. Patrul Rinpocze mógł nawet recytować słowa guru jogi bezwiednie, podczas gdy sam spał. 'Na ostatecznym poziomie - mówi Dilgo Khyentse Rinpocze - poprzez Padmasambhawę możemy urzeczywistnić naturę umysłu, znaczenie dzogczen lub mahamudry. Nie można ich urzeczywistnić bez praktyki guru jogi. Guru joga jest kluczem'. Praktyka guru jogi jest bardzo subtelną, a jednak potężną metodą odniesienia do prawdy w ludzki, osobisty sposób i otwarcia serca, aby odsłonić mądrość rigpy. Guru jest medium, zaś przywoływanie g...