392. Sanderson Gill - Pragne tylko ciebie.pdf - Harlequin Medical(6) - gosiadabrowska

Gill Sanderson

Pragnę tylko ciebie

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Tego dnia Mike ujrzał ją po raz pierwszy.

Był piątkowy wieczór, a od poniedziałku miał za-

cząć pracę w Dell Owen Hospital. Jednak John Ben-

net, jego nowykonsultant w dziedzinie ginekologii i po-

ło˙nictwa, przekonał go, ˙e powinien pojawić się na

przyjęciu w przyszpitalnym klubie.

– To impreza dla tegorocznych absolwentek poło˙-

nictwa – oznajmił. – Zjawi się tam wiele osób, z który-

mi będziesz pracował. Takie spotkanie to chyba dobry

początek współpracy.

Mike musiał przyznać mu rację. Był tu obcy, a pięć

lat poza granicami kraju to uczucie obcości jeszcze

potęgowało. Pomysł, aby nieco wcześniej zapoznać się

z nowym miejscem pracy, wydał mu się godny uwagi.

I ju˙ wkrótce po rozpoczęciu spotkania ze zdumieniem

stwierdził, ˙e czuje się tu swobodnie, jak wśród najlep-

szych przyjaciół.

Pierwszą godzinę spędził przystoliku Johna na

pogawędce ze starszymi członkami personelu, a dopie-

ro potem postanowił zmieszać się z tłumem. Wiele

osób tańczyło, co nasunęło Mike’owi myśl, ˙e i on

mógłbypoprosić kogoś do tańca, ale chciał się jeszcze

trochę rozejrzeć. Nie był pró˙ny, ale nie mógł nie

zauwa˙yć przeciągłych spojrzeń, jakimi obrzucały go

samotne dziewczyny. Być mo˙e za parę minut...

Nagle ujrzał tę kobietę.

I ta właśnie chwila odmieniła jego ˙ycie. Nigdy by

mu nie przyszło do głowy, ˙e czyjaś atrakcyjna twarz

i figura mogą zrobić na nim a˙ tak ogromne wra˙e-

nie. Czuł zamęt w głowie i zupełnie nie wiedział, co

robić. To szaleństwo, pomyślał. Nie mo˙e przecie˙

tak stać i gapić się na nią. Musi znaleźć sposób, aby

ją poznać. Zamówił w barku kieliszek wina i w wi-

szącym z tyłu lustrze dyskretnie obserwował niezna-

jomą, po czym z kieliszkiem w ręku stanął za filarem

i kontynuował obserwację. Była wspaniała, a Mike

nie chciał, lub raczej nie potrafił oderwać od niej

wzroku.

Miał nadzieję, ˙e obserwując ją, sam pozostanie

niezauwa˙ony. Przynajmniej przez jakiś czas.

Rozmawiała o czymś z o˙ywieniem z niewielką

grupką osób. Zauwa˙ył wśród nich Ellie Crane, lekar-

kę, którą poznał przystoliku konsultanta. Postanowił,

˙e skorzysta z okazji i poprosi, by go przedstawiła

nieznajomej. Jednak jeszcze nie teraz. Przez chwilę

chciał po prostu na nią patrzeć.

Była dość wysoka, a rozpuszczone czarne włosy

spływały kaskadą na jej ramiona. Wprawdzie nie

uwa˙ał się za eksperta w dziedzinie damskiej mody,

ale prosta popielatoszara sukienka, jaką miała na so-

bie, wydawała mu się zbyt skromna jak na taką okaz-

ję. Mimo to jakoś dziwnie do niej pasowała, a jej

prostota jedynie podkreślała wspaniałą figurę niezna-

jomej.

I ta twarz! Ogromne oczy, wspaniałe usta... Najbar-

dziej jednak uderzyły go emanujące z niej dziwna

rezerwa i smutek, nawet wtedy, gdy się uśmiechała.

Czuł, ˙e kryje się za tym jakaś tajemnica i ˙e on musi ją

zgłębić. Obiecał sobie, ˙e chocia˙ często postępuje

zbyt śmiało, tym razem będzie ostro˙niejszy. Upew-

niwszysię, ˙e dziewczyna nie ma zamiaru wyjść,

wrócił do stolika konsultanta.

– Wszyscy dobrze się bawią – rzucił od niechce-

nia. – A propos, kim jest ta młoda kobieta, która

rozmawia z grupą kole˙anek? Czyju˙ jej gdzieś nie

spotkałem?

John pokręcił głową.

– Nie sądzę. Ale ju˙ wkrótce będziesz miał okazję

poznać ją osobiście. To jedna z naszych gwiazd

– dzieli swój czas oraz wiedzę pomiędzytutejszyu-

niwersytet i nasz szpital. Jest starszym wykładowcą na

poło˙nictwie, a jednocześnie pracuje u nas na gine-

kologii i poło˙nictwie. Jest świetna i bardzo oddana

swojej pracy. Nazywa się Jenny Carson. Chodź,

przedstawię cię. Będziesz miał kilka wykładów dla

jej studentek. – Spojrzał w kierunku stojącej w pobli-

˙u grupy. – Niestety, za późno! Ona chyba juz˙wy-

chodzi.

Mike obserwował, jak nieznajoma się ˙egna. Nie

chciał, byodeszła, zanim zdą˙yją poznać.

– Pewnie spieszy się do rodziny? – zapytał od

niechcenia.

– Nie, nie jest z nikim związana. Właściwie inte-

resuje ją tylko praca. Takie pielęgniarki cenię najbar-

dziej. Witaj, Mary, dobrze cię widzieć!

Ktoś innyprzyciągnął uwagę konsultanta, tote˙

Mike, rzuciwszytylko, ˙e wróci za chwilę, szybko

się ulotnił. Chciał złapać JennyCarson, zanim ta

zdą˙yopuścić szpital. Postanowił, ˙e musi się jej

przedstawić. Mo˙e, jeśli z nią porozmawia, zrozumie,

co się z nim dzieje.

Przez pewien czas pracował wysoko w Andach,

gdzie powietrze było tak rozrzedzone, ˙e serce zamie-

rało mu niemal w piersiach i ledwie było w stanie

dostarczyć organizmowi odpowiednią dawkę tlenu.

Teraz czuł się podobnie.

Jenny była gotowa do wyjścia. Nie przepadała

za rozrywkami, przynajmniej od pewnego czasu.

A kiedyspojrzała na roześmianych dwudziestolat-

ków, pomyślała, ˙e kiedy się ma tych lat trzydzie-

ści dwa, najwy˙szyczas się ulotnić. Oczywiście

nie mogła nie przyjść. Te zaczynające swoje za-

wodowe ˙ycie młodziutkie dziewczyny były przez

ostatnie czterylata jej uczennicami. Cieszyłyją ich

sukcesyi była dumna, ˙e miała w nich swój udział.

Zło˙yła im gratulacje, zatańczyła z konsultantem

i kilkoma starszymi członkami personelu, uprzejmie

odmawiając pójścia z nimi na kolację. Teraz czas

wracać do domu. Czeka na nią komputer i sporo

pracy.

Odebrała z szatni płaszcz i ju˙ miała wyjść na

zewnątrz, gdynagle przystanęła. Tu˙ za drzwiami

jakaś para całowała się namiętnie, a Jennynie chciała

ich spłoszyć. Dziewczyna, jej uczennica, byłaby z pe-

wnością zakłopotana. Westchnęła. Postanowiła chwilę

zaczekać.

Nie słyszała za sobą ˙adnych kroków, drgnęła więc,

gdyjakiś męski głos powiedział cicho:

– Czymiłość młodych ludzi nie jest cudowna?

Wiele bym dał, ˙eby znowu być młodym.

392. Sanderson Gill - Pragne tylko ciebie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: