Instrukcja techniczna, mapa zasadnicza, geodezja.doc

Instrukcja techniczna K-1

Mapa zasadnicza

wydanie trzecie warszawa 1998

Spis treści

1.    Część. Postanowienia ogólne

·       Przedmiot instrukcji i definicje ogólne

·       Pojęcie mapy zasadniczej, jej przeznaczenie i funkcje

·       Metryka mapy zasadniczej

·       Skale mapy i zasady ich dobory

·       Treść mapy zasadniczej

·       Forma mapy zasadniczej

2.    Prowadzenie mapy zasadniczej

3.    Wymagania w stosunku do systemów informatycznych

4.    Załączniki

·       Katalog obiektów i znaków umownych

·       Warunki edycji

·       Zmiany w stosunku do wydanie z 19995 roku instrukcji K-1

Postanowienia ogólne

Przedmiot instrukcji i definicje ogólne

§1

Niniejsza instrukcja podaje zasady opracowania podstawowej mapy kraju, zwanej mapą zasadniczą w postaci klasycznej lub numeryczną.

§2

Edycję mapy zasadniczej wykonuje się w skalach: 1:500, 1:1000, 1:2000, 1:5000, zwanych dalej skalami bazowymi

§3

Przepisy niniejszej instrukcji ustalają:

·         Pojęcie mapy zasadniczej, jej przeznaczenie i funkcje

·         Pojęcie metryki mapy

·         Skale mapy i zasady ich doboru

·         Treść mapy

·         Formę mapy

·         Prowadzenie mapy

·         Wymagania w stosunku do systemów informatycznych

§4

Odwzorowanie, obowiązujący układ współrzędnych i podział mapy na arkusze ustalają przepisy instrukcji O-1 i O-2.

§5

Jeśli dla określonego obszaru mapa zasadnicza jest już prowadzona w odwzorowaniu innym niż obowiązujące i w lokalnym układzie współrzędnych, to może ona być prowadzona nadal w tym odwzorowaniu i układzie do czasu zakończenia prac nad przekształceniem jej do postaci numerycznej. Wówczas powinna zostać przetransformowana do obowiązujących odwzorowania i układu współrzędnych oraz włączona do jednolitego państwowego Systemu Informacji o Terenie. Sposób i tryb tego postępowania określa Główny Geodeta Kraju.

Pojęcie mapy zasadniczej, jej przeznaczenie i funkcje

§6

Mapa zasadnicza – zgodnie z art.2, p.7 Prawo geodezyjne i kartograficzne – jest to wielkoskalowe prasownie kartograficzne zawierające aktualne informacje i przestrzennym rozmieszczeniu obierków ogólno geograficznych oraz elementach ewidencji gruntów i budynków, a także sieci uzbrojenia terenu: nadziemnych, naziemnych i podziemnych.

§7

Mapa zasadnicza stanowi:

·       Podstawowy element państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w rozumieniu art. 40 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne

·       Podstawowy materiał kartograficzny, wykorzystywany do zaspokojenia różnorodnych potrzeb gospodarki narodowej, a w szczególności zagospodarowania przestrzennego, katastru nieruchomości i powszechnej taksacji

·       Źródłowe opracowanie kartograficzne do sporządzania map pochodnych i innych wielkoskalowych mam tematycznych oraz aktualizacji mapy topograficznej w skali 1:10 000 (1:5 000)

§8

Mapa zasadnicza służy do celów administracyjnych, prawnych, ewidencyjnych i projektowych oraz stanowi część składową krajowego systemu informacji o terenie (SIT).

Metryka mapy zasadniczej

§9

Metryka mapy zasadniczej jest podstawowym dokumentem obrazującym przebieg opracowania mapy. Przechowywanym w Ośrodku Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej. Metryka dla mapy prowadzonej metodą klasyczną zakładana jest dla każdego arkusz. Metryka mapy prowadzonej techniką numeryczną zakładana jest dla każdego obrębu. Metryka dla obu technik prowadzenia mapy zasadniczej ma formę dokumentu pisanego, uwierzytelnianego odręcznymi podpisami. Wzór metryki i procedury jej prowadzenia ustala Główny Geodeta Kraju.

§10

Celem metryk i mapy jest podanie podstawowych informacji źródłowych o cechach mapy i ogólnym stopniu jej aktualności. Metrykę zakłada się dla mapy w momencie jej opracowania i uzupełnienia w miarę wprowadzanych zmian.

§11

Metryka mapy zasadniczej zawiera następujące dane:

·         Dla mapy prowadzonej metodą klasyczną: tytuł, skalę, numer ewidencyjny, godło arkusza

·         Dla mapy prowadzonej technika numeryczną: nazwę obrębu, jego numer i skalę bazową

·         Określenie układu współrzędnych

·         Opis metod opracowania mapy, daty i otrzymane dokładności

·         Wykonawców mapy odpowiedzialnych za jej opracowanie

·         Informacje dotyczące aktualizacji mapy

Skale mapy i zasady ich doboru

§12

Najmniejsza jednostką obszaru, dla którego określa się skalę bazową mapy zasadniczej (§2) zarówno przy postaci klasyczej jak i numerycznej jest obręb ewidencji gruntów i budnyków. W wyjątkowo uzasadnionych przypadkach dopuszcza się odmienną skalę bazową dla części obrębu.

§13

Skalę bazową ustala się na podstawie:

·         Stopnia zagęszczenia na mapie elementów stanowiących jej treść

·         Przewidywanych zamierzeń inwestycyjnych

§14

Jako wytyczne do ustalania skali bazowej przyjmuje się, że niżej wymienione skale powinny być stosowane odpowiednio:

1.       Skala 1:500 – dla terenów o znacznym obecnym lub przewidywanym zainwestowaniu

2.       Skala 1:1 000 – dla terenów małych miast, aglomeracji miejskich i przemysłowych oraz terenów osiedlowych wsi będących siedzibami gmin

3.       Skala 1:2 000 – dla pozostałych zawartych terenów osiedlowych, terenów rolnych o dobrej, nieregularnej szachownicy stanu władania oraz większych zwartych obszrów rolnych i liśnych na terenach miast

4. Skala 1:5 000 – dla terenów o rozproszonej zabudowie wiejskiej oraz gruntów rolnych i leśnych na obszarach pozamiejskich

Treść mapy zasadniczej

§15

Treść mapy dzieli się na treść obligatoryjną oraz treść fakultatywną.

§16

Treść obligatoryjną mapy zasadniczej stanowią:

·         Punkty osnów geodezyjnych

·         Elementy ewidencji gruntów i budynków

·         Elementy sieci uzbrojenia terenu, w szczególności urządzenia nadziemne, naziemne i podziemne

§17

Do elementów ewidencji gruntów i budynków zalicza się, zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa oraz Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dn. 17 grudnia 1996 w sprawie ewidencji gruntów i budynków §23 p. 3:

1. Granice jednostek terytorialnego podziału państwa
2. Granice jednostek ewidencyjnych
3. Granice obrębów
4. Granice działek
5. Opisy i kontury użytków gruntowych, w tym ekologicznych
6. Opisy kontury klas gleboznawczych
7. Usytuowanie budynków
8. Stabilizowanie (trwałe) punkty graniczne
9. Numery ewidencyjne działek
10. Numery porządkowe budynków
11. Numery ewidencyjne budynków
12. Numery punktów załamania linii granicznych
13. Nazwy ulic i oznaczenia dróg publicznych

§18

Do elementów sieci uzbrojenia zalicza się, zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Gospodarki Przestrzennej w Budownictwa z 26 sierpnia 1991 w sprawie szczegółowych zasad i trybu zakładania i prowadzenia geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu oraz uzgodnień i współdziałania w tym zakresie:

·         Urządzenia inżynieryjno – techniczne nadziemne

·         Urządzenia inżynieryjno – techniczne naziemne, w tym punkty położenia armatury naziemnej przewodów uzbrojenia technicznego

·         Linie przebiegu przewodów i elementów uzbrojenia terenu

§19

Obiekty nie należące do treści obligatoryjnej stanowią treść fakultatywną mapy zasadniczej. Treść fakultatywna napy zasadniczej sanowi zbiór otwarty, zależny od potrzeb i zamierzeń inwestycyjnych administracji państwowej, samorządowej i podmiotów gospodarczych.

§20

Szczegółowe definicje obiektów stanowiących treść obligatoryjną i fakultatywną mapy zasadniczej określa Załącznik nr 1 do niniejszej instrukcji. Katalog obiektów Mapy Zasadniczej.

§21

W celu zachowania jednolitości mapy na obszarze kraju, wprowadzenie definicji nowego obiektu następuje po uzgodnieniu z Głównym Geodetą Kraju.

Forma mapy zasadniczej

§22

Napa zasadnicza prowadzona jest w formie numerycznej lub klasycznej. Warunki edycji mapy zasadniczej określa Załącznik nr 2.

§23

Napa zasadnicza w jej formie numerycznej jest napą wektorową lub obiektową.

§24

Treść mapy zasadniczej może być prowadzona i przedstawaina w systemie nakładek tematycznych (w postaci klasycznej – na osobnych arkuszach folii w postaci numerycznej – w zbiorach warstw lub w zbiorach obiektów). Nakładki te oznacza się następująco:

·         O – osonowy geodezyjne

·         E – ewidencja gruntów i budynków

·         U – sieci uzbrojenia terenu

·         S – sytuacja powierzchniowa (inne obiekty trwale związane z terenem)

·         W – rzeżba terenu

·         R – realizacyjne uzgodnienia projektowe

Prowadzenie mapy zasadniczej

§25

Mapa zasadnicza, jako element państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, prowadzona jest przez ośrodki dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej o których mowa w art. 40 ust.2 Ustawy Prawo Geodezyjne i Kartograficzne lub jednostki równorzędne oraz ich filie

§26

Mapę zasadniczą prowadzi się w ramach krajowego Systemu Informacji o Tereni (art. 5 i 7 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne). Docelową postacią mapy zasadniczej w SIT jest jej postać numeryczna: wektorowa, związana z bazą informacji o obiektach.

§27

Na obszarach, gdzie istnieją założone arkusze mapy w formie klasycznej, do czasu założenia map numerycznej ich dalszą aktualizację należy wykonywać zgodnie z poprzednio obowiązującymi przepisami i znakami umownymi. Jeśli na obszarze nie istnieje mapa w określonej skali i zdecydowano założyć nowe arkusze w formie tradycyjnej, należy stosować znaki i sybnole zgodnie z niniejszą instrukcją. Niedopuszczalne jest stosowanie na jednym arkuszu mapy klasycznej znaków i symboli poprzednich i nowych przepisów.

§28

Napa zasadnicza w postaci numerycznej jest zasobem informacji o obiektach, stanowiących na mocy niniejszej instrukcji jej treść.

§29

Obiekty stanowiące treść mapy zasadniczej prowadzonej w postaci numerycznej posiadają unikalne kody pozwalające na jednoznaczność ich identyfikacji i przyporządkowania im graficznych znaków. Związki te określa Katalog Obiektów Mapy Zasadniczej (Załącznik nr 1)

§30

Każdy obiekt stanowiący treść mapy numerycznej musi mieć przyporządkowane sobie atrybuty przestrzenne – określające położenie obiektu oraz noże mieć przyporządkowane sobie, zależne od charakteru obiekty atrybuty nieprzestrzenne – określające inne właściwości obiekty. Wśród atrybutów nieprzestrzennych wyróżnia się atrybuty opisowe -  jawnie występujące na mapie w postaci tekstów opisujących.  

Katalog obiektów i znaków umownych

Część D. Katalog obiektów i znaków umownych

Formularz definicji obiektu

Wszystkie obiekty SA definiowane w takim samym, standardowym w instrukcji formularzu. W formularzy tym opisano wszystkie pola, poza polami pierwszego wiersza. Znaczenie tych pól w wypełnionym formularzu jest oczywiste, tym niemniej, dla porządku, opisane zostały poniżej. W przypadku, gdy obiekt katalogu nie posiada widocznych atrybutów opisowych, część ATRYBUTY OPISOWE opuszczono. Opuszczono też przy niektórych obiektach część PRZEDSTAWIANIE GRAFICZNE. Dokonano tego w tych przypadkach, gdy zastosowanie graficzne jest oczywiste, np. wobec szczegółowego opisu w ELEMENTY PRZEDSTAWIENIA GRAFICZNEGO. Przedstawienie graficzne wykonano w zasadzie w skali 1:500, w kilku uzasadnionych przypadkach w skalach mniejszych. Zgodnie z §21 treści instrukcji, wprowadzenie definicji nowego obiektu następuje po uzgodnieniu z Głównym Geodetą Kraju. Propozycje nowych definicji obiektów lub zmian w istniejących definicjach powinny być przesyłane do Głównego Geodety Kraju na standardowych formularzach, co ma zapewnić kompletność i jednorodność definicji.

Przykład 1

Przykład 2

\

Przykład 3

Przykład 4

Przykład 5

Przykład 6

~ 1 ~