fakty_i_mity_2002_130_35.pdf

Po raz pierwszy w historii Polski

POWSTAŁA ANTYKLERYKALNA PARTIA!

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 35 (130) 30 sierpnia – 5 września 2002 r. Cena 2,20 zł (w tym 7% VAT)

roku. Zapamiętajcie tę datę,

bo przejdzie ona do historii – jak

wszystko, co wydarza się pierwszy raz.

Wówczas to warszawski sąd (po kilku

miesiącach namysłu) zarejestrował

pierwszą w Polsce partię antyklerykalną.

Naszą RACJĘ !

W czasie, gdy trzymasz w ręce ten numer

„FiM”, decyzja sądowa uprawomocniła

się. Klamka zapadła.

Dziś czas na radość, ale już jutro – na

odpowiedzialność. Kochani! Do dzieła!

Str. 20

Kościół a nazizm

Jakim prawem?

Trudno sobie wyobrazić antysemi-

tyzm nazistowski bez antyżydowskiej

propagandy uprawianej przez Kościół

papieski przez 1500 lat. To papiestwo

przygotowało drogę zbrodniom Hitlera.

Nie dziwi zatem, że papież Pius XII miał

więcej sympatii i współczucia dla hi-

tlerowskich Niemiec niż dla napadnię-

tej Polski. Dziś – Polak Jan Paweł II

chce zdradzieckiego Piusa wynieść na

ołtarze...

Str. 14

W przejmującym songu pod tytułem

„Jakim prawem” znany pieśniarz Wal-

demar Kocoń wyśpiewał przesłanie chy-

ba wszystkich Czytelników „Faktów i Mi-

tów” (tekst str. 20). Opowiedział nam też

o swojej wstrząsającej tajemnicy, po raz

pierwszy przyznając publicznie, że w mło-

dości został wykorzystany seksualnie

przez księdza. Fakt ten zaważył na ca-

łym jego późniejszym życiu.

Str. 3

S amo południe, 8 sierpnia 2002

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 35 (130) 30 VIII – 5 IX 2002 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

Oleum

POLSKA W lipcu liczba bezrobotnych wzrosła o 14,5 tys., tj.

0,5 proc. W naszym kraju mieszka 100 tys. złotówkowych mi-

lionerów. 38,5 mln Polaków miliona nie ma...

...Bo się modlą za mało... albo za dużo.

Premier ogłosił termin wyborów samorządowych na 27.10 i 10.11

(druga tura). W sondażach przedwyborczych prowadzi SLD/UP,

przed koalicją PO/PiS i Samoobroną.

Późniejsze terminy odpadły, bo notowania SLD idą w dół...

Na wyraźne życzenie papieża ożywiła się dyskusja nad przeka-

zaniem polskich nadwyżek zbożowych do Afryki. Po Papie o pa-

pu dla Murzynów apelował prezydent: „potrzeba większej hoj-

ności i dobrej organizacji, aby zboże trafiło tam, gdzie trzeba”.

W Afryce już czekają... kościelne spichlerze.

Do dymisji podał się lubiany rzecznik prasowy policji, były

ksiądz Paweł Biedziak. Wyjaśnił, że chce odejść do innych za-

dań w Komendzie Głównej i poświęcić więcej czasu rodzinie.

A może ujawniona przez nas informacja o księżowskiej prze-

szłości rzecznika zaszkodziła mu w karierze?...

CZĘSTOCHOWA Prymas Glemp, przemawiając 26.08. do

100 tys. wiernych na Jasnej Górze, porównał sanktuarium w Ła-

giewnikach do biblijnej Arki Noego. Ma ono uratować świat

przed potopem grzechu.

Reklama dźwignią handlu! A swoją drogą, podobno to Jezus

uratował świat, a nie kupa cegieł w Łagiewnikach...

KATOWICE Andrzej Sośnierz, były prezes Śląskiej Kasy Cho-

rych, stwierdził, że jego zwolnienie jest nielegalne, ponieważ za-

warta przez niego umowa o pracę... nie przewiduje takiej moż-

liwości (!). Sośnierz i jeszcze kilku zdymisjonowanych człon-

ków zarządu chcą podać do sądu swoich pracodawców, czyli Ra-

dę Kasy Chorych.

Prezesi kas, których nie sposób się pozbyć, to chyba zemsta

Buzka zza politycznego grobu.

LEGNICA Zdesperowane pielęgniarki ze Szpitala Chirurgicz-

nego w Legnicy omal nie wywiozły na taczkach swojego dyrek-

tora. Kobiety domagają się wypłaty zaległych pensji i obietni-

cy, że ich placówka nadal będzie istnieć.

Zobaczymy, jak działają papieskie kazania o miłosierdziu.

WATYKAN Papież odwołał pielgrzymkę na Filipiny, zapowia-

daną na 23–26.01.03. Powodów decyzji nie podano, choć nie-

wątpliwie chodzi o stan zdrowia papieża – długa podróż samo-

lotem i zmiana klimatu mogłyby je zupełnie zdestabilizować.

I kto teraz oświeci Filipińczyków, że Bóg jest miłosierny?

SŁOWACJA Jedną z ofiar wizyty „Zastępcy Jezusa” na kra-

kowskich Błoniach jest prezydent Rudolf Schuster. Nieszczę-

śnik, adorując JPII, doznał udaru słonecznego, a później nie-

bezpiecznego zatrucia pokarmowego. Rodzina podejrzewała na-

wet otrucie i złożyła doniesienie do prokuratury.

Tak to bywa, kiedy przebywa się w sąsiedztwie sacrum. Ci, co

nieopatrznie dotknęli kiedyś Arki Przymierza, padli trupem...

NIEMCY Kiedyś eksportowano z Polski rewolucję „Solidarno-

ści”, a dziś idzie w świat bunt Samoobrony. Andrzej Lepper asy-

stował przy narodzinach niemieckiej mutacji swojej partii. Bę-

dzie ona walczyć o „stworzenie zwykłym ludziom godnych wa-

runków życia”. Nowa partia ma ponad 30 członków.

To trochę mało, gdy przyjdzie blokować tysiące kilometrów nie-

mieckich autostrad.

ROSJA Aleksij II oskarżył ponownie Watykan o pogorszenie

stosunków między Cerkwią a Krk. Ujawnił przy okazji, że Ko-

ściół rzymski zobowiązał się przed laty do informowania pra-

wosławnych o projektach zmian administracyjnych na terenie

Rosji i nie dotrzymał słowa. Przyznał, że jest zbulwersowany

prozelityzmem wobec prawosławnych sierot w prowadzonych

przez Krk sierocińcach.

Nie poniał? Przecież Watykan robi tylko to, co zawsze: nawra-

ca na siłę, lekceważy, nie dotrzymuje słowa i kłamie.

ROSJA/BIAŁORUŚ Trwający od kilku lat flirt Łukaszenki

z Rosją przybrał nieoczekiwany obrót. Prezydent Białorusi ob-

raził się z powodu propozycji Putina, aby kraj ten zwyczajnie

wcielić do Federacji Rosyjskiej.

Prorokujemy, że teraz już papież niechybnie przyjedzie na Bia-

łoruś, aby zamieszać w politycznym kotle.

AUSTRALIA Konserwatywny arcybiskup Sydney, George Pell,

zawiesił pełnienie obowiązków pod wpływem oskarżeń o mole-

stowanie seksualne nieletniego. Pell zasłynął ostatnio stwierdze-

niem, iż aborcja jest zdecydowanie poważniejszym złem niż sek-

sualne wykorzystywanie nieletnich. Twierdził także, że w Ko-

ściele nie ma miejsca dla gejów i lesbijek oraz odmawiał im pra-

wa przystępowania do komunii.

Radykalizm moralny? Tak, ale po katolicku.

RPA Na Szczycie Ziemi w Johannesburgu delegaci wszyst-

kich krajów świata zastanawiają się, jak zaradzić ubóstwu,

nie niszcząc przy tym planety. Arcybiskup Renato Martino,

przedstawiciel Watykanu, populistycznie wzywa do „zmiany

stylu życia i pomocy ubogim”. Wielkim nieobecnym jest pre-

zydent USA George Bush. Jego kraj odpowiada za 25 procent

światowej emisji gazów powodujących katastrofalne zaburze-

nia klimatyczne.

Efekt cieplarniany chwalą sobie za to rodacy powracający z uda-

nych urlopów.

ARABIA SAUDYJSKA Analitycy ujawnili, że znaczący ostat-

nio spadek wartości dolara o 10 proc. jest spowodowany wy-

prowadzeniem z Ameryki ok. 200 miliardów USD przez sau-

dyjskich inwestorów. Stało się tak po atakach amerykańskiej

prasy i mediów na monarchię saudyjską oraz z powodu oskar-

żania jej o wspieranie islamistów. Pieniądze zostały przeniesio-

ne do Europy, powodując znaczący wzrost wartości euro.

Dolary zapraszamy do Polski; dla fanatyków religijnych też jest

tu lepszy grunt.

– w kościelnym ro-

zumieniu – na duchowieństwo i laikat. Tylko w takiej ko-

lejności. Termin „laikat” pochodzi nie tylko od laicyzmu

(świeckość), ale przede wszystkim od słowa laik – „czło-

wiek nie znający się na danej rzeczy, niekompetentny

w jakiejś dziedzinie; dyletant” (Słow. jęz. pol. W-wa 1998).

W dalszej hierarchii bytów i – co za tym idzie – łańcucha

pokarmowego następują po sobie: innowiercy, ateiści,

Żydzi, masoni. Później – długo, długo nic... no i wreszcie,

na końcu, a raczej na dnie, pod półtorametrową warstwą

mułu – antyklerykałowie – wyklęci przez Kościół, potępia-

ni przez sąsiadów dewotów, inwigilowani przez państwo-

we organy ścigania.

Jako się rzekło, na drugim biegunie kościelnego świa-

ta stoją, a może raczej klęczą, klerykałowie. Już samo to,

że tak się nazywają, predestynuje ich do decydowania

o losach Klerykałowa, czyli III RP. Pospołu z klerem zajmu-

ją oni w naszym kraju „zaszczytne miejsca na ucztach”

i w świątyniach. Ale przede wszystkim przy żłobach wła-

dzy. No bo czy ktoś słyszał kiedyś, od nastu lat, aby jakiś

polski decydent wyrażał swoje inne niż klerykalne poglą-

dy, choćby w wywiadzie dla „Życia na gorąco”? Że co?

Że o swoim światopoglądzie głośno się nie mówi? To dla-

czego słyszymy z prawa i z lewa (zwłaszcza z lewa) o mi-

łości do „Ojca Świętego” i zasługach Kościoła dla Pań-

stwa Polskiego (!), a po to, że-

by poznać czyjeś poglądy an-

tyklerykalne, musimy bulić co

tydzień 2,20 na egzemplarz

„FiM”? Słusznie zatem należy

skonstatować, że w naszym

kraju niepodzielnie od lat pa-

nuje klerykalizm i klerykałowie.

I to zarówno na dołach, jak

i na szczytach władzy.

Zadumajmy się teraz przez

chwilę nad losem biednej Oj-

czyzny i postawmy zasadnicze

pytanie: Co nam dało trzyna-

stoletnie panowanie klerykali-

zmu i niepodzielne rządy kle-

rykałów, że o 9 rajdach papa-

mobile nie wspomnę? Do cze-

go to doprowadziło? Chcecie

sobie powyliczać z telewizora

i z własnego podwórka? Ja za-

cznę pierwszy.

Największe afery: PRL

(1964–1988) – „skórzana” (najwyższe wyroki – 25 lat, 15

lat, konfiskaty mienia), „mięsna” (jeden wykonany wyrok

śmierci), „żelazo”, sprawa Szczepańskiego – szefa Radio-

komitetu.

III RP – alkoholowa, FOZZ, Art-B; prywatyzacyjne: We-

del, Bank Śląski, Domy Towarowe CENTRUM, paliwowa,

stocznie; afery bankowe i inne.

Mieszkania : 1989 r. – 150 tys. oddanych do użytku,

1996 r. – 59 tys., 2001 r. – 105 tys.

Przestępczość nieletnich (przeciwko życiu i zdrowiu):

1989 r. – 400 skazanych, 2000 r. – 3700 skazanych.

Bezrobocie : 1989 r. – 0; 2002 r. – 3 400 000.

Ochrona zdrowia : 1989 r. – wydatki budżetu – 18

proc., 2001 r. – 2,85 proc.

Korzystający z pomocy społecznej : 1989 r. – 779 tys.,

2002 r. – ok. 3,5 mln.

Produkt krajowy brutto : rósł za tzw. komuny po kil-

kanaście procent rocznie. Do chwili obecnej nie osiągnę-

liśmy wskaźnika z roku 1980!

Nie reklamuję czasów nieboszczki PZPR i sojuszu War-

szawa–Moskwa. Jasno jednak wychodzi z powyższych da-

nych, że sojusz Warszawa–Watykan kosztuje nas o wiele

więcej pieniędzy, zdrowia, a nawet życia. Niestety, wbrew

elementarnym prawom logiki, w ludzkich mózgownicach cią-

gle jeszcze głośne nawijanie o swojej wierze w katolickie-

go boga i przynależność do „słusznej”, bo katolickiej – jeśli

nie w nazwie to w działaniu – partii, stowarzyszenia, kółka

różańcowego, jest w Klerykałowie przepustką do władzy,

społecznej przychylności, a także pieniędzy i popularności

(por. K. Krawczyk, Arka Noego, Golce etc.). Dziwicie się

prokościelnym wypowiedziom szefów SLD? Nie dziwcie

się więcej, oni wiedzą, kto tu naprawdę rządzi. Klerykało-

wie, w odróżnieniu od antyklerykałów, choćby całe życie

zachowywali się jak antyobywatele, czyli jak złodzieje, afe-

rzyści, pedofile, głupole itd. – są z dołu i z góry rozgrze-

szeni, a nawet godni szacunku. Daje się im kolejne szan-

se rządzenia, choć poniewierają tym biednym krajem od

13 lat! Czyżby rozgrzeszenie, jakiego dostępują w Koście-

le, przy konfesjonale, skutkowało już w polskim prawie

i miało wpływ na decyzje wyborców? Tymczasem logika

i fakty mówią, że postawa klęcząca klerykałów na ogół

nie sprzyja ani rzetelnej pracy, ani myśleniu, ani uczciwo-

ści. Należy tu jednakowoż rozdzielić kościelnych fanów na

tych, którzy są takimi „z łona matki” i nie wyobrażają so-

bie nawet, że inna postawa może być tą właściwą; oraz

na tych, którzy swój klerykalizm traktują koniunkturalnie

i instrumentalnie. Jedni i drudzy są szkodliwi, z akcentem

na tych drugich. Kim są klerykałowie i czego się po nich

spodziewać – wiemy dobrze, za dobrze. A co powiedzieć

o antyklerykałach?

Moim marzeniem od dwóch i pół roku, tj. od chwili

powstania gazety, było poznanie jej Czytelników. Bo prze-

cież listy i telefony to jednak trochę za mało. Zastanawia-

łem się, kim tak naprawdę są ludzie, którzy rzadko lub wca-

le nie chodzą do kościoła, nie przyjmują księdza po kolę-

Tak bawią się antyklerykałowie; patrz również str. 10

dzie, krytykują papieża, nie zamawiają wypominków i mszy

za bliskich zmarłych, planują pogrzeb bez księdza itd.

W świadomości Polaków-katolików – to przecież margi-

nes i wyrzutki społeczeństwa! A tak naprawdę? Prawdę

poznałem podczas ostatniego weekendu, który wreszcie

ja i mój zastępca spędziliśmy z 35 Czytelnikami „FiM”, lo-

sowo wybranymi laureatami naszego konkursu. Pozwólcie,

że teraz powiem coś do nich, czyli de facto do Was wszyst-

kich czytających te słowa.

Kochani moi Czytelnicy-„Bezbożnicy”, kiedy już Was

spotkałem i poznałem, urzekliście mnie swoimi zwykłymi,

ludzkimi postawami: głębią wnętrz, światłymi umysłami,

pogodą ducha. To Wy – Zwyczajni-Niezwyczajni – mą-

drzy, myślący Ludzie, potraficie bardzo trafnie oceniać na-

szą polską rzeczywistość i wyciągać z niej logiczne wnio-

ski. Bo u Was „oleum” – jak to nazwał Onufry Zagłoba

– jest na swoim miejscu. Cieszę się, iż mogliśmy się

spotkać. Moje obawy, że macie w sobie dużo smutku

i rozgoryczenia, rozwiały się prawie natychmiast. Chociaż

co tydzień karmimy Was dawką informacji bulwersujących

i przygnębiających, nie tracicie radości życia, potraficie

zachować wiarę w lepszą przyszłość. Dużo się od Was

przez te trzy dni nauczyłem. I powiem Wam jeszcze jed-

no – nigdy jeszcze nie spotkałem tak wielkich PATRIOTÓW,

zatroskanych o los naszej Ojczyzny. Dziękuję Wam za to.

To nie jest tak, że nie wypada mi napisać teraz nic inne-

go. Jestem po prostu dumny jak jasna cholera, że „Fakty

i Mity” mają takich Czytelników i że TACY WŁAŚNIE SĄ

ANTYKLERYKAŁOWIE.

JONASZ

L udzkość dzieli się

Nr 35 (130) 30 VIII – 5 IX 2002 r.

ZAMIAST SPOWIEDZI

– Jakiej potrzeba odwagi – tu

w Polsce i za oceanem, w USA

– aby otwarcie głosić swój anty-

klerykalizm?

– Odwagi? Raczej żelaznych ner-

wów. Polska i Ameryka są podobne

do siebie w niewielu kwestiach, ale

w jednej na pewno: w swoim zde-

się z czynami. Apeluje na przykład

do bogatych, aby wspierali biednych,

sam zaś zasiada na złotych tronach

odziany we wspaniałe ornaty. Mam

wrażenie, że bardziej zależy mu na

Kościele jako instytucji niż na lu-

dziach. Cóż, Kościół jest (a przynaj-

mniej ma być) wieczny, a ludzie są

w zapewnieniach, że oskarżenia są

wyssane z palca, bo „molestowani

klerycy nie ujawnili wcześniej pedo-

filskich praktyk biskupa”, wiedzia-

łem, że albo świadomie kłamią, al-

bo ci wychowawcy młodzieży już za

daleko odeszli od rozumienia psychi-

ki młodego człowieka. Nie wiedzą al-

masz stosunek do Ameryki, o któ-

rej Oskar Wilde powiedział...

– ...wiem, wiem. Że jest bur-

delem świata. A ty masz jakiś spe-

cjalnie negatywny stosunek do bur-

deli? A tak na poważnie, to ko-

cham Amerykę i Amerykanów. Za-

wsze rozczulała mnie ich dziecin-

Między maską a twarzą

Rozmowa z Waldemarem Koconiem,

bardem dwóch ojczyzn.

na naiwność, łatwowierność, otwar-

tość w kontaktach i wiara, że ich

model demokracji jest najlepszy,

bo daje szansę każdemu. Rzeczy-

wiście daje każdemu, nawet terro-

rystom 11 września ubiegłego ro-

ku. To był szok. Ameryka po tym

dniu już nigdy nie będzie taka sa-

ma, to nie slogan.

– Czy w USA zrobiłeś karierę?

– Karierę? Nie, ale mogę po-

wiedzieć, że odniosłem sukces. Już

sam fakt, że w USA ktoś utrzymuje

się ze śpiewania, jest sukcesem,

a mnie to się udaje i to nieźle.

– Właśnie powstała i została

zarejestrowana Antyklerykalna

Partia Postępu RACJA. Czy stwo-

rzenie w tak sklerykalizowanym

kraju partii antyklerykalnej po-

doba ci się?

– Bardzo. Nigdy programowo nie

byłem członkiem żadnej partii, ale

RACJĘ popierać będę z całego ser-

ca. Jestem przecież stałym czytelni-

kiem, ba, nawet entuzjastą „Faktów

i Mitów”.

– Chyba od niedawna, bo prze-

cież jeszcze dwa lata temu byłeś

w USA?

– Tak, i tam właśnie spotkałem

się z „FiM”! Ktoś zostawił przeczy-

tany egzemplarz w chicagowskim me-

trze. Wziąłem w ręce i już was

z nich nie wypuszczę! Jestem dokład-

nie tego samego co wy zdania: „Bóg

efemeryczni, słabi, przemijający. Sa-

ma postać Wojtyły jest jednak fascy-

nująca. Ten rygorysta moralny spra-

wia, że młodzież go słucha. To zdu-

miewające!

– Mam wrażenie, że twój sto-

sunek do księży katolickich wy-

nika z jakichś głębszych doświad-

czeń, może przemyśleń...

– Nie mylisz się ( opuszcza gło-

wę... ). Jako dziecko zostałem przez

jednego z nich wykorzystany!

– Co takiego?!

– To, co słyszysz. Musiało minąć

bardzo wiele czasu, abym zdecydo-

wał się o tym opowiedzieć. Gdy mia-

łem czternaście lat, zaprosił mnie

do siebie znajomy ksiądz. W pewnej

chwili ukląkł przede mną, otworzył

usta, powiedział „A” i... byłem cał-

kowicie sparaliżowany i bezwolny.

Nie mogłem się z przerażenia poru-

szyć, a on mówił, że to „dotyk boży”

i „nektar życia dany przez Boga”...

Zrobił ze mną, co chciał. Później

oświadczył, że jak puszczę parę z ust,

to spotka mnie potworna kara bo-

ska. Nikomu więc nic nie powiedzia-

łem, nawet matce.

– Ze strachu?

– Ze strachu, ze wstydu. Gdy

wiele lat później opisaliście aferę

Paetza, a księża prześcigali się

bo nie chcą wiedzieć, że wstyd jest

daleko bardziej paraliżującym uczu-

ciem niż poczucie krzywdy. Ja przy-

najmniej swój ból mogłem później

wykrzyczeć w śpiewie. Choć całą

prawdę przekazuję dopiero wam.

– Na przykład w swoim prze-

boju „Wyznania najcichsze”, gdzie

śpiewasz, że „...głośno i najgło-

śniej krzyczy, kłamie ludzki

strach”?

– Owszem. Cieszę się, że pamię-

tasz ten song, bo to znaczy, że jakoś

w twoim wnętrzu zapadł. Dlatego

właśnie śpiewam. Bo wierzę, że mo-

im śpiewem mogę komuś pomóc coś

zrozumieć, kogoś wyciszyć, pobudzić

do refleksji... Nie uwierzysz, ale śpie-

wam też niekiedy w kościołach dla

wiernych, i to na zaproszenie księży.

– Coś mi się wydaje, że po tym

wywiadzie już więcej takich zapro-

szeń nie będzie...

– No i co z tego? Może to tylko

przyspieszyć zrozumienie faktu, że

– jak to mawiał ksiądz Tischner

– nie Marks, ale księża swoim po-

stępowaniem odsuwają ludzi od Ko-

ścioła. To będzie eskalowało, dopó-

ki duchownymi katolickimi rządzi pie-

niądz i rozporek.

– Jesteś obywatelem świata,

a dokładniej dwóch ojczyzn. Jaki

tak, Kościół nie” – przynajmniej nie

w tej formie.

– Paradoksalne jest, że gdy

twoja popularność za oceanem ro-

śnie, gdy znowu złapałeś wiatr

w żagle, w Polsce o tobie jest ci-

cho. W telewizji nie widziałem cie-

bie już od lat. Czyżby embargo?

– Może i embargo, ale przede

wszystkim tendencja programowa,

która zabiesiadziła polską telewizję,

wyrzucając z niej jakąkolwiek zadu-

mę i refleksję.

– A jak ktoś się uprze, że chce

posłuchać Koconia?

– Namawiam do posłuchania mo-

jej najnowszej płyty, którą można ku-

pić w EMPiK-ach i sklepach muzycz-

nych „Tobie Polsko, Tobie Ameryko”.

Tam słychać, że formę mam nadal nie

najgorszą. Poza tym zapraszam na

koncerty, bo żywy kontakt z publicz-

nością cenię sobie najbardziej. Szcze-

gólnie polecam koncert „Między ma-

ską a twarzą”. Rozmawiał

MAREK SZENBORN

Fot. Autor

Pułkownik Michał Wołodyjowski

wolał zginąć, niż popaść

w hańbę i splamić żołnierski

honor. Prawie cztery wieki

później inny pułkownik Wojska

Polskiego uznał, że honoru nie

da się przeliczyć na złotówki.

Jest przeto bezwartościowy...

Larum

zrobili już wcześniej kontrolerzy ze stolicy.

A przecież sygnały o nadużyciach finanso-

wych docierały znacznie wcześniej.

Nawet laik przy pobieżnej kontroli zorien-

towałby się, że w papierach coś nie gra, bo

dla nich m.in. aparaty fotograficzne, rakiety

do tenisa i drogi sprzęt sportowy, wydając bli-

sko 45 tys. złotych. Jak się potem okazało,

fanty zostały natychmiast wybrakowane i prze-

kazane pazernemu dowódcy. Na jego konto

należy również zapisać mo-

dernizację kilku kompu-

terów za, bagatela, 17 tys.

złotych, a także zakup ba-

jecznie drogiego aparatu

fotograficznego.

Pan pułkownik miał

gest! Na przykład dla jego

potrzeb nabywano najdroż-

sze markowe pióra, które

miały trafiać do różnych ofi-

cjeli, oczywiście bez jakich-

kolwiek pokwitowań.

Jak już wspomnieliśmy,

dowódca przymykał oko na

liczne nadużycia. Na przy-

kład Wojskowa Admini-

stracja Koszar przystępowała do remontów

bez niezbędnej dokumentacji, łamiąc m.in.

prawo budowlane, co sprzyjało fuszerce i kra-

dzieży. Ot, w papierach figurowały okna otwie-

rane, a faktycznie zainstalowano nieotwiera-

ne, czyli znacznie tańsze.

naprawy prywatnych pojazdów. Gdy córuchna

rozbiła szybę swojego samochodziku, wojsko

bez mrugnięcia oka pokryło szkodę, podając

w kwitach, że zakupiono szybę do UAZ-a.

O lepkich rączkach pułkownika wiedzia-

ło wielu jego podwładnych. By siedzieli ci-

cho, „ukochany” dowódca przymykał oko na

to i owo, pozwalając im podjeść nieco smacz-

nego „tortu”.

Tymczasem szykowało się rozformowywa-

nie brygady w ramach restrukturyzacji armii.

Nadarzała się wprost wymarzona okazja do

nabicia prywatnych kabz bez zbytniego ryzy-

ka. Pech chciał, że w najmniej odpowiednim

momencie pojawili się kontrolerzy Minister-

stwa Obrony Narodowej...

Kilkadziesiąt stron raportu Departamen-

tu Kontroli MON okazało się lekturą szoku-

jącą.

– Wybuchła bomba, zaczęli się tłumaczyć

nie tylko wojskowi, ale i cywile, m.in. z na-

szego ratusza – mówi jeden z oficerów, pra-

gnący zachować anonimowość. – Najciekaw-

sze w tym wszystkim jest, że dopiero po kon-

troli MON dowódca Pomorskiego Okręgu

Wojskowego, któremu podlegała 6. Brygada,

wysłał swoich ludzi, by potwierdzili to, co

Pułkownik Fryderyk Woźniak , dowód-

ca nieistniejącej już 6. Brygady Artylerii sta-

cjonującej w Toruniu nie był płotką w naszej

armii. Miał za sobą lata żołnierskiej służby

i kierowanie ważnymi jednostkami wojskowy-

mi – lata napełniania swojej kabzy też. Lubił

np. grę w tenisa, więc miasto za 25 tys. zł za-

fundowało mu tartanowy kort, a armia zaku-

piła rakiety i inny sprzęt. Pasjonował się też

żużlem, więc wielu żołnierzy za friko praco-

wało na stadionie „Apatora”, by pan pułkow-

nik miał darmowe przepustki na imprezy.

Dowódca 6. Brygady w swoisty sposób trak-

tował mienie, jakie mu powierzono. Cała je-

go rodzinka jeździła w góry na narty służbo-

wym pojazdem, co potem rozliczano jako wy-

jazdy służbowe. Kosztowny sprzęt sportowy

i komputery – zamiast w jednostce – lądowa-

ły w domowych pieleszach dowódcy. Pan puł-

kownik dbał i o to, aby rodzinka, broń Boże,

nie musiała wydać grosza na nic, np. na

Koszary byłej 6. Brygady Artylerii stacjonującej w Toruniu

bezustannie zawyżano rachunki. Na przy-

kład kupowano pieczywo z prywatnej pie-

karni, płacąc znacznie więcej, niż wynikało

z umowy, a że brygada zjadała codziennie spo-

ro bułek, tylko w badanym okresie (obejmu-

jącym niespełna dwa lata) narażono wojsko

na stratę prawie 24 tys. złotych. Żołnierze

pana pułkownika nie zdawali sobie nawet spra-

wy z tego, że zjadają coraz droższe pieczyw-

ko, nie wiedzieli także i o tym, że zakupiono

Dokończenie na stronie 7

RYSZARD PORADOWSKI

Fot. Przemek Zimowski

woceniu. Oczywiście, jest wielu wspa-

niałych ludzi, którzy wierzą w Boga

i niewiele ich obchodzą ci, którzy

się mienią jego ziemskimi zastępca-

mi. Jednak – w przeważającej licz-

bie przypadków – ksiądz, niezależnie

jak wielką byłby kanalią, jest wyrocz-

nią. Miłośnicy kleru wcale nie chcą

pamiętać, że Chrystus nic a nic nie

mówił o mercedesach klasy S, o zbyt-

ku, drogich szatach, pełnych brzu-

chach i złotych pierścieniach. Prze-

ciwnie, namawiał swoich apostołów

do ubóstwa, do pokory.

– Czy ostatnie skandale pe-

dofilskie nie odmieniły choć tro-

chę spojrzenia Amerykanów na

swoich pasterzy?

– Bardzo! Owe wstrętne spraw-

ki, które właśnie ujrzały światło dzien-

ne, rozsadzają amerykański Krk od

środka i, moim zdaniem, rozsadzą!

Tej lawiny nieufności, ba, otwartej

niechęci, a nawet wrogości do księ-

ży, nie da się już powstrzymać. Jed-

nak należy pamiętać, że do owych

obrzydliwych praktyk nie doszłoby,

a przynajmniej nie udawałoby się ich

ukrywać przez tyle lat, gdyby Ame-

rykanów cechowała większa nieuf-

ność i krytycyzm wobec księży.

– Jaki jest twój stosunek do

papieża?

– Ambiwalentny. Z jednej strony

myślę, że należy słuchać tego, co mó-

wi, z drugiej – sens jego słów kłóci

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 35 (130) 30 VIII – 5 IX 2002 r.

GŁASKANIE JEŻA

SLD-uchownej

No, pielgrzymkę

bardzo drogiego

gościa z Watykanu

mamy za sobą. Fajno

było! Drogo i wesoło.

Ale czegoż to się nie

robi dla rzymskiego

papieża rodem z Polski?

No, i zaczęło się. Epatowano się

słowami więcej, niż owym miłosier-

dziem bożym.

Ten arcykatolicki naród Pol-

ski, ureligijniony, a dokładnie upa-

pieżony do granic fanatyzmu, mu-

si czekać na słowa papieża, który

mówi o współczuciu, pomocy bied-

nym i bezdomnym. To znaczy, że

Polacy udają tylko, że są dobrymi

katolikami. Nawet pan prezydent

Kwaśniewski ocknął się z moral-

nego marazmu, i komentując sło-

wa papieża, wspominał o potrze-

bie pomocy innym. No, zawsze ła-

two mówić, a trudniej czynić.

Przeraża mnie żenująca głupota

komentatorów

papieskiej wizy-

ty, pośród któ-

rych rej wiedli

księża i papieży-

ca Szymala .

Prześcigając się

w komplementowaniu każdego sło-

wa (lub ciszy) i ruchu papieża, filo-

zofowali po swojemu. Katolikom do-

piero papież musi mówić o tym,

o czym inni: ateiści, innowiercy i wy-

znawcy liberalnej moralności, głoszą

i czynią sami od dawna, nie czekając

na żadne wytyczne od kogokolwiek.

Polski katolicyzm musi dostać impuls,

aby zaczął postępować po ludzku wo-

bec ludzi, co w terminologii katolic-

kiej określa się „współczuciem bliź-

niemu”. Zastanawiam się też, jak moż-

na być tak obłudnym i zakłamanym,

aby mówić o współczuciu bliźniemu

i pomocy, mając jednocześnie świa-

domość, ile kosztowała wizyta tego,

który głosił puste frazesy o tymże

współczuciu. Dlaczego katolicy nie fi-

nansują ze swoich kieszeni wizyt pa-

pieża, tylko postkomunistyczny rząd

z prezydentem obciążają jej koszta-

mi wszystkich podatników?

Rząd na społeczne potrzeby od-

powiada: kasa państwowa jest pusta!

No, panowie, zobaczmy teraz, w ja-

ki sposób zrealizujecie przesłanie

Ewangelii i papieża. Zobaczmy, czy

będą w ogóle jakieś owoce tej piel-

grzymki, bo jak na razie są, ale bar-

dzo cierpkie. BOGDAN MOTYL

www.alternatywa.com

Ja już naprawdę nie wiem,

czy nie lepszy przy korycie był

Krzaklewski i jego Buzek. No

dobrze, może nie lepszy, ale na

pewno bardziej prawdziwy.

Jeśli piękny Maniuś bił się na

mszy w piersi, powtarzając „moja

wina”, to po pierwsze: nie kłamał

(bo to rzeczywiście była jego wi-

na), po drugie: nie stroił się w cu-

dze piórka (w swoje obrósł bardzo

szybko i gęsto), a po trzecie wresz-

cie: mógł wywołać co najwyżej

śmiech i politowanie, nie zaś gro-

zę i odruch wymiotny.

Rzecz ma się natomiast całko-

wicie inaczej z przedstawicielami

obecnych, najwyższych władz w pań-

stwie. Te są zupełnie sparaliżowa-

ne strachem przed każdym, najmi-

zerniejszym nawet nosicielem em-

blematów Krk. O episkopacie już

nawet nie ma co wspominać, bo

najlżejsze nawet kichnięcie docho-

dzące ze strony ulicy Miodowej

– prezydent, premier i ministrowie

gotowi są traktować jako zapowiedź

apokaliptycznego końca świata.

Czy widzieliście głowę duże-

go europejskiego państwa i orszak

Widzieliśmy bogaty zestaw po-

jazdów mechanicznych Watykanu,

służący do transportu papieża w do-

wolnej pozycji i w dowolne miejsce.

Konstrukcje, owszem, i udane,

i praktyczne. Wierni spisali się jak

trzeba. Były wi-

waty, aplauz,

brawa dla pa-

pieża. Nie wiem,

czy akurat bra-

wa są właściwą

formą okazania

aprobaty dla słów papieża, być mo-

że chwila milczenia byłaby odpo-

wiedniejsza? W końcu nie opowia-

dał dowcipów.

Oglądałem w TVP występy osza-

lałych z radości wiernych, którzy

kiwając się, machali rękoma w takt

wrzaskliwej i bezładnej muzyki Gol-

ców; tańczyli oraz śpiewali przed pa-

pieżem niczym Izraelici przed Zło-

tym Cielcem tysiące lat temu.

To ta sama forma oddawania czci

bóstwu (nie mylić z Bogiem!). Po-

nieważ nie widzą boga, muszą mieć

jego surogat na ziemi.

Dziwny jest (nie tylko polski)

katolicyzm i trywialność jego wy-

znawców! Oto papież przyjeżdża

z przesłaniem miłosierdzia bożego!

Doprawdy, aż tak upadła i znik-

czemniała wiara rzymskich chrze-

ścijan, że papież musiał w ich pa-

mięci wskrzesić oczywistość, która

już dawno temu nabrała cech ba-

nału?! Oto przypomniał, że Bóg jest

miłosierny! Kosztowało to grubo

ponad 100 milionów złotych... I na-

gle katolicka Polska zdębiała! Rze-

czywiście, Bóg jest miłosierdziem...!

Jak mogliśmy o tym zapomnieć?!

Obfite brawa dla papieża były po-

dziękowaniem za przypomnienie.

najwyższych, SLD-owskich oficje-

li zasuwających kurcgalopkiem

obok papamobile? Wszyscy widzie-

li, a jedni – okołokruchtowi

– śmiali się w kułak z konstatacji,

do czego to może doprowadzić

strach i włazidupstwo. Drudzy

– ci, którzy głosowali za rozdzia-

łem państwa od Kościoła, za nor-

malnością, za świeckością – mil-

czeli i byli czerwoni... ze wstydu.

Zastraszająca klerykalizacja

Polski eskaluje i wdziera się prze-

mocą do życia publicznego na każ-

dym jego szczeblu. Popatrzmy na

faceta, który nazywa się Andrzej

Nowakowski , robi za wojewodę

wielkopolskiego i zasiada na poznań-

skim stolcu z namaszczenia SLD.

Przypomnijmy: to konstytucja lide-

ra tzw. lewicy, Kwaśniewskiego , za-

kłada wolność światopoglądu oby-

wateli III RP, a nawet kategorycz-

nie zakazuje przymuszać kogokol-

wiek do praktyk religijnych. Ale

lizus Nowakowski ma konstytu-

cję dokładnie gdzieś i nawet, ło-

buz, nie stara się tego ukryć.

Rozesłał onci wojewoda liczne

zaproszenia na dwie aż uroczystości,

którym jako przedstawiciel rządu

będzie przewodził: rocznicę wybu-

chu II wojny światowej i rocznicę

napaści ZSRR na Polskę. Obie roz-

poczynają się mszą świętą. Bezpo-

średnio po nabożeństwie „oprawio-

ny w skórę i wręczony wojewodzie

naród” będzie miał okazję wysłu-

chać okolicznościowego przemówie-

nia imć Nowakowskiego.

Tenże nie bierze w ogóle pod

uwagę, że na uroczystościach mo-

gą się znaleźć Polacy wyznający

inne niż katolicka religie, którzy

będą się podczas tej uroczystości

czuli głupio lub po prostu w ogó-

le na nią nie przyjdą (ja bym wo-

lał nie przyjść). Przymuszanie do

praktyk religijnych to gwałt na

konstytucji. Gwałtu tego doko-

nuje przedstawiciel rządu RP. I to

już nawet nie jest skandal, to jest

przestępstwo, za które wojewoda

powinien spotkać się z prokura-

torem, później z sędzią, a może

nawet z klawiszem. Nic takiego

jednak nie nastąpi, bo w tym kra-

ju każdy pomysł z księdzem w tle

jest do przyjęcia.

MAREK SZENBORN

TO TRZEBA

PRZECZYTAĆ!!!

CHRISTOPHER HITCHENS

MISJONARSKA

MIŁOŚĆ

Szokująca prawda

o Matce Teresie z Kalkuty

Zamówienia telefoniczne

0 (pfx) 54/280 59 15

cena: 17 zł + opłata pocztowa

miłosierdzia ludzkiego – zatrzymany został przez

drzewo, choć tyle jeszcze przed nim było do-

brego do zrobienia. Jeden „odszedł” wśród

aplauzu milionów, drugi – samotną śmiercią

człowieka czynu, który nie ogląda się ciągle za

siebie, iluż to za nim podąża... Pierwszy po-

święcić raczył symbol pychy i prymitywnego za-

pomny zapewne na słowa „cokolwiek uczynili-

ście jednemu z najmniejszych braci moich

– mnieście uczynili” . O pierwszym chodzi le-

genda, że „Wielkim Polakiem jest”, o drugim

pamiętać będą ludzie, że „Wielkim Człowie-

kiem był”. A przecież bycie Człowiekiem jest

o niebo trudniejsze niż bycie Polakiem, choć-

i ciernista, pozbawiona wygód i złoconych tro-

nów. Oni „mówią, ale nie czynią”, ON czynił

wiele, nie mówiąc... Nie robił wokół siebie szu-

mu, nie czynił się ubogim pielgrzymem, a je-

śli pielgrzymował, to po prośbie o pieniądze

na wyżywienie i ogrzanie swoich podopiecz-

nych. Nie mieszkał w pałacach. Ile klamek wiel-

kich tego zakłamanego

świata przyszło mu po-

całować, nigdy się nie

dowiemy, choć z dokład-

nością do jednego mo-

żemy policzyć pocałun-

ki płyt lotniskowych uca-

łowanych przez Wielkie-

go Polaka. Marek bowiem nie czynił swego

dzieła, „aby był widziany od ludzi”. Jednego

dnia Polska straciła uciążliwy, kosztowny, ale

jakże świątobliwy balast, tracąc jednocześnie

silnik główny, napędzający w naszym coraz bied-

niejszym i głupszym kraju „prawdziwe, szcze-

re, autentycznie praktykowane miłosierdzie”.

Miłosierdzie rozsiane po setkach domów opie-

ki, przytulisk, noclegowni, z których Marek zro-

bił prawdziwe sanktuaria miłosierdzia. Szkoda,

że odjechał.

„ODSZEDŁ WIELKI CZŁOWIEK – ODFRUNĄŁ WIELKI POLAK”

Pamięci Marka Kotańskiego

kraj, w którym teoretycy zawsze mie-

li i mają większy posłuch od ludzi

czynu. Do dziś ta przywara powoduje, że za

ludźmi czynu podążają jednostki, za zręczny-

mi kuglarzami – miliony. Odeszło jednego dnia

dwóch ludzi: jeden – teoretyk miłosierdzia bo-

żego – odleciał w niebo nowoczesnym odrzu-

towcem, drugi – wielki praktyk zwykłego

dęcia, wielki jak balon, ale wewnątrz próżny

jak jego twórcy, wart miliony Wielki Pusto-

stan na Łagiewnikach, drugi pozostawił po so-

bie setki zatłoczonych domów opieki, ludzi po-

zbawionych często ogrzewania, bieżącej wody,

światła i podstawowych wygód. Ten pierwszy,

zawsze skory do pouczania innych, nawoływał

do ostatniej chwili, byśmy wierzyli w boskie mi-

łosierdzie skoro zabrakło nad nami państwo-

wego i kościelnego, ten drugi do ostatniej chwi-

li świecił przykładem gorliwie spełnianego uczyn-

ku, bez którego „każda wiara martwa jest” ,

by największym. Wielkość człowieka wyznacza-

ją jego dokonania, często małe i duże ofiary

każdego dnia. Czyż to nie wdowa dała najwię-

cej, rzucając grosik na potrzeby świątyni? Dzi-

siaj bogacze sypiący złotem na symbole swojej

pychy zapominają, że nie przykryją wielkością

obłudy rzucanych na Błoniach słów. Pouczają

nas o planach bożego miłosierdzia w stosun-

ku do ludzi, ale ani im w głowie realizacja tych-

że boskich postulatów wśród milionów ubogich

braci swoich, wśród których mieli być sługami.

Zapomnieli, że droga do zbawienia wąska jest

LEON BIELSKI

Fot. Ryszard Poradowski

Wizyta

P olska to paradoksalny, bo katolicki

Nr 35 (130) 30 VIII – 5 IX 2002 r.

NA KLĘCZKACH

MÓZGOWCY

I ŚWIĘTY GAJ

olkuski, musiała dopłacić 250 zł do

opłaconej już wcześniej 20-letniej

dzierżawy grobu oraz uiścić 150 zł

za sam wjazd z pomnikiem na teren

nekropoli. Dopiero po tych drobia-

zgach raczono rozpocząć z nią roz-

mowy. Ponieważ pani B. śmiała nie

zamówić pomnika w administracji

cmentarza tylko u innego kamie-

niarza, musiała dostarczyć projekt

obelisku wraz z wymiarami oraz okre-

ślić, z jakiego materiału jest zrobio-

ny. Dodatkowo została zobowiąza-

na do uzyskania zgody inspektora

budowlanego.

Kiedy wreszcie posłusznie i co

do joty wypełniła polecenia, okaza-

ło się, że trzeba jeszcze poczekać,

aż zbierze się zarząd i rozpatrzy wnio-

sek. Tego już było za dużo, więc pa-

ni Elżbieta poszła do proboszcza ze

skargą na jego pracowników. Ten ko-

bietę zwymyślał, wrzeszcząc między

innymi: – Jesteście sknerami, budu-

jecie pomniki za grube miliony, a nie

chcecie dać marnych kilkuset zło-

tych! Kiedy poszła bezczelnie poża-

lić się do Urzędu Miasta, usłysza-

ła, że jest utopistką, jeśli chce coś

w tej materii zmienić.

Michał Jeleński z olkuskie-

go starostwa potwierdził nam, że

na pomniki w obrębie cmentarza

nie wymaga się pozwolenia nadzo-

ru budowlanego. Poza tym cennik

proboszczowski jest szokujący: za

„jedyne” 5 tys. można stać się wła-

ścicielem piwniczki opłaconej na

30 lat, można też zamówić pomni-

ki za skromne 15 tys. zł. Żyć nie

umierać.

prasowego konferencji episkopatu

RPA. Wpływowy i opozycyjny wo-

bec Watykanu „National Catholic

Reporter” określił akcję Wiernego ja-

ko „seksualny mackartyzm” i „na-

ruszenie prywatności”. Watykan był

w wielkim ambarasie – jak rozpra-

wić się z biskupem gejem, nie robiąc

przy tym większego zamieszania,

i jak udowodnić mu winę? Z pomo-

cą inkwizytorom przyszedł niespo-

dziewanie sam Cawcutt, który nicze-

go się nie wyparł! Pod presją centra-

li biskup z Kapsztadu podał się do

dymisji, a papież łaskawie przyjął

jego rezygnację. Cawcutt uzasad-

niał rezygnację tak: „Jak wierzę, przez

40 lat służyłem Bogu, będę to robił da-

lej na mniej eksponowanym stanowi-

sku” . I tak to od wieków funkcjonu-

je „święty Kościół katolicki”. Ludzie

trzeźwo patrzący na świat odchodzą

sami lub są przesuwani na „mniej

eksponowane stanowiska”.

Watykański dziennik „L’Osserva-

tore Romano” stwierdził, że papie-

ska wizyta w Polsce była „odwetem

pobożności ludowej wobec mózgow-

ców” , czyli liberalnych teologów

wieszczących rychły upadek tradycyj-

nych form katolicyzmu. Rzeczywi-

ście, wszelki zabobon ma się u nas

świetnie, a wewnętrzne sprzeczności

i absurdy doktryny Krk nie nasuwa-

ją zbyt wielu osobom wątpliwości mą-

cących spokój. I tak, nikogo nie zbul-

wersował fakt poświęcenia przez

Przenajświętszego Ojca dwóch dę-

bów, które mają powędrować do

Bydgoszczy i Torunia. Nie pojmuje-

my tylko, po co przed tysiącem lat

katoliccy misjonarze wycinali Pola-

kom święte gaje, skoro także Kościół

uważa, że niektóre drzewa są święt-

sze od innych!

– popierał w prasie kolegę przewod-

niczący Rady Miejskiej, Stanisław

Czardybon . Na „odstępcę”, który

sprzedał działkę zborowi, grzmiał

z ambony ksiądz. Polscy katolicy

wzięli sprawy w swoje ręce: ktoś rzu-

cił kamieniem w samochód jedne-

go z „braci w wierze”, tłukąc szybę.

Tymczasem Stowarzyszenie działa

w Polsce legalnie od 72 lat, opiera

się tylko na Biblii, odrzuca podział

na duchowieństwo i laikat, pomaga

więźniom oraz ubogim. Jak tak

– to won!

PaS

narkomanów i gdzie większy odse-

tek ludzi mieszka w miastach” . Za-

nim jednak Siemaszko sformułuje

naukową teorię o zbawiennym wpły-

wie przydrożnych figurek na wege-

tację zbóż, przypominamy o połu-

dniowych Włoszech, gdzie ludowa

wiara kwitnie i tak samo dobrze ma

się od wieków przestępczość mafij-

na. Przywodzimy także na pamięć

Skandynawię, gdzie katolicyzmu pra-

wie w ogóle nie ma, prawie nikt

nie chodzi do żadnych kościołów,

a przestępczość i korupcja należą

do najniższych w świecie. O Polsce

lepiej nie wspominajmy... A.C.

ZNOWU PECUNIA

A.C.

5 TYSIĘCY NA TACĘ

A.C.

PAPA MA SPUST!

Jak nam doniosły wiewiórki, sta-

rosta w Iławie musiał rzucić na ta-

cę 5 tysięcy złotych, by biskup el-

bląski zechciał łaskawie poświęcić

nową siedzibę policji wzniesioną

w stolicy powiatu. Zdaniem znaw-

ców taksy naszych ekscelencji, nie

była to kwota wygórowana, bo np.

nasz ulubieniec, biskup Łowicza, za

poświęcenie byle jakiej kaplicy

cmentarnej domaga się kwoty dwa

razy wyższej, a jego niektórzy pur-

purowi współbracia potrzeby ma-

ją jeszcze większe. Średnia opłata

za roboczogodzinę ekscelencji wy-

nosi ok. 8 tysięcy złotych.

1:0 DLA PLEBANA

Okazuje się, że papież staruszek

– mimo trapiących go chorób – cie-

szy się apetytem godnym pozazdrosz-

czenia. U bernardynów na ostatniej

papieskiej bibie podano: kotlet z ku-

ry, pieczeń z indyka, cielęcinę duszo-

ną, kotlet duszony, pieczeń schabo-

wą, ziemniaki i jarzyny. Do tego kil-

ka rodzajów win i inne napoje. Jak

twierdzą mnisi, „papież spróbował

wszystkiego po trochu”. „Żal odjeż-

dżać”– powiedział przed odlotem.

Nic dziwnego...

A.C.

Arcybiskup Kościoła anglikań-

skiego, dr Rowan Williams (na

zdjęciu), reklamuje Disneyland.

Zdaniem arcybiskupa, Disneyland

i Mickey Mouse propagują opty-

mizm oraz najwyższe etyczne war-

tości, które pomagają wychowywać

dzieci na porządnych obywateli. Już

starożytni mawiali, że pieniądze nie

śmierdzą, nawet jeśli zarabiane są

dzięki dzieciom. Drobny szczegół...

dr Rowan Williams ma udziały w

firmie Disneyland.

Chełmica Duża pod Włocław-

kiem niespodziewanie trafiła na

czołówki gazet. A stało się to za

sprawą konfliktu, jaki niedawno po-

dzielił parafian. Przeciwko rządom

proboszcza Henryka J. wystąpił

organista z grupą wiernych. Ludzie

zarzucili plebanowi arogancję, nie-

gospodarność, wyłudzanie wysokich

opłat i zapowiedzieli pikietowanie

kościoła. Bezpośrednim powodem

protestu było zwolnienie z pracy

organisty Jerzego S . Proboszcz nie

dał się jednak zastraszyć i wezwał

policję. Mimo blokady świątyni

przez zwolenników organisty, księ-

dzu udało się odprawić mszę i uspo-

koić buntowników. W najgorszej

sytuacji znalazł się organista, któ-

ry nie ma szans na pracę w żadnej

parafii Katolandu. W sądzie też

– jak mówi – nie może liczyć na

sprawiedliwość, bo ksiądz ma pie-

niądze i czas...

– O pogodzeniu się z probosz-

czem nie ma mowy – twierdzi orga-

nista. – Gdyby do tego doszło, mu-

siałbym wykonywać wszystkie jego

polecenia i przymykać oko na aro-

ganckie traktowanie ludzi, nazywa-

nych przez księdza hołotą. Tymcza-

sem ja mam swoją godność i twarz

– dodaje.

Zwolennicy organisty i uzdrowie-

nia parafii nie kapitulują. Na razie

jest 1: 0 dla proboszcza.

J. R.

ATAK NA KLER?

ROZUM W PIĘTY

BISKUP

ODSTRZELONY

Meksykańscy katolicy obrusza-

ją się, że w kinach będzie wyświe-

tlany film Carlosa Carrery o zako-

chanym w nieletniej dziewczynie

księdzu. „Przestępstwa ojca Amaro”

to także opowieść o związkach mek-

sykańskiego kleru z biznesem nar-

kotykowym. Episkopat wyraził na-

dzieję, że rząd nie dopuści do pro-

jekcji obrazu, bo... „depcze on wia-

rę i obraża uczucia religijne” . Chyba

tylko w Krk wiarę identyfikuje się

z duchowieństwem, i do tego wirtu-

alnym, bo z filmu fabularnego. Trzeź-

we tamtejsze MSW dało odpór ka-

tolickiej cenzurze i orzekło, że cza-

sy „ograniczeń politycznych, socjal-

nych i twórczych minęły bezpowrot-

nie” . Za to Krk bezpłatnie zrobił fil-

mowi reklamę.

Władze Bielska-Białej oddały

grafficiarzom we władanie wiadukt

kolejowy. Mogli tam do woli malo-

wać. Szara okolica stała się koloro-

wa. Młodzi artyści namalowali por-

tret Osamy bin Ladena z gustowny-

mi napisami „Terror stop” i „Ta gło-

wa warta jest 25 milionów dolarów”.

Grafficiarze nie przewidzieli, że swo-

im dziełem naruszą dobra osobiste

radnego Stanisława Pięty... Rajca

grzmiał, że napisy i sam pomysł mu

się nie podobają. Władze Bielska

potraktowały go jako niegroźnego

pieniacza. Zdenerwowany, sam roz-

prawił się z portretem Osamy, ob-

lewając go smolistą mazią. Jednak

– z powodu braku doświadczenia

lub siły – większość lepkiej substan-

cji wylądowała na chodniku. Jakże

to poprawiło wygląd miasta! A mło-

dzi – jak to młodzi. Po nocnej ak-

cji radnego miasto zostało zasypa-

ne ulotkami i nalepkami z portre-

tem pana Pięty wraz z dopiskami:

„Rozum poszedł w pięty” i „Tali-

ban psycho”.

R.P.

Reginald Cawcutt biskup po-

mocniczy Kapsztadu – na stronie in-

ternetowej Anioły Świętego Sylwe-

stra, będącej forum dyskusyjnym ho-

moseksualnych księży – nie wahał

się otwarcie krytykować polityki Wa-

tykanu, sugerując, że Kościół oszu-

kuje swoich wiernych („FiM”

29/2002). Biskup padł ofiarą nagon-

ki skrajnie prawicowej organizacji

Wierny Rzymskokatolicki (USA).

Agenci Wiernego wykryli przed

dwoma laty istnienie angielskojęzycz-

nej strony księży homoseksualistów.

Udało im się nawet zidentyfikować

niektórych jej stałych bywalców:

dwóch księży z diecezji Portland (Ma-

ine) i bpa Cawcutta – rzecznika

POLSKA WIARA

PaS

Jak donosi „Niezawisimaja Ga-

zieta”, konflikt między Watykanem

i Rosją jest po części spowodowany

przez fakt, że kler katolicki na Wscho-

dzie jest mocno spolonizowany. Du-

chownych znad Wisły cechuje „nie-

znajomość języka rosyjskiego, a oprócz

tego niechęć do Rosji i prawosła-

wia” . Polski kler Rosjanom kojarzy

się z polskimi najazdami w XVII wie-

ku i narzucaniem katolicyzmu. Tym-

czasem wiemy, że butni i chciwi mi-

sjonarze z Polski skutecznie zniechę-

cają do katolicyzmu także Czechów,

nawet tych, którzy trwali przy Ko-

ściele w czasach komunistycznego

ucisku. Wspierajmy misyjne inicjaty-

wy polskiego Krk!

PaS

Z MIKOŁOWA WON

Kolejne miasto wsławia się bra-

kiem tolerancji dla wszystkiego, co

niekatolickie. Po sopockich bapty-

stach problem z budową kaplicy ma

Stowarzyszenie Zborów Chrześcijan

w Mikołowie. Mimo że zbór otrzy-

mał pozwolenie na budowę, w in-

westycji próbuje przeszkodzić grupa

superkatolików popieranych przez

superradnych. Są oburzeni na wła-

dze miasta, że „nie uwzględniły opi-

nii mieszkańców” . Radny Krystian

Rupik orzekł, że sekta (!) będzie

werbować katolików, zaś dom mo-

dlitwy posłuży jej za pomnik mile-

nijny. A tak w ogóle wyznawcy mo-

gą przecież spotykać się w domach

M.P.

A.C.

ŻYĆ NIE UMIERAĆ

TEORIA I PRAKTYKA

W Olkuszu jest tylko jeden czyn-

ny cmentarz. Właścicielem jest pa-

rafia św. Andrzeja, czyli proboszcz

ks. kan. Stefan Rogula . Otrzyma-

liśmy wiele listów od zdegustowa-

nych i wyssanych z pieniędzy peten-

tów księżowskiej firmy. Wśród nich

była Elżbieta B. , która zamówiła na

grób swojego ojca pomnik w Chrza-

nowie. Kiedy udała się na cmentarz

Zdaniem profesora Andrzeja

Siemaszki , dyrektora Instytutu

Wymiaru Sprawiedliwości, „prze-

stępczość jest zdecydowanie wyższa

tam, gdzie jest więcej niewierzących,

mało ludzi chodzi do kościoła, jest

dużo rozwodów, większy odsetek

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: