II. USTRÓJ ORGANÓW ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ
164. STATUS PRAWNY FUNKCJONARIUSZY PUBLICZNYCH. PODSTAWOWE REGULACJE.
?
165. ISTOTA SŁUŻBY PUBLICZNEJ.
Patrz teza 14(opracowana w skrypcie zimowym- Kostka Robika).
166. PRAWO URZĘDNICZE
191. KOMPETENCJA ORGANU ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ(Stahl- str. 211).
Ogólnie można przyjąć, że pojęcie kompetencji oznacza zespół praw i obowiązków organu administracji publicznej- z jednoczesnym wskazaniem prawnych form działania organu. Przepisy określające zakres działania nie mogą stanowić podstawy do podejmowania działań władczych przez organy adm. publicznej. Określają one tylko sprawy, w których organ powinien wykorzystywać swoje kompetencje. Natomiast do podjęcia konkretnych działań władczych, oprócz przepisu określającego zakres działania, musi istnieć przepis upoważniający do takiego działania, czyli przepis kompetencyjny.
194. PREZYDENT RP(Stahl- str. 260-262).
Prezydent RP został zaliczony przez Konstytucję do władzy wykonawczej, jednakże jego pozycja różni się od pozostałych organów wykonawczych. Pozycja Prezydenta jest swoista, gdyż jego kompetencje wykraczają poza sferę władzy wykonawczej, przenikają zarówno do ustawodawstwa, jak i sądownictwa(np. powoływanie sędziów). Kompetencje można ująć w następujące grupy:
a) w sprawach zagranicznych, np. reprezentowanie państwa, ratyfikowanie umów międzynarodowych,
b) w sferze ochrony zewnętrznego bezpieczeństwa, np. zwierzchnik Sił Zbrojnych,
c) w dziedzinie wewnętrznego bezpieczeństwa, np. wprowadzanie stanu wojennego,
d) w sferze prawodawstwa, np. inicjatywa ustawodawcza, weto ustawodawcze,
e) związane z Radą Ministrów, np. desygnowanie Prezesa RM, dokonywanie zmian w składzie RM,
f) w sferze obsadzania najważniejszych stanowisk w państwie, np. powoływanie sędziów,
g) o charakterze administracyjnym- jako głowy państwa- w sprawach indywidualnych, np. nadawanie orderów i odznaczeń, stosowanie prawa łaski, nadawanie tytułu naukowego profesora.
195. PREZES RADY MINISTRÓW- POZYCJA USTROJOWA, KOMPETENCJE(Stahl- str. 271-273).
Prezes Rady Ministrów jest odrębnym, obok Rady Ministrów, organem wymienionym w Konstytucji. W wyniku reformy centrum administracyjno- gospodarczego rządu pozycja prawna Prezesa Rady Ministrów uległa znacznemu wzmocnieniu. Pozycję tę dodatkowo wzmocniły unormowania Konstytucji z 1997 r. Prezes RM zajmuje szczególne miejsce w łonie RM a jego rola staje się widoczna już w momencie tworzenia rządu. Desygnowany przez Prezydenta Prezes RM podejmuje działania zmierzające do sformowania RM, przygotowuje program jej działania, ubiega się o udzielenie zmian w składzie RM. Powyższe okoliczności wskazują, że Prezes RM istotny wpływ na powstanie, istnienie i funkcjonowanie RM. Prezes RM występuje w podwójnej roli. Z jednej strony jest przewodniczącym organu kolegialnego, jakim jest RM i z tego tytułu posiada prawem określone zadania i kompetencje; z drugiej strony jest samodzielnym monokratycznym, naczelnym organem administracji państwowej wyposażonym we własne zadania i kompetencje. Podkreślić jednak trzeba, że obie role przeplatają się wzajemnie, nie są one ściśle od siebie oddzielone. Kompetencje Prezesa RM jako przewodniczącego RM określa Konstytucja i ustawa o rządzie. Obejmują one:
a) reprezentowanie RM,
b) kierowanie pracami RM,
c) koordynowanie i kontrolowanie pracy ministrów,
d) zapewnienie wykonania polityki RM i określanie sposobów jej wykonania,
e) wyznaczanie zadań dla ministrów a także zakresu spraw, w których minister działa z upoważnienia Prezesa RM.
Kompetencje w zakresie bycia przez Prezesa RM naczelnym organem administracji państwowej:
a) w zakresie stanowienia prawa(wydawanie rozporządzeń, zarządzeń, wydawanie Dziennika Ustaw i Monitora Polskiego),
b) nadzorcze wobec jednostek samorządu terytorialnego,
c) kierownicze i nadzorcze w stosunku do organów administracji rządowej, także terenowej,
d) o charakterze personalnym, np. powoływanie i odwoływanie sekretarzy i podsekretarzy stanu, wojewodów.
196. ORGANY WEWNĘTRZNE RADY MINISTRÓW(Stahl- str. 267-270).
W ramach Rady Ministrów mogą działać różnego rodzaju organy wewnęrzne i pomocnicze. Konstytucja nie wspomina jednak o istnieniu jakichkolwiek organów tego typu. Kwestie dot. powoływania organów wewnętrznych i pomocniczych reguluje ustawa o Radzie Ministrów. Przewiduje ona kilka rodzajów tych organów, różniących się nazwą, celami, i ustanowienia, sposobem tworzenia i zakresem spraw, którymi mają się zajmować. Wszystkie te organy są organami kolegialnymi. Organami pomocniczymi RM lub Prezesa RM mogą być w szczególności:
a) stały komitet lub komitety RM,
b) komitety do rozpatrywania określonych kategorii spraw lub określonej sprawy,
c) rady i zespoły opiniodawcze lub doradcze w sprawach należących do zadań i kompetencji RM lub Prezesa RM,
d) komisje do opracowania projektów kodyfikacji określonych dziedzin prawa,
e) komisje wspólne.
Kompetencje w zakresie tworzenia wskazanych organów podzielone zostały w ustawie pomiędzy Prezesa RM i RM. Prezes RM, z własnej inicjatywy lub na wniosek członka RM, może w drodze zarządzenia tworzyć organy wymienione wyżej w punktach a)-c). Przykłady organów wewnętrznych: komitet RM, Komitet Europejski RM, Polski Komitet Doradczy, Rada Legislacyjna, Rządowe Centrum Legislacji, Rządowe Centrum Studiów Strategicznych, pełnomocnicy Rządu(np. ds. Równego Statusu Kobiet i Mężczyzn).
197. MINISTROWIE- POZYCJA USTROJOWA, KOMPETENCJE, ZASADY DZIAŁANIA(Stahl- str. 275-279).
Ministrowie stanowią podstawową i najliczniejszą grupę członków Rady Ministrów. Dzielą się oni na ministrów kierujących określonymi działami administracji rządowej i ministrów wypełniających zadania wyznaczone im przez Prezesa RM. Istotą urzędu ministra jest specjalizacja przedmiotowa, bowiem każdy z ministrów realizuje pewną część zadań RM jako całości. Obecnie te zadania mają formę „działów administracji rządowej” określonych w ustawie z 4 września 1997 r., wielokrotnie nowelizowanej, zwanej dalej ustawą o działach. Pozycja prawna ministra ma charakter dwoisty. Z jednej strony jest on członkiem RM, organu kolegialnego o własnych kompetencjach. Z drugiej strony jest on odrębnym organem administracji rządowej, kierującym określonym działem administracji rządowej. Trzeba jednak wyraźnie podkreślić, że w charakterze jednoosobowego organu administracji rządowej nie występują ministrowie, którzy wypełniają zadania wyznaczone im przez Prezesa RM. Określając szczegółowy zakres działania ministra kierującego danym działem administracji rządowej, Prezes RM wskazuje dział(lub działy), którymi kieruje minister. Ustawa o przewiduje jednak, że kierowanie 3 działami administracji rządowej, a mianowicie działami: budżet, finanse publiczne i instytucje finansowe, powierza się jednemu ministrowi. Jako organ administracji rządowej minister posiada własne, prawnie wyodrębnione, kompetencje wynikające z ustaw ustrojowych, w tym z ustawy o rządzie i ustawy o działach oraz ustaw regulujących określone dziedziny, składające się na dany dział administracji rządowej. Ministrowie mają pewne kompetencje prawotwórcze(rozporządzenia, zarządzenia). Minister kierujący działem administracji działa w ramach swoich kompetencji i we własnym imieniu. Natomiast minister wykonujący zadania wyznaczone przez Premiera działa z jego upoważnienia. Aparatem pomocniczym ministra jest ministerstwo. Ustawa o rządzie przewiduje następujące komórki organizacyjne ministerstwa:
a) departamenty, b) biura, c) sekretariaty, d) wydziały.
198. DZIAŁY ADMINISTRACJI I ICH KLASYFIKACJA(Stahl- str. 276-277).
Prawne wyodrębnienie działów administracji rządowej zostało dokonane ustawą o działach administracji rządowej. Ustawa nie zawiera definicji legalnej działu administracji rządowej. Próbę określenia tego pojęcia podjęto w literaturze. Wyróżnia się 2 elementy konstrukcyjne tego pojęcia. Pierwszy to element przedmiotowy, obejmujący zamkniętą klasyfikację spraw administracji rządowej, które są jednorodne lub pokrewne pod względem rzeczowym. Drugi zaś to element podmiotowy, który obejmuje zamkniętą klasyfikację organów administracji rządowej mających identyczną lub zbliżoną właściwość rzeczową. Zatem pojęcie działu administracji rządowej będzie miało zawsze charakter zamknięty z punktu widzenia rzeczowego. Nie będzie ono związane z jakąkolwiek strukturą organizacyjną, typową dla dawnego pojęcia resortu. Dział administracji rządowej nie może być utożsamiany z resortem administracyjnym. Hm, nie rozumiem tego :-/ W ustawie o działach przewidziano 32 działy administracji rządowej. Są to m.in.: administracja publiczna, budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa, budżet, finanse publiczne, gospodarka morska, integracja europejska, wyznania religijne. Ministrowie kierujący określonymi działami administracji rządowej są właściwi w sprawach wskazanych w ustawie o działach z wyjątkiem spraw zastrzeżonych odrębnymi ustawami do kompetencji innych organów. Minister jest zobligowany do inicjowania i opracowywania polityki Rady Ministrów w stosunku do działu, którym kieruje, oraz do przedkładania w tym zakresie inicjatyw i projektów aktów normatywnych na posiedzenia RM. W zakresie działu, którym kieruje, minister wykonuje politykę RM i koordynuje jej wykonywanie przez organy, urzędy i jednostki organizacyjne jemu podległe lub przez niego nadzorowane. Na ministrze spoczywa obowiązek współdziałania w zakresie potrzeb danego działu z innymi członkami RM, Rządowym Centrum Studiów Strategicznych, innymi organami administracji rządowej, państwowymi jednostkami organizacyjnymi, jednostkami samorządu terytorialnego, organami samorządu zawodowego, gospodarczego, związków zawodowych.
214. ORGANY STANOWIĄCE JEDNOSTEK SAMORZĄDU TERYTORIALNOEGO(Stahl- str. 313).
Organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego to rada gminy(gdy siedzibą rady gminy jest miasto położone na terytorium tej gminy, jest to rada miejska), rada powiatu i sejmik województwa. Są to kolegialne organy przedstawicielskie wyłaniane w drodze wyborów równych, bezpośrednich i odbywających się w głosowaniu tajnym. Zasady i tryb przeprowadzania tych wyborów, zgłaszania kandydatów oraz warunki ważności tych wyborów określa Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw. Są to organy działające w systemie kadencyjnym, ich kadencja trwa 4 lata, licząc od dnia wyborów, Liczebność tych organów pozostaje w związku z liczbą mieszkańców danej jednostki samorządu terytorialnego. Rady gmin liczą od 15 radnych(w gminach do 20 tys. mieszkańców) do nie więcej niż 45 radnych. W skład rady powiatu wchodzą radni w liczbie 15 w powiatach liczących do 40 tys. mieszkańców oraz po 2 na każe rozpoczęte 20 tys. mieszkańców, ale nie więcej niż 29 radnych. Natomiast w skład sejmiku wojewódzkiego wchodzą radni w liczbie 30 w województwach liczących do 2 mln mieszkańców oraz po 3 radnych na każde rozpoczęte 500 tys. mieszkańców.
215. ORGANY WYKONAWCZE JEDNOSTEK SAMORZĄDU TERYTORIALNEGO(Stahl- str. 326-329).
Model organu wykonawczego jednostek samorządu terytorialnego jest niejednolity. W świetle nowelizacji ustawy gminnej dokonanej w 2002 r. w gminie organ wykonawczy ma charakter monokratyczny, jest nim wójt(burmistrz, prezydent miasta), natomiast w powiecie i w województwie jest to organ kolegialny- jest nim zarząd powiatu i zarząd województwa. Generalnie organem wykonawczym w gminie jest wójt, natomiast burmistrz jest tym organem w gminie, w której siedziba władz znajduje się w mieście położonym na terytorium tej gminy, natomiast prezydent miasta jest organem wykonawczym w mieście powyżej 100 tys. mieszkańców oraz w mieście, w którym do dnia wejścia w życie ustawy o samorządzie gminnym prezydent miasta był organem wykonawczo-zarządzającym. Wójt jest wybierany w wyborach powszechnych, równych, bezpośrednich, w głosowaniu tajnym. Podkreślenia wymaga fakt, że kandydat na wójta(posiadający obywatelstwo polskie bądź obywatelstwo UE, prawo wybierania do rady gminy, który najpóźniej w dniu głosowania kończy 25 lat) nie musi stale zamieszkiwać na obszarze gminy, w której kandyduje. Jednakże nie może jednocześnie kandydować na wójta w innej gminie. Zarząd powiatu liczy 3-5 osób, województwa- 5 osób. We wskazanych wyżej ramach rady powiatów mają samodzielność w przedmiocie określania w statucie liczby członków zarządu. Przewodniczącym zarządu powiatu jest starosta, województwa- marszałek województwa. W skład zarządu wchodzą radni, mogą to być też osoby spoza rady.
218. SĄDOWA OCHRONA SAMODZIELNOŚCI SAMORZĄDU TERYTOR.(http://www.konstytucja.pl/)
Art. 165 ust. Konstytucji RP:
Samodzielność jednostek samorządu terytorialnego podlega ochronie sądowej.
223. WYGAŚNIĘCIE MANDATU WÓJTA(Stahl- str. 328).
Wygaśnięcie mandatu wójta przed upływem kadencji następuje wskutek: 1) odmowy ślubowania,
2) pisemnego zrzeczenia się mandatu, 3) utraty prawa wybieralności lub braku tego prawa w dniu wyborów, 4) naruszenia ustawowych zakazów łączenia funkcji wójta z wykonywaniem funkcji lub prowadzenia działalności gospodarczej określonych w odrębnych przepisach, 5) prawomocnego skazującego wyroku sądu orzeczonego za przestępstwo umyślne, 6) orzeczenia trwałej niezdolności do pracy w trybie określonym w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, 7) śmierci, 8) odwołania w drodze referendum(z powodu nieudzielenia wójtowi absolutorium lub innej przyczyny), 9) odwołania wójta przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek wojewody, jeżeli wójt dopuszcza się powtarzającego naruszenia Konstytucji lub ustaw, 10) zmian w podziale terytorialnym.
230. REGIONALNE IZBY OBRACHUNKOWE(STATUS PRAWNY, ZADANIA I KOMPETENCJE)(Stahl- str. 371-372).
Strukturę organizacyjną oraz kompetencje kontrolne i nadzorcze regionalnych izb obrachunkowych reguluje ustawa z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych. Regionalne izby obrachunkowe są państwowymi organami nadzoru i kontroli gospodarki finansowej jednostek samorządu terytorialnego , związków międzygminnych, stowarzyszeń gmin oraz stowarzyszeń gmin i powiatów, związków powiatów, stowarzyszeń powiatów, samorządowych jednostek organizacyjnych mających osobowość prawną oraz innych podmiotów w zakresie wykorzystania przez nie dotacji przyznawanych z budżetów jednostek samorządu terytorialnego. Izby wydają także opinie w sprawach określonych ustawami oraz prowadzą działalność informacyjną i szkoleniową w zakresie objętym nadzorem i kontrolą. Regionalne izby obrachunkowe, których organami są kolegium izby oraz komisja orzekająca w sprawach o naruszenie dyscypliny finansowej, kontrolują gospodarkę finansową, w tym realizację zobowiązań podatkowych oraz zamówienia publiczne na podstawie kryterium zgodności z prawem i zgodności dokumentacji ze stanem faktycznym. Kontrola gospodarki finansowej jednostek samorządu terytorialnego w zakresie zadań administracji rządowej, wykonywanych na podstawie ustaw lub zawieranych porozumień, dokonywana jest także z uwzględnieniem kryterium celowości, rzetelności i gospodarności. Do środków nadzoru stosowanych przez regionalne izby obrachunkowe należy m.in. stwierdzanie nieważności uchwał w całości lub części(także uchwały budżetowej), wskazywanie, że uchwałę wydano z naruszeniem prawa. Może ona także w razie nieuchwalenia budżetu w ustawowym terminie ustalić budżet jednostki samorządu w zakresie obowiązkowych zadań własnych oraz zadań z zakresu administracji rządowej.
231. SAMORZĄDOWE KOLEGIA ODWOŁAWCZE(USTRÓJ, ZASADY DZIAŁANIA, KOMPETENCJE) (Stahl- str. 372-373).
Samorządowe kolegia odwoławcze zgodnie z ustawą z 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych są organami wyższego stopnia w rozumieniu przepisów k.p.a. i Ordynacji podatkowej w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej należących do właściwości jednostek samorządu terytorialnego, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej. Tym samym mogą one pełnić funkcję organów odwoławczych także w sprawach zleconych z zakresu administracji rządowej. Samorządowe kolegia odwoławcze są organami administracyjnymi o szczególnym charakterze(generalnie biorąc, ograniczonym do kontroli aktów administracyjnych w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej), kolegialnymi, orzekającymi w składach trzyosobowych, ich działalność jest finansowana przez państwo(są państwowymi jednostkami budżetowymi). W doktrynie kolegia uważa się niekiedy za organy o mieszanym charakterze, łączące cechy właściwe dla organów administracji państwowej i organów samorządu terytorialnego. Głównym zadaniem kolegiów jest sprawowanie kontroli instancyjnej i nadzoru pozainstancyjnego nad działalnością jednostek samorządu terytorialnego w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej, pełnią także funkcje orzecznicze w innych sprawach powierzonych im odrębnymi ustawami, m.in. samorządowe kolegia odwoławcze rozpoznają spory o wysokość opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste, a tym samym ich kompetencje- w tym zakresie- dotyczą spraw cywilnych. Mają także pewne uprawnienia o charakterze kontrolnym w stosunku do samorządu(do gmin, powiatów i województw samorządowych): mogą żądać niezbędnych do wydania rozstrzygnięcia informacji i dokumentów dot. działalności organów samorządowych, mają prawo wglądu do dokumentacji dot. załatwianej sprawy, mogą wydać postanowienie sygnalizacyjne.
232. REFERENDUM LOKALNE(Stahl- str. 305).
Instytucja referendum lokalnego stanowi sposób rozstrzygania w drodze głosowania powszechnego o istotnych sprawach dot. wspólnoty samorządowej. Istotne cechy referendum: bezpośredni udział obywateli w wypowiadaniu się, posiadanie przez uczestników referendum tylko jednego głosu i uznawanie woli większości wszystkich równouprawnionych obywateli za decydującą w rozstrzyganiu spraw. Podkreślenia wymaga wskazanie, że referendum ma charakter rozstrzygający, nie zaś opiniodawczy. Art. 170 Konstytucji formułuje generalne prawo członków wspólnoty samorządowej do decydowania w drodze referendum o sprawach dot. tej wspólnoty, w tym o odwołaniu pochodzącego z wyborów bezpośrednich organu samorządu terytorialnego.
233. ZASADY I TRYB PRZEPROWADZANIA REFERENDUM LOKALNEGO.
Oj, nie chce mi się tego przepisywać, bo sporo tego jest- można znaleźć w Stahlowej od ostatniego akapitu str. 305 do str. 310.
248. OBYWATELSTWO EUROPEJSKIE(R. Skubisz, E. Skrzydło-Tefelska , Prawo europejskie zarys wykładu, Lublin 2006).
Obywatelstwo UE zostało ustanowione przez Traktat z Maastricht. Szczegółowy zakres uprawnień wynikających z obywatelstwa oraz jego charakter zostały uregulowane w II części TWE. Zakres podmiotowy obywatelstwa UE jest określony w art. 17 TWE, który stanowi, że obywatelem UE jest każda osoba mająca przynależność państwa członkowskiego. Obywatelstwo europejskie nie zastępuje krajowego. Można je nabyć lub utracić tylko przez nabycie lub utratę obywatelstwa któregoś z państw członkowskich. Zakres przedmiotowy: obywatele UE korzystają z szeregu praw oraz podlegają wielu obowiązkom przewidzianym przez przepisy wspólnotowe. Sam Traktat nie nakłada żadnych obowiązków, reguluje jedynie zakres przysługujących im uprawnień. Ich katalog nie jest zamknięty i obejmuje: prawo do swobodnego poruszania się i pobytu, prawa wyborcze, prawo do ochrony dyplomatycznej i konsularnej, prawo do petycji do PE, prawo do zwracania się do Ombudsmana, prawo zwracania się do każdej instytucji lub organu wspólnotowego.
249. OBYWATELSTWO POLSKIE A OBYWATELSTWO EUROPEJSKIE(wiedza własna).
Obywatelstwo unijne nie zastępuje krajowego, lecz je uzupełnia. Polacy są więc i obywatelami Polski, i UE.
250. STAN CYWILNY(T. Filipiak, J. Mojak, Nazar, E. Niezbecka, Zarys prawa cywilnego, Lublin 2006- str. 126).
Termin „stan cywilny” jest używany w dwojakim znaczeniu: albo jako zespół cech określających pozycję danej osoby fizycznej w rodzinie(np. pokrewieństwo, związek małżeński) oraz jego sytuację osobistą(płeć, wiek, imię), albo jako pozostawanie lub niepozostawanie w związku małżeńskim. O stanie cywilnym decyduje więc szereg zdarzeń prawnych takich jak: urodzenie, zawarcie małżeństwa, rozwód, unieważnienie małżeństwa itp.
251. ZASADY SPORZĄDZNIA AKTÓW STANU CYWILNEGO (http://www.lokomotywa.pl/prawo/akty_prawne.php?co=poasc&gdzie=prawo_cywilne).
Prawo o aktach stanu cywilnego:
Art. 16. Akt stanu cywilnego sporządza się w dniu, w którym dokonano zgłoszenia zdarzenia powodującego sporządzenie aktu, chyba że ustawa dopuszcza możliwość sporządzenia aktu stanu cywilnego w innym terminie.
Art. 17. 1. Akty urodzenia, małżeństwa oraz zgonu sporządza się oddzielnie dla każdego rodzaju aktu.
2. Dokumenty i oświadczenia złożone w czasie lub po sporządzeniu aktów urodzenia, małżeństwa oraz zgonu, a także dokumenty przekazane urzędom stanu cywilnego przez sądy i inne organy państwowe stanowią akta zbiorowe rejestracji stanu cywilnego.
Art. 18. 1. Akt stanu cywilnego powinien zawierać tylko dane wymagane przez prawo. W szczególności w akcie stanu cywilnego nie można zamieszczać danych naruszających dobra osobiste.
2. Na wniosek osób zainteresowanych, organów państwowych lub z urzędu skreśla się część wpisu dotyczącą danych, które stosownie do ust. 1 nie mogą być zamieszczone w akcie stanu cywilnego.
Art. 19. 1. Zgłoszenia urodzenia i zgonu dokonuje się ustnie.
2. Zgłoszenia urodzenia lub zgonu na piśmie dokonują odpowiednio organy państwowe, zakłady opieki zdrowotnej i inne zakłady oraz lekarze i położne.
Art. 20. Jeżeli osoba obowiązana do zgłoszenia urodzenia lub zgonu nie może porozumieć się z kierownikiem urzędu stanu cywilnego ani ustnie, ani na piśmie ze względu na swoją ułomność fizyczną lub nieznajomość języka polskiego, kierownik urzędu stanu cywilnego wzywa biegłego lub tłumacza.
Art. 21. 1. Jeżeli po sporządzeniu aktu stanu cywilnego nastąpią zdarzenia, które mają wpływ na jego treść lub ważność, zmiany z nich wynikające wpisuje się do aktu w formie wzmianki dodatkowej.
2. Podstawę do wpisania wzmianki, o której mowa w ust. 1, stanowią prawomocne orzeczenia sądów, ostateczne decyzje, odpisy z akt stanu cywilnego oraz inne dokumenty mające wpływ na treść lub ważność aktu.
3. Pod treścią aktu stanu cywilnego zamieszcza się przypiski zawierające informacje o innych aktach stanu cywilnego dotyczących tej samej osoby.
Art. 22. Kierownik urzędu stanu cywilnego jest obowiązany żądać dowodów potwierdzających prawdziwość danych zgłoszonych do wpisu do ksiąg stanu cywilnego. W razie uznania tych dowodów za niewystarczające - w celu ustalenia stanu faktycznego - przeprowadza się postępowanie wyjaśniające.
Art. 23. 1. Księgi stanu cywilnego prowadzi się w jednym egzemplarzu, oddzielnie dla każdego rodzaju aktu.
2. Księgi stanu cywilnego zamyka się po upływie roku kalendarzowego.
Art. 24. Księgi stanu cywilnego przechowuje się w urzędach stanu cywilnego. Ksiąg takich nie można wynosić poza lokal urzędu. Wyniesienie ksiąg może nastąpić z ważnych przyczyn jedynie za zgodą organu administracji państwowej wyższego stopnia lub w razie niebezpieczeństwa zagrażającego tym księgom.
Art. 25. Księgi stanu cywilnego, za zezwoleniem kierownika urzędu stanu cywilnego, można udostępnić upoważnionym przedstawicielom organów państwowych oraz instytucji naukowych w celu przeglądania.
Art. 26. Sądy i inne organy państwowe są obowiązane przekazywać urzędom stanu cywilnego odpisy prawomocnych orzeczeń, ostatecznych decyzji oraz innych dokumentów stanowiących podstawę wpisu do ksiąg stanu cywilnego.
252. KSIĘGI STANU CYWILNEGO(T. Filipiak, J. Mojak, Nazar, E. Niezbecka, Zarys prawa cywilnego, Lublin 2006- str. 126).
Stan cywilny osoby fizycznej jest udokumentowany(zarejestrowany) w księgach stanu cywilnego. Problematykę prowadzenia tych ksiąg i sporządzania na ich podstawie odpowiednich aktów reguluje ustawa- Prawo o aktach stanu cywilnego. Księgi te prowadzone są przez urzędy stanu cywilnego i rejestruje się w nich fakty narodzin( płeć, imię i nazwisko, dane dot. rodziców), zgonu, zawarcia małżeństwa wraz z podaniem daty i miejsca zajścia danego zdarzenia. Rejestracji podlegają także wszelkie zmiany danych uwidocznionych w księdze.
253. EWIDENCJA LUDNOŚCI(T. Filipiak, J. Mojak, Nazar, E. Niezbecka, Zarys prawa cywilnego, Lublin 2006- str. 124).
Podstawowe znaczenie w zakresie identyfikacji osób fizycznych ma ustawa z 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych. Dokumentem potwierdzającym tożsamość może być dowód osobisty lub paszport. W stosunkach cywilnoprawnych, a w szczególności w obrocie gospodarczym, indywidualizacja osoby fizycznej coraz częściej ma miejsce przez podanie numeru PESEL. Zgodnie z art. 31a ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych numer PESEL, tj. numer Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności, jest to jedenastocyfrowy, stały symbol numeryczny, jednoznacznie identyfikujący osobę fizyczną. Tego typu oznaczenie ma duże znaczenie praktyczne, np. wpis do zastawu rejestrowego do sądowego rejestru zastawów konieczna jest identyfikacja osoby fizycznej poprzez podanie numeru PESEL.
254. OBOWIĄZEK MELDUNKOWY(http://pietrowicewielkie.pl/gdzietozalatwic.php).
Osoba przebywająca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązana wykonywać obowiązek meldunkowy określony w ustawie z 2001 r. Nr 87 pod poz.960. Obowiązek polega na tym, że osoba przebywająca w określonej miejscowości pod tym samym adresem dłużej niż trzy doby, jest obowiązana zameldować się na pobyt stały lub czasowy najpóźniej przed upływem czwartej doby, licząc od dnia przybycia. Niezbędne dane, które osoba musi przedstawić organowi gminy do zameldowania na pobyt stały lub czasowy to m.in. : zaświadczenie o wymeldowaniu się z poprzedniego pobytu stałego, nazwisko i imiona, imiona rodziców, obywatelstwo, numer PESEL, o wykształceniu, dotyczące obowiązku wojskowego, w tym stopień wojskowy, nazwę serię i numer wojskowego dokumentu osobistego z oznaczeniem wojskowej komendy uzupełnień lub poświadczenie o zgłoszeniu się do rejestru przedpoborowych.
255. DOWOWY OSOBISTE(http://pietrowicewielkie.pl/gdzietozalatwic.php).
Osoba będąca obywatelem polskim i zamieszkała w Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązana posiadać dowód osobisty od ukończenia 18. roku życia, od ukończenia 15. roku życia, jeżeli pozostaje w stosunku pracy lub nie zamieszkuje wspólnie z opiekunami prawnymi. Prawo ubiegania się o dowód osobisty ma osoba będąca obywatelem polskim od 13. roku życia. Dowód osobisty jest ważny 10 lat od daty jego wydania. Dowód osobisty wydany osobie, która nie ukończyła 18 roku życia jest ważny 5 lat od daty jego wydania. Dowód osobisty składa się osobiście i dowód osobisty odbiera się osobiście. Osoba ubiegająca się o dowód osobisty powinna wypełnić wniosek oraz dołączyć: 2 aktualne fotografie ukazujące głowę w lewym półprofilu i widocznym lewym uchem, dowód uiszczenia opłaty 30zł - dokonanej w kasie Urzędu, odpis skrócony aktu urodzenia lub aktu małżeństwa, dotychczasowy dowód osobisty (do wglądu). Opłata za wydanie dowodu osobistego wynosi 30 zł. Zwolnione z opłaty są tylko osoby przebywające w domach opieki społecznej lub korzystające z pomocy społecznej w formie zasiłków stałych. Dokumentem poświadczającym uprawnienie do zwolnienia od opłaty za wydanie dowodu osobistego w takim przypadku jest zaświadczenie właściwego organu do spraw pomocy społecznej o korzystaniu ze stałych form tej pomocy.
256. WOLNOŚĆ ZGROMADZEŃ I JEJ OGRANICZENIA(http://www.konstytucja.pl/).
Art. 57 Konstytucji RP:
Każdemu zapewnia się wolność organizowania pokojowych zgromadzeń i uczestniczenia w nich. Ograniczenie tej wolności może określać ustawa.
257. ZASADY TWORZENIA I DZIAŁANIA PARTII POLITYCZNYCH(W. Skrzydło, Polskie prawo konstytucyjne, Lublin 2006- str. 134-138).
Wyróżnia się 3 sposoby tworzenia partii: a) administracyjny, b) rejestracyjny, c) ewidencyjny. Ustawa o partiach politycznych z 27 czerwca 1997 r. wprowadza procedurę rejestrowania...
gosicka