Okruchy Okrągłego Stołu.pdf

www.radiomaryja.pl/artykuly.php?id=98734

2009-02-06

Okruchy Okr±głego Stołu

Prof. Mirosław Piotrowski

Sygnał nadesłany z Moskwy do przywódców krajów bloku sowieckiego o konieczno¶ci kontrolowanego

odwrotu zdopingował do aktywno¶ci tak¿e komunistów polskich. Wypracowany w centrali KGB plan

"działañ aktywnych" przewidywał pozostawienie szczegółowej formy jego realizacji inwencji re¿imów

lokalnych. Na terenie Polski głównym autorem koncepcji realizacji tego planu stał siê szef MSW generał

Czesław Kiszczak.

Przed dwudziestu laty, 6 lutego 1989 r., rozpoczêły siê przy Okr±głym Stole oficjalne rozmowy komunistów z

wyselekcjonowanymi przedstawicielami opozycji. Strona rz±dowa przygotowywała siê do tego manewru od

trzech lat, a zatem nie był to moment przełomowy, jak próbuje siê przedstawiaæ to wydarzenie. Kluczem do

sukcesu miało byæ umiejêtne zdetonowanie sprzeciwu partyjnego betonu oraz pieczołowity dobór usadzonych

w Pałacu Namiestnikowskim i Magdalence opozycjonistów.

W obliczu politycznej i gospodarczej katastrofy 1986 roku gen. Kiszczak zamkn±ł w willi wywiadu MSW w

Magdalence gen. Władysława Po¿ogê - szefa Słu¿by Wywiadu i Kontrwywiadu MSW, Stanisława Cioska -

członka Biura Politycznego KC PZPR, oraz Jerzego Urbana - głównego propagandystê rz±du, zlecaj±c im

opracowanie rzetelnego raportu o sytuacji w kraju i sposobach wyj¶cia z kryzysu. Miało to swoje przeło¿enie

na proces legislacyjny oraz pragmatykê konkretnych działañ w latach poprzedzaj±cych planowany układ z

opozycj±.

Uwłaszczenie partyjnej nomenklatury

W okresie 1987-1989 na podstawie nowo wydanych rozporz±dzeñ i ustaw nastêpowało asekuracyjne

przenikanie partyjnej kadry kierowniczej do spółek z kapitałem zagranicznym. Były to pierwsze symptomy

uwłaszczania siê nomenklatury. Dalsze ustawy o działalno¶ci gospodarczej i komercjalizacji przedsiêbiorstw,

umo¿liwiaj±ce firmom pozyskiwanie koncesji w sektorze bezpieczeñstwa, czyli handlu broni±, jak równie¿

legalizacja swobodnego obrotu dewizami stały siê niezwykle atrakcyjne dla oficerów słu¿b cywilnych i

wojskowych PRL. Realizacjê powy¿szych przedsiêwziêæ zamkniêto jeszcze przed oficjalnym rozpoczêciem

obrad Okr±głego Stołu.

www.radiomaryja.pl

Strona 1/5

Zało¿ony cel miał zostaæ osi±gniêty poprzez odpowiednie wyselekcjonowanie partnerów spo¶ród ludzi

opozycji, daj±cych gwarancjê trwało¶ci i atrakcyjno¶ci zawieranego porozumienia. Podczas obrad przy

mitycznym Okr±głym Stole, wykonanym na tê okazjê w fabryce mebli w Henrykowie, a tak¿e przy ró¿nej

proweniencji "podstolikach", zasiadało 452 uczestników. Do willi MSW w Magdalence, która zasłu¿yła sobie

na miano "najciê¿ej pracuj±cej kobiety przy Okr±głym Stole", zaproszono tylko 42 osoby. Na czele strony

opozycyjno-solidarno¶ciowej stan±ł niekwestionowany wówczas przywódca Lech Wałêsa. Stronê rz±dow±

reprezentował nie - co wydawało siê logiczne - I sekretarz KC PZPR i premier gen. Wojciech Jaruzelski, lecz

wieloletni zwierzchnik słu¿b specjalnych, wówczas szef MSW gen. Czesław Kiszczak. Nie był to przypadek,

lecz głêboko przemy¶lana koncepcja, istota powodzenia całej operacji. W obliczu gro¼nej transformacji

ustrojowej warunek sine qua non stanowiło trwałe zabezpieczanie zawieranego porozumienia, wynikaj±cego z

klasycznej zasady pacta sunt servanda. W dotychczasowej literaturze przedmiotu oraz w komentarzach

dominuje opis uzgodnionych zmian ustrojowych, powołanie dwuizbowego parlamentu, wskrzeszenie urzêdu

prezydenta Polski, zatwierdzenie procentowych parytetów wyborczych itp. Oficjalnie upieczony

okr±głostołowy placek okazał siê zakalcem, którego niewidzialne wówczas okruchy sparali¿owały normalny

rozwój pañstwa.

"Samoubezpieczaj±cy siê mechanizm"

Nie podjêto wówczas tematu dekomunizacji i lustracji. Odkre¶lono je grub± kresk±, co stanowiło główny

element opracowanego przez gen. Kiszczaka samoubezpieczaj±cego siê mechanizmu. Była i jest to do dzi¶

bomba z opó¼nionym zapłonem, tykaj±ca nie tylko pod pojedynczymi osobami, ale i całymi ¶rodowiskami.

Wyczerpuj±c± wiedzê o niej posiadały resorty kierowane przez głównego konstruktora "historycznego

porozumienia", który do dzi¶ pozostaje osob± niezwykle wpływow± i nietykaln±. Poprzez wła¶ciw± selekcjê

adwersarzy Okr±głego Stołu i magdalenkowych biesiadników, których wielu przez lata tajnie współpracowało

z bezpiek±, zdecydowano o wyborze gen. Jaruzelskiego na prezydenta Polski, a gen. Kiszczak obj±ł tekê

wicepremiera i pozostał starym-nowym szefem MSW. On te¿ miał wskazaæ spo¶ród kilku kandydatów na

prezesa Rady Ministrów byłego aktywistê PAX Tadeusza Mazowieckiego. Kiszczak dawał czytelny znak

powodzenia realizacji wcze¶niejszych zało¿eñ i zasady, w my¶l której wiele musiało siê zmieniæ, aby

wszystko zostało po staremu.

W niektórych bratnich krajach socjalistycznych wzdragano siê przed przyjêciem dyrektyw moskiewskiej

centrali, celowo powoduj±c opó¼nienia, a tak¿e wykazuj±c nieudolno¶æ. W konsekwencji przywódca NRD

Erich Honecker, "zaskoczony wiosn± ludów 1989", unikaj±c s±dowych konsekwencji, uciekł do Chile, a

komunistycznego "wodza narodu rumuñskiego" Nicolae Ceausescu, pochwyconego w grudniu 1989 r. wraz z

¿on±, bez zbêdnych formalno¶ci po prostu zastrzelono. Wstrz±sy te okazały siê oczyszczaj±ce, miały wpływ

www.radiomaryja.pl

Strona 2/5

na determinacjê w rozliczaniu ludzi re¿imu komunistycznego, tak¿e w s±siednich krajach.

Przemiany kontrolowane przez układ

W Polsce Okr±gły Stół konserwował układ, według którego winien był system, a nie konkretni ludzie, i tak

miało pozostaæ. Nie poruszano tematu zbrodni komunistyczneo re¿imu. Kontrolowanym przemianom

towarzyszyło mieszane poczucie wyzwalania siê z totalitarnego zniewolenia, bez mo¿liwo¶ci realnego

decydowania o losach pañstwa. Przywileje władzy objêły w±sk± grupê przywódców "konstruktywnej

opozycji" namaszczonych przez gen. Kiszczaka do odegrania "historycznej roli". W konsekwencji wielu

obywateli, mimo zmiany nazwy, nie uwa¿ało swojego pañstwa za III Rzeczpospolit±, lecz za PRL-bis lub

Rzeczpospolit± drug± i pół. Obsypani stanowiskami opozycjoni¶ci starali siê zepchn±æ spor± czê¶æ Narodu w

niszê, szufladkuj±c ich jako maruderów i frustratów. Milczeniem próbowano zatuszowaæ jedn± z

najistotniejszych kwestii, celowo pomijan± przy Okr±głym Stole, tj. rolê słu¿b specjalnych oraz ich agentury.

Wszyscy uczestnicy Okr±głego Stołu doskonale wiedzieli, ¿e był to problem najwa¿niejszy, choæ oficjalnie

deprecjonowany. Jego znaczenia dowodziło sukcesywnie celowe b±d¼ przypadkowe ujawnianie informacji o

poszczególnych opozycjonistach oraz ludziach zwi±zanych z byłym systemem. Ju¿ w pierwszych

powszechnych wyborach prezydenckich Lech Wałêsa zderzył siê z zamkniêt± czarn± teczk± Stanisława

Tymiñskiego, a w czerwcu 1992 r. ujawnienie listy konfidentów w Sejmie przez szefa MSW Antoniego

Macierewicza skutkowało obaleniem całego rz±du Jana Olszewskiego. "Strzelanie Pawlakiem" okazało siê

krótkoterminowym zabiegiem taktycznym. Z agenturalnego uwikłania tłumaczyæ siê musiał nie tylko Lech

Wałêsa, odnotowany w aktach SB jako TW "Bolek", ale tak¿e jego nastêpca Aleksander Kwa¶niewski, o

którym prasa donosiła, ¿e miał pseudonimy "Kat" i "Alek" oraz inni kandydaci pretenduj±cy do najwy¿szego

stanowiska w pañstwie, jak np. Andrzej Olechowski (ps. "Must"). Agenturalny podtekst wysadził w powietrze

rz±d Józefa Oleksego (ps. "Olin"), a o solidarno¶ciowym premierze Jerzym Buzku prasa pisała, ¿e miał

pseudonim "Docent", podaj±c stosowne odniesienia do akt. Jego nastêpca, premier Leszek Miller, zmuszony

był wyja¶niaæ, ¿e nie jest "Minimem". Notabene do obalenia jego rz±du przyczyniła siê afera Rywina, który

został odnotowany w dokumentach SB jako TW "Eden". Zaufanie do uczciwego podliczania głosów

wyborców podwa¿yæ mogła informacja, ¿e kieruj±cy Pañstwow± Komisj± Wyborcz± (PKW) Ferdynand

Rymarz zwi±zał siê ze słu¿bami specjalnymi pod pseudonimem "Czarny" i "Fred". Co kilka miesiêcy

wydobywano na ¶wiatło dzienne agenturaln± przeszło¶æ posłów na Sejm RP, senatorów i posłów do

Parlamentu Europejskiego. Dotyczyło to przedstawicieli wszystkich opcji politycznych. Niektórzy próbowali

podwa¿aæ zawarto¶æ dokumentów specsłu¿b, przerzucaj±c problem na s±dow± wokandê. Klasycznym

przykładem okazał siê przypadek minister finansów Zyty Gilowskiej, odnotowanej w dokumentach

operacyjnych SB jako TW "Beata", któr± co prawda s±d oficjalnie oczy¶cił, ale w odczuciu wielu, w

www.radiomaryja.pl

Strona 3/5

uzasadnieniu praktycznie dowiódł prawdziwo¶ci zarzutów. Jeden z tygodników, zamieszczaj±c rysunek

ostatniej sprawy, opatrzył go komentarzem: "S±d stwierdził, ¿e jeste¶ niewinna - Beato". Kazus ten nie

zniechêcił innych "pomówionych", zwłaszcza gdy okazało siê, ¿e dotyka on wiele ¶rodowisk ciesz±cych siê

wysokim wska¼nikiem publicznego zaufania. Po ¶mierci Papie¿a Jana Pawła II ówczesny prezes IPN prof.

Leon Kieres celowo poruszył lawinê lustracyjn± w Ko¶ciele katolickim.

Upublicznienie zapisów ewidencyjnych i akt operacyjnych naukowców spowodowało niemały ferment na

uniwersytetach w całej Polsce, odnosz±c ró¿norodne skutki - od wycofywania zaproszeñ na sympozja i

konferencje, do zerwania anga¿u w macierzystej jednostce naukowej. Systematycznie w prasie ukazywały siê

informacje o współpracy z SB uczonych z KUL, na Uniwersytecie Jagielloñskim ujawniono ok. 140 TW, na

Uniwersytecie Warszawskim - m.in. prof. Andrzeja Garlickiego, a na Uniwersytecie im. Mikołaja Kopernika

w Toruniu - ¶wiatowej sławy astronoma prof. Aleksandra Wolszczana (ps. "Lange"). Steruj±cy mediami, ich

wła¶ciciele i redaktorzy, równie¿ zostali wł±czeni w wir lustracyjnej zawieruchy. Stopniowo opinia publiczna

dowiadywała siê, ¿e znany dziennikarz "Gazety Wyborczej" Lesław Maleszka to były agent o pseudonimie

"Ketman", ¿e wła¶ciciela Telewizji Polsat Zygmunta Solorza-¯aka zarejestrowano pod pseudonimem "Zeg" i

"Zegarek", a sekretarz programowy TVN Milan Subotiæ miał siê okazaæ agentem wywiadu wojskowego. W

jednym z telewizyjnych programów dowodzono, ¿e dziennikarz "Polityki" Daniel Passent to były TW

"Daniel" i "John", a Krzysztof Teodor Toeplitz to TW "Senator". Z tygodnika "Wprost" musiał odej¶æ

redaktor Jerzy Marek Nowakowski (ps. "Falkowski") po nagło¶nieniu jego pseudonimu jako współpracownika

wywiadu wojskowego.

Opublikowanie pierwszej czê¶ci aneksu do raportu komisji ds. WSI ujawniło stopieñ przenikania wojskowych

słu¿b specjalnych w sferê gospodarcz± i medialn± oraz spowodowało lawinê s±dowych pozwów. Powa¿ne

perturbacje zwi±zane z mo¿liwo¶ci± publikacji drugiej czê¶ci dokumentu wywołuj± polityczne wstrz±sy,

wci±gaj±c w wir lustracyjny osoby piastuj±ce najwy¿sze urzêdy w pañstwie, jak marszałka Sejmu Bronisława

Komorowskiego.

Kordon sanitarny

Tylko pozornie opisywane przypadki maj± lu¼ny zwi±zek z rozmowami Okr±głego Stołu.

Wiêkszo¶æ uczestników tych obrad, wyczuwaj±c jednak wagê zagadnienia, natychmiast utworzyła

antydekomunizacyjny i antylustracyjny kordon. W opinii przedstawicieli ¶rodowisk bêd±cych beneficjentami

okr±głostołowego układu ujawniane fakty, a przede wszystkim dokumenty, jawiæ siê miały jako mało

znacz±ce ¶wistki, pozbawione rangi historycznego ¼ródła, niewiarygodne zapiski naiwnych funkcjonariuszy

UB, SB oraz wywiadu i kontrwywiadu wojskowego.

Absolutnie nie dopuszczano tezy o ¶wiadomie zało¿onej przez gen. Kiszczaka niewidzialnej, okr±głostołowej

www.radiomaryja.pl

Strona 4/5

pułapce, konserwuj±cej ówczesne porozumienia. Dla wielu lepiej było i jest nie dostrzegaæ spadaj±cych z

okr±głego mebla okruchów mog±cych całkowicie zasypaæ podane przed dwudziestu laty na tacy lukrowane

ciastko.

www.radiomaryja.pl

Strona 5/5

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: