Stosunki polsko-krzyżackie

Rozwój państwa zakonu krzyżackiego w latach 1260-1410

Państwo zakonu krzyżackiego w 1410 roku

Państwo zakonu krzyżackiego w 1466 roku

Polska i Zakon Krzyżacki przed 1226 rokiem

Sytuacja w Polsce

Pieczęć państwa polskiego

W okresie panowania Władysława Hermana oraz Bolesława Krzywoustego, Mazowsze zaliczało się do najbogatszych dzielnic, jednak w wyniku najazdów Prusów, Jaćwingów i Litwinów zostało w dużym stopniu spustoszone. W celu powstrzymania ataków Konrad I Mazowiecki stworzył sieć grodów obronnych oraz zorganizował Zakon Braci Dobrzyńskich. Doprowadził także do utworzenia oddziałów zbrojnych pod dowództwem wojewodów, jednak wszystkie te środki okazywały się niewystarczające, w związku z czym w 1226 roku Konrad Mazowiecki podjął decyzję o sprowadzeniu do Polski zakonu krzyżackiego.

Sytuacja zakonu krzyżackiego

Herb wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego

Na końcu XII wieku Zakon Krzyżacki był jednym z potężniejszych zakonów powstałych w Palestynie pod względem ekonomicznym i politycznym , jednak wiedzieli, że posiadłości znajdujące się na terenach podbitych w czasie krucjat nie są trwałe. Szansą okazało się spotkanie z jednym z organizatorów V wyprawy krzyżowej – królem Węgier Andrzejem II Arpadowicza, który potrzebował w tym czasie wsparcia przeciwko najeżdżającym Siedmiogród Połowców. Krzyżacy przenieśli się zatem na teren Siedmiogrodu jednak Andrzej II zorientował się, iż dążą oni do budowy własnego państwa, który mógłby stać się nowym zagrożeniem dla Węgier. W związku z tym, w roku 1225 zgromadził siły i doprowadził do wyprowadzenia Krzyżaków z zajmowanych przez nich terenów. Dla zakonu znów zaistniało zagrożenie powrotu do poprzedniej sytuacji, lecz pojawiła się nowa szansa – zaproszenie ze strony Konrada I Mazowieckiego do osiedlenia się i walki z pogańskimi Prusami.

Lata 1226-1307

Zamek w Malborku – widok od strony wschodniej

Pierwsi zakonnicy pojawili się w Polsce dopiero w roku 1226. Było ich pięciu. Pierwszym miejscem ich osiedlenia była ziemia chełmińska. Rozpoczęła się kolonizacja oraz rejzy przeciw plemionom pruskim. W 1230 roku pojawił się dokument znany dziś jako falsyfikat kruszwicki, który miał dawać Krzyżakom prawo do wieczystego użytkowania ziemi chełmińskiej. Był to kolejny już dokument, mogący w przyszłości być podstawą do ewentualnych roszczeń Krzyżaków. Pierwszym była Złota Bulla z Rimini z 1226 roku wydana przez Fryderyka II, która to nadawała zakonowi ziemię chełmińską jako bazę wypadową oraz wszystkie ziemie potencjalnie zdobyte w ...