przypisy.pdf

PRZYPISY BIBLIOGRAFICZNE

BIBLIOGRAFIA ZAŁ ġ CZNIKOWA

Oprac. Jolanta Sawczuk-Kapica

BP Filia Radzy ı Podlaski

Oprac. Jolanta Sawczuk-Kapica

Przypisy bibliograficzne i bibliografia zał Ģ cznikowa

Norma PN-ISO 690: 2002 Dokumentacja. Przypisy bibliograficzne. Zawarto Ļę , forma i struktura

zast Ģ piła dotychczas obowi Ģ zuj Ģ c Ģ norm ħ PN-79/N-01222.07 Kompozycja wydawnicza ksi ĢŇ ki. Bibliografia

zał Ģ cznikowa.

W nowej normie wymienione s Ģ elementy, które powinny by ę uwzgl ħ dnione w przypisach

bibliograficznych dotycz Ģ cych wydawnictw zwartych i ci Ģ głych. rozdziałów artykułów itp. Ustalona jest

równie Ň obowi Ģ zkowa kolejno Ļę elementów przypisu i okre Ļ lone zasady przejmowania oraz prezentacji

informacji pochodz Ģ cych z publikacji stanowi Ģ cej Ņ ródło. Omawiana norma uwzgl ħ dnia przypisy dotycz Ģ ce

materiałów publikowanych w formie druku i innej.

Norma ta przeznaczona jest do stosowania przez autorów i redaktorów przy sporz Ģ dzaniu przypisów w

celu wł Ģ czenia ich do bibliografii i przy formułowaniu powoła ı w tek Ļ cie odpowiadaj Ģ cych pozycjom w tej

bibliografii.

Normy tej nie stosuje si ħ przy sporz Ģ dzaniu pełnych opisów bibliograficznych wymaganych przez

bibliotekarzy i bibliografów opracowuj Ģ cych bibliografie rejestracyjne i analityczne oraz przy sporz Ģ dzaniu

przypisów dotycz Ģ cych r ħ kopisów i innych materiałów niepublikowanych.

DEFINICJE

Bibliografia – to uporz Ģ dkowany, wg okre Ļ lonych kryteriów, spis dokumentów (ksi ĢŇ ek, czasopism, artykułów,

publikacji internetowych itp.) z najwa Ň niejszymi informacjami o ka Ň dej pozycji (autor, tytuł, miejsce wydania,

rok wydania, itp.).

Bibliografia zał Ģ cznikowa (literatura przedmiotu) – jest to wykaz dokumentów cytowanych i wykorzystanych

przez autora dzieła lub tylko zwi Ģ zanych z tematem. Bibliografi ħ zał Ģ cznikow Ģ sporz Ģ dza si ħ w celu ukazania

warsztatu naukowego wykonanej pracy.

Przypisy – to krótkie obja Ļ nienia do wyrazów, zwrotów, fragmentów tekstu maj Ģ ce charakter informacyjny.

Rozró Ň niamy przypisy:

rzeczowe - obja Ļ niaj Ģ ce i komentuj Ģ ce fragmenty tekstu, ułatwiaj Ģ ce jego zrozumienie; przypisy takie

bywaj Ģ bardzo rozbudowane,

słownikowe - podaj Ģ ce znaczenie terminów lub zwrotów obcoj ħ zycznych,

bibliograficzne – wskazuj Ģ ce wykorzystane Ņ ródła i opracowania.

Przypisy bibliograficzne a bibliografia zał Ģ cznikowa. Bibliografia zał Ģ cznikowa ma szerszy zakres ni Ň

przypisy. Przedstawia warsztat naukowy całej pracy (rozprawy, ksi ĢŇ ki itp.) cz ħ sto uzupełniaj Ģ c przypisy.

Stanowi specjalistyczn Ģ informacj ħ o Ņ ródłach i opracowaniach na dany temat.

Przypisy bibliograficzne dotycz Ģ konkretnych fragmentów pacy i s Ģ z tymi fragmentami powi Ģ zane odno Ļ nikami

(linkami). Przypisy mog Ģ tworzy ę bibliografi ħ zał Ģ cznikow Ģ , tzn. mog Ģ by ę to Ň same z bibliografi Ģ

zał Ģ cznikow Ģ .

Ka Ň dy przypis nale Ň y rozpocz Ģę wielk Ģ liter Ģ a zako ı czy ę kropk Ģ . Do danego przypisu kieruj ħ zawarty w

tek Ļ cie głównym odno Ļ nik, najcz ħĻ ciej w postaci cyfry arabskiej, podwy Ň szonej o pół stopnia w stosunku do

tekstu. Odno Ļ nikami mog Ģ by ę małe litery lub znaki graficzne, np. gwiazdka.

Przypisy powinny by ę zapisane czcionk Ģ mniejsz Ģ ni Ň tekst główny

Autor – osoba lub ciało zbiorowe odpowiedzialne za intelektualn Ģ zawarto Ļę dokumentu.

Tytuł – wyraz lub wyra Ň enie wyst ħ puj Ģ ce na dokumencie, ułatwiaj Ģ ce powoływanie si ħ na dany dokument,

słu ŇĢ ce do jego identyfikacji.

Podtytuł – wyraz lub wyra Ň enie uzupełniaj Ģ ce tytuł wła Ļ ciwy dokumentu, wyst ħ puj Ģ ce na stronie tytułowej lub

jej odpowiedniku.

Oprac. Jolanta Sawczuk-Kapica

Przypisy bibliograficzne i bibliografia zał Ģ cznikowa

Wydawca – osoba lub organizacja odpowiedzialna za produkcj ħ i rozpowszechnianie dokumentu.

Wydawnictwo zwarte – nieperiodyczna jednostka bibliograficzna, tj. jednostka kompletna w jednej cz ħĻ ci lub

kompletna, b Ģ d Ņ przewidziana do skompletowania, w okre Ļ lonej liczbie oddzielnych cz ħĻ ci.

Wydawnictwo ci Ģ głe – publikacja o nie przewidzianym zako ı czeniu, w formie druku lub innej ni Ň druk,

wydawana w kolejnych cz ħĻ ciach z reguły maj Ģ cych oznaczenia numeryczne lub chronologiczne, bez wzgl ħ du

na cz ħ stotliwo Ļę . Wydawnictwa ci Ģ głe obejmuj Ģ : czasopisma, gazety, roczniki, serie komunikatów i sprawozda ı

instytucji, serie materiałów konferencyjnych, serie wydawnictw zwartych.

Rozdział – numerowany i zatytułowany dział dokumentu pi Ļ mienniczego, w zasadzie samodzielny lecz

zwi Ģ zany z działami, które go poprzedzaj Ģ i nast ħ puj Ģ po nim.

Artykuł – niezale Ň ny tekst stanowi Ģ cy cz ħĻę publikacji.

ISBN (International Standard Book Number) – mi ħ dzynarodowy znormalizowany numer ksi ĢŇ ki ( zawiera

kod kraju, kod wydawnictwa , kod konkretnego tytułu, cyfr ħ kontroln Ģ umo Ň liwiaj Ģ c Ģ sprawdzenie poprawno Ļ ci

budowy całego numeru).

ISSN (International Standard Serials Number) – mi ħ dzynarodowy znormalizowany numer wydawnictw ci Ģ głych

(zawiera kod jednoznacznie identyfikuj Ģ cy tytuł wydawnictwa ci Ģ głego).

Dokument elektroniczny – dokument istniej Ģ cy w postaci elektronicznej dost ħ pny za po Ļ rednictwem techniki

komputerowej (programy komputerowe, bazy danych, pliki i rekordy dost ħ pne w trybie online, na płycie CD-

ROM, ta Ļ mie magnetycznej lub innym elektroniczny no Ļ niku informacji).

Dokument elektroniczny mo Ň e przypomina ę publikacj ħ drukowan Ģ (ksi ĢŇ k ħ , czasopismo, artykuł, rozdział)

chocia Ň cechy fizyczne wła Ļ ciwe publikacjom drukowanym nie zawsze wyst ħ puj Ģ w publikacjach

elektronicznych. Dokumenty elektroniczne, które nie maj Ģ odpowiedników drukowanych to: strony WWW,

bazy danych, grupy dyskusyjne, listy dyskusyjne. Specyficzna posta ę dokumentów elektronicznych to: program

komputerowy, baza danych, pliki, rekordy.

Dokumenty elektroniczne mo Ň na podzieli ę na:

- zapisane na no Ļ niku fizycznym – dost ħ p lokalny (dysk, CD-ROM, DVD, dyskietka),

- nie zapisane na no Ļ niku fizycznym – dost ħ p zdalny (INTERNET).

Dokumenty elektroniczne dost ħ pne poprzez Internet mog Ģ nie zawiera ę danych dotycz Ģ cych: imion i nazwisk

twórców, daty powstania dokumentów, nazwy i miejsca powstania, mog Ģ cz ħ sto zmienia ę adres, ulega ę

modyfikacjom.

ZASADY SPORZ ġ DZANIA PRZYPISÓW BIBLIOGRAFICZNYCH

I BILIOGRAFII ZAŁ ġ CZNIKOWEJ

Podstawa opisu - dane do opisu nale Ň y przejmowa ę z karty tytułowej lub jej odpowiednika (tj. etykiety na dokumencie d Ņ wi ħ kowym,

klatki tyłowej mikroformy itp.). Je Ň eli w dokumencie brak karty tytułowej i jej odpowiednika, mo Ň na przej Ģę niezb ħ dne dane z innego Ņ ródła

(okładki, opakowania, nagłówka mikrofiszy itp.).

Kolejno Ļę elementów opisu – elementy opisu (obowi Ģ zkowe i fakultatywne) nale Ň y wymienia ę w ustalonej kolejno Ļ ci zale Ň nie od

rodzaju opisywanego dokumentu.

J ħ zyk i pisownia – elementy opisu nale Ň y podawa ę zgodnie z j ħ zykiem i pisowni Ģ wyst ħ puj Ģ c Ģ w dokumencie. Jedynymi elementami

opisu zawsze podawanymi w j ħ zyku polskim przy dokumentach drukowanych s Ģ skróty: „s.” (strona), „red.” (redaktor), a przy dokumentach

elektronicznych: „dost ħ p”, „dost ħ pny”. Pisownia wielkich liter powinna by ę zgodna z praktyk Ģ przyj ħ t Ģ w j ħ zyku lub pi Ļ mie, w którym

podaje si ħ informacje.

Transliteracja – forma transliterowana mo Ň e zast ħ powa ę form ħ w pi Ļ mie oryginalnym (np. Medicinska akademija) lub uj ħ ta w nawiasy

kwadratowe j Ģ uzupełnia ę (np. ɣɼɻɿʍɿʄʈʁɷ ɷʁɷɻɼʃɿʖ [Medicinska akademija]).

Oprac. Jolanta Sawczuk-Kapica

Przypisy bibliograficzne i bibliografia zał Ģ cznikowa

Skracanie – dopuszcza si ħ skracanie do inicjałów imion stanowi Ģ cych cz ħĻę nazwy autora, redaktora, wydawcy (pod warunkiem, Ň e nie

utrudni to identyfikacji osoby) oraz skracanie wyrazów w poszczególnych elementach opisu (np. w nazwie miejsca wydania, instytucji

wydawniczej, numerze czasopisma).

Nie nale Ň y skraca ę tytułów wydawnictw ci Ģ głych, je Ň eli skrót jest nieczytelny.

Nale Ň y poda ę znaczenie wszystkich skrótów u Ň ytych w przypisach lub w dokumentach, z których pochodz Ģ , z wyj Ģ tkiem skrótów

powszechnie u Ň ywanych.

Interpunkcja i wyró Ň nienia graficzne – nale Ň y stosowa ę jednolity system interpunkcji we wszystkich przypisach i bibliografii

zał Ģ cznikowej danej publikacji. Ka Ň dy element przypisu i bibliografii nale Ň y wyra Ņ nie oddzieli ę od elementów nast ħ pnych stosuj Ģ c

odpowiedni Ģ interpunkcj ħ (np. kropk ħ , przecinek, pauz ħ itp.).

W celu rozró Ň nienia lub wyró Ň nienia elementów opisu dopuszcza si ħ stosowanie odmiany kroju czcionki lub podkre Ļ le ı .

Nie nale Ň y wyró Ň nia ę w ten sam sposób ró Ň nych elementów opisu. Zaleca si ħ wyró Ň nia ę graficznie nazw ħ autora i/lub tytuł dokumentu oraz

tytuł wydawnictwa ci Ģ głego.

W celu zapewnienia czytelno Ļ ci opisu zleca si ħ u Ň ywanie tylko niezb ħ dnych znaków interpunkcyjnych oraz uzale Ň nienie ich u Ň ycia od

zastosowanych wyró Ň nie ı (wyró Ň nienie tytułu kursyw Ģ powinno eliminowa ę u Ň ycie innych znaków interpunkcyjnych przed i po tytule np.

Biblioteka w Szkole lub „Biblioteka w Szkole” a nie „Biblioteka w Szkole” ).

Uzupełnienia i sprostowania

Dopuszcza si ħ podawanie w opisie dodatkowych danych w celu sprostowania bł ħ dów w Ņ ródle, uzupełnienia transliterowania lub

tłumaczenia danych, dokładniejszej identyfikacji osób i ciał zbiorowych ( np. poprzez rozwini ħ cie inicjałów i akronimów), rozró Ň nienia

podobnych nazw miejscowo Ļ ci.

Dodatkowe dane – uzupełnienia i sprostowania (z wyj Ģ tkiem informacji podanych w uwagach) nale Ň y podawa ę w nawiasach kwadratowych

po elemencie, który podlega modyfikacji.

POSZCZEGÓLNE ELEMENTY OPISU

I. DOKUMENTY DRUKOWANE

WYDAWNICTWO ZWARTE (ksi ĢŇ ka), CI ġ GŁE (czasopismo)

1. Odpowiedzialno Ļę główna - Nazwa autora – osoba (autor indywidualny); ciało zbiorowe (autor korporatywny)

W przypadku dzieł pi Ļ mienniczych główn Ģ odpowiedzialno Ļę ponosi autor, dla innych typów dokumentów mo Ň e to by ę

odpowiedzialno Ļę artystów, kompozytorów itp.

Ciała zbiorowe mog Ģ by ę traktowane jako ponosz Ģ ce główn Ģ odpowiedzialno Ļę wtedy, gdy dokument odzwierciedla zbiorow Ģ

my Ļ l lub działalno Ļę danego ciała (np. protokoły konferencji, sprawozdania komitetów) lub gdy dokument ma charakter

administracyjny (ksi ħ gi adresowe, katalogi spółek, regulaminy).

Nazwy uwzgl ħ dnione w elemencie „Odpowiedzialno Ļę główna” nale Ň y przejmowa ę w formie wyst ħ puj Ģ cej w Ņ ródle (je Ň eli to

konieczne w inwersji), tak aby cz ħĻ ci Ģ podan Ģ jako pierwsza, była nazwa umieszczona w bibliografii, skorowidzu, katalogu

bibliotecznym.

W nazwie autora zleca si ħ podawanie imion po nazwisku.

W przypadku dwu lub trzech nazw autora jako pierwsz Ģ nale Ň y przejmowa ę wyró Ň nion Ģ . Je Ļ li brak wyró Ň nie ı zaleca si ħ

podawanie obydwu lub trzech nazw, a jako pierwsz Ģ przejmowa ę wyst ħ puj Ģ c Ģ na pierwszym miejscu.

W przypadku wyst ħ powania wi ħ cej ni Ň trzech nazw autorów nale Ň y przejmowa ę tylko pierwsz Ģ i doda ę skrót et al. (et alii) lub

jego odpowiednik.

W elemencie „Odpowiedzialno Ļę główna” w przypadku prac zbiorowych mo Ň na podawa ę nazw ħ redaktora je Ļ li jest wyra Ņ nie

wskazany w Ņ ródle (po nazwie autora nale Ň y poda ę skrót „red.”).

Je Ļ li odpowiedzialno Ļ ci głównej nie mo Ň na ustali ę to nale Ň y j Ģ pomin Ģę – pierwszym elementem opisu b ħ dzie wówczas tytuł.

Zaleca si ħ dodawanie po nazwie ciała zbiorowego nazwy ciała podrz ħ dnego (je Ļ li spełnia specyficzne funkcje) a tak Ň e w

nawiasach okr Ģ głych, nazw ħ siedziby, jurysdykcji, instytucji, z któr Ģ jest zwi Ģ zane.

Dla wszystkich wydawnictw ci Ģ głych pierwszym elementem opisu powinien by ę „Tytuł”, nazw ħ zwi Ģ zan Ģ z wydawnictwem

ci Ģ głym – mo Ň na uwzgl ħ dni ę w elemencie opisu wyst ħ puj Ģ cym po tytule.

2. Tytuł i dodatki do tytułu

Nale Ň y przejmowa ę w formie wyst ħ puj Ģ cej w Ņ ródle, stosuj Ģ c w razie konieczno Ļ ci ustalone zasady transliteracji, skracania,

pisowni wielkich liter.

Tłumaczenie tytułu mo Ň na dodawa ę w nawiasach kwadratowych po tytule przej ħ tym ze Ņ ródła.

Je Ļ li w Ņ ródle wyst ħ puje wi ħ cej ni Ň jeden tytuł lub wyst ħ puje wi ħ cej ni Ň w jednym j ħ zyku, nale Ň y przej Ģę tytuł wyró Ň niony. Je Ļ li

brak wyró Ň nie ı – przyj Ģę tytuł wyst ħ puj Ģ cy jako pierwszy.

Mo Ň na przejmowa ę podtytuł w celu identyfikacji dokumentu.

Dopuszcza si ħ skracanie tytułu lub podtytułu, pomini ħ cia nale Ň y zast Ģ pi ę wielokropkiem „....„.

Nie zaleca si ħ opuszcze ı na pocz Ģ tku tytułu.

W opisie dotycz Ģ cym wydawnictw ci Ģ głych tytuł mo Ň na zast Ģ pi ę tytułem kluczowym je Ļ li jest podany w Ņ ródle.

3. Odpowiedzialno Ļę drugorz ħ dna (opracowuj Ģ cy, redaktor, tłumacz, ilustrator itp.)

Nazwy nale Ň y przejmowa ę w kolejno Ļ ci wyst ħ puj Ģ cej w Ņ ródle.

Nazwy w odpowiedzialno Ļ ci drugorz ħ dnej mo Ň na podawa ę w kolejno Ļ ci: imi ħ (imiona), nazwisko.

4. Wydanie

Nale Ň y podawa ę wydanie inne ni Ň pierwsze przejmuj Ģ c jego oznaczenie ze Ņ ródła zapisuj Ģ c liczebniki porz Ģ dkowe cyframi

arabskimi (np. wyd.2.; wyd.4 zm.; wyd.3 popr. i uzup.; wyd. nowe popr. i poszerz.).

Oprac. Jolanta Sawczuk-Kapica

Przypisy bibliograficzne i bibliografia zał Ģ cznikowa

5. Oznaczenie zeszytu (wydawnictw ci Ģ głych)

- W przypadku wydawnictw ci Ģ głych powinno by ę najpełniejsze.

- Je Ļ li opis odnosi si ħ do cało Ļ ci publikacji, która nie przestała si ħ ukazywa ę , nale Ň y przejmowa ę oznaczenia chronologiczne i/lub

numeryczne pierwszego zeszytu uzupełnione my Ļ lnikiem i jednym odst ħ pem (np. Grudzie ı 1990 nr 1- ).

- W opisie identyfikuj Ģ cym cało Ļę lub cz ħĻę ci Ģ gu wydawnictwa ci Ģ głego nale Ň y przejmowa ę oznaczenie chronologiczne i/lub

numeryczne pierwszego i ostatniego zeszytu.

6. Miejsce wydania

- Nazw ħ miasta, w którym dokument został opublikowany, nale Ň y przejmowa ę w oryginalnym j ħ zyku, w mianowniki, w formie

wyst ħ puj Ģ cej w Ņ ródle.

- Zaleca si ħ dodawanie w nawiasach okr Ģ głych, w skróconej formie, je Ň eli jest stosowana) nazwy stanu, prowincji, kraju je Ļ li jest to

konieczne do identyfikacji miasta.

- Je Ň eli w Ņ ródle wyst ħ puje wi ħ cej ni Ň jedno miejsce wydania - nale Ň y przejmowa ę wyró Ň nione, je Ň eli brak wyró Ň nie ı – nale Ň y

przejmowa ę nazwy w kolejno Ļ ci wyró Ň nionej w Ņ ródle.

- Je Ň eli w Ņ ródle brak miejsca wydania – nale Ň y poda ę wyra Ň enie: „miejsce wydania nieznane” (skrót: b.m.) lub „sine loco” (skrót:

s.l).

7. Nazwa wydawcy

Dopuszcza si ħ podawanie nazwy wydawcy w formie skróconej je Ň eli nie spowoduje to niejednoznaczno Ļ ci.

Zaleca si ħ podawanie imion lub inicjałów tylko w celu unikni ħ cia niejednoznaczno Ļ ci.

Nale Ň y pomija ę wyra Ň enia: „i spółka”, „i synowie”, „Inc.”. Nie nale Ň y pomija ę okre Ļ lenia „Press”.

Je Ļ li w Ņ ródle wyst ħ puje nazwa wi ħ cej ni Ň jednego wydawcy – nale Ň y przej Ģę nazw ħ wyró Ň nion Ģ .

Je Ļ li w Ņ ródle brak nazwy wydawcy mo Ň na poda ę wyra Ň enie: „wydawca nieznany” (skrót: b.w.) lub „sine nomine” (skrót: s.n).

8. Data wydania

Nale Ň y przejmowa ę rok wydania podany w Ņ ródle, zapisany cyframi arabskimi.

Je Ň eli publikacja wielocz ħĻ ciowa ukazywała si ħ dłu Ň ej ni Ň jeden rok nale Ň y poda ę daty graniczne (np. 1983-1985). Je Ň eli nie jest

zako ı czona – przej Ģę dat ħ pierwsz Ģ uzupełnion Ģ ł Ģ cznikiem i spacj Ģ (np. 1998- ).

Je Ň eli na podstawie Ņ ródła nie mo Ň na okre Ļ li ę roku wydania, zaleca si ħ podanie daty „copyright” (skrót: cop.), daty druku lub

przypuszczalnej daty wydania (np. ca. 2001).

9. Obj ħ to Ļę (liczba stron)

W przypadku ksi ĢŇ ek obj ħ to Ļę nale Ň y podawa ę okre Ļ laj Ģ c liczb ħ stron, kart, kolumn, a dla ksi ĢŇ ek wielotomowych liczb ħ

woluminów.

W przypadku W przypadku dokumentów innych ni Ň drukowane nale Ň y okre Ļ li ę liczb ħ jednostek fizycznych i obj ħ to Ļę w obr ħ bie

jednostki fizycznej (np. 2 mikofisze (240 klatek); 3 płyty gramofonowe).

10. Nazwa serii i numer tomu w obr ħ bie serii

Nazw ħ serii i numeracj ħ w obr ħ bie serii nale Ň y przejmowa ę w postaci wyst ħ puj Ģ cej w Ņ ródle.

11. Uwagi

W uwagach mo Ň na podawa ę informacje dotycz Ģ ce: lokalizacji dokumentu, identyfikacji dokumentu w oryginale, ograniczenia

dost ħ pno Ļ ci lub wykorzystania dokumentu (np. do u Ň ytku wewn ħ trznego), statusu prawnego dokumentu (np. w przygotowaniu;

zgłoszenie patentowe No 26032/71 wniesione 19 kwietnia 1971. Pełny opis opublikowano 24 kwietnia 1974.), schematu

klasyfikacji i kodów, innych informacji uznanych za wa Ň ne do odnotowania.

12. Numer znormalizowany (ISBN, ISSN)

Numer znormalizowany nale Ň y przejmowa ę w formie podanej w Ņ ródle z zachowaniem kresek lub spacji w wyst ħ puj Ģ cym ci Ģ gu

numerycznym oraz poprzedzaj Ģ cych numery akronimów (np. ISBN 83-7197-325-X; ISSN 0867-2687).

Numer znormalizowany nale Ň y stosowa ę tylko do cało Ļ ci dokumentów zwartych i ci Ģ głych. W przypadku ich cz ħĻ ci numer

znormalizowany jest elementem fakultatywnym.

II. DOKUMENTY ELEKTRONICZNE

Zasady opisu dokumentów elektronicznych oraz zasady redagowania i lokalizacji przypisów

bibliograficznych w publikacji okre Ļ la norma PN-ISO 690-2: 1999 Informacja i dokumentacja. Przypisy

bibliograficzne. Dokumenty elektroniczne.

Ogólne zasady sporz Ģ dzania przypisów bibliograficznych i bibliografii zał Ģ cznikowej dotycz Ģ ce

dokumentów elektronicznych s Ģ zbli Ň one do zasad dotycz Ģ cych dokumentów drukowanych.

ń ródłem danych dla tego typu dokumentów jest ekran, dokumentacja towarzysz Ģ ca, opakowanie.

1. Odpowiedzialno Ļę główna - Nazwa autora – osoba (autor indywidualny); ciało zbiorowe (autor korporatywny).

2. Tytuł i dodatki do tytułu.

Nieznany tytuł mo Ň na zast Ģ pi ę pierwszymi wyrazami z dokumentu uzupełnionymi wielokropkiem, nast ħ pnie nale Ň y poda ę ,w

nawiasach kwadratowych, zwi ħ zł Ģ informacj ħ o zawarto Ļ ci dokumentu.

W przypadku poczty elektronicznej i artykułów w systemie elektronicznego porozumiewania si ħ w miejsce tytułu zaleca si ħ

stosowanie tematu podanego w dokumencie.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: