Nazwa leku
Nazwa handlowa
Postać
Dawka
Dawkowanie
epinefryna
Inj.Adrenalini 0,1%
amp
1 mg=1ml
1 mg co 3 min, nast. 3mg,5 mg
atropina
Atropinum sulfuricum
1 mg co 3 min do dawki 3 mg
lidocaina
Lignocainum HCl 2%
2 ml 20 ml
1ml=20mg
1-1,5 mg/kg, śr.100mg,
nast. wlew ciągły 2-4 mg/min
amiodaron
Cordarone
250 mg
150 mg
5–10mg/kg w ciągu 20-30min (śr.300-450mg), dawka pod-trzymująca 10-12 mg/kg/dobę
prokainamid
Procainamidum
500 mg
20-30 mg/min, aż do dawki 17mg/kg
tosylan bretylium
Bretylate
100 mg
5mg/kg,(śr.300-500mg) nast.10mg/kg co 5min. do dawki 30mg/kg, nast.wlew ciągły1-2mg/min
wodorowęglan
sodu
NaHCO3 8,4%
20mEq/20 ml
1 ml=1 mmol
1 mmol/kg, nast.
0,5 mmol/kg co 10 min
magnez
20% MgSO4
10 ml=2g
1-2g w 100ml soli fizjologicznej przez 1-2min
Cele farmakoterapii w resuscytacji :
- poprawa ukrwienia narządów podczas akcji reanimacyjnej, ułatwienie defibrylacji elektrycznej
- zapobieganie komorowym zaburzeniom rytmu (nawrotom migotania komór)
- zwiększenie pobudliwości i przewodzenia w bradyasystolii lub asystolii
- wyrównanie zaburzeń metabolicznych
Adrenalina:
- działa pobudzająco na receptory alfa1 i alfa2 oraz beta1 i beta2
- działanie adrenaliny powoduje wzrost oporu obwodowego, zapobieganie zapadaniu żył, wzrost ciśnienia rozkurczowego w aorcie oraz zwiększenie przepływu mózgowego i wieńcowego, a także wzrost siły skurczu mięśnia sercowego, poprawę przewodzenia i automatyzmu w układzie bodźcoprzewodzącym serca i zwiększenie amplitudy migotania komór
- stosowana w: migotaniu komór, aktywności elektrycznej bez tętna
(dawniej: rozkojarzenie elektromechaniczne) oraz w asystolii
- dawkowanie : 1 mg co 3 min
- można zastosować zwiększane dawki : 1mg, następnie 3 mg, następnie 5 mg co 3 min.
- można zastosować duże dawki: 0,1 mg/kg (śr.5-10 mg) co 3 min.
- działania uboczne po przywróceniu spontanicznej czynności serca: tachykardia, zaburzenia rytmu, obkurczenie naczyń nerkowych, wzrost zużycia tlenu przez mięsień sercowy
- ma działanie parasympatykolityczne : blokuje pobudzenie nerwu błędnego
- działanie polega na zwiększeniu częstości pobudzeń zatokowych i poprawie przewodnictwa i automatyzm układu bodżcoprzewodzącego
- stosuje się ją w przypadku aktywności elektrycznej bez tętna i asystolii
- skuteczna przy zatrzymaniu krążenia z powodu pobudzenia nerwu błędnego ( zatrzymanie odruchowe)
- dawkowanie : 1 mg co 3-5 min do dawki 3 mg
- uwaga! Dawka mniejsza niż 0,5 mg może spowodować paradoksalną bradykardię
- działania uboczne po przywróceniu spontanicznej czynności serca: tachykardia (przewaga współczulna) z arytmią , suchość w jamie ustnej, zaburzenia akomodacji oczu
- stosowany, gdy zatrzymanie krążenia trwa >5min, gdy RKO przedłuża się ponad 10 min. zalecane stosowanie przy uprzednio istniejącej kwasicy metabolicznej, hiperkaliemii, zatruciu lekami
- dawkowanie : 1 mmol/kg (50-100mmol ), następne dawki co 10 min 0,5 mmol/kg
- 1 ml 8,4% NaHCO3 = 1 mmol
- konieczność zapewnienia skutecznej eliminacji CO2 ( sprawna wentylacja)
- przy przedawkowaniu – możliwa alkaloza metaboliczna
Magnez:
- szczególnie polecany przy istniejącym niedoborze magnezu
- polecany przy długo utrzymującym się migotaniu komór i Torsades de pointes
- dawkowanie we wlewie 1-2g magnezu w 100 ml soli fizjologicznej przez 1-2 min 10 ml 20%MgSO4=2g
- lek pierwszego rzutu w migotaniu komór
- zmniejsza pobudliwość komórek mięśnia sercowego, tłumi ektopowe komorowe zaburzenia rymu, podwyższa próg migotania komór
- działanie: stabilizuje błony komórkowe, zmniejsza szybkość depolaryzacji
- stosowana w migotaniu komór, tachykardii komorowej i w profilaktyce ich nawrotu po skutecznej defibrylacji ; obniża próg defibrylacji
- dawkowanie : 1-1,5 mg/kg w bolusie (średnio 100 mg), następna dawka po 8-10 min 0,5 mg/kg, po powrocie spontanicznego krążenia wlew ciągły 2-4 mg/min tak, aby nie przekraczać dawki 3 mg/kg
- 1 ml 2% lidokainy = 20 mg
- 5 ml 2% lidokainy = 100 mg
- lek drugiego rzutu w migotaniu komór i tachykardii komorowej
- stosowany po nieskutecznej defibrylacji i leczeniu lidokainą, także w przypadku hipotermii
- dawkowanie: 5mg/kg w bolusie przed defibrylacją, następnie 10 mg/kg co 5 min do dawki 35 mg/kg, po powrocie spontanicznego krążenia wlew ciągły 1-2 mg/min
- lek drugiego rzutu w migotaniu komór
- stosowany też w tachykardii komorowej z szerokimi zespołami QRS
- dawkowanie : 20-30 mg/min do dawki 17 mg/kg
- unikać stosowania w wielopostaciowym częstoskurczu komorowym (Torsades de pointes) i przy uprzednim wydłużeniu QT
- razem z lidokainą uważany za lek pierwszego rzutu w migotaniu komór
- w dalszym ciągu trwają badania nad najskuteczniejszym sposobem podawania amiodaronu
- dawkowanie ( propozycja): 5 mg/kg (średnio 300-450mg=2-3amp) w powolnym wstrzyknięciu (30s–3 min) lub we wlewie 300 mg w 250 ml w ciągu 20 min
1. Żyły obwodowe :najczęściej wykorzystywana droga podawania leków :
- żyły przedramienia, żyła odłokciowa, żyła szyjna zewnętrzna
- przez żyłę odłokciową można wprowadzić cewnik do żyły centralnej
- po podaniu leku należy podać 20 ml płynu (woda do wstrzyknięć, sól fizjologiczna), co skraca czas dotarcia leku do głównych tętnic
- NIE podawać leków reanimacyjnych do żył nadgarstka i dłoni: lek słabo przenikają do krążenia centralnego
2. Żyły centralne : żyła szyjna wewnętrzna, podobojczykowa
- uzyskuje się najwyższe stężenia leku po ich podaniu do żyły centralnej
- wykorzystuje się ewentualnie już istniejącą drogę centralną
- NIE cewnikuje się żył centralnych podczas resuscytacji : wymaga to przerwania czynności reanimacyjnych, istnieje niebezpieczeństwo odmy i krwiaka opłucnej, szczególnie przy leczeniu trombolitycznym;
3. Droga dotchawicza przez rurkę intubacyjną
- leki stosowane dotchawiczo: adrenalina, atropina, lidokaina, bretylium, nalokson
- podaje się 2-3 razy większą dawkę niż przy iv. rozpuszczoną w 10 ml NaCl lub wody do wstrzyknięć
- po podaniu dotchawiczym należy wykonać 5 sztucznych oddechów
4. Droga doszpikowa
- szczególnie wykorzystywana u małych dzieci przy braku dostępu do żyły
- doszpikowo można podawać wszystkie leki i płyny
4. NIE podaje się w czasie resuscytacji leków podskórnie i domięśniowo
5. ...
agu-agu