2009.10_Programowanie przy użyciu gniazd sieciowych_[Programowanie].pdf

Programowanie

Programowanie przy użyciu gniazd sieciowych

gniazd sieciowych

Rafał Kułaga

Podstawową umiejętnością, którą musi opanować każdy programista chcący pisać aplikacje sieciowe,

jest wykorzystanie mechanizmu gniazd sieciowych (ang. network sockets ). Pozwala on na wygodne

przesyłanie i odbieranie danych, niezależnie od wykorzystywanego sprzętu sieciowego. Podstawową

ideą gniazd sieciowych jest bowiem zapewnienie warstwy abstrakcji dla niskopoziomowych funkcji

sieciowych. Jeżeli chcesz dowiedzieć się, w jaki sposób nowoczesne systemy operacyjne realizują

komunikację sieciową, jakie są rodzaje gniazd sieciowych oraz w jaki sposób możesz wykorzystać je

w swoich aplikacjach, to jest to artykuł dla Ciebie. Zapraszam do lektury!

konywać co do znaczenia funkcji sieciowych

we współczesnych aplikacjach. Śmiało można

stwierdzić, że zdecydowana większość dostęp-

nych na rynku programów (w tym również gier kompu-

terowych), w taki czy inny sposób wykorzystuje połącze-

nia sieciowe komputera. Dotyczy to nie tylko baz danych,

aplikacji biznesowych i wspomagających zarządzanie, w

których naturalne jest zastosowanie architektury klient-

serwer, lecz również całej gamy aplikacji działających w

architekturze równy z równym (ang. P2P – Peer To Peer ),

pozwalających na wymianę plików.

Kiedy mówimy o programowaniu sieciowym, z

pewnością przychodzą nam na myśl języki programo-

wania, takie jak PHP, ASP, J2EE. Rozwiązania budo-

wane przy ich użyciu niemal zawsze korzystają z funk-

cji sieciowych. Ich cechą charakterystyczną jest wyko-

rzystanie strony internetowej jako interfejsu użytkow-

nika oraz przesyłanie poleceń i efektów ich wykona-

nia za pomocą protokołu HTTP. W tym artykule skupi-

my się jednak na innym aspekcie programowania przy

wykorzystaniu sieci komputerowych – będziemy mie-

li pełną kontrolę nad reprezentacją danych wysyłanych

poprzez sieć.

Jako programista aplikacji sieciowych korzystających

jedynie z mechanizmu gniazd, udostępnianego przez sys-

tem operacyjny, będziesz odpowiedzialny za zdeiniowa-

nie protokołu transmisji danych pomiędzy dwoma proce-

sami, działającymi na oddalonych maszynach. Może się

to wydawać dość skomplikowane, szczególnie jeżeli nie

posiadasz zbyt dużej wiedzy o budowie typowych proto-

kołów sieciowych warstwy aplikacji, jednak w rzeczywi-

stości sprowadza się do odpowiedniego przemyślenia roz-

kładu danych w części pakietu przetwarzanej przez apli-

kację.

Tworzenie bezpiecznych aplikacji w języku C/C++

korzystających z gniazd sieciowych wymaga od nas jed-

nak dużej ostrożności w manipulowaniu otrzymany-

mi danymi. Pamiętajmy, że błędy w tym aspekcie mo-

gą spowodować podatność naszego programu na ataki

wykorzystujące przepełnienie bufora (ang. buffer over-

low ). Na szczególne niebezpieczeństwo zostaje narażo-

ny nasz system w przypadku, gdy program uruchamia-

ny jest z uprawnieniami użytkownika root, co często jest

październik 2009

Programowanie

J estem przekonany, że nikogo nie trzeba prze-

Programowanie

Programowanie przy użyciu gniazd sieciowych

konieczne w celu wykorzystania niższych nu-

merów portów.

W artykule zostanie opisany sposób dzia-

łania gniazd sieciowych, ich typy oraz zasto-

sowanie. W trakcie lektury artykułu nauczysz

się, jak tworzyć proste aplikacje posiadające

możliwość bezpiecznej wymiany danych za

pomocą sieci komputerowej. Przyjrzymy się

również narzędziom, pozwalającym na testo-

wanie aplikacji korzystających z mechanizmu

gniazd. Wspomnimy również o dwóch bar-

dzo przydatnych bibliotekach – libnet i libp-

cap, pozwalających na niskopoziomowy do-

stęp do sieci.

Listing 1. Podstawowe struktury

struct addrinfo

{

int ai_lags ; // lagi sterujące

int ai_family ; // protokół: AF_INET (IPv4), AF_INET6

(IPv6), AF_UNSPEC (dowolny)

int ai_socktype ; // typ gniazda: SOCK_STREAM (TCP),

SOCK_DGRAM (UDP)

int ai_protocol ; // protokół

size_t ai_addrlen ; // rozmiar struktury ai_addr

struct sockaddr * ai_addr ; // wskaźnik na strukturę sockaddr_in

char * ai_canonname ; // nazwa hosta

struct addrinfo * ai_next ; // następny element listy

};

System operacyjny

a komunikacja sieciowa

Zanim przejdziemy do praktycznej realiza-

cji komunikacji sieciowej za pomocą mecha-

nizmu gniazd, warto poznać sposób, w ja-

ki system operacyjny (a konkretnie część ją-

dra systemu, zwana stosem TCP/IP) obsługu-

je te funkcje.

Gdy nasz komputer odbiera sygnały po-

chodzące z sieci, sprzęt, a konkretnie – inter-

fejs sieciowy, usuwa nagłówki protokołów

warstw znajdujących się poniżej warstwy sie-

ciowej. Od tej chwili, za obróbkę odebranych

danych odpowiada jedynie system operacyjny

oraz aplikacje (Rysunek 1).

W czasie przetwarzania przez część stosu

TCP/IP odpowiedzialną za obsługę protoko-

łów warstwy sieciowej, obcięty zostaje nagłó-

wek protokołu IP. Otrzymany segment (jed-

nostka danych protokołów warstwy transpor-

tu) zostaje przekazany w górę stosu.

Na poziomie warstwy transportu mamy

do czynienia z numerami portów, stanowią-

cych identyikatory, pozwalające na przeka-

zanie danych wydobytych z segmentu do od-

powiedniego procesu. W większości syste-

mów operacyjnych, obsługiwane są dwa ty-

py portów, odpowiadające dwóm najpopu-

larniejszym protokołom warstwy transportu:

TCP i UDP. Dla każdego z protokołów przy-

dzielony jest zakres portów – zwróćmy jed-

nak uwagę, że różne procesy mogą korzy-

stać z tego samego numeru portu pod warun-

kiem, że używają różnych protokołów war-

stwy transportu.

Każdy z portów posiada unikalny numer

identyikujący z zakresu 0 – 65535 (port iden-

tyikowany jest za pomocą 16-bitowej liczby

naturalnej). Porty o numerach 0 – 1023 okre-

ślane są jako ogólnie znane i przypisane do

najpopularniejszych usług (takich jak telnet,

WWW, e-mail). W celu utworzenia gniaz-

da i przypisania go do portu z tego zakresu,

konieczne są uprawnienia użytkownika root. Rysunek 1. Enkapsulacja danych w modelu TCP/IP

struct sockaddr

{

unsigned short sa_family ; //wersja adresu: AF_INET (Ipv4),

AF_INET6 (Ipv6)

char sa_data [ 14 ]; //tablica przechowująca adres

};

struct sockaddr_in

{

short int sin_family ; //rodzina adresów: AF_INET

unsigned short int sin_port ; //numer portu

struct in_addr sin_addr ; //struktura przechowująca adres IP

unsigned char sin_zero [ 8 ]; //wypełnić zerami

};

struct in_addr

{

uint32_t s_addr ; //adres IP

};

��

www.lpmagazine.org

Programowanie

Programowanie przy użyciu gniazd sieciowych

Porty o wyższych numerach możemy dowol-

nie przypisywać tworzonym przez nas apli-

kacjom.

Jednak w jaki sposób system operacyjny

wie , jaki port przypisany jest do danej aplika-

cji, oraz w jaki sposób możemy dokonać takie-

go przypisania? Właśnie w tym celu stosuje się

gniazda sieciowe.

tor, przekazywany w wywołaniach systemo-

wych, informujący jądro, na jakim obiekcie

ma zostać wykonana dana operacja. Gniazda

sieciowe są kolejnym mechanizmem, do któ-

rego dostęp odbywa się za pomocą deskryp-

torów plików.

ciowych znajdziesz na stronach wymienio-

nych w tabelce W Sieci ).

W obrębie gniazd internetowych wyróż-

niamy trzy najważniejsze typy:

• Gniazda połączeniowe TCP – transmisja

danych realizowana przy użyciu gniazd

tego typu odbywa się z wykorzystaniem

protokołu TCP w warstwie transportu.

Gwarantuje on dostarczenie danych, za-

pobiega odebraniu pakietów w nieodpo-

wiedniej kolejności, kosztem prędkości

przesyłania danych;

• Gniazda bezpołączeniowe UDP – trans-

misja danych realizowana przy użyciu

gniazd tego typu odbywa się z wyko-

rzystaniem protokołu UDP w warstwie

transportu. Protokół UDP jest protoko-

łem bezpołączeniowym – oznacza to,

że nie jest gwarantowane dostarczenie

pakietów, ani ich odpowiednia kolej-

ność. Protokół UDP znajduje zastoso-

wanie tam, gdzie ważna jest duża szyb-

kość przesyłania danych, a utrata czę-

ści pakietów nie stanowi dużego pro-

blemu (media strumieniowe, gry kom-

puterowe);

• Gniazda r aw (ang. raw sockets )

– gniazda sieciowe, które dają aplika-

cjom bezpośredni dostęp do nagłów-

ków pakietu. Gdy korzystamy z gniazd

raw, jesteśmy odpowiedzialni za odpo-

wiednie przypisanie wartości wszyst-

kim polom. Podczas gdy w codzien-

nym zastosowaniu byłoby to co naj-

mniej niewygodne, to w pewnych

przypadkach (takich jak np. testowa-

nie irewalli oraz oprogramowania sie-

ciowego pod kątem bezpieczeństwa,

szczególnie pod względem odporności

na ataki Denial of Service ) jest to nie-

zwykle przydatna możliwość;

Typy gniazd sieciowych

Istnieje wiele różnych standardów siecio-

wych, jak również wiele protokołów warstwy

transportu. Z tego względu mamy do czynie-

nia z wieloma typami gniazd. W artykule opi-

sane zostały jedynie standardowe gniazda in-

ternetowe, służące do komunikacji za pomo-

cą sieci lokalnych oraz internetu (więcej in-

formacji na temat innych typów gniazd sie-

Gniazda sieciowe

Z pewnością wiesz, że w systemach unikso-

wych dostęp do urządzeń, plików, katalogów

oraz kolejek FIFO odbywa się za pomocą de-

skryptorów plików. Są one liczbami całkowi-

tymi, zapisanymi w postaci typu int języka

C/C++. Deskryptor pliku stanowi identyika-

Listing 2. Sposób użycia funkcji getaddrinfo()

#include <sys/types.h> //deinicje typów danych

#include <sys/socket.h> //obsługa gniazd

#include <netdb.h> //operacje na sieciowej bazie danych

int getaddrinfo ( const char * node , // adres IP lub nazwa domenowa

const char * service , // port lub nazwa usługi

const struct addrinfo * hints , // struktura służąca jako wzór

struct addrinfo ** res ); // wskaźnik na początek listy wyników

// w kodzie programu

int errn ; // kod błędu

struct addrinfo hints ; // wzór dla wywołania getaddrinfo()

struct addrinfo * nodeinf ; // informacje o interesującym nas adresie

memset ( & hints , 0 , sizeof ( hints )); // czyścimy strukturę

hints . ai_family = AF_INET ; // interesuje nas jedynie protokół Ipv4

hints . ai_socktype = SOCK_STREAM ; // będziemy używać protokołu TCP

hints . ai_lags = AI_PASSIVE ; // tylko, jeżeli chcemy pobrać nasz adres!

if (( errn = getaddrinfo ( NULL , ”5000”, &hints, &nodeinf)) == -1)

{

fprintf ( stderr , „ getaddrinfo error: % s \ n ", gai_strerror(errn));

exit ( 1 );

W niniejszym artykule opiszemy zastosowa-

nie dwóch pierwszych typów gniazd siecio-

wych. Jeżeli jesteś zainteresowany bliższym

poznaniem tematyki związanej z gniazdami

raw , to polecam zapoznanie się z biblioteka-

mi libpcap i libnet, o których powiemy w dal-

szej części artykułu.

Rysunek 2. Interfejs programu Wireshark

Działanie gniazd sieciowych

W celu utworzenia nowego gniazda, korzysta-

my z wywołania systemowego socket() , po-

dając typ gniazda jako argument. Zwraca ono

wartość typu int , będącą deskryptorem pli-

ku. Po utworzeniu, gniazdo nie jest przypisa-

ne do żadnego portu – jeżeli chcemy tego do-

konać, korzystamy z wywołania systemowego

październik 2009

Programowanie

Programowanie przy użyciu gniazd sieciowych

bind() , jako argument podając deskryptor pli-

ku gniazda oraz żądany port.

Od tej chwili możemy na danym porcie

nasłuchiwać połączeń (za pomocą wywołania

systemowego listen() ) oraz akceptować je

przy użyciu funkcji accept() . Zaakceptowa-

nie połączenia powoduje utworzenie nowego

deskryptora pliku, pozwalającego na oddziel-

ną obsługę komunikacji z każdym z łączących

się komputerów.

Wysyłanie i odbieranie danych odbywa

się przy pomocy funkcji send() i recv() . Na-

leży tu pamiętać o istnieniu maksymalnej jed-

nostki transmisyjnej (MTU – ang. Maximum

Transmission Unit ), określającej maksymal-

ny rozmiar datagramu. Zawsze należy spraw-

dzać, czy rzeczywisty rozmiar przesłanych da-

nych (zwracany przez funkcję send() ) pokry-

wa się z rozmiarem żądanym – jeżeli jest ina-

czej, musimy wywołać funkcję send() jesz-

cze raz, tym razem odpowiednio modyikując

wskaźnik początku obszaru w pamięci.

Znacznie prościej wygląda obsługa komu-

nikacji przy pomocy gniazd bezpołączenio-

wych UDP – przesyłać i odbierać dane mo-

żemy bezpośrednio po otrzymaniu deskrypto-

ra pliku gniazda. Wykorzystujemy w tym celu

dwie funkcje: sendto() i recvfrom() . War-

to również wspomnieć o możliwości połącze-

nia gniazd UDP – w takim przypadku możemy

korzystać ze standardowych funkcji send() i

recv() . Pamiętaj jednak, że dane nadal prze-

syłane będą przy użyciu protokołu UDP – ich

dotarcie do celu nie będzie gwarantowane.

Po zakończeniu przesyłania danych, na-

leży zamknąć deskryptor pliku gniazda przy

użyciu wywołania systemowego close() . Je-

żeli chcemy poprawnie zakończyć połączenia

dla gniazd TCP, to powinniśmy przed tym wy-

wołać funkcję shutdown() .

O aktualnie otwartych gniazdach oraz sta-

nie, w jakim się znajdują, możemy dowiedzieć

się przy użyciu programu netstat. Dokładne

informacje na temat jego użycia znajdziesz w

dokumentacji ( man netstat ).

(szczególnie w przypadku większych aplika-

cji), jest utworzenie odpowiednich obiektów,

reprezentujących wykorzystywane gniazda i

ukrywające przed nami szczegóły działania

konkretnych wywołań systemowych. Roz-

wiązanie takie jest szczególnie warte polece-

nia, jeżeli swój kod zamierzasz wykorzysty-

wać wielokrotnie, w różnych aplikacjach.

Powiedzieliśmy już, że wykorzystując

mechanizm gniazd sieciowych, jesteśmy od-

powiedzialni za zdeiniowanie zasad, na któ-

rych mają porozumiewać się ze sobą progra-

my. W tym przypadku, wykorzystanie snif-

ferów w celu rozwiązywania problemów

okazuje się wręcz niezbędne – pozwala bo-

wiem na wizualizację przesyłanych danych

oraz szybkie wykrywanie błędów w ich re-

prezentacji.

Testowanie programów

wykorzystujących gniazda

Wykorzystując w praktyce informacje zawar-

te w tym artykule, z pewnością nie raz natra-

isz na problemy i trudne do wykrycia błędy w

kodzie, uniemożliwiające poprawną wymia-

nę danych. W takim przypadku, oprócz stan-

dardowego debuggera, warto mieć również

pod ręką programy, które pozwolą nam prze-

konać się, jakie dane w rzeczywistości wysy-

łamy w sieć .

Tcpdump i tcplow

Większość Czytelników z pewnością miała

już kiedyś doświadczenia z tymi narzędziami

– pozwalają one na monitorowanie danych od-

bieranych i wysyłanych przez nasz komputer

za pośrednictwem sieci.

Tcpdump jest standardowo dostępny w

każdej dystrybucji Linuksa. W celu przechwy-

tywania danych korzysta z niskopoziomowych

Listing 3. Sposób użycia wywołania socket()

#include <sys/types.h>

#include <sys/socket.h>

int socket ( int domain , // wersja protokołu IP: PF_INET (v4) lub

PF_INET6 (v6)

int type , // typ gniazda: SOCK_STREAM, SOCK_DGRAM

int protocol ); // 0, jeżeli chcemy by protokół został wybrany

za nas

int sock ;

// tu wywołujemy funkcję getaddrinfo() jak w Listingu 2

sock = socket ( nodeinf -> ai_family , nodeinf -> ai_socktype , nodeinf -> ai_

protocol );

Listing 4. Sposób użycia funkcji bind()

#include <sys/types.h>

#include <sys/socket.h>

int bind ( int sockfd , // deskryptor pliku gniazda

struct sockaddr * my_addr , // adres gniazda (IP i port) naszego komputera

int addrlen ); // wielkość struktury my_addr

Wymagane

biblioteki i pliki nagłówkowe

Do rozpoczęcia programowania przy użyciu

gniazd sieciowych wystarczy nam dowolna

dystrybucja Linuksa z zainstalowanymi pa-

kietami klasy Development. W artykule nie

wykorzystujemy żadnych dodatkowych bi-

bliotek, jedynie standardowe wywołania sys-

temowe.

Do kompilacji polecam zastosować kom-

pilator gcc w przypadku gdy programy pisane

są w języku C i g++ dla języka C++. Zwróć

uwagę, że bardzo wygodnym rozwiązaniem

// wywołujemy funkcje getaddrinfo() i socket() tak jak w Listingu 2 i

Listingu 3

if ( bind ( sockfd , nodeinf -> ai_addr , nodeinf -> ai_addrlen ) == - 1 )

{

perror ( NULL );

exit ( 1 );

}

Listing 5. Sposób użycia funkcji listen()

#include <sys/socket.h>

int listen ( int sockfd , // deskryptor pliku gniazda

int backlog ); // dozwolona liczba połączeń w kolejce

www.lpmagazine.org

Programowanie

Programowanie przy użyciu gniazd sieciowych

mechanizmów sieciowych systemu, do których

dostęp wymaga uprawnień użytkownika root.

Aby rozpocząć przechwytywanie na interesują-

cym nas interfejsie, z zapisem do pliku, należy

wydać polecenie:

Wireshark

Przyznam, że opisując powyższe programy,

nie mogłem się doczekać, kiedy przejdziemy

do aplikacji Wireshark (Rysunek 2). Jest to

bowiem zdecydowanie najlepszy program do

analizy przechwyconego ruchu sieciowego,

oferujący wiele bardzo przydatnych i łatwych

w obsłudze funkcji.

Od razu chciałbym Cię jednak prze-

strzec przed uruchamianiem programu Wi-

reshark z uprawnieniami użytkownika ro-

ot. Może to być bardzo niebezpieczne,

szczególnie jeżeli korzystasz z dodatko-

wych parserów protokołów. Zdecydowanie

lepszym rozwiązaniem jest przechwycenie

ruchu do pliku (przy użyciu programu tcp-

dump) a następnie jego analiza w pakiecie

Wireshark.

Najnowszą wersję programu Wi-

reshark znajdziesz na stronie http:

//www.wireshark.org/ oraz w repozytoriach

większości dystrybucji. Tą drugą opcję po-

lecam szczególnie tym, którzy chcieliby

uniknąć dość czasochłonnej kompilacji i

rozwiązywania zależności.

Dokładne informacje na temat wykorzy-

stania programu Wireshark do analizy pakie-

tów znajdziesz w cyklu artykułów Analiza pa-

kietów sieciowych , opublikowanym w nume-

rach: kwietniowym, czerwcowym oraz wa-

kacyjnym Linux+. Jeżeli nie czytałeś jeszcze

tych artykułów, to gorąco Cię do tego zachę-

cam – nauczą Cię one nie tylko obsługi apli-

kacji Wireshark, lecz również zwiększą Twoją

wiedzę na temat działania sieci w ogóle, co po-

zwoli na szybsze rozwiązywanie problemów z

tworzonymi aplikacjami.

Podstawowe struktury

Wiesz już, jak działa mechanizm gniazd

sieciowych w Linuksie – przyszedł czas

na praktyczne wykorzystanie go w tworzo-

nych aplikacjach. Zanim jednak zajmiemy

się opisem poszczególnych wywołań sys-

temowych, opiszemy podstawowe struktu-

ry, których poznanie jest niezbędne w ce-

lu efektywnego wykorzystania informacji

zawartych w dalszej części artykułu. Oma-

wiane struktury przedstawione zostały na

Listingu 1.

tcpdump -i interfejs -w nazwa_

pliku.dmp iltry

Filtry to wyrażenia, informujące program tcp-

dump, jakie pakiety są dla nas interesujące z

punktu widzenia dalszej analizy. Dokładny

opis działania wszystkich opcji programu oraz

iltrów znajdziesz w dokumentacji aplikacji

( man tcpdump ).

Program tcplow różni się od programu tcp-

dump przeznaczeniem – za jego pomocą może-

my przekonać się o postaci danych przesyłanych

za pośrednictwem strumieni TCP, przez co może

okazać się wygodniejszym narzędziem do testo-

wania tworzonych programów. Aplikacja ta nie

jest jednak standardowo dostępna w większości

dystrybucji – możesz ją pobrać ze strony http:

//www.circlemud.org/~jelson/software/tcplow/ .

Znajdują się tam również pakiety binarne dla

najpopularniejszych dystrybucji.

Wykorzystanie aplikacji tcplow wygląda

bardzo podobnie jak w przypadku tcpdump.

Aby rozpocząć zapisywanie strumieni do od-

powiadających im plików, należy wydać po-

lecenie:

addrinfo – informacje o adresach

Podstawową strukturą jest addrinfo , słu-

żąca do przechowywania informacji o adre-

sach. Zawiera informacje o wersji protoko-

łu IP, typie gniazda, protokole, adres gniazda

(struktura sockaddr ) Najważniejszą funkcją,

operującą na strukturze addrinfo , jest ge-

taddrinfo() . Dzięki niej uzyskujemy listę

wszystkich adresów danego hosta, spośród

których możemy wybrać najbardziej nam od-

powiadający.

sockaddr, sockaddr_in, in_addr – adresy

Teraz sytuacja trochę się skomplikuje. Mamy

bowiem trzy struktury (jeżeli korzystamy je-

dynie z wersji czwartej protokołu IP), które

służą do przechowywania adresów. Skąd bie-

rze się taka różnorodność i jak sobie z nią po-

radzić?

Struktura sockaddr jest najogólniejszą

strukturą przechowującą adresy gniazd – nie

jest ona ograniczona w żaden sposób do kon-

kretnej rodziny protokołów (którą deiniuje-

my przypisując odpowiednią wartość skła-

dowej sa_family ). W praktyce nie będziesz

jednak korzystał z tej struktury – ręczne wpi-

sywanie danych do tablicy sa_data mija się

z celem.

Dla protokołu IPv4 odpowiednie jest wy-

korzystanie struktury sockaddr_in (istnieje

jej odpowiednik dla protokołu IPv6 – soc-

kaddr_in6 ). Zapisane są w niej pełne infor-

macje o adresie sieciowym: adres IP (w po-

staci struktury in_addr ) oraz numer portu

docelowego (zmienna składowa sin_port ).

Zwróć uwagę na zastosowanie tablicy obiek-

tów typu unsigned char – wypełniamy ją

zerami w celu zapewnienia odpowiednie-

go rozmiaru struktury sockaddr_in , takie-

go samego jak struktury sockaddr . Dzięki

temu, pomimo że większość wywołań sys-

temowych wymaga podania adresu w posta-

ci struktury sockaddr , możemy dokonać rzu-

towania.

Sam 32-bitowy adres IP zapisany jest w

strukturze in_addr w postaci zmiennej ty-

tcplow -i interfejs iltry

Tcplow, podobnie jak tcpdump, korzysta z bi-

blioteki libpcap, oferując przez to taką samą

składnię wyrażeń iltrujących.

Listing 6. Użycie funkcji accept()

#include <sys/types.h>

#include <sys/socket.h>

int accept ( int sockfd , // deskryptor pliku gniazda

struct sockaddr * addr , // adres gniazda

socklen_t * addrlen ); // wielkość struktury addr

// wywołujemy funkcje getaddrinfo(), socket(), bind() i listen() tak jak

na wcześniejszych listingach

char * port = ”5000” ; // wykorzystywany port

const int backlog = 10 ; // maksymalna liczba połączeń

struct sockaddr remote_addr ; // adres komputera inicjalizującego połączenie

socklen_t addr_size ; // rozmiar struktury sockaddr

int newsockfd ; // deskryptor nowego gniazda

addr_size = sizeof ( remote_addr );

newsockfd = accept ( sockfd , & remote_addr , & addr_size );

// możemy rozpocząć przesyłanie danych za pomocą gniazda newsockfd

październik 2009

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: