Fryderyk Franciszek Chopin
Urodził się 1 marca 1810 roku w Żelazowej Woli koło Sochaczewską na Mazowszu . Jego matka pochodziła z Kujaw , a ojciec był Francuzem z Lotaryngii. Zasłyną już jako “cudowne dziecko” występami fortepianowymi i pierwszymi utworami, które zaczął pisać w wieku 7 lat (polonezy, wariacje, marsze). Gry na fortepianie zaczął się uczyć u Wojciecha Żywego, następnie podjął naukę kompozycji – mając zaledwie 12 lat – u Józefa Elasnera. To właśnie Elasner, kiedy Chopin kończył pod jego kierunkiem Szkołę Główną Muzyki w Warszawie (1829), napisał w raporcie: “szczególna zdatność, geniusz muzyczny”. Tworzył niemal wyłącznie kompozycje fortepianowe. Skomponował 3 sonaty, 2 fantazje, 27 etiud, 25 preludiów, 57 mazurków i wiele innych utworów. W swej twórczości wykorzystywał narodowe i ludowe tradycje muzyki. Początkowo zdobył europejską sławę jako pianista. Od 1829 mieszkał za granicą, głównie w Paryżu. Tworzył utwory na fortepian (mazurki, preludia, etiudy, walce, scherza, pieśni oraz 2 koncerty), syntetyzując motywy polskiej muzyki ludowej z inspiracjami romantycznymi. Od 1818 r. koncertował publicznie. Zmarł w 1849 roku za granicą. Od 1927 organizowane są w Warszawie co 5 lat Międzynarodowe Konkursy Pianistyczne im. Fryderyka Chopina.
Utwory:kompozycje opisowe:op 1 Rondo c-moll (1825), op 2 Wariacje B-dur (1827), op 3 Introdukcja i Polonez C-dur na fortepian i wiolonczelę (1829), op 4 Sonata c-moll (1827), op 5 Rondo a la Mazur F-dur (1826), op 6 - 4 Mazurki: fis-moll, cis-moll, E-dur, es-moll (1830-1831), op 7 - 5 Mazurków: B-dur, a-moll, f-moll, As-dur, C-dur (1830-1831), op 8 Trio g-moll na fortepian, skrzypce, wiolonczelę (1828-1829), op 9 - 3 Nokturny: b-moll, Es-dur, H-dur (1830-1831), op 10 - 12 Etiud (1828-1832), op 11 Koncert e-moll na fortepian i orkiestrę (1830), op 12 Wariacje B-dur na temat rondina z opery Herolda (1833), op 13 Fantazja A-dur na temat polskich pieśni ludowych na fortepian i orkiestrę (1828), op 14 Rondo a la Krakowiak F-dur (1828), op 15 - 3 Nokturny: F-dur (1830), Fis-dur (1831), g-moll (1833), op 16 Rondo Es-dur (1832), op 17 - 4 Mazurki: B-dur, es-moll, As-dur (1832), a-moll (1825), op 18 Walc Es-dur (1831), op 19 Bolero C-dur (1833), op 20 Sherzo h-moll (1831-1832), op 21 Koncert f-moll na fortepian i orkiestrę (1829), op 22 Wielki Polonez Es-dur (1830), op 23 Ballada g-moll (1831-1835), op 24 - 4 Mazurki: g-moll, C-dur, As-dur, b-moll (1834-1835), op 25 - 12 Etiud (1832-1835), op 26 - 2 Polonezy: cis-moll, es-moll (1834-1835), op 27 - 2 Nokturny: cis-moll, Des-dur (1834-1835), op 28 - 24 Preludia (1836-1839), op 29 Impromptu As-dur (1837), op 30 - 4 Mazurki: c-moll, h-moll, Des-dur, cis-moll (1836-1837), op 31 Scherzo b-moll (1837), op 32 - 2 Nokturny: H-dur, As-dur (1836-1837), op 33 - 4 Mazurki: gis-moll, D-dur, C-dur, h-moll (1837-1838), op 34 - 3 Walce: As-dur, a-moll, F-dur, (1835,1831,1838), op 35 Sonata b-moll (1839, II część w 1837 roku), op 36 Impromptu Fis-dur (1839), op 37 - 2 Nokturny: g-moll (1838), G-dur (1839), op 38 Ballada F-dur (1836), op 39 Scherzo cis-moll (1838-1839), op 40 - 2 Polonezy: A-dur, c-moll (1838-1839), op 41 - 4 Mazurki: cis-moll, e-moll, H-dur, As-dur (1838-1839), op 42 Walc As-dur (1840), op 43 Tarantella As-dur (1841), op 44 Polonez fis-moll (1840-1841), op 45 Preludium cis-moll (1841), op 46 Allegro de concert A-dur (1840), op 47 Ballada As-dur (1840-1841), op 48 - 2 Nokturny: c-moll, fis-moll (1841), op 49 Fantazja f-moll (1840), op 50 - 3 Mazurki: G-dur, As-dur, cis-moll (1841), op 51 Impromptu Ges-dur (1842), op 52 Ballada f-moll (1842), op 53 Polonez As-dur (1842), op 54 Scherzo E-dur (1841), op 55 - 2 Nokturny: f-moll, Es-dur (1843), op 56 - 3 Mazurki: H-dur, C-dur, c-moll (1843), op 57 kołysanka Des-dur (1843), op 58 Sonata h-moll (1844), op 59 - 3 Mazurki: a-moll, As-dur, fis-moll (1845), op 60 Barkarola Fis-dur (1845-1846), op 61 Polonez - Fantazja As-dur (1845-1846), op 62 - 2 Nokturny: H-dur, E-dur (1846), op 63 - 3 Mazurki: H-dur, f-moll, cis-moll, (1846), op 64 - 3 Walce: Des-dur, cis-moll, As-dur (1846-1847), op 65 Sonata g-moll na wiolonczelę i fortepian (1845), op 66 Fantazja-Impromptu cis-moll (1834), op 67 - 4 Mazurki: G-dur, g-moll, C-dur, a-moll (1835-1846), op 68 - 4 Mazurki: C-dur, a-moll, F-dur, f-moll (1829-1849), op 69 - 2 Walce: As-dur, h-moll (1835, 1829), op 70 - 3 Walce: Ges-dur, f-moll, Des-dur (1827, 1840, 1830), op 71 - 3 Polonezy: d-moll, B-dur, f-moll, (1827, 1828, 1829), op 72 Nokturn e-moll, Marsz żałobny C-moll, 3 Tańce szkockie (1827-1829), op 73 Rondo C-dur, na 2 fortepiany (1828), op 74 - 17 Pieśni polskich na głos z fortepianem,utwory nieopisywane (1817-1840).
Pomnik F. Chopina
Grażyna Bacewicz
Urodziła się w 5 kwietnia 1913 roku. Była polska kompozytorką, skrzypaczka i pedagogiem. Studiowała u K. Sikorskiego i J. Jarzebskiego w konserwatorium w Warszawie. Następnie w Paryżu u N. Boulanger, A. Tourreta i K.Fleischa. Koncertowała jako skrzypaczka w Hiszpanii, Francji, krajach nadbałtyckich, Czechosłowacji, Rumunii, ZSRR i na Węgrzech. W latach 1934-1935 i 1945-1946 prowadziła klasę skrzypiec i wykładała teorię muzyki w konserwatorium w Łodzi. Póżniej poświęciła się wyłącznie kompozycji. Jest laureatką wielu nagród artystycznych między innymi Nagrody Państwowej w 1950, 1952, 1962 roku. W 1951 roku w Liege I nagroda za IV Kwartet smyczkowy, w 1956 roku II nagroda za V Kwartet smyczkowy, w 1960 roku nagroda Tribune Internationale des Compositeurs przy UNESCO oraz nagroda ZKP. Złoty medal za koncert skrzypcowy w konkursie kompozytorskim im. Królowej Elżbiety w Brukseli 1966 roku.
Utwory:4 symfonie: 1945, 1951, 1952, 1953,7 koncerty skrzypcowych: 1938, 1946, 1948, 1952, 1954, 1957, 1965,1949 - koncert fortepianowy, 2 koncerty wiolonczelowe: 1951, 1963, 1943 - Uwertura na orkiestrę, 1956 - Partita na orkiestrę, 1957 - Wariacje symfoniczne, 1959 - Muzyka na smyczki, trąbki i perkusję, 1961 - Pensieri notturni na 24 instrumenty, 1962 - Koncert na orkiestrę, 1965 - Musica in tre movimenti na orkiestrę symfoniczną,7 kwartetów smyczkowych: 1938, 1942, 1947, 1951, 1956, 1960, 1965,5 sonat na skrzypce i fortepian: 1945, 1946, 1948, 1949, 1951,1964 - Kwartet na cztery wiolonczele, 1942 - Sonata na skrzypce solo, 2 sonaty na fortepianowe: 1949, 1952, 1956 - 10 etiud fortepianowych, 1955 - Partita na skrzypce i fortepian, 1959 - Opera radiowa "Przygody Króla Artura", 1953 - Miniatury skrzypcowe, fortepianowe i klarnetowe. Muzyka teatralna, balet "Z chłopa król".
Henryk Wieniawski
Urodził się w 1835 roku,a zmarł w 1880roku. Był polskim skrzypkiem i kompozytorem. Początkowo uczył się muzyki u J. Hornziela i S. Serwaczyńskiego. W 1843 roku przyjęty został do konserwatorium w Paryżu, gdzie od 1845 roku był uczniem L.I. Massarta. Uczelnie skończył w 1846 roku i bezpośrednio po tym rozpoczął działalność estradową. W 1848 roku debiutował w Moskwie. W latach 1849-1850 podjął studia z zakresu nauki harmonii w Paryżu. W latach 1851-1853 występował z licznymi koncertami w Polsce, Rosji i Francji, wraz ze swoim bratem Józefem pianistą. Następnie koncertował w Holandii, Belgii i Anglii. W 1859 roku został wirtuozem dworu carskiego w Petersburgu, gdzie pozostawał do 1872 roku. W latach 1862-1867 prowadził klasę gry skrzypcowej w konserwatorium w Petersburgu. W latach 1872-1874 odbył wielkie tournée koncertowe po Ameryce północnej, częściowo z A. Rubinszteinem. Po powrocie do Europy w latach 1874-1877 był profesorem gry skrzypcowej w konserwatorium w Brukseli, następnie wrócił do działalności koncertowej. Wieniawski jako wirtuoz cieszył się wielkim powodzeniem, uchodził nawet za następcę M. Paganiniego. Z działalnością estradową ściśle łączy się twórczość kompozytora, który tworzył z myślą o sobie, jako wykonawcy. W twórczości żywe są tradycje narodowe o czym świadczą między innymi 2 polonezy koncertowe, mazurki op 12 i 19, oraz 2 kujawiaki będące stylizacjami muzyki ludowej.
Utwory:2 koncerty: 1853 - fis-moll op 14, 1870 - d-moll op 22,polonez D-dur op 4, 1870 - polonez A-dur op 21, Legenda op 17, Fantaise brillante sur des motifs de l'Opera "Faust " op 20, Etudes-Caprices op 10, Souvenir de Moscau op 6, Le Carnaval russe op 11, Capricio-valse op 7, 1847 - Grand Caprice fantastique sur en theme original dedie a L. Massard, Scherzo-Tarantelle op 16, deux Masurkas characteristiques op 19, Kujawiak a-moll, Kujawiak C-dur, Romance sans paroles et Rondo elegant op 9, Fantasie pastorale op 13, Fantasie orientale op 24, Temat z wariacjami op 15, Wariacje na temat "Jechał kozak z za Dunaju", Rondo a la polacca e-moll, Polonaise triomphale, Gigue op 23, Romans, Adagio elegiaque A-dur op 5, Nokturn, reverie fis-moll, kompozycje napisane razem z Józefem Wieniawskim: Allegro de sonate op 2, Duet koncertowy na tematy z opery Donizettiego "Łucja z Lammermoor", Duet koncertowy na temat hymnu rosyjskiego, Grad Duo Polonais na temat pieśni S. Moniuszki "Kozak", 1853 - "Dumka" op 8.
Michał Kleofas Ogiński
Urodził się 25 września 1765 roku, a zmarł 15 października 1833 roku. Był polskim kompozytorem. Studia odbywał u J. Kozłowskiego nadwornego muzyka Ogińskich, później u Jarnovicia G. B. Viottiego, Campanellego, W latach młodzieńczych zajmował się działalnością polityczną. Z carem Aleksandrem I omawiał plany odrodzenia Polski. Przebywał we Włoszech, Francji i Turcji. W 1802 roku wrócił do Polski i osiedlił się w Zalesiu pod Wilnem, poświęcając się muzyce i pamiętnikarstwu. w 1822 roku wyjechał na stałe do Włoch. Dotychczas nie znamy dokładnie jego biografi, a także jego twórczość kompozytorska nie jest całkowicie zbadana. Największą popularność zyskały jego polonezy fortepianowe. Przez dłuższy czas uważano je za wzór narodowej muzyki polskiej.
Utwory:polonez "Pożegnanie ojczyzny", pieśni powstańcze, wiele prac o charakterze pamiętnika i karkim ,marsze: "Marsz polskich legionów w Lombardii".
Ludomir Różycki
Utwory:balety:1921 - Pan Twardowski, 1937 - Apollo i dziewczyna, opery: 1909 - Bolesław Śmiały, 1912 - Meduza, 1918 - Eros i Psyche, 1923 - Casanova, 1927 - Beatrix Cenci, 1931 - Młyn diabelski, Pani Walewska (nieukończona),poematy symfoniczne: Bolesław Śmiały, Pan Twardowski, Anhelli, Mona Liza, Król Kofetua, 1904 - scherzo symfoniczne "Stańczyk",preludia symfoniczne: Warszawianka, Pieta, pieśni, 1904 - ballada na fortepian i orkiestrę, koncerty: I Koncert fortepianowy op 35, 1942 - II Koncert fortepianowy f-moll, 1944 - koncert skrzypcowy, Preludia op 2 i 5, Nokturny op 3, Gra fal op 4, Impromptu op 6, utwory kameralne.
Urodził się 6 listopada 1884roku, a zmarł 1 stycznia 1953 roku. Był polskim kompozytorem i jeden z członków "Młodej Polski". Muzyki uczył się początkowo u swojego ojca (Aleksandra), od 1903 roku u A. Michałowskiego i Z. Noskowskiego w konserwatorium w Warszawie, które ukończył ze złotym medalem za Balladę na fortepian i orkiestrę. W latach 1905-1908 studiował w akademii muzycznej w Berlinie u E. Humperdincka. Pierwszy większy sukces odniósł jeszcze jako student w 1904 roku, kiedy wykonano jego scherzo symfoniczne "Stańczyk" w filharmonii w Warszawie. Rozpoczął działalność artystyczną jako kapelmistrz operowy i profesor klasy gry na fortepianie w konserwatorium we Lwowie. Zniechęcony stosunkami w lwowskim środowisku artystycznym, wrócił do Warszawy. Z okazji dziesięciolecia filharmonii warszawskiej uzyskał I nagrodę za poemat symfoniczny "Król Kofetua". Po dłuższych podróżach do Niemiec, Francji, Szwajcarii, Włoch, zamieszkał na stałe w Warszawie. Był jednym z założycieli Związku Kompozytorów Polskich. W 1945 roku osiadł w Katowicach poświęcając się głównie rekonstrukcji swoich spalonych podczas wojny partytur oraz pracy dydaktycznej. W swej twórczości artystycznej połączył zdobycze neoromantyzmu z tradycjami polskiej muzyki ludowej. Dzieła Różyckiego odznaczają się mistrzowską instrumentacją.
unhappy25