Miss Arizona 16.pdf

A UTOR : D OMIOLE ã HTTP :// CHOMIKUJ . PL / DOMIOLE

Rozdział 16

Nie spałem za duŜo tej nocy. WciąŜ myślałem o Belli, a moja niezdrowa

fascynacja tą kobietą była zdecydowanie niekorzystna. Myślałem jak mogę to

naprawić, ale nic sensownego nie przyszło mi do głowy.

Tym razem nie próbowałem jej unikać. Zszedłem na dół punktualnie i

zobaczyłem ją, piękną jak zawsze, rozmawiającą z innymi przed salą Ara. Była

taka radosna i roześmiana jakby zupełnie nie pamiętała o wczoraj.

Albo jakby jej to nie obchodziło.

Zobaczyłem jak spogląda w moją stronę, ale nasze spojrzenia się nie spotkały.

Zamiast tego Bella przyglądała się recepcjonistce, co trochę mnie zmartwiło, bo

to nie mógł myć dobry znak.

Czego ona od niej chce?

Zobaczyłem, Ŝe wszyscy zaczynają juŜ wchodzić do sal, więc ruszyłem do

mojej i zacząłem zajęcia. Byłem trochę rozkojarzony. Zastanawiałem się czy

Bella chociaŜ w połowie przejmowała się tym tak jak ja. Po jej wyglądzie w

ogóle nie było tego widać. Wyglądała jakby wczoraj w ogóle się nie wydarzyło.

Ile bym dał, Ŝeby w ten sam sposób zachowywała się w stosunku do mnie…

Zajęcia dłuŜyły się w nieskończoność, więc postanowiłem trochę je skrócić. Na

szczęście miałem taką moŜliwość, a poza tym uszczęśliwiłem na pewno

siedemnaście kobiet.

Spoglądając znowu na swój pokój i przypominając sobie, co się tu zdarzyło,

postanowiłem zaprosić Emmetta do naszej ulubionej restauracji. Naprawdę

wolałem nie siedzieć zamknięty i naraŜony na napływ natrętnych myśli.

Zebrałem szybko najpotrzebniejsze rzeczy i wyszedłem przed hotel, wsiadając

do swojego samochodu. Pizzeria była na drugim końcu miasta, ale było warto

do niej pojechać. W drodze zadzwoniłem do Emmetta, który potwierdził

przyjście.

~ 2 ~

Włączyłem sobie uspokajającą muzykę i skupiłem się na drodze. Po jakiś

dwudziestu minutach dojechałem na miejsce i zobaczyłem juŜ jeepa Emmetta

przed lokalem. Mój przyjaciel stał, opierając się o swój wielki samochód i

zaskoczyło mnie to, jak wielki był on sam.

Cześć, Em – rzuciłem.

Cześć – Emmett poklepał mnie po plecach. Spojrzałem w stronę budynku i

skierowaliśmy się do środka. Wybraliśmy nasz stały stolik w rogu sali i

zamówiliśmy dwie duŜe pizze.

Więc co się stało, Ŝe nagle chciałeś się ze mną spotkać? – zapytał po chwili.

Czy nie mogę juŜ spotkać się z przyjacielem? – uŜyłem jego własnych słów,

uśmiechając się. Nie było mowy, Ŝebym powiedział mu o Belli. Nie dlatego, Ŝe

mu nie ufałem, ale po prostu … nie mogłem. Nigdy nie robiłem takich rzeczy.

To było nieprofesjonalne, a zdradzając to Emmettowi, przyznałbym się do

błędu.

Więc dlaczego czuję, Ŝe powinienem mu powiedzieć?

Emmett nie wydawał się przekonany, podobnie jak ja sam. Niestety, nie będąc

tak wspaniałomyślnym jak ja, postanowił drąŜyć temat.

Taa … jasne – mruknął. – Więc co naprawdę się dzieje?

Nic, Em. Po prostu to zostaw – warknąłem.

I wtedy zobaczyłem jak jego oczy się rozszerzyły. Jednak jego wzrok nie był

skierowany na mnie, ale na czymś za mną. Odwróciłem się, podąŜając za jego

wzrokiem i modliłem się, Ŝebym miał zwidy.

Trzy kobiety kierowały się w naszą stronę. Patrzyłem jak Bella i jakieś dwie

inne siadają w stoliku obok naszego. Widziałem teŜ spojrzenie, które blondynka

rzuciła Emmettowi i od razu ją rozpoznałem. Wszystkie trzy były

uczestniczkami konkursu. Odwróciłem wzrok, przeklinając los.

Jak daleko muszę uciec, Ŝeby jej nie spotkać?

To ona – odezwał się Emmett. Rzuciłem mu pytające spojrzenie, więc

wyjaśnił: Dziewczyna, którą spotkałem wtedy, w klubie. Miss NY.

Wyobraź sobie, Ŝe je rozpoznałem – rzuciłem. – Widzę je codziennie.

~ 3 ~

Szczęściarz – powiedział rozmarzony, wciąŜ wpatrując się w stolik obok. –

Przysiądźmy się.

Co?! – powiedziałem, moŜe trochę za głośno. – Emmett, one są kandydatkami

w konkursie, a ja jurorem. Nie mogę sobie tak po prostu się przysiąść!

Daj spokój, nikt nic nie zobaczy – powiedział i wstał, ignorując moje protesty.

Westchnąłem, ale podniosłem się z krzesła. Musiałem się przyznać, Ŝe ja teŜ

chciałem się do nich przysiąść i być bliŜej Belli. Nawet jeŜeli nie miała się

zamiaru do mnie odzywać.

Witam panie – usłyszałem głośny głos mojego przyjaciela. – MoŜemy?

Bella zerknęła na mnie i nasze spojrzenia się spotkały. Była wściekła, ale nie

przejąłem się tym. Przynajmniej było widać w niej jakieś uczucia, a to dobry

znak. Uśmiechnąłem się do niej promiennie.

Jasne – blondynka zachichotała, a Emmett uderzył mnie w ramie na znak,

Ŝebym wziął sobie krzesło. Usiadłem naprzeciwko Belli, obok Emmetta. Widać

było, Ŝe wszystkie są zdenerwowane moją obecnością tutaj. No, moŜe oprócz

Bell. Ona była po prostu wkurzona.

Więc przyjaźnicie się? – zapytała blondynka, zerkając na mnie.

Tak – śmiech Emmetta rozległ się po małej sali. – Od dziecka.

Edward – powiedziałem, wstając i podając rękę blondynce. Wolałem nie

naraŜać się na ‘panie Cullen’, przynajmniej tutaj. Dziewczyna uśmiechnęła się

pięknie i podała mi rękę.

Rosalie – powiedziała.

Alice – odezwała się niŜsza brunetka, takŜe się uśmiechają i łapiąc moją rękę.

Była taka entuzjastyczna, Ŝe nie mogłem powstrzymać uśmiechu.

Bella – rzuciła ostatnia i znacznie za szybko zabrała mi swoją dłoń. Mimo to,

poczułem znajomy impuls elektryczności, który między nami przebiegł.

Uśmiechnąłem się do niej krzywo, licząc na to, Ŝe ją trochę złagodzę.

Emmett takŜe się im przedstawił i gdy doszedł do Belli, w jej oczach ujrzałem

lekki błysk, który trochę mnie zmartwił.

~ 4 ~

O co tu chodzi?

Obserwowałem jak Emmett zaczyna rozmawiać z blondynką, wyraźnie nią

zainteresowany. Alice wpatrywała się w rozmawiającą parę z rosnącym

podekscytowaniem, co sprawiło, Ŝe prawie się roześmiałem. Natomiast ja

skupiłem swój wzrok na dziewczynie przede mną.

Bella wpatrywała się w swój talerz, nie odzywając się do nikogo. Widziałem, Ŝe

była zdenerwowana. Sposób w jaki przesuwała widelcem po talerzu i

przebiegała wzrokiem, podąŜając za swoimi ruchami wskazywał na to, Ŝe nie

czuła się komfortowo w moim towarzystwie. Nienawidziłem się za to, ale tak

bardzo jak to robiłem, tak bardzo nie miałem pojęcia jak to naprawić.

Wyprostowałem nogi, dotykając jej łydek i przeciągając stopą delikatnie w górę.

Chciałem przyciągnąć jej uwagę. Bella podniosła wzrok, wpatrując się we mnie

pytającym wzrokiem. Widziałem teŜ rozczarowanie w jej oczach i coś, czego

nie mogłem odczytać. Uśmiechnąłem się po raz kolejny, chcąc dać jej do

zrozumienia, Ŝe wszystko jest dobrze. Jej wzrok momentalnie zmienił się znowu

na zirytowany, a ja potrząsnąłem głową. Zapomniałem jaki miała wybuchowy

charakter.

Przepraszam – Bella odchrząknęła. – Muszę iść do toalety.

Patrzyłem jak wstaje i kieruje się w stronę łazienek, znikając za zielonymi

drzwiami. Rozejrzałem się jeszcze raz po stoliku. ZauwaŜyłem, Ŝe Alice

przygląda mi się, wyraźnie zaciekawiona i uśmiecha się tajemniczo. Jakby

wiedziała coś, czego ja nie wiem.

Przez chwilę zastanawiałem się czy za nią nie pójść, ale zrezygnowałem, gdy

usłyszałem, Ŝe Bella juŜ wróciła i zaczęła zbierać swoje rzeczy.

Przepraszam, ale wrócę do hotelu – powiedziała cicho, rzucając innym

przepraszające spojrzenia. – Nie za dobrze się czuję.

Patrzyłem na nią podejrzliwie, szukając jakiegokolwiek znaku kłamstwa w jej

twarzy. MoŜe naprawdę źle się czuła?

Pojedziemy z tobą, Bello – powiedziała od razu Alice, ale Bella pokręciła

przecząco głową, zerkając na Emmetta. – Jak inaczej wrócimy do hotelu?

~ 5 ~

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: