PRAWO LOTNICZE
1
Członkowie załogi oraz inne osoby mają zakaz wnoszenia na pokład statku powietrznego
Art. 116.
1. Zabrania się członkom załogi oraz innym osobom wnoszenia i używania broni
palnej, broni gazowej oraz materiałów wybuchowych na pokład statku powietrznego,
z zastrzeżeniem ust. 3.
2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie także do urządzeń, środków i
substancji mogących stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa lotu lub pasażerów.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do uprawnień żołnierzy i funkcjonariuszy
Służby Kontrwywiadu Wojskowego i Służby Wywiadu Wojskowego oraz funkcjonariuszy
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Centralnego
Biura Antykorupcyjnego, Policji, Straży Granicznej i Biura Ochrony
Rządu podczas wykonywania czynności służbowych.
2
Do czego jest zobowiązany dowódca statku powietrznego?
Art. 114.
1. Dowódca jest obowiązany wykonywać loty zgodnie z przepisami, w szczególności zaś zapewnić bezpieczeństwo statku powietrznego oraz znajdujących się na jego pokładzie osób i rzeczy.
2. Gdy statkowi powietrznemu grozi niebezpieczeństwo, dowódca jest obowiązany zastosować wszelkie niezbędne środki w celu ratowania pasażerów i załogi.
3
Do lotniska dolatuje statek powietrzny bez łączności. Aby ostrzec pilota, że lotnisko nie jest bezpieczne i nie należy na nim lądować, informator FIS nada sygnał świetlny:
Seria błysków czerwonych
4
W jakich przypadkach dostępność przestrzeni powietrznej może być czasowo ograniczona?
Dostępność przestrzeni powietrznej może być czasowo ograniczona ze względu na obronność państwa, bezpieczeństwo publiczne, ochronę przyrody oraz bezpieczeństwo ruchu lotniczego
5
Kiedy obowiązek pomocy, spoczywający na dowódcy statku powietrznego, który spostrzegł statek powietrzny lub morski, który uległ wypadkowi lub znalazł się w niebezpieczeństwie, ustaje?
Art. 117.
1. Dowódca statku powietrznego, który otrzymał sygnał o niebezpieczeństwie grożącym innemu statkowi powietrznemu lub statkowi morskiemu, spostrzegł statek powietrzny lub morski, który uległ wypadkowi lub znalazł się w niebezpieczeństwie, albo zauważył inną katastrofę lub klęskę żywiołową bądź zauważył osobę znajdującą się na morzu w niebezpieczeństwie utraty życia, obowiązany jest udzielić poszkodowanym lub znajdującym się w niebezpieczeństwie pomocy w zakresie, w jakim może to uczynić bez narażenia na niebezpieczeństwo powierzonego mu statku powietrznego, pasażerów, załogi lub innych osób.
6
Kiedy obowiązek pomocy, spoczywający na dowódcy statku powietrznego, który zauważył katastrofę lub klęskę żywiołową, ustaje?
7
Kto może wprowadzić zakaz lub ograniczenie lotów nad obszarem całego państwa albo jego częścią na czas dłuższy niż 3 miesiące?
1. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, ministrami właściwymi do spraw wewnętrznych oraz środowiska, w drodze rozporządzeń, z zachowaniem postanowień umów międzynarodowych:
1. może wprowadzić zakazy lub ograniczenia lotów nad obszarem całego państwa albo jego części na czas dłuższy niż 3 miesiące,
2. określi zasady wprowadzania przez państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym ograniczeń lotów w części przestrzeni powietrznej, których czas trwania nie będzie dłuższy niż 3 miesiące, oraz sposób publikacji tych ograniczeń.
8
W celu zapewnienia bezpieczeństwa lotu, dowódca statku powietrznego jest upoważniony do
1. W celu zapewnienia bezpieczeństwa lotu oraz bezpieczeństwa i porządku na pokładzie statku powietrznego dowódca jest upoważniony do:
1. zobowiązania, w razie konieczności, innych członków załogi do wykonywania czynności nienależących do ich normalnego zakresu obowiązków,
9
W czasie lotów zabrania się dokonywania wszelkich zrzutów ze statku powietrznego z wyjątkiem zrzutów przeprowadzanych na potrzeby
ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA INFRASTRUKTURY1)
z dnia 18 grudnia 2003 r.
w sprawie zrzutów ze statku powietrznego
(Dz. U. z dnia 31 grudnia 2003 r.)
Na podstawie art. 123 ust. 3 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112 oraz z 2003 r. Nr 210, poz. 2036) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe warunki dokonywania zrzutów ze statku powietrznego.
§ 2. 1. Dopuszcza się dokonywanie następujących zrzutów ze statku powietrznego w czasie jego lotu:
1) balastu w postaci wody lub przesianego piasku;
2) paliwa ze zbiorników statku powietrznego - w ramach przeprowadzanych prób w locie;
3) urządzeń i środków niezbędnych do akcji ratowniczej;
4) urządzeń i środków ratowniczych - w ramach przeprowadzanych prób w locie;
5) wody i innych środków gaśniczych podczas prowadzenia akcji gaśniczej lub patrolowania przeciwpożarowego;
6) holowanych przedmiotów, w szczególności lin holowniczych, transparentów i flag - w strefach wyznaczonych przez organizatora lotów;
7) substancji lub przedmiotów niezbędnych do przeprowadzania prac agrolotniczych, w szczególności środków chemicznych, nawozów i ziarna siewnego;
8) ulotek, przedmiotów podwieszonych na spadochronach i meldunków ciężarkowych;
9) urządzeń, uzbrojenia i ładunków - jeżeli jest to niezbędne dla potrzeb sił zbrojnych;
10) innych substancji i przedmiotów, których zrzut jest uzasadniony potrzebą gospodarczą lub potrzebą uatrakcyjnienia pokazów i imprez masowych;
11) wszelkich substancji i przedmiotów - w sytuacjach awaryjnych, w szczególności dla uniknięcia wypadku lotniczego, wykonania przymusowego lądowania lub w celu utrzymania bezpiecznej wysokości lotu.
2. Zrzuty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4, 8 i 10, powinny być wykonane zgodnie z warunkami określonymi przez państwowy organ zarządzania ruchem lotniczym.
§ 3. Zrzuty, o których mowa w § 2 ust. 1, mogą być wykonywane w następujących przypadkach:
1) gdy nie naruszają bezpieczeństwa statku powietrznego, z którego dokonuje się zrzutu, innych statków powietrznych znajdujących się w locie oraz ludzi i mienia na powierzchni ziemi lub wody;
2) powiadomienia, przed rozpoczęciem lotu, państwowego organu zarządzania ruchem lotniczym o zamiarze wykonania zrzutu - w przypadku zrzutów, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 3, 5-7, 9 i 10.
§ 4. Traci moc zarządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 3 kwietnia 1990 r. w sprawie wyjątków od zakazów ustalonych w art. 48 ust. 1 Prawa lotniczego (M. P. Nr 15, poz. 118).
§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r.
10
W jakim celu jest ustanowiona służba ruchu lotniczego zwana służbą kontroli ruchu lotniczego?
Służba kontroli ruchu lotniczego (j. ang: ATC – Air Traffic Control) – jest to służba bezpośrednio kierująca ruchem statków powietrznych.
W ujęciu ogólnym zadania organów kontroli ruchu lotniczego obejmują:
· zapobieganie zderzeniom się statków powietrznych w czasie lotu;
· zapobieganie zderzeniom się statków powietrznych ze sobą oraz przeszkodami na polu manewrowym lotniska;
· utrzymanie uporządkowanego przepływu ruchu lotniczego.
Zasady działania i współdziałania organów kontroli ruchu lotniczego oraz ich wpływ na ruch statków powietrznych sprowadza się do następujących reguł:
· każdy statek powietrzny od chwili rozpoczęcia do chwili zakończenia ruchu w przestrzeni powietrznej pozostaje pod nieprzerwaną kontrolą (opieką) tylko jednego organu kontroli ruchu lotniczego w związku z czym utrzymuje z nim nieprzerwaną łączność radiową;
· każdy organ kontroli ruchu lotniczego działa w wyznaczonej mu części przestrzeni kontrolowanej, chyba że za zgodą wszystkich zainteresowanych organów przekazano mu kontrolę nad ściśle określonym i zidentyfikowanym statkiem powietrznym wykonującym lot poza właściwą dla tego organu częścią przestrzeni;
· każde przekazanie kontroli połączone jest z przejściem statku powietrznego na łączność organu przyjmującego, co wiąże się z koniecznością przestrojenia radiostacji pokładowej;
· służba kontroli ruchu lotniczego pełniona jest tylko i wyłącznie w przestrzeniach kontrolowanych (drogach lotniczych, rejonach kontrolowanych lotnisk, strefach kontrolowanych lotnisk, lotniskach kontrolowanych).
Zadaniem organów kontroli ruchu lotniczego jest zapewnienie bezpiecznych separacji między statkami powietrznymi korzystającymi z przestrzeni kontrolowanej. Realizacja tego zadania polega na wydawaniu ...
Seikorl