Rafał Ziemkiewicz - Felietony - Tak samo, tylko bardziej.pdf - Felietony - Apimek

Tak samo, tylko bardziej

Wyszczekałem. Osiem lat temu (oj, zasuwa czasuńcio, swoją droga) wydałem powieść, w

której, w tle zasadniczej intrygi, pokazana była przyszłość Polski, jeśli sprawy pójdą źle. Sprawy,

jak na razie, idą tak właśnie i tekst, który wciąż jeszcze leży na pólkach z fantastyką, za parę lat

będę mógł spokojnie opchnąć raz jeszcze jako powieść współczesną. Wśród licznych przejawów

degeneracji powieściowego kraju między Odrą a Bugiem pozwoliłem sobie umieścić i taki, że

najwyższy urząd w państwie sprawuje nie nazwana z imienia i nazwiska pani prezydent. Rządzi,

kto ma rządzić, potężni sąsiedzi rozgrywają i rozrywają kraj, jak chcą, ale naród się zachwyca, że

pani prezydent jest elegancka i szykowna.

Wiele nie wymyśliłem. Przyznawałem to zresztą wielokrotnie: wbrew potocznemu

mniemaniu, pisarze SF niczego nie wymyślają. Zwykle pracują wedle zasady, iż w przyszłości

będzie tak samo, tylko bardziej. Sporą część swojej powieści pisałem w czasach, kiedy polskie

media, z „Gazetą Wyborczą” na czele, po prostu nie posiadały się ze szczęścia, że pani premier jest

kobietą. Służby specjalne hulały za czasów tej pani, jak chciały, opozycyjna redakcja czy partia

mogła się w każdej chwili spodziewać rewizji, podsłuchu albo innych form „rozpracowania

operacyjnego ", niszczące Polskę układy korupcyjne właśnie wtedy rozrosły się i umocniły,

zyskując potęgę, reformy byty stopniowo wstrzymywane i zastępowane gadaniem o reformach,

słowem - był to rząd beznadziejny i dla Polski szkodliwy jak rzadko, ale wszelką jego krytykę

ucinano, bo pani premier była kobietą.

Powody, dla których swego czasu wyciągnięto z tylnych szeregów i wystawiono na front

panią Suchocką, nie przestały istnieć. Świadomość obywatelska, poczucie odpowiedzialności za

państwo - to kwestie, które rodzą się przez pokolenia i w dzisiejszej Polsce nie ma ich wiele więcej

niż dziesięć lat temu. Fakt, że poprzednie wybory prezydenckie wygrał właśnie Aleksander

Kwaśniewski, człowiek, któremu za cały program wyborczy wystarczyły oświadczenia tego

rodzaju, iż kocha ludzi, pokazuje, że dla większości Polaków wybory te są czymś w rodzaju

konkursu piękności. Polakom brak poczucia, iż wybór dokonany przy urnach przekłada się w

konkretny sposób na los państwa i na przyszłość ich dzieci; że coś od tego zależy i że wysoka

funkcja państwowa wymaga odpowiednich kwalifikacji, zarówno fachowych, jak i etycznych. W

takiej sytuacji przesłanki racjonalne ustępują emocjonalnym. Polacy szukają kogoś, kto wyda im się

sympatyczny, fajny i gotowi są przywiązać się do kogoś takiego irracjonalnie, ponad wszelkie

rozsądne granice. Do tego stopnia, że nawet jeśli ktoś taki zostanie przyłapany z przysłowiowym

dymiącym pistoletem w ręku, Polacy nie tylko nie przyjmą do wiadomości jego winy, ale wręcz

utwierdzą się w swym wyborze: opluwają naszego ukochanego, atakują go, co za podli ludzie! - i

znienawidzą tego, kto próbuje im otworzyć oczy. Tak przecież właśnie było z „magistrem"

Kwaśniewskim. I tak samo może być z jego żoną.

Znacznie łatwiej jest manipulować ludzkimi emocjami, niż przekonywać - zwłaszcza jeśli

się dysponuje bezgraniczną władzą nad telewizją, która dla 70 proc. ludności stanowi jedyne źródło

wiadomości o świecie. Brak „zaplecza politycznego", o którym się czasem mówi w kontekście pani

Kwaśniewskiej, nie jest dla niej dotkliwym problemem, bo mając takie poparcie w sondażach, wy-

starczy gwizdnąć - całe mnóstwo wpływowych osób mało sobie dziś głowy nie ukręci, rozglądając

się nerwowo, pod kogo by się tu nowego podwiesić. Zresztą, pani Kwaśniewska nawet gwizdać nie

musi, bo dla celów zorganizowania kampanii może przejąć zaplecze męża albo po prostu oprzeć się

na ludziach ze swojej fundacji charytatywnej. Układ rządzący mediami gotowość wiernej służby

zdaje się jej okazywać już od dawna, a jako prezydentowa zdołała nawiązać kontakty ze wszystkimi

biznesmenami w kraju.

Brak programu to przeszkoda jeszcze bardziej iluzoryczna. W ciemno mogę powiedzieć, że

pani Kwaśniewska jest za rozwojem gospodarczym, uwielbia Papieża, ale uważa, że księża nie

powinni jeździć drogimi limuzynami, popiera przedsiębiorczość, ale ma wiele współczucia dla

ubogich i tak dalej, ple, ple, ple. Wystarczy, że parę naprawdę wpływowych grup uzna ją za

gwaranta swoich interesów, a tłumy Polaków ulegną takiemu rozanieleniu i tak się roztkliwią

wspaniałością pani Kwaśniewskiej, że każdy, kto odważy się publicznie wspomnieć o „Polisie"

albo poszukać odpowiedzi na jakieś niewygodne pytania, zarobi sobie na powszechną nienawiść.

Rafał Ziemkiewicz - Felietony - Tak samo, tylko bardziej.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: