Polityka rachunkowości (2).docx

POLITYKA RACHUNKOWOŚCI

5.      Sprawozdania finansowe oraz wynik finansowy.

W spółce X sporządza się sprawozdania finansowe na dzień zamknięcia ksiąg rachunkowych. Sprawozdanie finansowe spółki składają się:

ü      Wprowadzenie do sprawozdania finansowego,

ü      Bilans,

ü      Rachunek zysków i strat,

ü      Zestawienie zmian w kapitale własnym,

ü      Rachunek przepływów pieniężnych,

ü      Dodatkowe informacje i objaśnienia.

W spółce sporządza się rachunek zysków i strat w wariancie porównawczym. Wynik finansowy spółki składa się z:

ü      wyniku ze sprzedaży,

ü      wyniku z pozostałej działalności operacyjnej,

ü      wyniku z operacji finansowych,

ü      wyniku z operacji nadzwyczajnych,

ü      obowiązkowych obciążeń zysku.

Dodatni wynik finansowy jest zyskiem netto spółki, który podlega podziałowi, natomiast ujemny wynik finansowy jest stratą netto, która pokrywana jest kapitałem zapasowym.

Spółka sporządza rachunek przepływów pieniężnych metodą pośrednią.

Sprawozdania finansowe sporządzane są według wzorów zamieszczonych w Załączniku nr 1 do Ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r.

Sprawozdania finansowe sporządzane są w złotych z dokładnością do jednego grosza.

6.      Opis stosowanych metod wyceny aktywów i pasywów

Do wyceny stosuje się w spółce cenę nabycia lub koszt wytworzenia danego składnika. Ceną nabycia jest cena zakupu powiększona o koszty związane z zakupem (m. in. koszty transportu, koszty załadunku i wyładunku, koszty montażu) oraz pomniejszona o  uzyskane rabaty i upusty.

Środki trwałe w ciągu roku obrotowego wycenia się według ceny nabycia lub kosztu wytworzenia zgodnie z art. 31 ust. 1 Ustawy o rachunkowości. Wartość początkową środka trwałego powiększają koszty poniesione na dokonane przebudowy, rozbudowy, modernizacje lub rekonstrukcje, które sprawiają, że wartość użytkowa tego środka trwałego po ich dokonaniu jest wyższa od jego wartości przy przyjęciu do użytkowania. Ponadto wartość początkową środka trwałego powiększają koszty związane z obsługą zobowiązań zaciągniętych na jego zakup do czasu oddania ich do użytku, a w szczególności prowizje i odsetki od kredytów i pożyczek oraz różnice kursowe od kredytów i pożyczek. Na dzień bilansowy środki trwałe wycenia się według ceny nabycia lub kosztu wytworzenia lub wartości przeszacowanej, pomniejszonej o odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe, a tak­że o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości.

Środki trwałe w budowie w ciągu roku obrotowego wycenia się według rzeczywiście poniesionych nakładów. Wartość środków trwałych w budowie powiększają koszty związane z obsługą zobowiązań zaciągniętych w celu ich sfinansowania, a w szczególności prowizje i odsetki od kredytów i pożyczek oraz różnice kursowe od kredytów i pożyczek. Na dzień bilansowy środki trwałe w budowie wycenia się według rzeczywiście poniesionych nakładów z uwzględnieniem kosztów związanych z obsługą zobowiązań zaciągniętych w celu ich sfinansowania pomniejszając ich wartość o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości.

Wartości niematerialne i prawne ciągu roku obrotowego wycenia się według ceny nabycia lub kosztu wytworzenia. Cenę nabycia oraz koszt wytworzenia wartości niematerialnych i prawnych obejmuje ogół kosztów poniesionych do momentu oddania ich do użytkowania, w tym również niepodlegający odliczeniu podatek od towarów i usług i podatek akcyzowy oraz opłaty notarialne i podatek od czynności cywilnoprawnych związany z zakupem. Ponadto wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych powiększają koszty związane z obsługą zobowiązań zaciągniętych na ich zakup do czasu oddania ich do użytku, a w szczególności prowizje i odsetki od kredytów i pożyczek oraz różnice kursowe od kredytów i pożyczek. Na dzień bilansowy wartości niematerialne i prawne wycenia się według ceny nabycia lub kosztu wytworzenia uwzględniając odpisy z tytułu trwałej utraty wartości, odpisy amortyzacyjne lub umo­rzeniowe.

Inwestycje długoterminowe ciągu roku obrotowego wycenia się według ceny nabycia albo według ceny zakupu, jeżeli koszty przeprowadzenia transakcji są nieistotne. Pożyczki wycenia się według wartości nominalnej. Inwestycje długoterminowe w walutach obcych wycenia się po kursie średnim NBP na dzień powstania. Na dzień bilansowy inwestycje długoterminowe wycenia się według ceny nabycia uwzględniając odpisy z tytułu trwałej utraty wartości lub według wartości godziwej. Wartość aktywów finansowych w walutach obcych na dzień bilansowy wycenia się po kursie ustalanym przez NBP ustalonym na dzień bilansowy.

Środki pieniężne w kasie i na rachunkach bankowych ujmuje się w ich wartości nominalnej.

Waluty obce zgromadzone w kasie lub na rachunku bankowym w ciągu roku obrotowego wycenia się: wpływy – po kursie kupna ustalonym przez NBP na dzień wpływu; rozchody – po kursie sprzedaży ustalonym przez NBP na dzień rozchodu. Na dzień bilansowy waluty obce zgromadzone w kasie lub na rachunku bankowym wycenia się według kursu kupna ustalonego przez NBP na ten dzień.

Kredyty bankowe wykorzystane przez spółkę ujmuje się w ich wartości nominalnej i wycenia według kursu sprzedaży ustalonego przez NBP na dzień wykorzystania kredytu. Na dzień bilansowy niespłacone kredyty bankowe w walutach obcych wycenia się po kursie sprzedaży ustalonym przez NBP na ten dzień.

Należności i zobowiązania na dzień bilansowy wycenia się w kwocie wymagającej zapłaty uwzględniając odsetki umowne i ustawowe z zachowaniem zasady ostrożności.

Materiały i towary w ciągu roku obrotowego wycenia się według ceny zakupu. Na dzień bilansowy materiały i towary wycenia się według cen nabycia nie wyższych od ich ceny sprzedaży netto z zastosowaniem zasady ostrożnej wyceny.

Wyroby gotowe w ciągu roku obrotowego wycenia się według kosztów wytworzenia. Na dzień bilansowy wyroby gotowe wycenia się według kosztów wytworzenia nie wyższych od ich ceny sprzedaży netto.

Produkty w toku w ciągu roku obrotowego wycenia się według bezpośrednich kosztów wytworzenia. Na dzień bilansowy produkty w toku wycenia się według kosztu wytworzenia nie wyższego od ich ceny sprzedaży netto.

Kapitały własne w ciągu roku wycenia się według wysokości wynikającej z uchwał. Na dzień bilansowy kapitały własne  wycenia się według ich wartości nominalnej.

7.      Zasady ochrony i archiwizowania dokumentacji systemu rachunkowości

Ochronie przed fizycznym zniszczeniem podlegają następujące składniki systemu rachunkowości spółki:

ü      sprzęt komputerowy wspomagający księgowość,

ü      system finansowo księgowy

ü      kopie zapasowe prowadzonych zapisów księgowych,

ü      zasady rachunkowości,

ü      księgi rachunkowe,

ü      dowody księgowe,

ü      dokumentacja inwentaryzacyjna,

ü      sprawozdania finansowe.

Pomieszczenia, w których znajduje się sprzęt komputerowy wspomagający księgowość oraz dokumentacja księgowa zamykane są na klucz. Dostęp do systemu finansowo-księgowego chroniony jest hasłem. Dokumenty księgowe dotyczące roku bieżącego i poprzedniego przechowywane są w biurach działu księgowości spółki, natomiast dokumenty dotyczące lat poprzednich przekazywane są do archiwum.

Trwale przechowywane są zatwierdzone sprawozdania finansowe wraz z opinią i raportem biegłego rewidenta. Pozostałe dokumenty przechowywane są przez okresy wymagane ustawowo.

8.      Termin i częstotliwość inwentaryzacji

Spółka przeprowadza inwentaryzację poszczególnych składników majątku jedną z poniższych metod:

ü      pełnej inwentaryzacji rocznej,

ü      wyrywkowej inwentaryzacji rocznej,

ü      uproszczoną.

Inwentaryzację poszczególnymi metodami w zależności od rodzaju inwentaryzowanych składników majątku przeprowadza się w drodze:

ü      spisu z natury,

ü      potwierdzenia sald,

ü      weryfikacji prawidłowości zapisów księgowych.

Inwentaryzacja w drodze weryfikacji zapisów księgowych polega na porównaniu zapisów księgowych z odpowiednimi dokumentami księgowymi i dotyczy w szczególności:

ü      środków trwałych, do których dostęp jest znacznie utrudniony,

ü      gruntów i innych nieruchomości,

ü      środków trwałych w budowie oraz środków trwałych wydzierżawionych.

Inwentaryzacja w drodze potwierdzenia sald polega na uzyskaniu od kontrahentów pisemnego potwierdzenia stanu kredytów i rozrachunków widniejących na ich kontach. W ten sposób inwentaryzowane są:

ü      środki pieniężne zgromadzone na rachunkach bankowych,

ü      kredyty bankowe,

ü      należności i zobowiązania.

Inwentaryzacja w drodze spisu z natury polega na fizycznym zliczeniu posiadanych składników majątku i dotyczy wszystkich składników majątku niewymienionych powyżej.

Spółka przeprowadza inwentaryzację raz do roku, na dzień bilansowy, przy czym:

- środki trwałe inwentaryzuje się co 5 lat,

- środki pieniężne w kasie inwentaryzuje się w ostatnim dniu każdego miesiąca.