Jan Paweł.pdf

* 1 *

Wstęp

2 kwietnia 2011 roku będziemy obchodzić 6. rocznicę odejścia Jana Pawła II. To kolejna szczególna

okazja, by przypomnieć nauczania Papieża Polaka. W tym roku Centrum Myśli Jana Pawła II chce zwrócić

się z przesłaniem papieskim do tych, którzy nie mogli już spotkać Papieża osobiście – do sześciolatków.

Z myślą o nich powstał projekt edukacyjny „Most. Każdy mały jest wielki”.

Chcemy zbudować most łączący tych, którzy mieli okazję poznać Jana Pawła II, z tymi, którzy dopiero

wchodzą w życie. Most pomiędzy dziećmi a ich rodzicami, dziadkami, nauczycielami. Papież zostawił

nam aktualne chrześcijańskie przesłanie – miłości, pokoju, solidarności i odpowiedzialności. Czujemy się

zobowiązani do przekazania go kolejnym pokoleniom, aby stało się dla nich drogowskazem i kształtowało

ich przyszłość. Pragniemy również kreować pozytywne wzorce zachowań oraz otworzyć dzieci na

budowanie relacji i dialog z rówieśnikami.

Projekt, w którym zdecydowali się Państwo wziąć udział, składa się z dwóch etapów.

Przez pierwsze dwa tygodnie realizują Państwo z dziećmi zadania, które załączamy w paczce. Ich opis

znajduje się w dalszej części instrukcji. Paczka, którą Państwo otrzymali, zawiera dwa pudła – jedno

plastikowe, a drugie w postaci kartonu do złożenia. W wyniku części z zadań powstaną prace, które

należy złożyć do kartonowego pudła po zakończeniu wszystkich zajęć.

Drugi etap projektu odbędzie się na placu Piłsudskiego 1 kwietnia 2011 roku. Przyniesiony przez Państwa

karton z pracami dzieci zostanie wysłany do partnerskiej placówki w jednym z miast w Polsce, w których

gościł Papież. Plastikowe pudło, specjalnie ozdobione, będzie użyte do budowy mostu na palcu, a po

zakończeniu projektu wróci do Państwa placówki.

Proponujemy zatem najpierw 6 spotkań z dziećmi, które wprowadzą je w historię życia Karola Wojtyły

oraz przybliżą jego nauczanie, a następnie wspólne spotkanie podczas obchodów rocznicy śmierci

Papieża 1 kwietnia na placu Piłsudskiego.

* 2 *

Wskazówki metodyczne

Projekt zakłada, że dzieci dowiedzą się możliwie najwięcej o Janie Pawle II. Przy czym chodzi zarówno

o wybrane fakty z jego dzieciństwa, jak i wartości, którym był wierny. Zadania, które dzieci będą

wykonywały, zachęcają do współdziałania. Zależy nam, żeby uczyć najmłodszych rozmawiania ze sobą,

słuchania się nawzajem oraz wspólnego dążenia do celu.

Zapraszamy Państwa do stworzenia wraz z dziećmi wstęgi życia Jana Pawła II.

Cele:

dzieci wiedzą, kiedy żył Jan Paweł II i kim był;

dzieci potraﬁ ą wymienić ważniejsze wydarzenia z życia Papieża;

dzieci doświadczają, czym jest solidarność, sprawiedliwość, odpowiedzialność.

Wstęga życia wskazuje te wydarzenia z życia Karola Wojtyły, które dotyczą takich wartości, jak:

solidarność, odpowiedzialność, pokój, sprawiedliwość. W dalszej części instrukcji znajdziecie Państwo

karty z rysunkiem i tekstem przedstawiające wybrane wydarzenie z życia Karola Wojtyły – Jana Pawła II.

Państwa zadaniem będzie wraz z dziećmi – z wykorzystaniem tych kart – ułożenie wstęgi życia Papieża.

W tym celu proszę połączyć ze sobą kartki (np. z bloku rysunkowego) o wymiarze A3 w długi pas.

Będzie on służył jako podkład do kart. Niektórym kartom odpowiadają zadania związane z omawianym

wydarzeniem z życia Papieża. Warto na kolejnych spotkaniach wykładać wcześniejsze karty na biały

karton i prosić dzieci, by opowiedziały własnymi słowami, czego one dotyczą. W ten sposób utrwalą

sobie zdobyte informacje. Kart jest 12, a zadań – 5 (plus jedno dodatkowe). Proponujemy 6 spotkań.

Od Państwa zależy, ile zajmie pojedyncze spotkanie i w ciągu jakiego czasu zrealizują Państwo całość.

Gotowa wstęga życia (z przyklejonymi bądź przymocowanymi kartami) stanowi podarunek, który ma

zostać wysłany do jednej z placówek znajdujących się w innym mieście. Prosimy nie kolorować rysunków

na kartach, ewentualnie można dać dzieciom kserokopie rysunków do kolorowania. Rysunki będą mogły

pokolorować dzieci ze szkół/przedszkoli, do których traﬁ przesyłka.

* 3 *

W paczce prócz wstęgi życia znajduje się lalka – Lolek. Może ona służyć jako rekwizyt w opowiadaniu

o Karolu Wojtyle. Dobrze, by towarzyszyła spotkaniom z dziećmi. Ponadto znajdą tam Państwo klocki

oraz małe piłeczki w kształcie kuli ziemskiej. Mogą przekazać je Państwo dzieciom do zabawy. Z klocków

dzieci mogą budować most – jako zapowiedź wspólnego budowania mostu na placu Piłsudskiego, które

będzie zwieńczeniem projektu. Po skończonym projekcie te zabawki i lalka Lolek zostaną w Państwa

placówce na pamiątkę.

Do niektórych kart dołączony został wiersz. Pochodzi on z książeczki „W każdym z nas są drzwi do nieba”

Marcina Brykczyńskiego, zawierającej napisane specjalnie z myślą o dzieciach wierszowane wykładnie

wszystkich papieskich encyklik. W zwarty sposób prezentują one treści zawarte w informacjach

o poszczególnych wydarzeniach. Mogą towarzyszyć spotkaniom dookoła wstęgi, tak aby dzieci

zapamiętały przynajmniej dwa. Znajomość wierszyków będzie potrzebna na placu Piłsudskiego, dzieci

będą poproszone o wyrecytowanie wybranego wierszyka przy powitaniu, a także przy wchodzeniu na

most.

Książka ukaże się z początkiem kwietnia nakładem Centrum Myśli Jana Pawła II i zostanie rozesłana

wszystkim placówkom biorącym udział w projekcie.

W paczce znajdują się też chusty w kolorze przypisanym danej grupie. 1 kwietnia na placu Piłsudskiego

poprosimy dzieci, by je założyły. Będą one służyły jako znak rozpoznawczy grupy.

Dzieci wykonujące zadania powinny wiedzieć:

że efekty ich pracy zostaną przesłane w paczce, która jest prezentem;

że będą budować ten most na placu Piłsudskiego;

po co powstaje most na placu Piłsudskiego.

* 4 *

Opis pracy ze wstęgą życia i przy poszczególnych zadaniach

Rozkładamy biały pas z kartonu. Nauczyciel zaczyna opowiadanie o tym, że Karol był kiedyś takim

chłopcem, jakich można spotkać także dziś. Wstęga pokaże, jak z codziennych wydarzeń rodzą się

wielkie dzieła.

*********************

Zadanie 1.

Karta 2

Celem tego zadania jest ćwiczenie przez dzieci zachowania w sytuacjach konﬂ iktowych oraz rozmowy

o własnych uczuciach. Nauczyciel powinien wskazać stolik, przy którym dzieci będą rozstrzygały własne

spory. Nazwijmy to miejsce „stolikiem pokoju”.

Dwie skłócone osoby spotykają się ze sobą. Spotkanie rozpoczyna się swego rodzaju rytuałem. Jedna

osoba przynosi serwetkę i kładzie ją na stoliku, a druga przynosi coś (wazonik, piłeczka z paczki, jakaś

ozdoba z sali) i stawia to na serwetce. Zasadą jest, że mówi ten, kto trzyma (chwyta, a nie unosi) ów

przedmiot. Ważne, by dzieci wcześniej wprowadzić w mówienie o swoich emocjach. Uczymy trzech

etapów rozmowy:

etap 1: we wprowadzeniu uczymy dzieci zwrotów z komunikatem „ja”, np. „Bolało mnie, kiedy

mnie uderzyłeś”, „Smutno mi, kiedy mnie przezywasz”; ten, kto zaczyna, mówi np. „Zezłościłem

się na ciebie, bo mnie popchnąłeś. Dlaczego to zrobiłeś?”;

etap 2: odpowiedź drugiego dziecka również musi trzymać się zasady komunikatu „ja” – jest

to czas, kiedy może powiedzieć o swoich odczuciach, np. „Zabolało mnie, bo nadepnąłeś mi na

stopę, dlatego cię odepchnąłem”;

etap 3: po wyjaśnieniu sytuacji jest czas na przeprosiny i wymyślenie, co można zrobić, aby

w przyszłości taka sytuacja się nie powtórzyła; po zakończonej rozmowie każdy odnosi na

miejsce przedmiot, który przyniósł.

Prezentacja.

Prezentacja. Mówimy dzieciom, że pobawimy się teraz w rozwiązywanie trudnych sytuacji, tak jak

to miało miejsce w wysłuchanym opowiadaniu o Lolku i jego kuzynie Adasiu. Wprowadzamy dzieci

w wymyśloną sytuację, np. o dwóch skłóconych chłopcach, którzy przyszli do pani na skargę, po tym jak

się szturchali. Następnie prosimy ochotników, aby odegrali scenkę przed grupą. Wcześniej należy ustalić

z małymi aktorami, co i jak będą mówić (ważne jest zwrócenie uwagi na komunikat „ja”). Ochotnicy

odgrywają wspólnie scenkę przed grupą, dając też przykład, jak należy zachowywać się przy „stoliku

pokoju” (serwetka, trzymany przedmiot). Potem krótko omawiamy z dziećmi to, co widziały i słyszały.

Proponujemy, aby teraz zgłosiło się dwoje dzieci do samodzielnego odegrania podobnej scenki, np. kłótni o za-

bawkę. Znów ustalamy z ochotnikami, co i jak będą mówić, a po scence następuje omówienie tego, co grupa

widziała i słyszała. Nie trzeba przerabiać zbyt wielu przykładów do odegrania. Codzienność pewnie przyniesie

ich wystarczająco wiele. Można ustalić z dziećmi, gdzie na stałe będzie się znajdował „stolik pokoju”, i zachęcić

je do korzystania z tego miejsca, kiedy będą chciały za sobą porozmawiać. Na początku jest potrzebna dyskretna

asysta nauczyciela, aby przypominał o komunikacie „ja” (który zawsze jest bardziej konstruktywny od kłótni).

Pamiętajmy jednak, że jako dorośli nie zawsze musimy być wyrocznią w rozstrzyganiu wszelkich sporów. Tym

bardziej że najczęściej nie było nas przy początku kłótni i nie znamy do końca motywów działania dzieci.

* 5 *

*********************

Zadanie 2

Karta 4

Celem zadania jest wspólne stworzenie książeczki z ilustracjami. Dzieci decydują, które z przedstawionych

wcześniej opowiadań wybierają. Następnie ustalają w grupie, jakich potrzeba ilustracji. W powstanie

książeczki mogą być zaangażowani nie tylko ilustratorzy, część dzieci może wymyślać okładkę, pisać/

przyklejać tekst, numerować strony... Należy pomóc dzieciom rozdzielić funkcje w zależności od ich

indywidualnych możliwości czy uzdolnień. Tekst opowiadania zostaje albo naklejony (należy przygotować

gotowe paski z wydrukowanym tekstem), albo opisany własnymi słowami. Powstaje książeczka, która

zostanie wysłana w paczce jako prezent.

Proponujemy, aby po wykonaniu zadania nr 2 oraz 4 porozmawiać z dziećmi o ich reﬂ eksjach na temat

wspólnego działania. Można w tym celu wykorzystać następujące pytania:

Czy słuchaliśmy się nawzajem?

Czy udało nam się wspólnie wykonać książkę?

Jak udało mi się pomóc w wykonaniu zadania?

*********************

Zadanie 3.

Karta 4 (lub inne dowolnie wybrane)

Dzieci tworzą rysowane zagadki. Rysują jakąś część historii lub jakiś szczegół, który im utkwił w pamięci.

Z tyłu rysunku jest odpowiedź, z którego to opowiadania i co to jest. Zagadki mogą przetestować

w grupie. Należy wybrać 3 zagadki według klucza: łatwa, trudniejsza i najtrudniejsza. Na placu

Piłsudskiego zostanie wyznaczone specjalne miejsce do wymiany zagadek między grupami z różnych

szkół/przedszkoli. Dzieci zostawią przygotowane 3 zagadki dla innych, a same będą mogły spróbować

swoich sił w odszyfrowaniu zagadek swoich rówieśników.

Wiadomości uzupełniające kartę 6 mówiącą o wyborze papieża są zawarte w dołączonym ksero.

Dla utrwalenia wiadomości warto zadać przy karcie 7 pytanie:

Które wydarzenie z przeszłości mogło mieć wpływ na solidarność papieża z biednymi?

*********************

Zadanie 4.

Karta 8

Zadanie ma na celu zebranie przez dzieci w domu informacji o Janie Pawle II – we współpracy ze starszymi.

Dzieci mają za zadanie zebrać jak najwięcej historii związanych z osobą i pielgrzymkami Papieża. Mają

zapytać o to rodziców, dziadków, ciocie, wujków. Przez tydzień mogą przynosić do szkoły/przedszkola

różne pamiątki i historie – wspomnienia dorosłych. W jeden wybrany dzień proponujemy zebranie

tych wszystkich pamiątek/historii w „Muzeum Jana Pawła II”, które dzieci wspólnie stworzą. To one

zdecydują, co i jak w nim wykorzystać. W efekcie otrzymujemy swego rodzaju wystawę zaprojektowaną

przez dzieci. Należy wyznaczyć miejsce, gdzie na terenie szkoły/przedszkola można ją zrobić, i pomóc

rozmieścić eksponaty. Tak jak w przypadku zadania nr 2 liczymy na inwencję nauczycieli w wyznaczaniu

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: