Chłopiec i pustelnik
Pod lasem, niedaleko wioski mieszkał pewien starszy człowiek-pustelnik. Okoliczni mieszkańcy bardzo go szanowali i lubili. Miał opinie dobrego człowieka. Słynął w całym świecie z nadzwyczajnego utrzymywania postów. Pił coraz mniej wody, aż po pewnym czasie nie pił prawie wcale. Bóg chcąc wynagrodzić mu ten trud, zaświecił nad jego głową gwiazdkę, która świeciła i w dzień i w nocy. Pewnego dnia przyszedł do niego mały chłopiec. Dużo rozmawiali i bardzo się polubili. Szybko zleciał im ranek, a w południe zrobił się okropny skwar. Chłopcu zachciało się pić. Starzec przyniósł mu wody lecz ten stwierdził, że nie napije się, dopóki pustelnik nie ugasi pragnienia. Starszy człowiek długo się zastanawiał czy zerwać post, lecz w końcu postanowił napić się bo chłopiec już ledwo stał na nogach. Pustelnik bał się spojrzeć w górę, myślał, iż jego gwiazdka zgasła-bo zerwał post. Po dwóch tygodniach, gdy odważył się spojrzeć ponad głowę ujrzał... dwie jasno świecące gwiazdy.
Spragniony pies
Przez miasto biegł pies. Był potworny upał, psu strasznie chciało się pić. Dobiegł do studni, lecz nie sięgał wody. Już ledwo stał na łapach. Obok studni stała prostytutka. Ściągnęła pantofel ze stopy, wlała w niego wody i napoiła zwierze. Została zbawiona.
Podziękowania za teksty dla Oli (Marchewy) Utworzono 25.08.04
siostra138