Spotkanie wigilijne –Jasełka
Data: 18 XII 2012 r.
Grupa: VI
Przygotowały: Ewa K. i Beata D.
Podstawa Programowa: OBSZAR 1. Kształtowanie umiejętności społecznych dzieci: porozumiewanie się z dorosłymi i dziećmi, zgodne funkcjonowanie
w zabawie i sytuacjach zadaniowych; OBSZAR 7. Wychowanie przez sztukę – dziecko widzem i aktorem; OBSZAR 15. Wychowanie rodzinne, obywatelskie i patriotyczne
Cele:
Ø poznanie i kultywowanie tradycji Świąt Bożego Narodzenia
Ø wzmacnianie więzi rodzinnych
Ø wprowadzenie w atmosferę Świąt
Ø rozwijanie umiejętności wypowiadania się poprzez małe formy teatralne, odgrywania ról w scenkach i przedstawieniach;
Ø integrowanie grupy poprzez podejmowanie wspólnych, twórczych działań związanych z organizacją uroczystości poprzez umiejętność porozumiewania się w działaniach
Ø wspólne kolędowanie
Ø budowanie poczucia przynależności regionalnej i narodowej, przybliżanie historii i tradycji regionu, stwarzanie okazji do kontaktu z wytworami kultury i sztuki ludowej.
Dzieci ubrane są odświętnie, nie przebierają się jak na zwyczajowe „jasełka”.
Na scenie stoją trzy parawany: jeden centralnie na środku i dwa ukośnie po bokach. Dzieci schowane za nimi, podzielone na trzy grupy. Na początek wychodzą dzieci zza środkowego parawanu. Po kolei mówią swoje kwestie. Kiedy przychodzi czas na kolędę, dzieci zza bocznych parawanów wychodzą - śpiewają wszyscy razem. Po kolędzie dzieci wracają za parawany. Kiedy pierwsza grupa dzieci skończy występ, zostaje na scenie. Wybrane dzieci odsuwają parawan stojący po lewej stronie. Na pierwszym planie ukazuje się choinka a za nią dzieci – każde dziecko trzyma w ręku choinkową ozdobę. W czasie mówienia wierszy, dzieci ubierają choinkę. Śpiewanie – jak poprzednio. Ostatnia scena – analogicznie – odsłona trzeciego parawanu, za którym stoi stół – dzieci w trakcie występów nakrywają do wigilijnej wieczerzy. Kolędy śpiewamy wszyscy – jak poprzednio.
1.
Witam Państwa serdecznie! Przed nami Boże Narodzenie - święta dla polskich rodzin bardzo wyjątkowe i ważne. Wtedy to cieszymy się, że jesteśmy razem, bardziej niż w zwykłe dni. Choinka, pod nią prezenty, ciche melodie kolęd przenoszą dorosłych w świat dzieciństwa, a dzieciom dostarczają mnóstwo radości. Dzielenie się opłatkiem, śpiewanie kolęd oraz sianko pod obrusem – to tylko niektóre z pięknych tradycji, o których dzisiaj opowiemy.
Emilka
Przybieżeli do Betlejem
2.
Korzenie wieczerzy wigilijnej sięgają czasów prasłowiańskich. Wigilii przypisywano znaczenie symboliczne, wręcz magiczne. Na przestrzeni wieków zwyczaje ludowe i religijne splatały się ze sobą i łączyły w przedziwne formy. Część z nich zanikała, inne pozostały, a każdy naród dodał kilka cech swojej kultury i nadał im własną treść. Niektóre prastare zwyczaje zachowały się w Polsce do dzisiaj, choć nie zawsze w pierwotnej formie.
Ewa
3.
Tej nocy nie ma rzeczy niemożliwych. Ptaki rozmawiają ludzkim głosem, mówią także zwierzęta domowe. Woda w źródłach i rzekach na chwilę zamienia się w wino i miód, a nawet w płynne złoto. I jeszcze jedna ciekawostka – ludzie na całym świecie wierzą, że „Jaka Wigilia – taki cały następny rok”.
Bartek
Zagrajmy dzieciąteczku
4.
Jednym z najpiękniejszych zwyczajów bożonarodzeniowych jest śpiewanie kolęd. Nazwa "kolęda" oznacza każdą pieśń bożonarodzeniową. Wśród kolęd znajdziemy zarówno poważne pieśni jak i wesołe a czasami nawet śmieszne. Sam wyraz kolęda pochodzi od starorzymskiej nazwy pierwszego dnia każdego miesiąca "calendae".
Weronika P.
5.
Wesołych Świąt!
A w święta niech się snuje kolęda.
I gałązki świerkowe niech Wam pachną na zdrowie.
Wszystkim życzę uśmiechu:
niech od stycznia po grudzień,
przez dwanaście miesięcy uśmiechają się ludzie.
Gabrysia B.
Kolęda w sercu gra
6.
Forma kolęd jest bardzo różnorodna: jedne są uroczystym hymnem, inne marszem lub polonezem. Kolędy polskie mają melodie popularnych tańców. I tak „Bóg się rodzi” ma melodię poloneza, „Hej bracia” - melodię krakowiaka, „Dzisiaj w Betlejem” - to melodia mazura. Wiele kolęd ma melodię oberków, tańców góralskich czy zbójnickich. Te ostatnie to popularne w Polsce pastorałki. Posłuchajmy jednej z nich.
Ola W.
Dostałaś choineczko
7.
Ta kolęda od opłatka się zaczyna,
bo opłatkiem najpierw dzieli się rodzina.
Od opłatka i od słów naszej mamy,
od tych słów nad opłatkiem wyszeptanych.
A ty, nasza kolędo domowa,
słowa mamy w pamięci zachowaj.
Martynka
Pastuszek bosy
8
Dawno, dawno temu gospodarz rozpoczynał dzień wigilijny wyprawą do lasu po zielone drzewko. Choinka jest ściśle związana z Bożym Narodzeniem i jest jego symbolem. Choinka jest zielona mimo zimy i dlatego nazywana jest „drzewkiem życia” – jej zielone igły dają nam nadzieję na nowe życie. Bombki i ozdoby, jakie wieszamy na niej, to symbole Bożej łaskawości i hojności.
Mikołaj
9.
Załóż, choinko śnieżny kożuszek,
zawiąż na czole barwny łańcuszek.
Na strunach igieł zagraj cichutko,
niech wieczór pachnie zieloną nutką
Załóż, choinko śnieżne koronki,
przypnij jabłuszka, świeczki i bombki.
Na szklanych dzwonkach zagraj cichutko,
niech wieczór pachnie zieloną nutką.
Wiktoria
10.
Choinka proszę pana jest chyba zaczarowana,
bo zaraz wszystko odmienia: było szaro,
a ona wchodzi do domu – zielona i spełnia marzenia.
Choinka – niby królewna taka zielona i srebrna,
taka czerwona i złota. A pod nią – nasze marzenia.
Robert
Gdy boży syn
11.
Ale nie zawsze w wigilię ubierano choinki. Wcześniej wiejskie izby ozdabiane były podłaźnikami. Podłaźnik był robiony z choinkowych gałęzi i przystrojony orzechami, jabłkami, kolorowymi wstążkami. Wieszano go pod sufitem, nad stołem wigilijnym, nad drzwiami czy pod futrynami okien. Miał przynieść ludziom szczęście, urodzaj i zdrowie, chronić przed złem i urokami.
Marta
12.
Dzisiaj tak jak co roku wszyscy ubieramy choinki.
Zawieszamy na nich kolorowe lampki i błyszczące bombki.
Zachwycają nas piękne szopki w domu czujemy zapach makowców.
Łączy nas opłatek i wigilijna kolacja. Otwieramy prezenty i płyną melodie pięknych kolęd.
Szymon
13.
Choinko, choinko, świąteczną masz minkę!
Łańcuszek wpleciony w zieloną czuprynkę!
Stanęłaś w pokoju na złotym dywanie
i cień twój iglasty zatańczył na ścianie.
Usiądę przy tobie! I podam ci rękę.
To nic, że masz trochę kłującą sukienkę!
Gabrysia C.
ewaela