Przygoda z milionerem.pdf

Steffie Hall

Przygoda z milionerem

Przeróbka by Steephanie ( http://chomikuj.pl/steephanie )

Edward Cullen obserwował siódemkę swoich nowych uczniów galopujących po

piaszczystym boisku treningowym do gry w polo. Uśmiechnąłsię na widok Belli Swan.

Minęłyczterylataodczasuotwarciaszkoły. W tym czasie widziałwielespragnionych

towarzystwa, rozkochanychwstajni„króliczków” izagorzałychfanek, ale nigdy nie

widziałnikogotakiegojakBellaSwan. Niebyłastajennym„króliczkiem” anifankąpolo,

anijeźdźcem. ZkrótkiejrozmowyCullen wywnioskował, żedziewczynazajmujesię

domem. Miałanasobienowiutkieczarnebutydokonnejjazdyikremowebryczesy

pachniałajakświeżoupieczoneciasteczkazczekoladą. Byłatakapetyczna, żechciałosię

jąschrupać. Wszystkowniejbyłoniezwykłe, odczubkamałegozadartegonoskaażpo

wielkie, skośneorzechoweoczyiuśmieszekczającysięwkącikachpełnychust. Twarz

wróżkiokalałylśniącejasnobrązowefalepodciętychkrótkowłosówikrótkagrzywka. Jej

dorodne, pełneiniczymnieskrępowanepiersikołysałysiępodintensywniezieloną

bluzką. Bella byłafascynująca!

Ed rozluźniłsięwsiodle. Wysunąłnogizestrzemioniprzypatrywałsiędziewczynie.

Trenermiałokołometra osiemdziesięciucentymetrówwzrostu, mocne, okazałeciałoi

ciemne, wyraziste oczy kozackich przodków. Poruszałsięzgracjąizwierzęcązwinnością,

któraodzwierciedlałapoczuciewłasnejwartości.

Byłzadowolonyzsiebie. Miałwszystko, cobyłopotrzebnedoszczęściamajątek,

wygodneżycieipracę, któradawałamusporosatysfakcji. W tej chwili jednakniebyło

tymcałkowicieprzekonany.

Ed miałprzeczucie, żeBellaSwan nigdynienauczysięgrywpolo. Byłowidaćna

pierwszy rzut oka, żesiędotegonienadaje.

KońBells pokłusowałzaczerwono-biało-niebieskąpiłkąplażową, służącądogry

początkującym. Pochwilizatrzymałsię, zastrzygłuszamiigłośnozarżał. Byłwyraźnie

zniechęcony.

– Posłuchaj, koniku – powiedziałaBella. – Płacęczterdzieścidolarówzalekcję.

Mógłbyśprzynajmniejudawać, żeciętobawi.

Staranniezamierzyłasięnapiłkęplażową, machnęłakijemwpowietrzuijużmiała

uderzyć, kiedypobijakwyślizgnąłsięjejzrąkipoleciałnakoniecpola.

Cullen zacisnąłusta. Doznawałróżnychemocjiniedowierzania, pełnejrozbawienia

ciekawości, nieodpartegopożądania...

Sam nie wiedział, dlaczego jej pragnie. Wogóleniebyławjegotypie. Stanmałżeński

miaławypisanynatwarzy„Mężatkaczyrozwódka”– zgadywał. Nienosiłaobrączki, ale

otaczałająauradojrzałościisatysfakcji, którąłączyłzmacierzyństwem.

Trenerosadziłnogiwstrzemionachilekkimkłusempopędziłnakoniecpola. Podniósł

pobijak i ostrozawróciłkoniawstronęBelli.

– Pani Swan – wycedził. – Proszęzwrócićuwagę, tutajprzymocowanyjestmały

skórzanypasek, jeśliwsuniepanirękęwtenuchwyt, to na pewno niepopełnipani

nieumyślnegozabójstwa.

– Włożyłamtamrękę, alepasekbyłzaluźny – broniłasięBells.

Dziewczynapokazałanadgarstek, którybyłtaksubtelnyidelikatny, żeEdward

wielkimwysiłkiemwolipowstrzymałsię, bygoniedotknąć. Zbeształsię w duchu za

lubieżnemyśliokobiecie, którapachniejakdomoweciasteczka.

– Pierwszyrazsiedzęnakoniu. Prawdęmówiąc, spodziewałamsięzupełnieczegoś

innego.

– Wydajemisię, żewpodaniubyłonapisane, iżcałeżyciespędziłapaniwpobliżukoni

– dociekałEd

– To prawda. Alenażadnymnigdyniejeździłam, poprostumieszkałamwsąsiedztwie

stadniny. – Przyznałasiędotegotakpoważnie, żetreneromalnieparsknąłśmiechem. –

Dlaczegopansięzemnieśmieje?

– Bo w życiu nie słyszałem czegoś tak zabawnego – odpowiedział, z trudem

opanowującśmiech.

– Czyktośkiedyśzłamałpanunos? – zapytałaBella, zaciskającdłońnarączce

pobijaka.

– Byli tacy, którzypróbowali. – Siodłozatrzeszczało, gdyprzerzuciłciężarciałana

strzemiona. – Pani Swan, niechcęzniechęcaćpanidogrywpolo, alemożedobrzebyłoby

wziąćparęlekcjijazdykonnej.

Bella jużwcześniejzauważyła, żepozostaliuczniowieradząsobiedużolepiej, ale

postanowiłasięniepoddawać

– Wogłoszeniubyłonapisane, żeperfekcyjnajazda nie jest wymagana.

– To prawda, aleznajomośćpodstawniezaszkodzi. Musipaniwiedzieć, jaknależy

zbliżaćsiędokonia – powiedział, zerkającnazegarek. – Lekcjadobiegakońca. Proszę

zaprowadzićZekedostajniipoczekaćnamniepokażępani, jak należyobchodzićsięz

koniem.

Zekebyłkiedyśchlubącałegohrabstwa, aleterazzestarzałsięizacząłniezwykle

poważnietraktowaćswójstanspoczynku. Poruszałsięwolno, alezgracją. Ichoćbył

możecokolwiekleniwy, towżadnymwypadkuniegłupi. Wiedział, jakązająćpozycję,

kiedyruszyćzapiłkąalbowrócićdostajni. Teraz, niemającniclepszegodoroboty, czekał

razem zBellą na trenera.

Lipcowesłońcestałowysokonabezchmurnymniebie. Łagodnewzgórzahrabstwa

LoudounrozpościerałysięprzedBellą niczym gigantyczna, falującaszachownicapóli

lasów. Konieprzestępowałyznoginanogęirżaływboksach. Powietrze, ciężkieod

zapachów zwierząt, naoliwionej skóry i rozgrzanej słońcem słomy budziło w Belli

wspomnienia z dzieciństwa w Lancaster, w Pensylwanii. Ojciec był drobnym

przedsiębiorcą. Mieszkali w sąsiedztwie farmerów – dobrych, silnych ludzi, którzy

szanowaliziemię, dbali o rodziny, staralisię, byichmałżeństwabyłyudane. Poważałaich

zatoizarazemzazdrościła, ponieważjejmałżeństwozakończyłosięklęską. Niemiałana

towpływu. Udanepożyciewymagastarańdwojgaosób, ajejmążniemiałnatoochoty.

Przymknęła na chwilę oczy i rozkoszowała się słońcem, które muskało jej plecy.

Zasłuchałasięwdochodzącezoddali, usypiającebrzmienie cykad.

Trudno, dziecimuszązadowolićsięojcemnaprzychodne, alenapewnoniestracą

domu – pomyślała.

ZbliżającysiędostajniCullen przypominałcentaura, mitycznąpostaćpółczłowieka,

półkonia. Stwierdziła, żeinstruktorjestniebezpiecznieprzystojny, alecałkowicieniewjej

typie. Tospostrzeżeniesprawiło, żezmarszczyłabrwi. Dotarłodoniej, żewłaściwiew

ogóle nie wie, kto jest w jej typie. Niemiałaczasunaromanse. A gdyby nawet, to z

pewnościąniepoświęcigoCullenowi

Ojciec Edwarda przezcałeżyciegromadziłfortunęidobrzewyposażyłjedynaka.

Wszyscy wiedzieli, żekiedyseniorodejdzienaemeryturę, przekażeimperiumwręce

syna. Nickskoncentrowałsięnahodowlikoniiprowadzeniunajpopularniejszejgazetyw

hrabstwie Loudoun. Bella lubiłatęgazetę, leczwstosunkudojejwłaścicielażywiła

mieszane uczucia.

Cullen zsiadłzkoniaiprzekazałgostajennemu.

– Pani Swan! – krzyknął. – Możepanizsiadać!

– Łatwopanupowiedzieć.

– Wystarczyprzerzucićprawąnogęnadkoniem, obiemarękamitrzymającsięsiodła –

wyjaśnił.

– To brzmi strasznie.

Cullen wyszczerzyłzębywuśmiechu, unoszącprzytymbrwi. Bella niemogłaznieść

kpiny. Wciągnęłagłębokopowietrze, zamknęłaoczyiprzerzuciłanogęnadkoniem.

Właśniewtedysiodłowyślizgnęłosięjejzzaciśniętychdłoni. SpadłaprostonaCullena,

przewracającgonaziemię. Przezchwilęleżeliobojenaubitymbłocie. Bella spojrzaław

jego zdumione piwne oczy.

– Przepraszam – wyszeptała. – Osłabłymikolana.

– Znam to uczucie.

– Czy wszystkowporządku? – zapytałaBells – Mamnadzieję, żenicsiępanunie

stało.

– Nic takiego, doczegochciałbymsięprzyznać – odparłdwuznacznie.

Bella poczuła, żesięrumieni. Ostrożniewstałaizaczęłaostentacyjniestrzepywać

kurzzbryczesów, dającmuczasnasprawdzenienajważniejszychczęściciała. Nagle

poczuła, żepalceEdwarda zaciskająsięnajejramieniu.

– Teraz, gdypotrafijużpanizsiadać z konia, przejdziemydojegosiodłania – rzekł,

kierującsiękuZeke.

Bella niewiedziała, czy jestwściekły, czyobolały, izdecydowała, żeniebędzie

zadawałażadnychpytań. Unikałajegospojrzeńskupiłasięnasiodłaniukonia.

Edward demonstracyjniepokazywał.

– Tojestsiodło, atostrzemię. Zsuwa sieje wygodnie po siodle... wtensposób. To jest

popręg. Odczepiamypopręgizdejmujemysiodłorazemzpodkładką. – Cullen wręczył

stajennemusiodłoiwziąłodniegoniebieskąnylonowąuździenicę. PopchnąłBellę ku

głowieZeke. – Gdyzdejmujemyuzdę, cuglezawszezostająnaszyikonia. – Położyłdłoń

dziewczyny za uchem Zeke. – Tenskórzanypasektokorona, przesuwasięgodelikatnie

przez uszy konia i... – Bella miaładziwnywyraztwarzy. Pobladłajakkreda. – Czycośsię

stało?

– Sukin... koństoiminanodze! – GrzmotnęłaZekepięściąwgrzbieti wielki

kasztanowatywałachspokojniesięprzesunął. Bella spojrzałananowiutkibutdokonnej

jazdy. Widniałnanimidealnyodciskpodkowykonia. Wykrztusiłazbólem – Zrobiłto

naumyślnie. Niech pan popatrzy na jego pysk. Natrząsasięzemnie! – Bella próbowałasię

poruszyć, aleniemogłaoprzećciężaruciałanaobolałejnodze. – Złamana – oświadczyła.

– Tabestiapogruchotałamikości.

Cullen westchnął na samą myśl o kłopotach, które mogą z tego wyniknąć. Z

pewnością dziewczyna go oskarży i oskubie doszczętnie w sądzie. Jego agencja

ubezpieczeniowawycofasię, aszkółkapoloprzejdziedohistorii. Bella miałaoczypełne

łez, aleniepłakała. Przyjrzałjejsiębadawczo. Rozognionatwarzzdradzaładzielną

postawęwojownika. Uznał, żemimowszystkojesttwarda. Wziąłjąnaręce. Jedwabiste

włosydziewczynypachniały słodko, abluzazmiękkiegomateriałubyłaprzyjemnaw

dotyku. PokonałnagłyprzypływczułościiprzeniósłBellę naławkęprzydrzwiachdo

stajni. Zacząłdelikatniezdejmowaćbutzezranionejstopy. Bells chwyciłasiękurczowo

poręczy. Starałasięniemyślećobólu, postanowiłaskoncentrowaćuwagęnatrenerze.

Miałwłosykoloruczarnejkawy, opadającełagodnąfaląnaczoło. Trudnobyłookreślić

jegowiekrówniedobrzemógłmiećtrzydzieści, jak i czterdzieścilat. Słońceprzyciemniło

muskóręiwyostrzyłozmarszczkiwkącikachoczu. Spoglądając naszerokiezmysłowe

usta Eda, zastanawiałasię, czy jest obdarzony poczuciem humoru. Sprawiałwrażenie

człowieka, któryśmiejesięzbylepowodu.

Edward uporałsięwkońcuzbutemizsunąłskarpetkę. Oparłręcenabiodrachi

ocenił

– Spuchnięta.

To prawa stopa. Niebędziemogłaprowadzić – pomyślał . – Ktośmusizawieźćjądo

szpitalanaprześwietlenie, a potem do domu. Wypadałozgłosićsięnaochotnika. Niemiał

nicprzeciwkotowarzystwupięknejkobiety. Ale Alice zostałasamawdomu... Zerknąłna

zegarek. Jedenasta. Istniałaszansa, żeAl jeszcześpi. Zostawiłjejgarnuszekkawy.

Wszystkopowinnobyćwporządku...

– Niebędziemogłapaniprowadzić. Czy mapanikogośbliskiego, ktomógłbypani

pomóc?

Bella zamyśliłasię.

– SąsiadkaKathynapewnochętniebymipomogła, aleterazjestnameczupiłkarskim

Bretta. Amy nie może prowadzić miała niedawno jakąś drobną operację stopy.

Pomyślmy... jest jeszcze Sue...

Cullen podniósłrękę.

– Wystarczy. Rozumiem. Podwiozę panią. – Rozejrzał się po samochodach

zaparkowanychnaplacykukołostajni. – Którynależydopani?

Bells sięgnęładokieszenipokluczyki.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: