wyklad6(zaburzenia seksualne).pdf

Dysfunkcje seksualne i dewiacyjne zachowania seksualne

Zachowania seksualne, dysfunkcje i zaburzenia

Poglądy na to co jest w życiu seksualnym normalne, a co już nie jest normą, zmniejszają

się w zależności od czasu i miejsca.

To co w jednym społeczeństwie jest uznawane za dewiację, to gdzie indziej uważa się za

normę.

W przeszłości potępiano seks przedmałżeński, masturbację, seks oralny oraz

homoseksualizm. Obecnie większość ludzi traktuje takie zachowania jako zupełnie

naturalne.

Obecnie praktyki seksualne w naszym społeczeństwie są bardziej różnorodne niż dawniej,

co doprowadziło do rozszerzenia pojęcia normy seksualnej.

Przyjmuje się, że istnieją 3 podstawowe kategorie problemów seksualnych:

a) Dysfunkcje seksualne

b) Parafilie (zaburzenia preferencji seksualnych)

c) Transeksualzim

Prawidłowe funkcjonowanie seksualne

Zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet reakcja seksualna przebiega w trzech fazach:

Faza pożądania

Faza pobudzenia erotycznego

Orgazm

W wyniku dysfunkcji seksualnej w każdej z nich może dochodzić do zaburzeń

uniemożliwiających odbycie prawidłowego stosunku seksualnego.

Dysfunkcja seksualna może wystąpić:

W fazie pożądania (obniżony poziom fantazji i zainteresowań w zakresie aktywności

seksualnej lub ma miejsce zupełny ich brak)

W fazie podniecenia (mężczyzna nie może osiągnąć lub utrzymać wzwodu, a u kobiet nie

dochodzi do zwilżenia i nabrzmienia narządów płciowych mimo adekwatności sytuacji

seksualnej)

W fazie orgazmu (u kobiet może wystąpić zupełny jego brak, u mężczyzn zaś może

wystąpić przedwczesny wytrysk)

Dysfunkcje seksualne

Funkcje seksualne uwarunkowane są czynnikami:

Biologicznymi

Psychologicznymi

Społecznymi

Na zachowania seksualne człowieka wpływają:

Zewnętrzne i wewnętrzne narządy płciowe

Hormony

Neurohormony

Dynamiczne czynniki intrapsychiczne

Relacje interpersonalne

1 Z 7

Warunki społeczno-ekonomiczne

Czynniki kulturowe

Zakłócenie któregokolwiek z tych czynników może prowadzić do zaburzenia funkcji

seksualnych.

c.d. Dysfunkcje seksualne

Powtarzające się epizody dysfunkcji seksualnej stają się źródłem niepokoju i obaw co do

własnej wydolności seksualnej, które nasilają i podtrzymują tę dysfunkcję.

Dysfunkcje seksualne dzielimy na:

Pierwotne (t. j. utrzymujące się od początku aktywności seksualnej)

Wtórne (t. j. pojawiające się po okresie prawidłowego funkcjonowania)

Sytuacyjne (tzn. ograniczone do określonego partnera lub sytuacji)

Dysfunkcje w zakresie wzwodu u mężczyzn

Polega na powtarzającej się niezdolności do osiągnięcia lub utrzymania

wzwodu w celu odbycia stosunku seksualnego. Stan ten bywa nieraz

przyczyną upokorzeń i frustracji, bowiem w większości kultur sprawność

seksualna jest wyznacznikiem samooceny. Brak wzwodu może doprowadzić do

poczucia braku własnej wartości i depresji. W takich przypadkach mężczyzna

myśli, czy i tym razem nie uda mu się osiągnąć wzwodu, co pomyśli partnerka.

Te obawy jeszcze bardziej utrudniają utrzymanie wzwodu.

Dysfunkcje w zakresie wzwodu mogą być:

Pierwotne (nigdy nie mieli wzwodu lub nie mogli go przedłużyć na tyle aby odbyć

stosunek)

Wtórne (utracili tę zdolność)

Sytuacyjne (mężczyzna osiąga wzwód tylko z wybranymi partnerkami)

Globalna (brak erekcji niezależnie od partnerki i okoliczności)

Jednorazowe niepowodzenie w żadnym wypadku nie świadczy o dysfunkcji wzwodu.

Może się to przytrafić w chwilach zdenerwowania lub zmęczenia. O dysfunkcji mówimy

tylko wtedy, gdy brak wzwodu powtarza się. Każdy mężczyzna od czasu do czasu może

cierpieć na brak wzwodu lub jego zanik przed odbyciem stosunku.

Dysfunkcje w zakresie wzwodu u mężczyzn

Większość mężczyzn okresowo miewa wytrysk przedwczesny, czyli wcześniej niż

życzyłaby sobie partnerka. Nie nazywamy tego jednak wytryskiem przedwczesnym. O

przedwczesnym wytrysku mówimy wtedy, gdy mężczyzna przejawia stałą niezdolność do

kontroli wytrysku. Jest to najczęstszy problem seksualny u mężczyzn.

Wyróżnia się następujące rodzaje zaburzeń wytrysku:

Zbyt przedwczesny wytrysk Aby zdefiniować przedwczesny lub opóźniony

Przedwczesny wytrysk wytrysk, nie zależy kierować się określonym

2 Z 7

Zbyt wczesny wytrysk przedziałem czasowym i mówić, że wytrysk przed

Wytrysk opóźniony upływem 30 sek. jest przedwczesny, a po 30 min.

Brak wytrysku - opóźniony.

Przedwczesny wytrysk nieleczony może prowadzić do wtórnej dysfunkcji w zakresie

wzwodu.

Zaburzenia wytrysku mogą prowadzić do nieudanego współżycia seksualnego ze

wszystkimi tego konsekwencjami.

Mężczyzna, który zakłada i boi się, że dozna wytrysku przy pierwszym pobudzeniu

seksualnym, zazwyczaj doprowadzi do tego.

Wytrysk opóźniony jest problemem niż wytrysk przedwczesny i mówimy wówczas, gdy

mężczyzna ma znaczne trudności w osiągnięciu orgazmu podczas stosunku. Odroczenie

orgazmu u mężczyzn nie stawia ich w uprzywilejowanej pozycji, bo partnerka może czuć

się odrzucona lub nieatrakcyjna seksualnie.

Dysfunkcje w zakresie orgazmu u kobiet

Są kobiety, którym nie udaje się osiągnąć trzeciej fazy reakcji seksualnej, jaką jest

orgazm. Łatwość z jaką poszczególne kobiety przeżywają orgazm układa się na

kontinuum. Na jednym końcu mieszczą się kobiety, którym do osiągnięcia orgazmu

wystarczy silna fantazja erotyczna i nie potrzebują żadnej fizycznej stymulacji. Inne kobiety

szczytują podczas intensywnej gry miłosnej, a jeszcze inne dochodzą do orgazmu

podczas stosunku seksualnego. Wreszcie są kobiety, które nie są w stanie osiągnąć

orgazmu bez długotrwałego i intensywnego drażnienia łechtaczki.

Ocenia się, że około 10% dorosłych kobiet, nigdy nie osiągnęło orgazmu, mimo licznych

sytuacji, podczas których doznawały stymulacji seksualnej – anorgazmia.

Wg Andersona kobiety, które nie przeżywają orgazmu często odczuwają silny popęd

seksualny, a gra miłosna sprawia im przyjemność.

Brak orgazmu ma charakter:

Pierwotny (nigdy nie miała orgazmu)

Wtórny (utraciła zdolność przeżywania orgazmu)

Sytuacyjny (osiąganie orgazmu podczas masturbacji, a nie występuje podczas stosunku

seksualnego).

Jest to jedna z najczęstszych dysfunkcji seksualnych u kobiet oceniana na około 30-80%

populacji, aczkolwiek w ostatnich latach zauważa się wyraźną poprawę w wyniku wzrostu

poziomu uświadomienia seksualnego.

Najczęstsze przyczyny: zaburzenia nerwicowe, depresyjne, hormonalne, choroby

somatyczne, leki, stres, zaburzenia seksualne partnera.

Leczenie dysfunkcji seksualnych

Szacuje się, że około 80% mężczyzn wykazuje różnego rodzaju dysfunkcje seksualne.

Około 50% małżeństw cierpi z powodu jakiegoś problemu seksualnego. Przeważnie tłem

problemów seksualnych jest całościowy kontekst relacji pomiędzy dwojgiem osób. Kiedy

pojawiają się problemy we współżyciu seksualnym, wiele innych aspektów wzajemnego

3 Z 7

związku dwojga ludzi zaczyna się rozpadać i szwankować (i na odwrót).

Seksuolodzy często obserwują, że kryją się za nimi bardzo zasadnicze komplikacje we

wzajemnych relacjach: trudności związane z miłością, czułością, szacunkiem, uczciwością

i.t.p.

Rozwiązanie tych problemów pozwala na pełniejszy rozkwit więzi seksualnej.

W okresie ostatniego ćwierćwiecza poczyniono znaczne postępy w leczeniu problemów w

zakresie orgazmu i pobudzenia seksualnego mających podłoże psychologiczne.

Brak poprawy po krótkoterminowej terapii stwierdza się jedynie u około 25% pacjentów.

Leczenie polega głównie na usunięciu wszystkich przyczyn leżących u podłoża lub

podtrzymujących zahamowanie pożądania seksualnego (konflikty małżeńskie, depresja,

zmiana przyjmowanych leków z powodu innych schorzeń). Niekiedy konieczne jest

zastosowanie leczenia hormonalnego.

c.d. Leczenie dysfunkcji seksualnych

Bezpośrednia terapia seksualna polegająca na:

Inaczej definiowanym problemie, nie nazywa się ich „nerwicą”, ani „chorobą” lecz

„dysfunkcją o ograniczonym zakresie”.

Osoby poddawane bezpośredniej terapii seksualnej ćwiczą swe zachowania seksualne

pod systematycznym kierunkiem terapeutów.

Otrzymują fachwy przepis, wyjaśniający, jak problem rozwiązać i razem ćwiczą określone

zachowania seksualne.

Podstawową zasadą jest, że pacjentów nie leczy się indywidualnie lecz od początku

traktuje się ich jako parę.

W przypadku braku podniecenia u kobiet i dysfunkcji w zakresie wzwodu u

mężczyzn główną strategią bezpośredniej terapii seksualnej jest koncentracja zmysłowa

opierająca się na założeniu, że lęk podczas stosunku blokuje możliwość osiągnięcia

podniecenia i przeżywania przyjemności.

c.d. Leczenie dysfunkcji seksualnych

Wytrysk przedwczesny – wyjaśnia się pacjentowi mechanizm przedwczesnej ejakulacji, a

udzielenie wsparcia i porada niekiedy okazują się wystarczające. Zaleca się zwiększenie

częstości współżycia, co pozwala zmniejszyć napięcie seksualne.

Technika „stop-start” wg Masters i Johnson – polega na stymulacji prącia ręcznie lub w

trakcie stosunku, aż do chwili, gdy pacjent czuje, że za chwilę dojdzie do wytrysku.

Sygnalizuje to partnerce, która przerywa pobudzanie na 20-30 sekund. Partnerzy

powtarzają to ćwiczenie początkowo pobudzając prącie ręką, a następnie podczas

współżycia, przerywając trzykrotnie stosunek. Podczas czwartego pobudzenia może już

dojść do orgazmu. Powtarzając ten sposób kilkakrotnie, pacjent uczy się kontrolować

podniecenie seksualne (przez 5-10 minut, a nawet dłużej) w ponad 95% przypadków.

Farmakoterapia:

SSRI – (paroksetyna 20-40 mg) lub (sertralina 50-100 mg) na noc skutecznie zapobiega

przedwczesnemu wytryskowi.

4 Z 7

Dewiacje seksualne

Kiedy wybór obiektu seksualnego jest tak zaburzony, że upośledza zdolność do

prawidłowego erotycznego związku miedzy dwoma osobami płci przeciwnej mówimy o

dewiacji seksualnej.

Dewiacje seksualne obejmują cały szereg niezwykłych obiektów i sytuacji wywołujących u

niektórych osób podniecenie seksualne.

Do najczęściej występujących dewiacji zaliczamy:

a) Podniecanie się na widok damskiej bielizny, czy pantofelków

b) Zadawanie i doznawanie bólu

c) Oglądactwo

Do bardziej osobliwych dewiacji zaliczamy:

a) Upodobanie do ludzkich odchodów (kał lub mocz)

b) Zwłok ludzkich

c) Amputowanych kończyn

Rodzaje dewiacji seksualnych

Wyróżniamy 3 kategorie dewiacji seksualnych:

1) odczuwanie podniecenia seksualnego wobec obiektów nieożywionych i preferencja

takich obiektów np.:

Fetyszyzm (kontakt z częściami ubiorów)

Transwestytyzm (satysfakcja w wyniku przebierania się w odzież drugiej płci)

Ciswestytyzm (ubieranie się w odzież własnej płci, ale typową dla innego wieku

biologicznego)

Ekskrementofilia (kontakt z kałem)

Homeowestytyzm (ubieranie się w odzież tej samej płci)

Pigmalionizm (podniecenie seksualne na widok np. rzeźby, obrazu)

Pirolagnia (satysfakcja seksualna na widok pożaru)

Retifizm (odmiana fetyszyzmu a fetyszem są wyroby ze skóry)

Urolagnia (kontakt z moczem drugiej osoby)

Wampiryzm (kontakt z krwią partnerów w formie jej wypijania)

2) odczuwanie podniecenia seksualnego w sytuacjach związanych z cierpieniem i

upokarzaniem:

Sadyzm (satysfakcja seksualna w wyniku zadawania cierpienia)

Masochizm (przyjemność w wyniku odczuwania cierpienia, bólu, upokorzenia, dręczenia)

Biczowanie (chłostanie ciała)

Flagellantyzm (biczowanie partnera)

Zoosadyzm (satysfakcja seksualna z dręczenia zwierząt)

5 Z 7

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: