Apolinary Polek.pdf

Apolinary Polek

01. Asfaltowa

słowa i muzyka: Apolinary POlek

Pędzących maszyn dziki krzyk

Słońce i droga prosta

W rozgrzanym asfalcie jedyny byt

To twoja postać

Chcę stopić się z tobą w jedno tło

Chcę iść tak bez końca gdzie niesie wzrok

Gdzie mózg mi wypala zmęczenie i skwar

Jak kamień co toczy się toczy

Toczy się w dal

Nie słyszę jazgotu natrętnych słów

Co ludzi w stado zwierząt zmienia

Chcę stać się komunią dla twoich ust

Stać się przestrzenią

Chcę stopić się z tobą…

W oddali tańczy miasta duch

Obcy jak to tylko możliwe

Przez auta z krzykiem wznoszony kurz

Jak wierny pies mnie liże

Chcę stopić się z tobą…

02. Ballada o tym, że nie giniemy

słowa: Zbigniew Herbert, muzyka: Apolinary POlek

Którzy o świcie wypłynęli

ale już nigdy nie powrócą

na fali ślad swój zostawili –

w głąb morza spada wtedy muszla

piękna jak skamieniałe usta

ci którzy szli piaszczystą drogą

ale nie doszli do okiennic

chociaż już dachy było widać –

w dzwonie powietrza mają schron

a którzy tylko osierocą

wyziębły pokój parę książek

pusty kałamarz białą kartę –

zaprawdę nie umarli cali

szept ich przez chaszcze idzie tapet

w suficie płaska głowa mieszka

z powietrza wody wapna ziemi

zrobiono raj ich anioł wiatru

rozetrze ciało w dłoni

będą

po łąkach nieść się tego świata

03. Dom na przełęczy

słowa: Andrzej Waligórski, muzyka: Apolinary POlek

Chciałbym mieć dom na przełęczy,

Godny starego kowboja.

Niech przy tym domu jęczy

Wiatr w jodłach i sekwojach.

Domowi i sekwojom

Niech mruczy czasem grom

I wyje w krzakach kojot…

Chciałbym mieć taki dom.

Gdybym dom taki dostał

W jakiś skałach i stepach

To przy domu wodospad

Musiałby spadać w przepaść

I ryczeć w ciszę nocną,

I w blasku słońca grzmieć…

Nie do wiary jak mocno

Chciałbym dom taki mieć.

Konia chciałbym mieć również

Barwy ognistoryżej,

Koń pasłby się wśród równin

Położonych poniżej,

Przybiegałby na sygnał,

Na sobie znany ton…

Ten dom by mi się przydał,

To byłby piękny dom!

Izb byłoby niewiele,

Ot, trzy, cztery pewno,

Lecz moi przyjaciele

Zmieściliby się wewnątrz,

Paliłoby się fajki,

Gadało to i sio,

Dobry byłby dom taki,

Dobry jak nie wiem co!

Gdzieś za jakąś przełęczą

Nie wiadomą nikomu,

Pod księżycem, pod tęczą

Czekasz na mnie mój domu,

I kiedyś oprę ręce

O twój sosnowy płot,

Jeśli wytrzyma serce -

Zdezelowany colt.

04. Dookoła mgła

sł.: Edward Stachura, muz.: Apolinary POlek

Jak długo pisana mi jeszcze włóczęga?

Ech, gwiazdo – ogniku ty błędny mych dni.

Spraw, by skończyła się wreszcie ta męka.

I zapędź, do czułych zakulaj mnie drzwi!

Lecz gdzie jest ten dom, jak tam idzie się doń?

Gdzie jest ta stanica, gdzie progi te są?

Tam most jest na rzece, za rzeką jest sad;

Tam próżnia się kończy, zaczyna się świat.

Lecz gdzie rzeka ta, gdzie rzucony jest most?

Gdzie sad ten jest biały, jabłonki gdzie są?

Na drzewach owoce i strąca je wiatr,

Do kosza je zbiera ta ręka jak kwiat.

Te strony gdzieś są, gdzieś daleko za mgłą,

Więc idę i dalej przedzieram się wciąż.

Zbierają się ptaki, ruszają na szlak,

Już lecą, wprost lecą, nie błądzą jak ja.

05. I znowu odjeżdżam

słowa i muzyka: Apolinary POlek

I znowu odjeżdżam

Dzisiejsze słońce oświetli puste miejsce przy Tobie

Zimny poranek w drodze

Jeszcze do mnie nie dociera że nie ma tu Ciebie

I znów się obudzisz

Będę daleko daleko a tu tylko cisza

I znów przyjdzie czekać

Nasze portrety odciśnięte na powiekach

Ale drzewa są tak piękne

Gdy rzucają długie cienie

Na szosę która prowadzi

Daleko od Ciebie

I znowu zasypiam

Gdzieś daleko w obcym łóżku znowu gdzie indziej

A światło księżyca

Każdej nocy mnie prowadzi prosto do Ciebie

Ja jestem przy Tobie

Cóż znaczy przestrzeń kiedy widzę Cię ciągle przed sobą

Ciągle razem tak samo

Każdy nasz pocałunek trwa przecież nawet i teraz

I drzewa są tak piękne…

06. Ja tu nie powrócę…

słowa: Wincenty Różański, muzyka: Apolinary POlek

Ja tu nie powrócę przyjdzie umrzeć w drodze

daleko od kolebki więdnącego domu

z prowiantem pod pachą w zachodu pomrukach

gdy sarny przyjdą rozejrzeć się w polu

przywiozę dla ciebie ciemna głowo stoku

światło następnego wierzyciela ziemi

on jak kukułka rozwinie się wokół

śpiewem swym osobno dla każdego śladu

jest cicho słychać studnie nocy

przyjaciel rozwija mapę dróg dobrej nadziei

przy ruczaju zasnęła leniwo kobieta

pijana z mężczyzną którego się bała

dawno już matko słów odeszły świty

węszy nas pies podziemnej alei

gazetowymi snami rozwija się miasto

pierwsi zbierają swój miód

śpiewaj kompanio

nogi moczy kompania

w mitycznych wannach

07. Kim jesteś, ojczyzno?

słowa i muzyka: Apolinary POlek