Wpływ środowiska przyrodniczego na zdrowie i życie człowieka.doc

Wpływ środowiska przyrodniczego na zdrowie i życie człowieka”

Nie można mieć pojęcia człowieka bez jego umiejscowienia w jakimś środowisku. Rodzajów tych środowisk może być wiele, jednak w pracy tej chciałbym się skupić jedynie na wzajemnych oddziaływaniach człowieka i przyrody. A wiec umiejscowieniu człowieka ekosystemie. Wywody te będą się wiec z musu opierać na ekologii, jednak naukowy element ma tu jedynie pomóc i uzasadnić, że niektóre hasła, do których nawołują wszelkie ruchy ekologiczne nie są wcale wyssane z palca i powinny być prane jak najbardziej poważnie. Zasadniczym problemem jest tu, więc samopostrzeganie się człowieka we własnej zależności od otaczającego go świata przyrody i wpływie, jaki ma na ten świat, a który ten spływ oddziałuje na niego poprzez konsekwencje ekologiczne.


Naukowe spojrzenie na ekologię bycia człowieka.

Nie od dziś wiadomo, jak ogromnym skokiem dla ludzkości był rozwój nowoczesnych nauk, a co za tym idzie ogromna technicyzacja wszelkich dziedzin życia. Człowiek, dzięki swoim wynalazkom już dawno przestał być bezradna istotą, której zagraża cały otaczający świat. Stało się zupełnie odwrotnie. Można powiedzieć, że to człowiek obecnie ma cały świat w posiadaniu. Nie jest tak jednak do końca, gdyż, mimo, że spora część przyrody jest pod bezpośrednim wpływem człowieka, to jednak nie posiadł on jeszcze najwyższej w tej materii umiejętności, a więc dokładnego przewidywania konsekwencji (tych bezpośrednich jak i dalekosiężnych) swoich działań. W większości wypadków nie umiemy również cofnąć ingerencji, które sami poczyniliśmy.

Jak wskazują ekologowie rozwój przemysłu był (i jest nadal) zarówno błogosławieństwem jak i przekleństwem. Przekleństwem w tym znaczeniu, że powodując zanieczyszczenia środowiska spowodował również „zanieczyszczenie” samego człowieka. Paradoksem jest tu to, że wszelkie wynalazki, jakie wprowadził człowiek, a które miały spowodować ułatwienie w życiu, wywołały różne inne efekty, poprzez które to życie, choć pod wieloma względami łatwiejsze stało się jednocześnie bardziej uciążliwe z powodu innych (głównie chorobowych) efektów.

Większość poważnych ingerencji, jakie człowiek poczynił w przyrodzie ma podłoże czysto chemiczne. Podczas produkcji większej części dóbr, jakimi obecnie otacza się człowiek były potrzebne jakieś reakcje chemiczne, w wyniku których powstają ogromne ilości odpadów.
Większość uczonych uznaje środowisko jako zbiór wszystkich czynników zewnętrznych wpływających na daną jednostkę. Całe środowisko życia człowieka umiejscowione jest w biosferze, czyli tej części Ziemi, która jest zamieszkiwana przez organizmy żywe. O ile ciężko jest wykazać gdzie dokładnie rozciąga się biosfera, o tyle pewnym jest, że znajduje się ona na granicy atmosfery, litosfery i hydrosfery. Dlatego też na nie największy wpływ ma działalność człowieka. Omawiając zagrożenia dla poszczególnych sfer chciałbym skupić się jedynie na tych, które maja największy wpływ na zdrowie człowieka.

Atmosfera

Atmosfera jako gazowa sfera stanowiąca otoczkę dla Ziemi jest narażona na zanieczyszczenie przez czynniki naturalne takie jak pyły kosmiczne, działalność tektoniczną Ziemi (pyły wulkaniczne) oraz przez zjawiska takiej jak pożary. Są to jednak zagrożenia, z jakimi bez problemu radziła sobie sama przyroda. Główne zanieczyszczenie jest uwarunkowane działalnością człowieka. Bezsprzecznie prym w szeregu różnych zagrożeń ma dwutlenek węgla(CO2). Jest on emitowany przez większość zakładów przemysłowych, elektrownie cieplne oraz silniki spalinowe. W latach 70-tych w Polsce na wielu obszarach miejskich roczny opad pyłów dochodził to 3 tys. Ton/ km2 . Przemysł ciężki wysyłał do atmosfery rocznie ponad 500 tys. ton gazów i ponad dwa razy więcej pyłów. Normą stosowaną w tamtych czasach było 5cm3 dwutlenku węgla na 1m3 powietrza, jednak większość rejonów koncentracji przemysłu przekraczała tą normę 10-krotnie, a największe (takie jak np. Los Angeles) nawet 20-krotnie. Takie stężenie jest o tyle niebezpieczne, że bezpośrednio wpływa na zdrowie tak fizyczne (choroby płuc) jak i mentalne (niedotlenienie mózgu – choroby genetyczne).
Poza dwutlenkiem węgla, substancjami najczęściej zatruwającymi powietrze są: dwutlenek siarki (SO2), który wywołuje choroby dróg oddechowych, dwutlenek azotu (NO2), który wdychany wraz z powietrzem staje się przyczyną chorób jamy brzusznej, spalone węglowodory (CH), ozon (O3). Do szczególnie niebezpiecznych substancji zaliczamy tlenek węgla (powodujący utrudnienia w dostarczaniu tlenu przez krew) oraz Ołów, który powoduje uszkodzenia mózgu i zmiany pamięciowe.

Hydrosfera

W ciągu ostatniego stulecia zużycie wody na jednego mieszkańca Europy wzrosło 10-150 aż do 150-600 l jednego dnia (w przemyśle – zwłaszcza metalowym – jest ono jeszcze większe). W połączeniu ze skażaniem wody poprzez odprowadzanie do niej ścieków komunalnych i fabrycznych oraz wód kopalnianych (słonych), powoduje to, że woda staje się coraz bardziej cenionym surowcem. Jedynie 35% długości rzek polskich posiada wodę zdatną do spożycia (30% wody nie nadaje się w ogóle do wykorzystania). Z powodu braku innych rozwiązań, ta właśnie zanieczyszczona woda jest później (jedynie poddana procesom filtrowania i chlorowania). Zagrożeniem dla człowieka ze strony zanieczyszczonej hydrosfery są wszelkiego rodzaju choroby układu trawiennego (tyfus, cholera, czerwonka i inne), zakażenia wirusami i amebami. O ile jednak zagrożenia ze strony skażeń biologicznych, są usuwalne za sprawą chlorowania i filtrowania wody, o tyle zagrożenia spowodowane zatruciami tzw. „metalami śmierci”, jak ołów, arsen, rtęć, kadm, chrom. W nadmiernej ilości znacznie osłabiają one system immunologiczny człowieka powodując przedwczesny zgon.

Litosfera

Do skażeń litosfery zaliczamy wszelkie chemiczne ingerencje w glebę jak i zjawiska erozji spowodowane działalnością człowieka (niszczenie szaty roślinnej). Od kiedy chemiczne środki ochrony roślin weszły do powszechnego użycia gleby są wykorzystywane bardzo intensywnie, co często prowadzi do ich wyjałowienia. Zresztą już przed epoką agrotechnizacji możemy znaleźć w historii mnóstwo przypadków zniszczenia gleby poprzez nieodpowiednie jej wykorzystywanie. Nie tylko pestycydy stają się przyczyną zatrucia gleb. Również osiadanie na polach pyłów unoszących się wcześniej w powietrzu powoduje zanieczyszczenie. Widać tutaj jak bardzo, że sfery te przeplatają się wzajemnie bardzo mocno i skażenie jednej ma wpływ również na inne (skażenie gleb wpływa również na wodę itp.).
Pestycydy, które stosuje się do nawożenia gleb, są wchłaniane przez rośliny, by potem trafić w zmienionej formie na nasz własny stół. Podobnie jak w wodzie najniebezpieczniejsze dla człowieka są metale śmierci, które mogą występować w glebie, powodując bóle głowy, osłabienie systemu odpornościowego, choroby pokarmowe. Równie dużym zagrożeniem może być jednak brak niektórych niezbędnych człowiekowi składników, który powoduje niedorozwój (zwłaszcza w przypadku dzieci i płodów).


Metody badawcze ekologii i ich problemy

Metody badawcze w ekologii opierają się podobnie jak w innych naukach przyrodniczych na empirycznej, a więc poprzez obserwacje i eksperymenty, nade często wsparte dodatkowo modelami matematycznymi. Na podstawie takich obserwacji można stawiać hipotezy, które później powinny być sprawdzone doświadczalnie. Problemem jednak w większości wypadków pozostaje możliwość przeprowadzenia doświadczenia. Z powodu braków środków i możliwości przeprowadzenia eksperymentu w sztucznych warunkach przyrodnicy opierają się w znacznej mierze na wnioskach wyprowadzonych z obserwacji (w tym takich, które pozwalają na dostrzec zjawiska na dużych obszarach – zdjęcia lotnicze i satelitarne i za pomocą modeli matematycznych. Drugim problemem jest brak czasu na przeprowadzenie eksperymentów. W dobie tak szybko rozwijającego się przemysłu i technologii można jedynie przypuszczać, jaki wpływ na człowieka będą miały dzisiejsze decyzje.
O ile ciężko zbadać efekty makroskopowe, o tyle dosyć łatwo jest przeprowadzić badania pokazujące, jaki wpływ ma technologia na życie dzisiejszych ludzi.


Sposoby (techniki) przeciwdziałania

Z badań przeprowadzonych odnośnie szkodliwego wpływu środowiska na człowieka wynika jasno, że głównym zagrożeniem (ze wzglądu na środowisko przyrodnicze) jest zaburzenie równowagi między przyjmowanymi z otoczenia pierwiastkami. Z powodu zanieczyszczeń dostaje się do naszych organizmów coraz więcej różnych szkodliwych pierwiastków, a jednocześnie poprzez złe odżywianie, coraz mniej cennych biopierwiastków jest przez nas przyswajanych.
Prostym wnioskiem płynącym z tych badań jest konieczność ograniczenia emisji składników odżywczych, a także, co jest o wiele ważniejsze, wprowadzenie zdrowych diet, oraz wzbogacanie posiłków o niezbędne składniki. Badania, jakie w jednej ze swoich książek przytacza prof. Julian Aleksandrowicz wykazują, że mimo o wiele większej emisji składników trujących o wiele mniej Japończyków, niż innych nacji cierpi z powodu tzw. chorób cywilizacyjnych. Badania wykazują, że ma to związek ze sposobem ich odżywiania (sole mineralna zawarte w produktach pochodzących z morza). Za potwierdzeniem tej hipotezy przemawia również fakt, że Japończycy zamożni, którzy zrezygnowali z tradycyjnej diety na rzecz diet w stylu zachodnim chorują na nowotwory znacznie częściej niż inni.
Duże znaczenie ma tutaj skład soli, jaką stosują ludzie w swoich kuchniach. W krajach nadmorskich sól jest otrzymywana poprzez odparowywanie wody morskiej, natomiast w pozostałych w większości wytwarzana poprzez warzenie solanki wypłukanej ze złóż. Pierwszy sposób ma tą ogromną przewagę, że nie powoduje wypłukania cennych składników odżywczych. Składniki te w znacznej mierze neutralizują działanie trujących metali, przez co człowiek utrzymuje dobre zdrowie nawet w skażonym środowisku.


Konsekwencje zaniechania działań

Jak mawiał prof. Henryk Skolimowski „Wiek dwudziesty pierwszy będzie stuleciem ekologicznym albo nie będzie go wcale.” Z takiego właśnie myślenia wyrósł nurt zwany sozologicznym (od greckiego sozo – ochraniać, ratować ). Nurt eko-filozofii kładzie ogromny nacisk na fenomen człowieka , jednak zaznacza, że człowiek w swej wyjątkowości podporządkował sobie technicznie całą planetę, jednak nie dorósł jeszcze etycznie na tyle, żeby umieć nią sprawnie pokierować. Julian Aleksandrowicz w wielu swoich dziełach podkreśla, że gwałtowna rewolucja naukowo-techniczna musi być doścignięta przez równolegle z nią przeprowadzaną rewolucją naukowo-humanistyczną. Rewolucja taka nie może być jednak przeprowadzona na gruncie jednej nauki, do jej powodzenia potrzebna jest integracja różnych nauk pod przewodnictwem filozofii (oczywiście filozofii ekologicznej).


Ekofilozofia

Ekofilozoficzne podejście stawia największy nacisk na uznanie środowiska za samoistną wartość. Stawia człowieka w roli zarządcy, ale nie właściciela świata.
Filozofia ta podkreśla, że w naukach trzeba koniecznie zerwać z metodologia pozytywistyczną i neopozytywistyczną, które bezpośrednio odpowiedzialne są za doprowadzenie do ogromnej specjalizacji w naukach. Specjalizacja doprowadziła do tego, że postęp technologiczny nabrał ogromnego tempa, jednak przestano się liczyć z czymkolwiek poza własną dziedziną. To doprowadziło po pierwsze do ogromnej liczby całkowicie niepotrzebnych badań i eksperymentów, a po wtóre do całkowitego niemal zaniku ich elementu etycznego.
Ekologizm proponuje w to miejsce system nauk oparty o miedzydyscplinarną współpracę między naukowcami, która będzie miała na celu ograniczenie zniszczeń w przyrodzie i dalszy rozwój w zgodzie z jej prawami. Zdrowie człowieka miałoby być tu osiągnięte jako jedna z koniecznych konsekwencji, gdyż poprzez stawianie na profilaktykę ograniczone zostałoby w znacznej mierze konieczność ingerencji medycznych. W myśl zasadzie lepiej zapobiegać niż leczyć.
Takie podejście wydaje się nad wyraz słuszne, gdyż przy odrobinie wysiłku i samoograniczenia się w bezcelowej i bezsensownej ekspansji można by było osiągnąć stan tzw. „homeostazy”, a więc stabilnego środowiska, które nie powodowałoby przedwczesnych zgonów ludzi.


Obraz ekologicznego świata

Wizja świata, jaka wyłania się z filozofii ekologicznej jest diametralnie różna od znanej nam obecnie. W pewnym sensie jest tylko utopijną mrzonką, gdyż ludzie raczej nie są skorzy do samoograniczenia na rzecz pokoleń przyszłych oraz – paradoksalnie – własnego zdrowia. Zalążki takiej mentalności możemy już obserwować obecnie, jednak – wbrew optymistycznym wizjom filozofów ekologizmu – nie są to zmiany rewolucyjne, a raczej ewolucyjne. Dlatego potrzeba dalszego działania w tym kierunku nadal istnieje, zwłaszcza, że niektóre efekty – jak zmianę sposobu odżywiana – można osiągnąć nawet bez rewolucyjnych zmian. Inne jak rozsądna gospodarka wodna muszą być już efektem współdziałania globalnego, choć i je można osiągnąć zważywszy na szerokie poparcie takich inicjatyw przez środowiska intelektualne.

Od wielu tysięcy lat, a więc od początku istnienia Ziemi, człowiek czerpał i czerpie wiele ze środowiska przyrodniczego, w którym żyje. Interakcja, czyli sposób oddziaływania na siebie człowieka i środowiska, w którym żyje jest zależna od wielu czynników. Coraz częściej człowiek wykorzystuje środowisko przyrodnicze w sposób niekonwencjonalny, prowadząc do nadmiernej eksploatacji surowców naturalnych, zanieczyszczając środowisko rożnego rodzaju odpadami, niszcząc zielone lasy, wprowadzając wiele szkodliwych substancji do atmosfery, co w konsekwencji prowadzi do ubożenia świata flory i fauny. Na przełomie ostatnich dziesięcioleci człowiek stara się naprawiać wszelkie błędy swojego postępowania względem środowiska, w którym żyje. Wprowadza nowoczesne technologie produkcyjne, prowadzi szeroko pojętą edukację ekologiczna wśród dzieci i młodzieży, zakłada nowe formy ochrony przyrody po to, aby zachować środowisko naturalne w jak najmniej zmienionej postaci.
Prawdopodobnie najważniejszym elementem środowiska jest klimat, gdyż wpływa na rozwój wszystkich istot żyjących na Ziemi. Rośliny do wzrostu potrzebują wody, związków mineralnych i powietrza. Zwierzętom do życia konieczne są: woda, pokarm i tlen. Natomiast wszystkim organizmom do prawidłowego rozwoju niezbędna jest odpowiednia temperatura środowiska. Dlatego najmniejsze nawet zachwianie tej kruchej równowagi odbija się w każdym elemencie ekosystemu, a do zaburzeń tych prowadzi działalność człowieka.
Bardzo długo ludzie nie zdawali sobie sprawy ze skali zmian dokonywanych przez nich w przyrodzie. Śmieci i odpady przemysłowe, zanieczyszczone i zatrute wody rzek, jezior i mórz oraz skażone powietrze w wielkich miastach i okręgach przemysłowych to dziś najbardziej widoczne skutki gospodarowania człowieka. Zatrucie środowiska zagraża naszemu zdrowiu, a nawet życiu.

CZŁOWIEK A ŚRODOWISKO

Środowisko przyrodnicze, w którym żyje człowiek, jest jago naturalnym miejscem na Ziemi. Człowiek jako żywy organizm jest częścią przyrody. Jego życie zależy od warunków panujących w środowisku przyrodniczym. Człowiek wywiera równocześnie na niego znaczny wpływ. Przyroda dostarcza człowiekowi miejsca do jego bytowania, miejsca do odpoczynku, pokarmu i pożywienia, wielu surowców naturalnych, z których może korzystać, jak również wielu zasobów przyrody, dzięki którym może istnieć. W miejscach najbardziej zasobnych zakłada swoje osady, miasta, ponieważ potrafi wykorzystać różnorodność krajobrazu i dostosować ja do swoich potrzeb. Człowiek nauczył się z tego korzystać, lecz nie zawsze w sposób racjonalny i zgodny z naturą istnienia.
Dzisiaj człowiek wpływa na środowisko na wiele sposobów. Przeobraża je wedle własnych wyobrażeń często niszcząc to, co w nim unikatowe, niepowtarzalne. Buduje osiedla i fabryki, wydobywa kopaliny, poszukuje złóż ropy i gazu.

HIGIENA I ZDROWIE CZŁOWIEKA

Na stan zdrowia wpływają zmieniające się warunki środowiskowe. W dzisiejszych czasach dla człowieka jest bardzo ważna higiena układu nerwowego, gdyż jego zaburzenia powodują wszelkie choroby w organizmie ludzkim. Chorobą jest natomiast reakcja organizmu na działanie czynników chorobotwórczych (nieprzyjaznych dla organizmu).
Higiena psychiczna to działania zmierzające do ochrony zdrowia psychicznego, także nauka zajmująca się badaniem czynników, które powodują zakłócenia zdrowia psychicznego i popularyzująca zalecenia przeciwdziałające powstawaniu nerwic i innych zaburzeń psychiczno-nerwowych. Psychika człowieka podlega nieustannemu działaniu bardzo wielu bodźców, które często przekraczają jego zdolności adaptacyjne. Powoduje to zaburzenia równowagi psychicznej, które doprowadza do wzmożonych stanów napięcia emocjonalnego i narastanie konfliktów wewnętrznych.
Zanieczyszczenie środowiska naturalnego stwarza duże niebezpieczeństwo dla odporności człowieka. Gdy to działanie zostanie zaburzone np. przez zanieczyszczone środowisko dochodzi do uszkodzenia mechanizmów obrony – zwiększona jest wtedy skłonność do zachorowań. Czynniki zmniejszające odporność organizmu, znajdują się w powietrzu, którym oddychamy, w pokarmach i pożywieniu, które spożywamy, właściwie w środowisku, w którym żyjemy. Jednak to sam człowiek przyczynił się do tak dużego wzrostu substancji szkodliwych w przyrodzie. Wiele chorób w obecnym czasie nosi nazwę chorób środowiskowych lub cywilizacyjnych. Wiele substancji chemicznych (tlenek siarki, tlenek ołowiu, tlenek węgla, amoniak, siarkowodór) i wiele innych, wnika do organizmu człowieka różnymi drogami powodując:
-choroby układu krążenia,
-choroby układy oddechowego,
-choroby skóry,
-alergie i uczulenia,
-choroby narządu słuchu i wzroku.
Emisje pyłów i gazów do atmosfery pochodzą z rożnych źródeł, lecz największe zagrożenie stanowią:
- rozwój motoryzacji,
- rozwój transportu,
- górnictwo i hutnictwo.
Zanieczyszczenia środowiska prowadzą do powstawania chorób człowieka. Najbardziej narażone są dzieci. Ponieważ są osobami, u których następuje powolny wzrost odporność, dlatego też wszelkie zanieczyszczenia środowiska mają na nich szczególnie niebezpieczne działanie.
Środowisko przyrodnicze jest systemem wzajemnie powiązanych elementów. Jeśli połączenia te, tzn. przypływ energii i obieg materii, funkcjonują w sposób prawidłowy, to środowisko pozostaje w stanie równowagi. Szczególnym przykładem jest równowaga chemiczna. Rozwój przemysłu, rolnictwa, motoryzacji doprowadził do zachwiania równowagi chemicznej środowiska. Przejawia się to w stałym napływie do środowiska związków chemicznych szkodliwie działających na żyjące w nim organizmy, w tym i na człowieka. Szczególnie niebezpiecznymi truciznami środowiskowymi w Polsce są:
- metale ciężkie- Pb, Cd, As, Ni, Hg, Zn, Cu, Mn i ich związki.
- pyły
- związki siarki
- związki azotu
- pestycydy: DDT, HCH.
Działanie każdej z tych substancji na organizm zależy od rodzaju, trucizny, stopnia toksyczności, dawki, czasu działania, oraz od drogi wprowadzenia jej do organizmu.
Wszystkie te substancje, wprowadzone do środowiska, krążą w przyrodzie, żywności, czyli tych elementów, z którymi bezpośrednio związany jest człowiek. Obecnie zanieczyszczeniu uległy już praktycznie wszystkie elementy środowiska, przy czym najwięcej wagi poświęca się zanieczyszczeniom powietrza i wód, dziurze ozonowej oraz kwaśnym deszczom, gdyż mają one bezpośredni wpływ na zdrowie i życie ludzi.

OCHRONA ŚRODOWISKA

Ochrona środowiska jest stałym elementem rozwoju cywilizacji. W dawnych epokach była to oczywiście ochrona w nieco innym rozumieniu niż dzisiejsze. Oznaczało to wówczas raczej chronienie pewnych elementów środowiska ze względów religijnych lub estetycznych, ale też racjonalne gospodarowanie, zwłaszcza tymi zasobami przyrody, które były najbardziej ograniczone. Wszystkie te powody znakomicie służyły zachowaniu najcenniejszych elementów środowiska.
Już w drugim tysiącleciu p.n.e. w Chinach prawo chroniło lasy przed nadmiernym wyrębem i ustalało zasady ich pielęgnowania. Święte drzewa i gaje znane były także w starożytnej Grecji, Indiach, w krajach Fenicjan, Celtów, Słowian. W wielu krajach chroniono także wybrane gatunki zwierząt, ochroną otaczano niektóre góry, skały.
Również w Polsce długa jest historia starań o ochronę najcenniejszych walorów środowiska. Już na czasy Bolesława Chrobrego datuje się akt prawny chroniący bobry. W XV i XVI w. wprowadzono regulacje prawne służące ograniczeniu wylesiania kraju, ochronie niektórych zwierząt, m.in. jeleni, łosi, dzików, tarpanów i turów. Szczególne znaczenie miała próba ocalenia tura, który na terenie Polski miał swe ostatnie ostoje (próba ta, niestety, skończyła się niepowodzeniem - ostatni na świecie tur padł w Puszczy Jaktorowskiej w 1627 r.). W XIX w. efektem starań polskich znawców przyrody Tatr było zatwierdzenie (1868 r.) przez Sejm Krajowy we Lwowie ustawy "względem zakazu łapania, wytępienia i sprzedawania zwierząt alpejskich, właściwych Tatrom, świstaka i dzikich kóz".
W dzisiejszych czasach konieczne stało się nawiązanie współpracy międzynarodowej w dziedzinie ochrony środowiska i powołanie specjalnych organizacji. Ich celem jest koordynacja wysiłków zmierzających do skutecznego przeciwdziałania istniejącym i rosnącym zagrożeniom. Chodzi tu o gromadzenie odpowiednich funduszy, wymianę doświadczeń. Najważniejszymi z nich jest: WHO – Światowa Organizacja Zdrowia, FAO – Światowa Agencja do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa, ILO – Międzynarodowa Organizacja Pracy, UNESCO – Organizacja Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury, UNICEF – Międzynarodowy Fundusz Pomocy Dzieciom, a wszystkie te organizacje zrzeszone są w ONZ

PODSUMOWANIE

Od czasów początku Ziemi przyroda utrzymywała planetę w stanie złożonej równowagi. Każda żywa istota, każda roślina, skała czy kropla rosy, każde zwierze miały swoje miejsce i przeznaczenie. Świat przyrody rozkwitał długo przed tym, zanim pierwszy człowiek stanął na planecie Ziemi. Ludzie pierwotni wierzyli, że człowiek stanowi cząstkę życia toczącego się na Ziemi. Ówcześni ludzie wiedzieli o czymś, o czym współczesny człowiek zapomniał: Ziemia, przyroda może istnieć bez człowieka, lecz on sam nie przetrwa ani chwili bez przyrody. Musimy wiedzieć, że środowisko jest dobrem ogólnoludzki. Żyjemy w nim i powinniśmy je chronić, aby zachować tak cenne dla nas zdrowie. Należy zmniejszyć emisję zanieczyszczeń, przez zmianę przestarzałych technologii na nowoczesne, mniej szkodliwe dla środowiska, a także mniej ingerować w stan przyrody naturalnej.


BIBLIOGRAFIA:

• Podręcznik do Biologii dla gimnazjum część druga; Wiesława Gołda, Małgorzata Kłyś i Jadwiga Wardas; wyd. Nowa Era
• Geografia społeczno- ekonomiczna. Podręcznik dla szkoły średniej; Roman Domachowski; wyd. WSiP
• Geografia spojrzenie na Ziemię i środowisko. Encyklopedia PWN; Maciej Krzywda- Pogorzelski; wyd. PWN, 2002
• Wielka Internetowa Encyklopedia Multimedialna Wiem
• Internet

Autorka: Aleksandra Maj

Środowisko (łącznie ze zmianami klimatu)
Environment (ENV)

·  Cel

·  Działania

·  Kontakt

 Cel

Zrównoważone zarządzanie środowiskiem i jego zasobami: badanie interakcji pomiędzy klimatem, biosferą, ekosystemami i działalnością człowieka, opracowanie nowych technologii, narzędzi i usług w celu rozwiązywania ogólnoświatowych problemów ekologicznych. Wykorzystywanie wyników dla poprawy pozycji Europy na rynkach technologii środowiskowych oraz dla potrzeb polityki.

 Działania

·         Zmiany klimatu, zanieczyszczenie środowiska i zagrożenia

o        Niekorzystne oddziaływanie na środowisko i klimat: mechanizmy zmian klimatu, zanieczyszczenia powietrza, gleby i wody; zmiany w składzie atmosfery i obiegu wody; wpływ na różnorodność biologiczną i ekosystemy,

o        Środowisko i zdrowie: wpływ środowiskowych czynników stresowych na zdrowie człowieka, analiza kosztów i korzyści z opracowania strategii ich zapobiegania,

o        Zagrożenia naturalne: prognozowanie / ryzyko występowania katastrof naturalnych; opracowanie systemów wczesnego ostrzegania; strategie zapobiegania / łagodzenia skutków, zarządzanie w sytuacjach kryzysowych.

·         Zrównoważone gospodarowanie zasobami

o        Ochrona i zrównoważone gospodarowanie zasobami naturalnymi i wytworzonymi przez człowieka oraz różnorodność biologiczna: ekosystemy; zasoby wodne; gospodarowanie odpadami; ochrona różnorodności biologicznej, gleby, dna morskiego, lagun i strefy brzegowej, krajobrazu; zrównoważone korzystanie z zasobów leśnych; urbanistyka i tereny poprzemysłowe; zarządzanie danymi i usługi informacyjne,

o        Gospodarowanie środowiskami morskimi: wpływ działalności człowieka na środowisko morskie i jego zasoby; strefa brzegowa; ekosystemy głębinowe; geologia dna morskiego.

·         Technologie środowiskowe

o        Technologie środowiskowe mające na celu: obserwację, symulację, zapobieganie zagrożeniom, łagodzenie skutków katastrof; poprawę stanu środowiska naturalnego i stworzonego przez człowieka (dotyczy wody, klimatu, powietrza, środowiska miejskiego i wiejskiego, gleb, odpadów, procesów produkcyjnych),

o        Ochrona i rozwój dziedzictwa kulturowego, w tym siedlisk ludzkich: ocena uszkodzeń obiektów, strategie konserwacji, promowanie integracji dziedzictwa kulturowego z otoczeniem miejskim,

o        Ocena, weryfikacja i testowanie technologii: metody i narzędzia oceny zagrożeń środowiskowych i cyklu życiowego w odniesieniu do procesów, technologii i produktów, naukowe i technologiczne aspekty przyszłego europejskiego programu weryfikacji i testowania technologii środowiskowych.

·         Narzędzia obserwacji i oceny Ziemi

o        Systemy obserwacji Ziemi i oceanów oraz metody monitorowania środowiska i zrównoważonego rozwoju: wkład w rozwój i integrację systemów obserwacji w zakresie kwestii środowiskowych i kwestii zrównoważonego rozwoju w ramach Globalnej Sieci Systemów Obserwacji Ziemi (GEOSS),

o        Metody prognozowania oraz narzędzia oceny w zakresie zrównoważonego rozwoju: modelowanie powiązań gospodarka/środowisko/społeczeństwo, rozwój podstawowej wiedzy i metodologii w zakresie oceny wpływu zasady zrównoważonego rozwoju na gospodarowanie terenami, gospodarkę morską; rozwój miast, napięcia społeczne i gospodarcze związane ze zmianami klimatu.

Środowisko

To najstarszy materiał budowlany świata, surowiec ogólnodostępny, niepalny, a przede wszystkim zdrowy.

Koniec z wilgocią
Tynki z gliny to tynki wewnętrzne, które dostarczają nieograniczonych możliwości. Dzięki nim nie będziemy mieć już w mieszkaniu pleśni, grzybów i nieprzyjemnych zapachów – takich jak na przykład dym tytoniowy. Spowodowane jest to zdolnością materiału do wchłaniania wilgoci z powietrza i późniejszego jej oddawania.

Negatywne oddziaływanie pleśni i grzybów wpływa istotnie na naszą kondycję fizyczną. Problemy z oddychaniem, alergia, a nawet choroby nowotworowe – to zagrożenia płynące z przebywania w szkodliwym dla zdrowia środowisku mieszkalnym. Tynki z gliny pomagają nam neutralizować te negatywne skutki, likwidując dysproporcję między wysoką i niską temperaturą.

Co ciekawe, ciężar tynków glinianych nie jest wadą, jak w przypadku innych materiałów budowlanych. Dzięki dużej masie akumulują ciepło podobnie jak piece ceramiczne wykonane z kafli, czyli wypalonej gliny. Dzięki nim nasz dom również „oddycha”, korzystnie wpływając na mikroklimat pomieszczeń.

Czystość, relaks i cisza
Dawniej gliniane naczynia wykorzystywano do przechowywania żywności, ponieważ wiadomo było, że jedzenie w nich schowane, nie zepsuje się tak szybko. Analogicznie wyobraźmy sobie, że nasze pomieszczenia to skrzynki, do przechowywania nas – organizmów podatnych na czynniki zewnętrzne.

Naturalny ciepły kolor tynków z gliny wprowadza nas w relaksacyjny i odprężający nastrój. Dzięki dobroczynnym właściwościom gliny - wolniej się starzejemy...

Takie „gliniane” rozwiązania są coraz częściej stosowane we współczesnych mieszkaniach, a szczególne w miejscach przeznaczonych na wypoczynek.

Ciekawostka - warstwa tynku z gliny jest elektrostatycznie obojętna, czyli nie utrzymuje kurzu, a dzięki swojemu ciężarowi i możliwości nierównej faktury pochłania i rozprasza dźwięki.

Ulepiony jak z gliny/ Jak to zrobić?
- Należy mieć świadomość, że tynki z gliny nie mogą być zbyt cienkie i nie można ich kłaść na podłoża niemineralne. Optymalna grubość umożliwiająca dużą pojemność wewnętrzną na gromadzenie wilgoci to 10-20 mm. Najlepiej tynki z gliny „pracują” wykonane bezpośrednio na mury bez tynków. W przypadku już wykonanych tynków cementowo-wapiennych, należy sprawdzić ich wiązanie z podłożem - podpowiada Maciej Iwaniec, ekspert firmy Baumit.

Dla własnej wygody i bezpieczeństwa warto poznać garść dobrych rad, jak piękniej mieszkać z oknami pcv wykonanymi z tworzyw polimerowych.
Okna plastikowe nie wymagają dużego nakładu czasu i siły podczas pielęgnacji, a przy tym można je łatwo utrzymać czyste.
...