Richard Adams OPOWIE�CI Z WODNIKOWEGO WZG�RZA Copyright ^ by Richard Adams, 1996 Dla Elizabeth z wyrazami wdzi�czno�ci i mi�o�ci PODZI�KOWANIA Pragn� wyrazi� ogromn� wdzi�czno�� mojej sekretarce, pani Eliza- beth Aydon, kt�ra nie tylko dok�adnie i cierpliwie przepisywa�a m�j manuskrypt, ale r�wnie� poprawia�a nie�cis�o�ci oraz wysuwa�a niezwy- kle cenne sugestie podczas naszych dyskusji. OD AUTORA Wielu czytelnik�w pyta o prawid�ow� wymow� imienia El-ahrery, dlatego uzna�em, �e nale�y o tym wspomnie�. El-ahrairah (ang.) Pierwsze dwie sylaby czytamy jak �e�skie imi� "Ella". Nast�pnie pojedy�cza sylaba "hrair" rymuj�ca si� z "fair" i ko�cz�ca "rah" rymu- j�ca si� z "car". Wszystkie sylaby akcentujemyjednakowo z wyj�tkiem "la" w "El- la", kt�rejest prawie (lecz nie ca�kiem) pomijane. Dwa "r" powinny by� wymawiane z lekk� wibracj�. WPROWADZENIE Opowie�ci w tej ksi��ce zosta�y podzielone na trzy cz�ci. Pierwsza zawiera pi�� tradycyjnych, znanych wszystkim kr�likom, przypowie�ci o bohaterze El-ahrerze-Ksi�ciu zTysi�cem Wrog�w. O dw�ch z nich: Gis w wodzie i Dziura w niebie, wspominaj� ju� Mlecz i Jastrz�biec pod koniec rozdzia�u 30 Wodnikowego Wzg�rza, a tak�e Czubak, kt�ry w czasie walki z Genera�em Czy��cem (rozdzia� 47) s�yszy za sob� Dzwonka, kt�ry opowiada kr�liczkom histori� Gis w wodzie. T� cz�� zamykaj�: Opowie�� o kr�liczym ducitu oraz Opowie�� Przeracznika. Ta ostatnia wyda�a mi si� warta przedstawienia, jako przyk�ad nonsensow- nych opowie�ci, kt�re tak bardzo lubi� kr�liki. Cz�� druga zawiera cztery spo�r�d licznych przyg�d El-ahrery i jego wiernego towarzysza Rabsztoka, kt�re wydarzy�y si� po spotkaniu z Czarnym Kr�likiem z Inle, podczas ich d�ugiego powrotu do domu. Cz�� trzecia to opowie�ci o Leszczynku i jego kr�likach w czasie zimy, wiosny i wczesnego lata po pora�ce Genera�a Czy��ca. CZʌ� PIERWSZA 1. ZMYS� W�CHU ;, ..nozdrza maj�, ale nie czuj� zapachu" Psalm 115 "Kto o�miela si� wygra�" Motto z S.?v.S. - Opowiedz nam jak�� histori�, Mleczu! By�o wspania�e majowe popo�udnie pewnego wiosennego dnia, nied�ugo po tym jak Genera� Czy�ciec i Efrafanowie ponie�li pora�k�. Leszczynek w towarzystwie kilku spo�r�d jego towarzyszy weteran�w, kt�rzy pozostawali z nim od momentu opuszczenia Sandleford, wylegiwali si� na ciep�ej darni. Nieopodal Kihar skuba� k�pki trawy, powodowany nie tyle g�odem, co potrzeb� zu�ycia rozpieraj�cej go energii. Kr�liki gaw�dzi�y, wspominaj�c wspania�e przygody z po- przedniego roku: jak to opu�ci�y Kr�likarni� Sandleford po tym, jak Fiver ostrzeg� je o nadchodz�cym niebezpiecze�- stwie; jak przyby�y do Wodnikowego Wzg�rza i wykopa�y now� kr�likarni� i dopiero wtedy zorientowa�y si�, �e nie ma w�r�d nich ani jednej kr�liczki. Leszczynek przypomnia� im histori� �le zaplanowanego najazdu na Farm� Nuthanger, kt�- rego omal nie przyp�aci� �yciem. To z kolei przypomnia�o niekt�rym o podr�y nad wielk� rzek�, a Czubak jeszcze raz opowiedzia� o swoim pobycie w Efrafie, gdzie mia� zosta� oficerem Genera�a Czy��ca, i o tym, jak uda�o mu si� nam�wi� Hyzentlaj�, aby zebra�a grup� kr�liczek, kt�re potem uciek�y w czasie burzy. Natomiast Je�ynek pr�bowa�, cho� bezskutecz- nie, wyja�ni�, na czym polega�a jego sztuczka z �odzi�, dzi�ki kt�rej uda�o im si� uciec w d� rzeki. Z kolei Czubak nie chcia� opowiedzie� o swojej podziemnej walce z Genera�em Czy��- cem, twierdz�c, �e chce o tym zapomnie�. Tak wi�c zamiast niego g�os zabra� Mlecz, kt�ry wspomnia� o tym, jak pies z Farmy Nuthanger, spuszczony przez Leszczynka, goni� jego i Je�ynka, a� znale�li si� po�r�d Efrafan�w zebranych na Wzg�rzu. Jeszcze nie sko�czy� m�wi�, kiedy rozleg�y si� dobrze znane okrzyki: - Opowiedz namjak�� histori�, Mleczu! Opowiedz nam histori�! Mlecz nie odpowiedzia� od razu. Zamy�lony skubn�� traw� i pokica� w bardziej nas�onecznione miejsce, zanim ponownie u�o�y� si� wygodnie. Wreszcie przem�wi�: - Dzisiaj opowiem wam ca�kiem now� histori�. Tej jesz- cze nigdy nie s�yszeli�cie. Opowiada ona o jednej z najwi�k- szych przyg�d El-ahrery. Zamilk� i wyprostowa� si�, pocieraj�c przednimi �apami o nos. Nikt nie �mia� pop�dza� ich najlepszego gaw�dziarza, kt�ry wygl�da� na zadowolonego, stoj�c tak mi�dzy nimi. Lekki wietrzyk poruszy� traw�, a unosz�cy si� skowronek zamilk�, opad� na chwil� i znowu wzbi� si� w g�r�. Dawno temu (zacz�� Mlecz) kr�liki nie posiada�y zmys�u w�chu. Z tego powodu ich �ycie by�o o wiele trudniejsze. Traci�y po�ow� przyjemno�ci letniego poranka, poniewa� nie wiedzia�y, co jedz�, dop�ki tego nie ugryz�y. Co gorsza nie potrafi�y wyw�cha� wroga, przez co cz�sto pada�y ofiar� gronostaj�w i lis�w. Ot� El-ahrera zorientowa� si�, �e wrogowie kr�lik�w, a tak�e inne zwierz�ta, nawet ptaki, maj� w�ch, dlatego posta- nowi�, �e odszuka ten dodatkowy zmys� i zdob�dzie go dla swoich pobraty�c�w za wszelk� cen�. Zacz�� wi�c rozpyty- wa� dooko�a, gdzie mo�na znale�� zmys� w�chu. Niestety nikt nie potrafi� mu tego powiedzie�, a� wreszcie spotka� bardzo starego i bardzo m�drego kr�lika o imieniu Bratek. - Przypominam sobie, �e kiedy by�em m�ody - powie- dzia� Bratek - w naszej kr�likarni schroni�a si� ranna jas- k�ka, kt�ra du�o i daleko podr�owa�a. Wsp�czuj�c nam z powodu tego, �e nie mamy zmys�u w�chu, wyja�ni�a, �e droga do niego prowadzi przez krain� Wiecznej Ciemno�ci, a krainy tej strzeg� mieszkaj�ce w jaskiniach gro�ne i niebez- pieczne stworzenia zwane Ilipami. Nic wi�cej nie potrafi�a powiedzie�. El-ahrera podzi�kowa� Bratkowi i po d�ugim namy�le uda� si� do Ksi�cia T�czy. Opowiedzia� mu o swoim zamiarze i poprosi� o rad�. - El-ahrero, lepiej porzu� swoje zamiary-odrzek� Ksi�- ��. - Jak chcesz przej�� przez krain� Ciemno�ci i dotrze� do miejsca, o kt�rym nic nie wiesz? Nawet ja nigdy tam nie by�em, co wi�cej, nie zamierzam tam i��. Szkoda twojego �ycia. - Chc� to zrobi� dla moich kr�lik�w - odpowiedzia� El-ahrera. - Nie mog� patrze�, jak gin� ka�dego dnia, tylko dlatego �e nie maj� w�chu. Czy nie mo�esz mi niczego dora- dzi�? - Niewiele - powiedzia� Ksi��� T�czy. - Je�li spot- kasz kogo� na swojej drodze, nie zdradzaj mu celu swojej podr�y. Mieszkaj� tam bardzo dziwne stworzenia i gdyby dowiedzia�y si�, �e nie posiadasz w�chu, m�g�by� si� znale�� w jeszcze wi�kszym niebezpiecze�stwie. Wymy�l jaki� po- w�d. Zaczekaj, dam ci t� astraln� obro��. No� j� na szyi. Otrzyma�em j� od Pana Frysa. Mo�e ci si� przyda�. El-ahrera podzi�kowa� Ksi�ciu T�czy i wyruszy�ju� nast�- pnego dnia. Kiedy wreszcie dotar� do granic krainy Wiecznej Ciemno�ci, zobaczy�, �e zaczyna si� ona zmrokiem, kt�ry przechodzi� w coraz ciemniejsz� noc. Nie wiedzia�, w kt�r� stron� i��, a nie posiadaj�c poczucia kierunku, ba� si�, �e b�dzie chodzi� w k�ko. S�ysza� poruszaj�ce si� dooko�a niego w ciemno�ci inne stworzenia i wyczuwa�, �e i one s� �wiadome jego obecno�ci. Nie wiedzia�jednak, czy s� mu przyjazne i czy bezpiecznie b�dzie porozmawia� z nimi. Wreszcie, zdespero- wany, usiad� w ciemno�ci i czeka� w ciszy, a� us�ysza�, �e co� blisko podchodzi. - Zgubi�em si�-powiedzia�.-Czy mo�eszmi pom�c? Stworzenie zatrzyma�o si�. Po kilku chwilach odezwa�o si� w dziwnym, lecz zrozumia�ym j�zyku. - Dlaczego si� zgubi�e�? Sk�d przybywasz i dok�d zmie- rzasz? - Przybywam z krainy, gdzie panuje dzie� - odpowie- dzia� El-ahrera. - A zgubi�em si�, poniewa� nic nie widz� i nie jestem przyzwyczajony do takiej ciemno�ci. - Nie potrafisz odszuka� drogi przy pomocy w�chu? Tak jak my wszyscy? El-ahrera mia� ju� odpowiedzie�, �e nie ma w�chu, ale przypomnia� sobie s�owa Ksi�cia T�czy. - Zapachy tutaj s�ca�kiem inne. Jestem zdezorientowany. - Tak wi�c nie wiesz, jakim jestem zwierz�ciem? - Nie wiem. Ale nie wydajesz si� by� czym� gro�nym. El-ahrera us�ysza�, jak zwierz� siada. - Jestem glanbrinem - odezwa� si� po chwili obcy. - Czy tam sk�d pochodzisz s� glanbriny? - Nie. Chyba nigdy o nich nie s�ysza�em. Ja jestem kr�likiem. - Ja za� nigdy nie s�ysza�em o kr�likach. Pozw�l, �e ci� obw�cham. El-ahrera stara� si� siedzie� spokojnie, tymczasem stwo- rzenie, kt�re,jak wyczuwa�, by�o puszyste i mniej wi�cej tych samych rozmiar�w co on, obw�chiwa�o go dok�adnie od st�p do g�owy. - Zdaje si�, �ejeste� zwierz�ciem podobnym do mnie- odezwa� si� wreszcie glanbrin. - Nie jeste� drapie�nikiem i masz chyba dobry s�uch. Czym si� �ywisz? - Traw�. - Tutaj nie ro�nie trawa. Jest za ciemno. My �ywimy si� korzonkami. Wydaje mi si�, �e jeste�my do siebie podobni. Nie chcesz mnie pow�cha�? El-ahrera uda�, �e obw�chuje glanbrina. Zorientowa� si�, �e stworzenie nie posiada oczu, aje�lije ma, to s� ma�e, twarde i g��boko osadzone w jego g�owie. Zdezorientowany pomy- �la�: "Je�li to nie jest jaka� odmiana kr�lika, to ja jestem borsukiem", jednak g�o�no powiedzia� tylko: - Chyba rzeczywi�cie nie r�nimy si� zbytnio, mo�e poza tym, �e ja... - Ju� mia� powiedzie�, �e nie ma w�chu, ale si� powstrzyma� i doda� szybko: - zupe�nie pogubi�em si� w tej ciemno�ci. - W takim razie dlaczego przyszed�e� tutaj, skoro. tam, gdzie mieszkasz, panuje jasno��? - Chcia�bym porozmawia� z Ilipami. Us�ysza�, jak glanbrin podskakuje. - Powiedzia�e� "Ilipami"? - Tak. - Wszyscy si� ich boj�. Ilipy ci� zabij�. - Dlaczego? - Przede wszystkim dlatego, �e �ywi� si� mi�sem i s� bardzo dzikie. To najbardziej niebezpieczne stworzenia w ca- �ej naszej . krainie. Pos�uguj� si� z�� magi� i potrafi� rzuca� paskudne zakl�cia. Dlaczego chcesz z nimi rozmawia�? R�w- nie dobrze mo�esz wskoczy� do Czarnej Rzeki? Nie wiedz�c ju�, co jeszcze m�g�by wymy�li�, El-ahrera wyjawi� wreszcie glanbrinowi pow�d, dla kt�rego przyby� do krainy Ciemno�ci, i opowiedzia� mu, czego szuka� dla swoich kr�lik�w. Glanbrin s�ucha� go w milczeniu. Wreszcie powie- dzia�: - Jeste� dobry i dzielny. Musz� to przyzna�, ale porwa�e� si� na rzecz niemo�liw�. Lepiej wracaj do domu. - Czy mo�esz zaprowadzi� mnie do Ilip�w? - spyta� El-ahrera. - Zamierzam ...
Torentos.pl